In navolging van de vorige publicatie, waarin toenmalig debutant Edwin van Rooijen de hoofdrol vervulde, nu aandacht voor de ook toen bij G.V.V.V. debuterende oefenmeester in het seizoen 2005 – 2006 Peter Visee.
De in Baarn geboren en getogen Visee maakte na zijn actieve voetballoopbaan vooral in zijn regio naam en faam als oefenmeester. Dat bleef niet onopgemerkt bij de clubs die in de top van het zaterdagvoetbal acteerden.
Sparta Nijkerk was de eerste die Peter Visee het vertrouwen gaf om het een stapje hogerop te gaan proberen. Dat vertrouwen werd door Visee niet geschaad, sterker nog, hij eindigde met de Spartanen in hoofdklasse B in zijn allereerste seizoen (2000 – 2001) op een derde stek.
Voor Sparta jammer, maar voor Visee een erkenning van zijn bekwaamheid als trainer, klopte Spakenburg direct aan de deur om hem te strikken als leidsman van de blauwen voor jaargang 2001 – 2002. Dat was voor Peter an offer you can’t refuse en dus ging de reis voortaan van Baarn naar de blauwe zijde van sportpark De Westmaat.
Die reis duurde vier jaar en leverde het kort door de bocht genomen gezegde op: ‘Met Visee altijd twee’. Want in zijn eerste twee seizoenen aan de boorden van het IJsselmeer eindigden de Spakenburgers als runner-up. In ’02-’03 waren zijn pupillen zelfs op doelsaldo eerste, maar dat telde toen niet. De beslissingswedstrijd tegen Huizen op het neutrale terrein van WHC werd in de slotminuut met 2-1 verloren. In de twee seizoenen die nog volgden eindigde Visee met Spakenburg als nummer drie en vijf.
Daarna ruilde Peter Spakenburgs blauw om voor Veens blauw, een avontuur dat drie seizoenen duurde. In zijn debuutseizoen ’05-06 bij G.V.V.V. werd de vierde plaats in de competitie veroverd en ook de tweede periodetitel werd bijgeschreven. Maar het grootste succes was uiteraard het winnen van de districtsbeker in West I, ten koste van zijn voormalig werkgever Spakenburg.
Hierover gaan de beide onderstaande artikelen uit de oude doos.
En passant was Visee met zijn pupillen ook verantwoordelijk in dat seizoen voor een zeldzame gebeurtenis, namelijk in de competitie zowel thuis (5-2) als uit (2-3) winnen van datzelfde Spakenburg. Dat was in de vijfentwintig jaargangen daarvoor slechts eenmaal eerder gebeurt.
Het seizoen daarop werden er geen prijsjes gepakt en eindigde G.V.V.V. met Visee op de zesde stek. Een flinke dip met negen duels op rij, van half februari tot eind april 2007, zonder een enkele winstpartij was daar debet aan. En in de beker vonden de blauwen hun Waterloo in en tegen Loosdrecht na het nemen van strafschoppen.
Waar Peter Visee achteraf vond dat hij net een seizoen te lang bij Spakenburg was blijven hangen, maakte hij aan G.V.V.V. al voor het seizoen ’07-’08 een aanvang had gemaakt, bekend dat het zijn laatste zou worden bij de club.
Of dat er mee te maken had dat zijn ploeg zo belabberd startte is in nevelen gehuld, maar de sympathieke vakman kreeg uiteindelijk de voetbalmotor wel weer flink aan de praat. Want er volgde vanaf eind november 2007 t/m het einde van de competitie op 10 mei 2008, een reeks van zestien duels waarin slechts een nederlaag werd geleden en zijn ploeg dertien ontmoetingen achtereen ongeslagen bleef. Die uitstekende opleving was helaas niet voldoende om Spakenburg wat kampioen werd, en Sparta Nijkerk die de runner-up positie innam, – daar heb je ze weer – te achterhalen. Maar Peter Visee sloot met opgeheven hoofd zijn G.V.V.V. periode af door het veroveren van de ‘bronzen medaille’ en het binnen harken van de derde periodetitel.
======================================================
De passie van Peter
Leeftijd: 47 jaar (9-8-1959)
Woonplaats: Baarn
Geboorteplaats: Baarn
Clubs als speler: Baarn en SC Amersfoort
Clubs als trainer: Baarn, Limvio, VVZ, SO Soest, Sparta Nijkerk, Spakenburg en G.V.V.V.
Hoogtepunten als trainer: kampioen in de 5de, 4de, 3de,2de en 1ste klasse. Beslissingsduel om de hoofklasse titel tegen Huizen. Nooit ergens ontslagen.
Beroep: Postbode
“Spakenburg is één van de mooiste clubs om te trainen, tot het moment je er trainer bent.” Die woorden uit de mond van trainer Peter Visee geven aan hoe groot de druk bij een tophoofdklasser kan zijn. Visee over Spakenburg en zijn huidige werkgever G.V.V.V., de twee bekerfinalisten van vandaag.
Peter Visee ademt voetbal, iedere dag voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Visee erkent de eenzijdigheid in zijn leven. “Maar er staan zo veel leuke dingen tegenover, iedere dag met die jonge gasten werken. Om bij die groep te horen, tussen de spelers staan, dat is onbetaalbaar.”
Geen theater, geen concert, geen bioscoop, Visee weet het, maar treurt niet. “Het is net als met wintersport, ik ben nog nooit geweest, dus ik weet niet wat het is en weet niet, wat ik mis. Ik weet niet beter, vanaf mijn zesde jaar ben ik al met. voetbal bezig. Ook iedereen in mijn omgeving. Gelukkig houdt mijn vrouw ook van voetbal, mijn zoon voetbalt ook. Alleen mijn dochter is niet zo enthousiast. Mijn vrouw geeft haar af en toe eens iets extra aandacht. Relativeren kan ik ook. Mijn beste vrienden komen niet uit de voetbalwereld. Zij zorgen voor balans in mijn leven.”
Visee kreeg in de winter een ernstige waarschuwing. “Een aangezichtsverlamming, ik schrok enorm en maakte me ernstige zorgen. Het gebeurde tijdens een wedstrijd. Ik praatte met een dubbele tong, althans zo voelde het. In de sponsor-ruimte liep het drinken me zo uit de mond. Het was volgens de dokter pure pech. Het zette me wel aan het denken, ik moet meer rust nemen. Ik heb de uitwedstrijd bij Kozakken Boys gemist. Ik ben op die dag naar Deltasport geweest. Terug in de auto kreeg ik erg veel sms’jes van spelers, ook van spelers waarmee ik vroeger heb gewerkt. Ik reed met tranen in mijn ogen naar huis. Die warmte van die gasten heeft me erg goed gedaan. Uiteindelijk is alles weer goed gekomen, gelukkig wel.”
In zijn periode bij Spakenburg werd hij tussen warmte en kilte heen en weer geslingerd. Warmte wanneer hij aan de winnende kant stond, kilte in tijden van verlies. “Spakenburgers zijn enorm opportunistisch en chauvinistisch. Sommige supporters zijn leeghoofden, die maken de hele week vis schoon, gaan op zaterdag naar het voetbalveld, zuipen zich ‘s avonds klem, zitten op zondag in de kerk, vanaf maandag herhaalt dat ritueel zich. Als je een muur om Spakenburg zou bouwen, zou dertig procent van de Spakenburgers dat niet eens merken, die komen nooit buiten het dorp.”
De druk bij Spakenburg is hoog, zegt Visee. “G.V.V.V. is een oase van rust. Bij G.V.V.V. word ik op de schouders geklopt en gezegd dat we het goed doen, terwijl ik, zeker in het begin van het seizoen, helemaal niet tevreden was. Bij Spakenburg draaien ze veel zaken om. Bij Spakenburg mag de trainer blij zijn met de club, bij G.V.V.V. is de club blij met de trainer. Een andere benadering. Bij G.V.V.V. staan maar 20, 30 mensen bij de eerste training, bij Spakenburg 200 tot 300 supporters. En maar praten, die speler is een miskoop, had ik een week nodig om die speler het zelfvertrouwen terug te geven. Ook de media in Spakenburg zijn kritisch, soms te kritisch. Kistemaker verbood zijn spelers de Bunschoter te lezen. Die krant speelt op de man.”
“Bij Spakenburg zijn de verwachtingen heel hoog. Als we tegen Ajax spelen, denkt tachtig procent van de mensen dat we kunnen winnen. Het is nooit zo dat de tegenstander beter voetbalde, maar altijd dat Spakenburg zo slecht speelde. Mensen zijn niet erg realistisch. Ik heb wel eens een discussie met een sponsor tot diep in de nacht gehad over onze voorbereiding. Hij had ontdekt dat spelers in de bus een kaartje leggen. Hij vond dat niet passen in de voorbereiding, ze moesten met die wedstrijd bezig zijn. Ik kreeg dat idee maar niet uit zijn hoofd. Of iets anders, spelers gingen soms na een training op donderdagavond naar een kroeg in Spakenburg. Daar moest ik iets aan doen, dat kon toch niet. Een paar weken later toen we goed speelden en wedstrijden wonnen, moesten we met z’n allen naar de kroeg…”
Trainers liggen op De Westmaal altijd onder vuur. “Denk je nu echt dat Bert Ebbens zo’n slechte trainer is? Kom nou. Erik Assink en Ton du Chatinier waren ook kandidaat om trainer bij Spakenburg te worden. Ebbens heeft iets neergezet bij WHC. Op de radio hoorde ik hem steeds meer in de verdediging kruipen. Toen merkte in al dat hij het moeilijk had. Niet veel later werd hij ontslagen.
Soms heb je als trainer ook geluk nodig. Als je met een groot aantal nieuwe spelers begint en je wint veel, heeft dat niets met vakmanschap te maken. Gewoon mazzel. Pas als het ook aan het einde van een seizoen goed gaat, ben je een goede trainer.”
Een goede trainer blijft altijd zichzelf, zegt Visee. “Ik ben zoals ik ben, duidelijk en direct. Ik laat nooit iets sluimeren, ik merk het direct, aan de non-verbale communicatie, ik ruik het. Ik ben heel impulsief. Spakenburgers zijn ook heel direct. Na drie nederlagen is het niet gemakkelijk een volle kantine binnen te stappen. Jij bent trainer en moet er iets aan doen, iedereen wil iets tegen je zeggen. Dat valt niet mee. Ik heb wel eens in de auto gezeten en gedacht, wat is er gebeurd, wat is dit allemaal?”
Bron: Algemeen Dagblad (Door Bernie van Unen) 27 mei 2006
G.V.V.V. klopt Spakenburg in finale Gatorade Cup
VOETBAL – Het toch al zo geslaagde seizoen voor G.V.V.V. kreeg afgelopen zaterdag nog een staartje. Met het winnen van de Gatorade Cup van District West 1 haalde ‘de blauwen’ hun tweede prijs van het seizoen binnen, nadat zij eerder al het periodekampioenschap konden vieren. Er moest zaterdag op neutraal terrein in Almere worden afgerekend met Spakenburg. De oude club van trainer Peter Visee werd in de competitie al twee keer verslagen en ook in de finale konden zij weer geen vuist maken tegen de Veenendalers: eindstand 3-1.
Aanvankelijk leek het erop dat G.V.V.V. het niet gemakkelijk ging krijgen. De mannen uit het vissersdorp begonnen erg fanatiek aan de finale en het was te merken dat zij iets recht wilden zetten. “Zij kwamen inderdaad erg fel uit de startblokken”, vertelde teammanager Kees Muller. “Maar ik moet wel zeggen dat hun spel daarbij vrij voorspelbaar was. Ze hebben voorin zo’n lange spits lopen en daar worden dan ook alle lange ballen naar toe gespeeld.”
G.V.V.V. leek dan ook niet onder de indruk en bleef goed georganiseerd voetballen, hetgeen zij al maandenlang als geen ander beheersen. “Wij staan organisatorisch erg goed en iedereen weet precies wat zijn taak is. Daarom is het zelfvertrouwen ook zo groot bij de jongens. Ook deze wedstrijd was weer te zien dat we in de wedstrijd groeiden, iets dat wel vaker voorkwam dit seizoen.”
Gerust hart
Vlak voor rust wist Jurriaan van Well uit een corner de 1-0 binnen te koppen en zo kon G.V.V.V. met een gerust hart aan de thee. In de tweede helft werd Spakenburg niet echt gevaarlijk meer en via twee treffers van Rudy van Doorn konden de Veenendalers uitlopen naar 3-0. Vlak voor tijd werd het nog wel 3-1, maar daar lag niemand meer van wakker.
De overwinning was verdiend volgens Muller, omdat het spel van G.V.V.V. verzorgder was. “Of wij nou uit tegen DOVO spelen of in de finale staan van de Gatorade Cup, het maakt ons niet uit. Wij hanteren altijd dezelfde tactiek en mede daardoor komen de overwinningen tot stand.”
Er werd een klein feestje gevierd in Almere. De medailles en de beker werden overhandigd en zo konden de spelers van G.V.V.V. naar huis terugreizen in de wetenschap dat het seizoen er nog altijd niet op zit. Er volgt nu weer een knock-out ronde waarbij de winnaars van de verschillende districten elkaar ontmoeten, om zo uiteindelijk tot de landelijke bekerwinnaar te komen. G.V.V.V. ontmoet daarbij ASWH.
Teamspirit
“Ik denk dat de kracht van ons dit seizoen ‘de teamspirit’ is”, legt Muller uit. “Het is een hechte groep jongens die een herkenbare speelstijl hebben ontwikkeld die ze goed ligt. Daarbij is de juiste begeleiding heel belangrijk. Iedere speler is dit jaar beter geworden en daardoor zijn we dus als team enorm gegroeid.”
Bron: De Veenendaalse Krant (29 mei 2006)
======================================================
De nu 61-jarige Peter Visee nam na zijn afscheid bij G.V.V.V. opnieuw een blauw-wit uitgeruste voetbalvereniging onder zijn hoede. Hij verkaste naar Utrecht om aldaar het alom gerespecteerde Elinkwijk onder zijn hoede te nemen. In zondag hoofklasse kon hij in de twee seizoenen die hij daar verbleef met zijn team geen potten breken.
In 2010 – 2011 volgde er – in onze ogen pikante – een nieuwe overstap. Visee werd door onze rode overburen gevraagd om daar de boel uit het slop te komen trekken, want DOVO was in 2010 gedegradeerd naar de eerste klasse.
Het werd een instant succes, want meteen in zijn eerste jaargang veroverde Visee met zijn pupillen het kampioenschap en was de weg omhoog voor onze overburen weer ingezet. Een volgende stap maken, want intussen had de topklasse haar intrede gemaakt, zat er daarna in twee seizoenen (net) niet in.
Bij DOVO plakte de Baarnaar er nog wel een vierde seizoen aan vast, met achteraf gezien waarschijnlijk weer spijt als haren op het hoofd. Want het liep in 2013 – 2014 voor geen meter bij onze buren en een nieuwe degradatie dreigde voortdurend. Daardoor kwam er voor het eerst in de trainersloopbaan van Visee een voortijdig einde aan zijn contract. In januari 2014 kwamen de beide partijen overeen dat het beter was dat hun wegen gingen scheiden. Schrale troost voor Visee was dan nog wellicht dat zijn opvolger Jeroen Peters DOVO via de nacompetitie alsnog als hoofdklasser wist te behouden.
Peter Visee keerde aan het begin van het seizoen 2014 – 2015 weer terug naar zijn regio waar het ooit begon. Zondag eersteklasser Hoogland had ambities om het hogerop te zoeken en vonden in Visee de juiste persoon om daar leiding aan te geven. Het bleek de juiste combinatie. In het debuutjaar lukte promotie net niet, maar in 2015 -2016 was het wel raak. Een kampioenschap bracht Hoogland naar de hoofdklasse.
Voor Peter Visee tevens de aanleiding om met een hoogtepunt op je cv te stoppen met het trainen van voetbalverenigingen, want sindsdien is hij trainer af. In plaats daarvan is hij full-time rijinstructeur en freelance columnist voor het AD in de Amersfoortse regio en geniet hij hopelijk ook van de vrije tijd die hij voorheen met zijn gezin, familie en vrienden tekort kwam.
Op- en/of aanmerkingen, toevoegingen, aanvullingen, (opbouwende)kritische noten, etc. etc. op episoden van deze rubriek zijn altijd van harte welkom. Dit alles om de clubhistorie zo volledig mogelijk en juist te kunnen vastleggen voor het nageslacht. Reacties kunnen, bij voorkeur via email, worden gezonden naar: webredactie@gvvv.nl
Tekst: Bas van Capelleveen
Foto’s: Dick Gijsbertsen
Door het vernieuwen van de website die onder supervisie van een andere provider en server (EF2) draait, zijn helaas de vorige publicaties (deel 1 t/m 28) in deze rubriek niet meer beschikbaar.
Meer over de geschiedenis van onze club kunt u vinden op de facebook pagina ‘Historie van G.V.V.V.’ die wordt onderhouden en gemodereerd door Gert van Holland.
