De befaamde Duin- en Bollenstreek, waar het hoogste zaterdagamateurvoetbal al decennia lang een hoge vlucht had, en nog steeds heeft, is met vier clubs vertegenwoordigd in de Jack’s League, t.w. Katwijk, Quick Boys, Rijnsburgse Boys en vv Noordwijk. Laatstgenoemde club is komende zaterdag de eerste gastheer voor G.V.V.V. in de rij van vier reisjes naar deze fameuze voetbalregio.
Naam en faam
Hoewel Noordwijk in seizoen ’19-’20 pas debuteerde in deze Divisie heeft die voetbalvereniging haar sporen al meer dan ruimschoots verdient, want ze hebben in het verleden naam en faam gemaakt op het hoogste amateurniveau.
Het bewijs daarvoor leveren is niet zo heel moeilijk. Want de in 1933 opgerichte voetbalclub behoort samen met IJsselmeervogels, Quick Boys en Spakenburg tot de vier elite verenigingen die sinds de invoering van de Eerste Klasse (’70-’71) tot en met het einde van de Hoofdklasse (’10-’11) daarin altijd onafgebroken vertegenwoordigd zijn geweest.
Kortom maar liefst veertig seizoenen lang sprak vv Noordwijk haar niet geringe woordje mee op de hoogste sport van de amateurvoetballadder. In de periode veroverden de Duinwetering bewoners zeven afdelingstitels, waren ze ook tweemaal de allerbesten van het zaterdagvoetbal waren, en eenzelfde aantal zelfs algeheel amateur kampioen van Nederland.
Onderlinge verhoudingen
Als je daar dan ook nog bij optelt dat vv Noordwijk gedurende de zestiger jaren van de vorige eeuw ook al negen jaargangen in de Tweede Klasse speelde, toen het hoogste zaterdagamateurniveau, en daarin ook al driemaal het beste jongentje van de klas was, dan ontstaat in totaal een palmares om U tegen te zeggen die in die bijna halve eeuw is verzameld.
Uit die tijd stammen ook de allereerste ontmoetingen tussen de Veenendalers en de Noordwijkers. Van 1963 t/m 1965 waren de roodwitten en de blauwwitten twee seizoenen lang competitiegenoten van elkaar. Die geschiedenis herhaalde zich later in de Eerste- en in de Topklasse, en twee jaar geleden voor het eerst in de Tweede Divisie, waardoor de teller van de onderlinge ontmoetingen op een totaal van 25 staat.
Om daar maar gelijk bij aan te haken staat hieronder hoe de onderlinge verdeling was, waarbij u kunt zien dat alleen de balans qua punten en doelsaldo heel licht overhelt in het voordeel van de gastheren. Winst-, gelijke spelen en verliespartijen zijn exact in evenwicht.
Hierbij moet worden opgemerkt dat oude punten systeem – twee voor een overwinning t/m seizoen ’95-’96 – voor die desbetreffende wedstrijden is gehandhaafd.
Omissie goed gemaakt
Met die hierboven geschetste overweldigende erelijst, de continuïteit die de voetbalclub in al die jaren vertoonde, en het feit dat Noordwijk veelal in het zogenaamde linkerrijtje eindigde, was het voor zowel vriend en vijand zeer verwonderlijk dat het de club niet lukte om direct vertegenwoordigd te zijn toen de Topklasse in 2010 haar intrede deed. Waar het G.V.V.V. via de play-offs net niet lukte, waren onze gasten met een zevende positie direct kansloos.
Maar beide ploegen maakten in het seizoen daarna direct die omissie goed.
G.V.V.V. deed dat door een overtuigend kampioenschap in de Hoofdklasse B terwijl Noordwijk daar een barrageduel voor nodig had in de Hoofdklasse A. Samen met streekgenoot Quick Boys eindigden ze met 58 verzamelde punten op plek één. De Kattukkers hadden weliswaar een beter doelsaldo, maar dat telde toen niet en dus was er een beslissingsduel nodig.
Het lot bepaalde dat Noordwijk het thuisvoordeel had en dus omzoomden zo’n 7000 toeschouwers het ‘oude’ sportpark Duinwetering, want dat heeft ondertussen een enorme metamorfose ondergaan. Het werd een duel op het scherpst van de snede wat na negentig minuten nog steeds geen doelpunten had opgeleverd. Aan bijna het einde van de verlenging was het Stefan Mertens die de Noordwijkers in extase bracht door de 1-0 binnen te tikken en daarmee zijn ploeg naar de Topklasse bracht.
Recessie
Zowel Noordwijk als G.V.V.V. debuteerden dus in jaargang ’11-’12 op dat vernieuwde amateurpodium. Beide vlaggenschepen lieten zich van hun beste kant zien en eindigen op de respectievelijke vierde en vijfde plek op de ranglijst. Een knappe prestatie van de nieuwelingen op die trede hoger.
Maar waar de gasten van zaterdag de lijn omhoog doortrokken en in ’12-’13 de ‘bronzen medaille’ veroverden, moesten de badplaatsbewoners toen genoegen nemen met een negende plek en bleek dit, achteraf gezien, het begin van een recessie.
Die neerwaartse spiraal konden de rood-witten niet ombuigen. Want in hun derde seizoen topklasse slaagden ze er niet in om uit de gevaarlijke zone weg te blijven. Het betekende aan het eind van de rit p/d duels spelen, met als tegenstander Ajax.
In twee krankzinnige wedstrijden, 6-1 op de Toekomst in Amsterdam en 6-2 op de eigen Duinwetering, dolf Noordwijk dus op doelsaldo het onderspit en was het einde oefening in de Topklasse.
Pas op de plaats
Het duurde even voordat de Duinwetering bewoners de splinters bij elkaar hadden geveegd. Na een middenmoot positie in de Hoofdklasse volgden een tweede en een derde plek die ook twee periodetitels opleverden. Maar die deeltitels brachten geen soelaas in de weg omhoog, want tweemaal was de nacompetitie het grote struikelblok en moest er dus pas op de plaats worden gemaakt.
Sleeping giant werd wakker
De aanstelling van Kees Zethof aan het beging van jaargang ’17-’18, een trainer die in de Duin- en Bollenstreek zijn sporen al had verdiend, en ook al eerder hoofd jeugdtrainer was bij Noordwijk, bleek, samen natuurlijk met een uitgebalanceerde selectie, de missing link. Want onder zijn nuchtere en realistische bewind werd de ‘sleeping giant’ volledig wakker geschud.
Het kampioenschap van Zethof’s manschappen in z’n debuut seizoen in de Hoofdklasse zou je nog in het rijtje kunnen scharen van niet geheel onverwacht, gezien de reputatie die Noordwijk had veroverd in het verleden.
Maar dan als debutant in de Derde Divisie deze gelijk geheel naar je hand zetten is een prestatie van buitengewoon formaat. In speelronde zes pakten captain Emiel Wendt c.s. de koppositie en stonden die niet meer af, ondanks het aandringen van andere gevestigde orde ploegen, zoals regiogenoot Quick Boys en DVS ’33. Met slechts vier nederlagen in 34 duels, en in totaal 80 behaalde punten, werd Noordwijk meer dan overtuigend kampioen. Daardoor was de gerenommeerde club in jaargang ’19-’20 weer terug van (even) weggeweest.
Stabiel blijven is het streven
Het debuut daarin begon met piek, door tien punten te behalen uit vier duels. Daarna volgde een dip met drie veroverde punten uit zeven ontmoetingen. Het restant tot aan de lockdown begin maart 2020 kun je omschrijven als stabiel, wat ook het credo was van de clubleiding.
Dit komt het beste tot uitdrukking als je de cijfers bekijkt. Want uit 24 duels behaalde captain Emiel Wendt c.s. achtmaal winst, achtmaal een gelijkspel en eenzelfde aantal nederlagen en dit alles met een doelsaldo van 47-44.
Daarmee was vv Noordwijk aanvoerder van het zogenaamde rechterrijtje en dat was voor een nieuwkomer een prima prestatie waar ook de aanhang goed mee kon leven.
In het zeer korte, door corona geteisterde, vorige seizoen werden door Noordwijk maar vijf duels gespeeld. In eigen huis hielden ze de nummers 1, 2 en 3 uit jaargang ’19-’20, respectievelijk Katwijk, HHC Hardenberg en AFC, zeer verdienstelijk op een gelijkspel. De uitwedstrijd tegen ASWH ging verloren (3-1) en ook G.V.V.V. wist op het Panhuis alle punten in Veenendaal te houden (2-1).
In dit nog prille seizoen lijkt het erop dat onze gastheren gaan aanpikken bij het debuut. Geen kampioenskandidaat, maar zeker ook geen degradatie gegadigde. Met 7 punten uit zes wedstrijden gaat het richting het gemiddelde van 1,2 punten per duel en dat is meestal voldoende om boven de gevaarlijke streep te blijven. Maar de Zethof pupillen hebben uiteraard grotere ambities en zullen er naar streven om de tiende positie, bij de terugkeer op de hoogste trede van de voetballadder, te gaan evenaren of liever nog te verbeteren. En om aan de alleszins redelijke start een vervolg te geven zullen de Noordwijkers geen spoortje van medelijden hebben met op de bezoek komende rode lantaarn drager om die met lege handen naar Veenendaal terug te sturen.
Lichtpuntjes aan de horizon
De ploeg van trainer Jochem Twisker wist in de voorgaande zes competitie wedstrijden nog niet het zoet van de overwinning te smaken. Alleen een kleine troost in de vorm van één puntje, uit behaald bij Kozakken Boys, meer zat er tot nu toe niet in het vat. Uiteraard voor de spelers, staf en de blauwe aanhang een zeer teleurstellend begin – en zelfs het slechtste ooit in deze eeuw – van deze competitie jaargang.
Maar tijd voor wanhopen zo vroeg in de competitie is er zeker nog niet, er zijn tenslotte nog 28 duels te gaan om verbetering in de prestaties aan te brengen. En daarvan hebben we hopelijk afgelopen zaterdag een begin gezien in het thuisduel tegen runner-up Jong Sparta. Diegenen die deze wedstrijd met eigen ogen hebben aanschouwd hebben kunnen zien dat de blauwhemden in een redelijk groot deel van dat duel de overhand hadden en behoorlijk wat goede kansen creëerden. Alleen het afronden daarvan lukte niet en dat is nu eenmaal noodzakelijk om een wedstrijd te kunnen winnen. Ook de diverse media, en zelfs Sparta coach Geert Arend Roorda, constateerden een goed spelend G.V.V.V. te hebben gezien, die het deksel op de neus kregen toen de jonge Spartanen driemaal toesloegen in het laatste kwartier.
Coach Twisker sloeg met deze korte samenvatting: “Tevreden met het spel, maar een kater van het eindresultaat”, de spijker op de kop. Maar hij zag tevens voldoende lichtpuntjes aan de horizon om mee verder te kunnen.
Déjà vu?
Nu wil het toeval dat vorig seizoen ook eerst de wedstrijd tegen Jong Sparta werd gespeeld voordat de ontmoeting met Noordwijk plaats ging vinden. Alleen was het toen omgedraaid, en speelde G.V.V.V. op het Rotterdamse Kasteel en kwam Noordwijk op bezoek op het sportpark Panhuis. Aan dat duel in de havenstad hielden de Veenendalers toen ook al een erg katterig gevoel over. Het werd namelijk een 2-2 puntendeling die pas in de blessuretijd tot stand kwam door de gelijkmaker van de gastheren. Gezien het spelbeeld was een driepunter toen zeker verdiend geweest. Maar het was en bleef zoals The Rolling Stones al jaren geleden toepasselijk zongen: ‘You Can’t Always Get Wat You Want’.
Wat toen wel beklijfde in Rotjeknor, ondanks de teleurstelling van de gemiste punten, was dat we een echt team aan het werk zagen. Niemand uitgezonderd, voerde passie, vechtlust en hartstocht de boventoon gedurende de gehele wedstrijd.
Diezelfde instelling, die G.V.V.V. zo eigen is en waarmee de club groot is geworden, kwam dus afgelopen zaterdag gelukkig opnieuw boven water. En juist aan die aspecten van het spelletje ontbrak het nog wel eens in (grote) delen van de voorgaande ontmoetingen.
En nu zaterdag vv Noordwijk opnieuw tegenstander is hopen allen die G.V.V.V. een warm hart toedragen op een déjà vu. Want op 10 oktober 2020, tevens de laatste wedstrijd voordat de competitie definitief werd stilgelegd vanwege de corona maatregelen, boekte de Twisker brigade de eerste driepunter door een 2-1 winst op Noordwijk.
Alleen moet nu het eerste cijfer van de uitslag lager zijn dan het tweede, maar dat is logisch als je op vreemde bodem speelt zou de grote voetbalmeester JC hebben gezegd.
vv Noordwijk – G.V.V.V. begint komende zaterdagmiddag om 14.30 uur op sportpark Duinwetering, Duinwetering 105, 2203 HM te Noordwijk, en zal onder leiding staan van Dhr. P. Henshuijs uit Amsterdam, die langs de lijn zal worden geassisteerd door Dhr. T. Krijt en Dhr. R.C.H. van Rijn. Vierde official is Dhr. G.W.A. Takacs.
