Newcastle United
Tijdens de oefenwedstrijd in de voorbereiding op het seizoen 2002-2003 tegen Newcastle United (klik hier voor wedstrijdinfo) werd Keiji Aikawa gehuldigd als beste speler van de competitie 2001-2002. De A-selectie (en enkele bestuursleden) had het plan om met de Kerst af te reizen naar India om wedstrijden te spelen in Calcutta. Dit snoepreisje was te danken aan de contacten die Arie Schans tijdens zijn verblijf in Bhutan had opgedaan. Helaas ging de trip niet door. Na een uit de hand gelopen wedstrijd werden er voorlopig geen buitenlandse ploegen meer in India toegelaten.
G.V.V.V. en SGV hadden besloten de krachten te bundelen. Op sponsorgebied viel er nog wel het een en ander te verbeteren. In een tijd dat het economisch wat minder ging was dat van levensbelang.
De C1 werd jeugdsportploeg van het jaar van de gemeente Veenendaal. Zij hadden dit te danken aan het kampioenschap van de 3e landelijke divisie. Met het eerste elftal liep het de tweede helft van de competitie niet zo best. Met nog drie wedstrijden te gaan waren het zowel G.V.V.V. als DOVO die nog konden degraderen.
Clubarts Woltjer gaf aan, het einde van het seizoen te willen stoppen. Dit na 27 jaar! Samen met hem nam ook fysiotherapeut Jan van de Pol afscheid. Het bestuur was nog steeds op zoek naar een bestuurslid kantine- en opstalzaken, terwijl het bestuurslid PR-zaken, Paul van de Lustgraaf, ook te kennen gaf aan het einde van het seizoen te willen stoppen. Ook Arend Buitenhuis, sinds 19 jaar verzorger van het eerste elftal, gaf te kennen te willen stoppen. In 2013 was hij trouwens nog steeds verzorger van het tweede elftal!
Van het verhuisfront nog geen berichten, of het moet zijn dat de bouwplannen besproken werden met de gemeente Veenendaal. Het Algemeen Bestuur ging samen met de SGV de financiële consequenties bekijken. Diezelfde SGV organiseerde in de zomervakantie een straatvoetbaltoernooi om nieuwe jeugdleden voor G.V.V.V. te kunnen werven.
Een noodlottig ongeval op een spoorwegovergang kostte een jeugdlid en zijn vader het leven.
Bestuurlijke chaos
Aan het einde van het seizoen stormachtige ontwikkelingen op bestuurlijk gebied.
Het bestuur en de SGV konden door allerlei acties van bestuursleden en financiële ontwikkelingen niet meer door één deur en de bom (die al geruime tijd lag te ontsteken) barstte. Twee buitengewone ledenvergaderingen kwamen er aan te pas. Met als resultaat een Algemeen Bestuur wat aftrad en een interim bestuur wat, na veel pijn en moeite, per 1 juli 2003 aantrad. (Lid van dat Algemeen Bestuur waren: Loek Budding, Fred Geritsen, Gert van de Haar, Edwin de Vries, Marco van de Lagemaat, Gert van de Lagemaat, Frans Verbeek en Paul van de Lustgraaf).
Interim voorzitter werd Nic van Wakeren. Ook de hoofdtrainer werd, na aanvankelijk te zijn aangesteld, toch ontslagen. Het was een tijd waarin niet helemaal helder was wie het bij de vereniging voor het zeggen had. De sponsorgroep of het verenigingsbestuur. Later bleken deze verwikkelingen de voorbode te zijn voor dezelfde problemen bij andere amateurverenigingen. Een minder leuke periode begon waarin mensen/vrijwilligers persoonlijk beschadigd werden en wat de vereniging in zijn totaliteit geen goed deed. En dat in een tijd met een tekort aan vrijwilligers, een teruglopend ledental en een aanstaande verhuizing.
Het eerste elftal sloot de competitie gelukkig af met een positief resultaat. Dat wil in dit geval zeggen, geen degradatie. Keeper Khalid Benlahsen was weer eens uitgeroepen tot beste speler van het afgelopen seizoen. Jammer voor het eerste elftal, hij had zijn afscheid al aangekondigd om in Putten te gaan voetballen.
Uit de afscheidsspeech van secretaris Fred Gerritsen
“…. Voor mij is G.V.V.V. geen bedrijf, maar een vereniging, waarbij de sfeer van het vrijwilligerswerk en het verenigingsleven altijd voorop moet blijven staan. Het werken met vrijwilligers vereist een bepaalde insteek en is niet altijd even makkelijk. Een werkgever/werknemers verhouding gaat hierbij niet op – en wat mij betreft: gelukkig maar!
Zeker is dat echte vrijwilligers niet met geld te koop zijn. En met echte vrijwilligers bedoel ik dan in ons geval degenen met “blauw” bloed, die gaat het niet om het geld. Het gaat ze er meer om met respect behandeld te worden, eerlijk geïnformeerd te worden en natuurlijk om de gezelligheid. Hoe dat nu binnen G.V.V.V. zal gaan weet ik niet……”
Demissionair
Met een demissionair bestuur (Nic van Wakeren, John van de Peppel, Matthy Spies, Henny Verbruggen, Chris Diepeveen, Theo Leushuis en Henny Prins) begon het nieuwe seizoen 2003-2004. Ook de de A-selectie had een nieuwe hoofdtrainer (Herman Wijnands werd voor de tweede keer trainer van G.V.V.V.) en een nieuwe verzorger (Peter van Doorn). Door al het geharrewar binnen de vereniging was er minder aandacht voor de kwaliteit (lees: aantrekken van spelers) binnen de A-selectie geweest en dus waren de vooruitzichten aan het begin niet erg hoog gespannen.
Binnen het jeugdbestuur deed weer een nieuwe voorzitter (Herman Spies) zijn intrede. De vorige (Frans Verbeek) had zijn functie, naar aanleiding van het opstappen van het Algemeen Bestuur, ter beschikking gesteld. Omdat de vorige hoofdtrainer tevens Technisch Directeur was, werd een nieuwe Technisch Coördinator voor de jeugd aangesteld. Ook een scout deed zijn intrede. Jan Prins, jarenlang terreinmeester, kwam in november te overlijden.
Topscheidsrechter Dik Jol was dezelfde maand te gast bij G.V.V.V. Met een onvervalst Haags accent wist hij de vele aanwezigen te boeien.
Ook in november was de algemene ledenvergadering. Hierin werd door het nieuwe bestuur de ingeslagen weg toegelicht. Ook werd het vorige (dagelijkse) bestuur in het zonnetje gezet. Een foto van het drietal “verfraaide” in de toekomst het clubgebouw. Een leuke geste van het nieuwe bestuur. Maar of het drietal daar nou erg blij mee was?
Het nieuwe bestuursreglement over alcohol en sportkantines had zijn intrede gedaan. De overheid legde de sportverenigingen dwingende maatregelen op, daar waar het ging/gaat om alcoholgebruik in en rond de sportkantines en sportvelden te beperken. Huisregels waren hier o.a. het gevolg van. Maar ook opleidingen voor het bar- en keukenpersoneel. Het bestuur stelde een inloopspreekuur in om regelmatig van gedachten te kunnen wisselen met diverse andere bestuurders binnen de vereniging. De acceptgirokaart werd in de ban gedaan door in het vervolg met een automatische incasso de contributie van de leden en donateurs te innen.
Aan het begin van het jaar 2004 kwam de droeve mededeling dat erelid Kees Bruijs was overleden. Hij (en zijn vrouw Jenny) deelden meer dan 40 jaar lief en leed met G.V.V.V. Het eerste elftal verkeerde in zwaar weer. Triest dieptepunt waren de zware blessures die verschillende spelers langs de kant hielden. Ondertussen werd de hoofdtrainer wel een nieuw contract aangeboden.
Een nieuw initiatief van de reclamecommissie (lees: Floris Hol) was dat bij thuiswedstrijden van het eerste elftal een aantal pagina’s verenigingsnieuws een plaatselijk weekblad vulden. Gelijktijdig deed het begrip eregast zijn intrede. Sporters of bekende personen die iets met G.V.V.V. te maken hebben/hadden werden in de krant en tijdens de thuiswedstrijd van het eerste elftal uitgebreid in het zonnetje gezet.
Kogel door de kerk
In maart 2004 was de kogel door de kerk. G.V.V.V. had besloten niet te verhuizen maar op het sportpark Panhuis te blijven. Onduidelijkheid, een teruglopend ledental, te grote financiële investeringen speelden een belangrijke rol bij deze beslissing.
Het zou de gemeente maar liefst 6 miljoen euro kosten om de plannen door te zetten. Voor een kleiner geldbedrag kon men nu de renovatie van het sportpark Panhuis ter hand nemen. Kunstgrasvelden worden aangelegd en plannen worden gesmeed om de kleedkameraccommodatie nieuw te bouwen. Nieuwbouw die overigens door G.V.V.V. zelf bekostigd diende te worden.
Hier is G.V.V.V. uiteindelijk dus niet terecht gekomen.
Het eerste elftal moest nog steeds alle zeilen bijzetten om niet te degraderen. Zwart Wit ’28 uit Rotterdam, uitkomend in dezelfde klasse als ons eerste elftal, ging failliet. Alle elftallen van deze roemruchte club werden uit de competitie genomen. Later brandde de kantine af en daarmee kwam de vereniging tot een triest einde.
Bij de sponsorgroep SGV was er wisseling van de wacht. Frans Verbeek loste Jan van Hunnik af als voorzitter. In een plaatselijke krant gaf deze laatste opening van zaken en bekende eerlijk dat hij bepaalde dingen beter niet had kunnen doen. Aan het einde van de competitie bleek dat het eerste elftal het niet had kunnen redden in de hoofdklasse. Voor de tweede maal in de historie (eerste keer in 1976) was degradatie een feit. Ook het tweede elftal degradeerde. Veel spelers kondigden hun vertrek aan of stopten met voetballen. Jeroen Vermeulen werd speler van het jaar.
In de eerste klasse
Niet DOVO, IJsselmeervogels en Spakenburg, om maar een paar namen te noemen, kwamen in het seizoen 2004-2005 naar de blauwwitte zijde van het sportpark Panhuis. Maar DCG, HCSC, NAS en VRC waren de tegenstanders in de eerste klasse A. Met een vernieuwde en verjongde selectie denderde de selectie van trainer Herman Wijnands door die eerste klasse. In december was het een van de weinige ploegen die nog geen puntenverlies geleden had!
Een tweewekelijks radioprogramma over G.V.V.V. startte in september bij Midland FM. In oktober overleden twee ras G.V.V.V.’ers: Arie Blankenspoor en Jan Boers. Op en rond de velden was het een drukte van jewelste. Veld twee en de trainingsstrook werden van hun ‘grasmat‘ ontdaan en rijp gemaakt voor een kunstgrasveld. Veld twee werd later gedoopt in het “Arie Blankenspoorveld“. Januari 2005 speelde het eerste elftal een benefietwedstrijd tegen Vitesse. De opbrengsten kwamen ten goede aan de slachtoffers van de watersnoodramp in Azië.
Kampioen
Eind februari was het zover. Het eerste elftal behaalde het kampioenschap in de eerste klasse A. G.V.V.V. pakte hiermee de eerste titel in Nederland. Vizier, het clubblad van G.V.V.V., kwam met een heuse kampioenseditie. Uiteraard was er een ontvangst op het gemeentehuis van Veenendaal en een grandioze feestavond. Kampioen, 3 periodetitels, 59 punten, 61 doelpunten voor en 12 tegen, één verliespartij en twee gelijke spelen, twintig punten voorsprong op de nummer twee (Geinoord), wie had dat durven dromen. Een uitstekend resultaat voor trainer Herman Wijnands en zijn jonge, vrijwel nieuwe, selectie. Helaas voor Herman ging Peter Visee hem in het nieuwe seizoen opvolgen! Speler van het jaar werd Antonio Aguilar Aguilera.
Ontvangst in het gemeentehuis.
In april werd door de ledenvergadering blauw licht gegeven voor de nieuwbouw van de kleedkameraccommodatie. Financieel konden de leden bijdragen door deel te nemen aan de bouwstenencertificaten actie.