Tot onze grote ontsteltenis hebben wij de trieste plicht om opnieuw het overlijden te melden van een hele echte blauwe. Sterker nog, Arend Buitenhuis die gisteren op 79 jarige leeftijd van ons is heengegaan, was al vereeuwigd op de Blauwe Iconen wand in het clubhuis, een plaats die hem meer dan terecht toekwam en die niet voor iedereen is weggelegd.
Voor Arend Buitenhuis was er maar een voetbalclub in Veenendaal die er toe deed, en dat was ‘zijn’ G.V.V.V. In zijn 57 jaar lidmaatschap beschouwde hij het sportpark Panhuis dan ook bijna als zijn tweede huis.
Zijn persoon, karakter en leven bij G.V.V.V. kunnen we dan ook het beste illustreren met een aantal quotes die door Arend zijn gedaan in een interview uit april 2018 opgetekend door Eit Hendriks en gepubliceerd in dagblad De Gelderlander.
Van hem hoeft het niet zo nodig. Buitenhuis vindt een interview eigenlijk maar flauwekul en overbodig. Als hem wordt verteld dat 35 jaar verzorger zijn bij een en dezelfde vereniging toch vrij uniek is, haalt hij de schouders op. De voormalige leraar Duits vindt het eigenlijk doodnormaal.
Een leven zonder G.V.V.V., Buitenhuis kan het zich nauwelijks voorstellen. Vanaf het moment dat hij met voetballen begon maakt hij deel uit van de Blauwe familie.
Dat was in 1964, het jaar dat G.V.V.V. van het terrein op de Buurtlaan naar sportpark Panhuis verhuisde.
Buitenhuis schopte het als voetballer tot de A-selectie van G.V.V,V., maar speelde maar sporadisch in het eerste team. “Als ze me nodig hadden, stond ik er, maar de meeste wedstrijden heb ik in het tweede gespeeld”, legt hij uit. “Ik had er geen enkele moeite mee om een stap terug te doen, als de trainer betere voetballers tot zijn beschikking had.”
Het is Buitenhuis ten voeten uit. Hij maakt zich graag ondergeschikt aan het algemeen belang van de club, en vond het ook logisch dat hij na zijn actieve carrière wat voor de club bleef doen.
“Ik ben in 1982 gestopt met voetballen en heb in 1983 in Utrecht een cursus voor sportverzorger gevolgd. Vanaf 1984 ben ik daarna als verzorger bij het eerste aangesteld. Dat heb ik bijna twintig jaar gedaan, maar vond dat het toen tijd was om het stokje aan iemand anders door te geven. Ik had alle ups en downs met het eerste elftal meegemaakt. Van kampioenschappen tot een degradatie, derby’s tegen DOVO en wedstrijden tegen profclubs. Vervolgens ben ik verzorger van het tweede team geworden”, verhaalt Buitenhuis.
Ook dat typeert hem. Hij ging niet naar een andere vereniging, maar deed qua niveau gewoon een stap terug om met evenveel toewijding de verzorging van het tweede garnituur op zich nemen.
Zijn conditie houdt de 76-jarige met hardlopen op peil. Uiteraard op het Panhuis, zijn tweede woning. Een aantal keren per week draaft hij rondjes om het veld achter de staantribune.
“Minimaal twintig rondjes. Voor minder dan zes kilometer doe ik het niet. Het houdt me fit, ik doe het graag en heb er geen enkele moeite mee. Hoe lang nog? Tot het lichaam protesteert, maar daar is nog geen sprake van en daarom heb ik er nog een seizoen aan vastgeplakt.”
Hoewel Arend Buitenhuis dus nog fysiek meer dan prima in orde was om het seizoen ’18-’19 vol te maken als verzorger van de B-selectie, sloeg bij hem toch genadeloos de ziekte van Alzheimer toe. Dit was voor zijn familie het sein naar de vereniging toe, om voor zijn eigen bestwil, hem te ontheffen van die taken. Medio 2019 werd dan ook op waardige wijze afscheid genomen van Buitenhuis’ actieve periode bij de club met een toespraak, bloemen en nog belangrijker de onthulling van zijn portret op de Blauwe Iconen wand, waarvan hij uiteraard ook een exemplaar mee naar huis mocht nemen als aandenken.
Met het overlijden van Arend Buitenhuis verliest G.V.V.V. in een korte tijdspanne dus opnieuw een uitermate betrokken en dienstbaar lid die zichzelf altijd wegcijferde ten gunste van onze vereniging. We zullen zijn gortdroge humor en verzorgende handen enorm blijven missen, maar Arend Buitenhuis zal altijd in onze gedachten blijven bestaan.
Namens geheel G.V.V.V. willen wij langs deze weg dan ook de familie Buitenhuis, alsmede alle overige nabestaanden van harte condoleren met het grote verlies en wensen hen veel sterkte toe bij het definitieve afscheid van Arend en de tijd daarna.
Door hier te klikken kunt u de rouwkaart lezen.
