Om en nabij 2004 namen de besturen van G.V.V.V. en de S.G.V. – de voorloper van de huidige sponsor- en businessclub Vallei en Rijn – het gezamenlijke besluit om in samenwerking met weekblad De Rijnpost voorafgaande aan iedere thuiswedstrijd een pagina, onder de noemer, G.V.V.V. Nieuws te presenteren aan de lezers. Daarin afwisselend actueel sponsor- en clubnieuws, een vooruitblik op het aankomende duel, maar ook terugblikken naar het verleden (net zoals we in deze rubriek doen) met speciale gasten.
In eerdere afleveringen van deze ‘oude doos’ rubriek heeft u al kennis kunnen nemen dat er vroeger, en dan hebben we het over de jaren vijftig van de vorige eeuw, meer kans was voor jonge talenten om door te dringen tot de hoofdmacht, dan heden ten dage.
Onder andere Gerard en Jan van de Bovenkamp, Gerard Hoedeman, Anton Leppers en Elzo Scholts zijn daar de voorbeelden van. Zij allen werden rond hun 16de of 17de goed genoeg bevonden om hun voetbaltalenten tentoon te spreiden in het eerste elftal en zij maakten die belofte daarna ook waar, want al deze spelers behoorde tot de generatie die G.V.V.V. nog jaren trouw bleef en opstootte in de vaart der voetbalvolken.
Nu was het zeker geen schering en inslag dat het toentertijd normaal was om op zo’n jonge leeftijd te debuteren bij de hoofdmacht. Maar de kans was groter om in aanmerking te komen voor doorstroming, doordat de club qua ledenaantal een stuk kleiner en de keuze dus minder groot was, de voetbalpiramide een stuk platter was, en er toen ook nog nauwelijks sprake was van een onderlinge transfermarkt in het amateurvoetbal t.o.v. een latere en de huidige periode.
Tegenwoordig is dat, een hele enkele uitzondering daargelaten, bijna niet meer voorstelbaar dat jongelui van die leeftijd het schoppen tot een eerste elftal van tweede- of derdedivisionist. En als dat wel zo is worden ze binnen de kortste keren opgepikt door een BVO.
Zo’n voetbalsprookje beleefde, een kleine zeventig jaar geleden, de nu 83 jaar oude Gert van de Weerthof. Geboren op steenworp afstand van het voormalig voetbalveld van G.V.V.V. aan de Buurtlaan was het logisch dat Gert daar zijn voetbalkunsten ging beoefenen. Want clubvoetbal was toen erg aan gebonden aan de buurt waar je woonde en met zijn aanmelding bij de kersvers opgerichte buurtclub was de toen negen jaar oude Van de Weerthof een van de eerste jeugdleden.
Hij bleek een uitzonderlijke aanleg voor het edele spelletje te hebben wat al vrij snel door de elftalcommissie werd onderkend – die stelden in tegenstelling tot wat nu door de trainer(s) wordt bepaald de elftallen samen – en daarom mocht en kon aspirant Van de Weerhof, zoals toen die leeftijdscategorie heette, reeds op 14-jarige leeftijd debuteren bij het vlaggenschip van onze club.
Uiteraard moet dit feit in de tijdsgeest en het voetbalniveau van toen gezien worden, maar al met al was aan het begin van de jaren vijftig toch ook wel uitzonderlijk dat je op z’n jonge leeftijd al met de ‘grote mannen’ mee mocht spelen en je meer dan staande weet te houden. Sterker nog, v.v. Veenendaal toen de meest bekende en hoogst spelende club in onze gemeente, ontdekte Gert’s voetbalcapaciteiten en haalden hem naar sportpark Salamander.
Van de Weerthof’s relaas over zijn belevenissen kunt u hieronder lezen.
==================================================
Gert van de Weerthof speelde tegen Lenstra en Wilkes
Een G.V.V.V.’er van het eerste uur
VEENENDAAL – Tijdens het gesprek met Gert van de Weerthof werd ik meegesleurd in de verschillende gebeurtenissen uit het voetballeven van een groot sportman. Gert was jarenlang een gevierde en robuuste verdediger van voetbalclubs als PEC Zwolle, FC Wageningen en Vitesse. Later werd Gert trainer en leidde hij verenigingen als VRC, Candia en Renswoude naar verschillende kampioenschappen. Gert van de Weerthof (66) was al lid van G.V.V.V. toen de club nog GSV heette.
Gert: “Als je bijvoorbeeld linksback stond, moest je voor de wedstrijd je eigen stukje gras maaien. Na de wedstrijd moesten we douchen bij vrouw Boers; die had een grote gieter achter het huis, waar wij dan onder konden staan.”
Gert van de Weerthof leerde het voetballen op straat en op het veld van G.V.V.V. aan de Buurtlaan. Urenlang voorzetten geven en ballen inkoppen. Gert speelde op zijn 14de al in het eerste elftal van G.V.V.V.
Bij uitwedstrijden naar bijvoorbeeld Putten ging het er soms ruig aan toe. De grote mannen namen kleine Gert dan in bescherming. Gert ging naar de zondagclub van vv Veenendaal, waar hij twee seizoenen speelde. Op zijn 17de werd Gert ‘ontdekt’ en stapte, als semiprof, over naar het betaalde voetbal bij PEC Zwolle. Van het verdiende geld kon Gert trouwen met Teuni van den Oosterkamp, met wie hij nu al 47 jaar samen is.
Toen het reizen naar Zwolle hem te veel werd, stapte hij over naar FC Wageningen, waar hij vijf mooie jaren beleefde. Toen hij te duur werd, zetten ze hem op de transferlijst en enkele dagen later werd Gert overgenomen door Vitesse uit Arnhem. In 1966 werd Gert kampioen met Vitesse in de tweede divisie A van de KNVB. Ze promoveerden toen naar de eerste divisie.
Het hele elftal kreeg een mooie medaille en werd ereburger van Arnhem. Het waren mooie jaren met bijvoorbeeld keeper Frans de Munck (De Zwarte Panter) in het doel. Hij speelde wedstrijden tegen Abe Lenstra en Faas Wilkes.
In Arnhem dachten ze dat hij Gert de Klep heette. Zo tekende hij ook als ze om een handtekening vroegen. De bijnaam ‘de Klep’ kwam van zijn opa. Die was naast politieman ook dorpsomroeper.
In 1967 hield Gert op met professioneel voetballen. Hij werd gevraagd door VRC om te komen trainen en voetballen op amateurbasis. Ook dat heeft hij vijf jaar gedaan en hij beleefde hoogtepunten in de vorm van kampioenschappen.
Van de Weerthof behaalde na zijn actieve voetballoopbaan zijn trainersdiploma’s en is zo’n twintig jaar oefenmeester geweest. Hij werkte bij VRC, bij Candia in Rhenen en Renswoude. Bij elke club werden successen geboekt.
In 1991 werd Gert gehuldigd. Hij was toen veertig jaar bij de Ritmeester in dienst, en ook omdat hij veel betekend had voor de voetballerij in de omgeving, werd Gert geridderd in de Orde van Oranje Nassau.
In 1999 is Gert in de VUT gegaan. Nu is hij al een kleine twee jaar AOW’er. Hij heeft drie dochters, zes kleinkinderen en twee achterkleinkinderen.
De duivensport is naast voetbal zijn tweede passie. Al van kinds af aan heeft Gert duiven gehad. Met zijn postduiven, valt Gert geregeld in de prijzen. De duiven wonen dan ook in een schitterend chalet achter zijn mooie woning aan de Nieuweweg. Aan sport doet Gert niet meer zoveel. Twee maal per week een stukje fietsen met zijn zwager door de omgeving.
“Voor wie het zien wil, is het hier zo prachtig. Prattenburg, Amerongen, Kwintelooijen, noem maar op. Eenmaal per jaar gaan we een weekje op vakantie naar de Kempervennen. Met de familie, want we hebben een hechte band met elkaar.”
Bron: De Rijnpost (1 september 2004) door Co Keulstra.
=================================================
De liefhebbers van nostalgische krantenartikelen en/of degenen die nog meer willen weten over deze jongste speler van G.V.V.V. 1 ooit en ook nog Veense voetbal beroemdheid, moeten zeker nog even hier klikken, want ik heb een aantal berichten over Gert van de Weerthof uit dagblad De Vallei verzameld en bij elkaar gevoegd als een artikel in pdf-formaat.
Twee decennia later kreeg de hoofdmacht van onze club opnieuw versterking van een talentvolle Van de Weerdhof die uit de eigen jeugdopleiding kwam. Niet op zo’n jonge leeftijd als Gert, maar aan het einde van zijn tienerjaren kreeg Wim de kans zich te bewijzen in het team van trainer Henk Baams.
De goede lezer heeft al gezien dat Wim uit een andere familietak stamde als Gert, want de ‘t’ in de achternaam moest bij hem geschreven worden met een ‘d’. Gelukkig voor ons was dat deze jongeling wel veel talent had, maar niet zodanig dat BVO’s aan hem trokken. Daardoor werd Wim van de Weerdhof een zeer gewaarde speler die meer dan zijn mannetje stond, ook in woord en gebaar, en ca. 8 jaar lang – van begin ’70 t/m begin ’80 – steun en toeverlaat was in de defensie.
Helaas zijn uit die tijd geen officiële statistieken bewaard gebleven, maar Wim zal ongetwijfeld, ondanks dat hij wel eens tegen een gekleurd kaartje opliep, wel tegen de 200 duels hebben afgewerkt bij ons vlaggenschip omdat hij altijd een van de vaste waarden was voor de oefenmeesters die de leiding hadden. Dat waren er voor deze clubtrouwe speler nog veel meer geworden als ernstige liesproblemen geen roet in het eten hadden gegooid. Daardoor moest hij noodgedwongen al op 26-jarige leeftijd stoppen met voetballen aan het einde van seizoen ’80-‘81.
Maar gelukkig ging Wim’s kennis en voetbalkunde niet verloren voor G.V.V.V. toen hij zijn voetbalschoenen noodgedwongen in wilgen moest hangen. Hij trad na zijn actieve voetballoopbaan toen al vrij snel toe tot de technische commissie en het scoutingsapparaat. Menig transfer is in de loop der jaren mede door zijn toedoen tot stand gekomen.
Een aantal jaren geleden stopte hij, om hem moverende redenen, met die sturende technische functie, maar is hij ondertussen toch alweer ca. 50 jaar trouw lid, kritisch supporter en tevens met zijn administratiekantoor De Veensche Kolonie verbonden aan de businessclub Vallei en Rijn.
En Wim kennende zal hij nog steeds, gevraagd of ongevraagd, wel zijn mening verkondigen over de gang van zaken bij de club.
Of de hobby van Gert van de Weerthof en de bijnaam van Wim van de Weerdhof iets met elkaar te maken is voor uw auteur volledig onbekend. Ik houd het dan maar op toeval dat Wim van de Weerdhof waarschijnlijk bekender is als Wim ‘Duif’ of ‘Duiffie’.
In de kopfoto van dit artikel ziet u Wim uiterst rechts zittend in de A-selectie uit seizoen ’76-’77.
Op- en/of aanmerkingen, toevoegingen, aanvullingen, (opbouwende)kritische noten, etc. etc. op episoden van deze rubriek zijn altijd van harte welkom. Dit alles om de clubhistorie zo volledig mogelijk en juist te kunnen vastleggen voor het nageslacht. Reacties kunnen, bij voorkeur via email, worden gezonden naar: webredactie@gvvv.nl
Tekst: Bas van Capelleveen.
Door het vernieuwen van de website die onder supervisie van een andere provider en server (EF2) draait, zijn helaas de vorige publicaties (deel 1 t/m 28) in deze rubriek niet meer beschikbaar.
Deel 29. Trainer Visee: Een sympathieke vakman
Deel 30. Streekderby kreeg geen winnaar
Meer over de geschiedenis van onze club kunt u vinden op de facebook pagina ‘Historie van G.V.V.V.’ die wordt onderhouden en gemodereerd door Gert van Holland.
