Volgens Wikipedia is de definitie van een klassieker in de sport: Een wedstrijd met een lange geschiedenis en grote uitstraling. Op basis daarvan mogen we de wedstrijd, die komende dinsdagavond gaat plaatsvinden op het sportpark Panhuis alwaar de thuisclub IJsselmeervogels zal ontvangen, zeker als zodanig kwalificeren. Want gerekend vanaf jaargang 1959 – 1960, toen de Veense blauwen en de Spakenburgse roden voor de eerste keer tegenover elkaar stonden, staat nu competitie ontmoeting nummer 71 op de programmarol.
Opponent IJsselmeervogels is zonder enige twijfel de landelijk meest bekende amateurclub van Nederland. Want zelfs voetballiefhebbers die zelden of nooit een amateurwedstrijd bezoeken, zullen op de vraag: ‘Noem eens een befaamde amateurvoetbalvereniging’, hoogstwaarschijnlijk negen van de tien keer antwoorden, IJsselmeervogels.
Dat heeft de club uit de gemeente Bunschoten-Spakenburg natuurlijk te danken aan haar overweldigend uitpuilende palmares. Geen enkele andere amateurclub in ons landje kan tippen aan de erelijst die ‘De Vogels’, zoals de club ook vaak wordt genoemd, sinds hun oprichting in 1932 bij elkaar hebben gevoetbald.
In de editie van de Nationale Voetbalgids 2019 – 2020, uitgegeven door ElfVoetbal Magazine, staan totaal opgeteld maar liefst 57 eretitels vermeld. Die lopen uiteen van kampioen in de Tweede Klasse tot en met het winnen van de Supercup.
Heel klein smetje
De meest verse titel is die van kampioen in de Derde Divisie in seizoen ’16-’17. En hoe tegenstrijdig het ook klinkt, daarmee is gelijk het enige heel kleine smetje op het verder glanzende blazoen van de rooien van sportpark De Westmaat te duiden. Want in de jaargang daarvoor miste IJsselmeervogels de boot om in de hernieuwde Tweede Divisie aan de slag te gaan. De uiteindelijke twaalfde positie op de ranglijst van de Topklasse in ’15-’16 was niet voldoende om die stap te maken. Het overkwam de topploeg daarvoor nog nooit om niet mee te doen op het hoogste zaterdagniveau.
Daarom was het onze gasten er ook alles aan gelegen om die omissie direct te herstellen en dat lukte dus op zeer overtuigende wijze met voornoemd kampioenschap en daarmee de promotie naar de Tweede Divisie.
Fundament
Dat de buitenwacht en de meest fanatieke fans dan gelijk verwachten dat IJsselmeervogels weer een flink woordje mee zou gaan spreken is niet zo gek, gezien de rits aan hoofdprijzen in het verleden. Maar de clubleiding was zo reëel die intenties wel te onderschrijven maar dan toch wel op wat langere termijn en niet direct bij de terugkeer op de hoogste sport van de ladder. Eerst moest maar eens worden bekeken hoe alles reilt en zeilt. Want in die Tweede Divisie is en was het toch een meer dan aardige verzameling van clubs die hun sporen ook al ruimschoots hadden verdiend.
Uitermate verstandig beleid van de verantwoordelijken daar aan de boorden van het IJsselmeervogels. Niet pieken om te pieken maar langzamerhand gaan bouwen aan een team wat de ‘oude’ successen kan gaan benaderen.
De terugkeer naar de top verliep dan ook moeiteloos zonder hoge pieken en diepe dalen. Een keurige laatste plaats in het linkerrijtje was het gevolg en daarmee was tevens het fundament gelegd voor het verder uitbouwen van de prestaties die bij een club als IJsselmeervogels hoort.
Dichter naar de top
Met coach Ted Verdonkschot, als opvolger van Willem Leushuis, aan het roer van de rooie botter, werd aan het tweede seizoen Tweede Divisie begonnen. De geboren Haarlemmer, die als opdracht meekreeg het gat met de top van de Tweede Divisie te verkleinen, slaagde uitstekend in die missie. Door een dipje in de eindfase van de competitie kon kampioen AFC niet meer worden belaagd, maar in puntenaantal (63) eindigde de Verdonkschot brigade gelijk met runner-up Excelsior Maassluis. Alleen was het doelsaldo wat nadeliger dan dat van de Tricolores en daardoor eindigde IJsselmeervogels in ’18-’19 op de derde stek.
Strubbelingen en corona
De volgende stap is en was om door te pakken en ‘De Vogels’ weer zo hoog mogelijk te laten vliegen. Maar interne strubbelingen met de hoofdtrainer Verdonkschot, die halverwege het seizoen werd opgevolgd door Gert Kruys, en natuurlijk het stilleggen in maart 2020 van de competitie, stond de voorgenomen vooruitgang in de weg. Toch werd die verkorte jaargang ’19-’20 nog afgesloten met een vijfde positie.
Met nieuw elan en een kersverse leidsman, Berry Smit werd losgeweekt bij Jong FC Volendam, zouden verdere stappen moeten worden gezet. Maar grote vijand corona dook opnieuw op en in ’20-’21 konden daardoor slechts vijf duels doorgang vinden.
De hernieuwde start in augustus vorig jaar was niet des ‘Vogels, want men vond zichzelf terug in de onderste regionen. En ja, dan weet je het wel, dan moet er een zondebok gevonden worden en dat is dan (bijna) altijd de coach. Smit’s contract werd dan ook eind september ‘21ontbonden, en met tussenpausen Ruud van de Geest en Ton Cornelissen, werd half oktober Gert Peter de Gunst – was assistent bij PEC Zwolle en pikant genoeg voormalig speler van Spakenburg – aangetrokken om het tij te gaan keren.
Onder leiding van de interimmers en De Gunst leek dat direct te gaan gebeuren, want er werden drie wedstrijden op rij gewonnen. Maar de schijn bedroog. Voor de vervroegde (lange) winterstop volgden er twee nederlagen, en nu bij de kortgeleden hervatte competitie is die reeks opgelopen tot vier. Want beide in 2022 gespeelde duels tegen De Treffers en HHC Hardenberg gingen met respectievelijk 1-0 en 0-2 verloren. Daardoor bevinden onze gasten zich nog steeds in de gevarenzone. Daar moet wel bij worden aangetekend dat de ook hier de schijn een beetje bedriegt omdat bij winst tegen de onzen die zone voorlopig weer achter zich wordt gelaten. Daarmee is het belang van deze inhaalwedstrijd meteen duidelijk.
Underdog?
Op basis van de huidige ranglijst mag je veronderstellen dat de gastheren in deze klassieker de rol van underdog krijgen toebedeeld en wellicht zichzelf ook als zodanig beschouwen. Zo’n rol wordt nog onderstreept als gekeken wordt naar alle overkoepelende resultaten uit de voorgaande 70 competitie ontmoetingen. Want daarin waren ‘De Vogels’ 30x de sterkste en werden 20x de punten gedeeld. De snelle rekenmeesters weten dan ondertussen al dat G.V.V.V. twintig keer aan het langste eind trok. Ook qua doelsaldo staan onze gasten met 87 tegen 122 ruimschoots aan de leiding.
Wat valt daar tegenin te brengen?
Nu vooral dat G.V.V.V. zich op eigen bodem bijna gelijkwaardig toonde in de voorgaande 35 ontmoetingen. Want daarin is de verhouding van winst – gelijk en verlies 13 – 9 – 13. Alleen het doelsaldo valt daarin met 45 tegen 54 ruim in het voordeel van onze gasten uit. Behoorlijk wat positieve resultaten werden geboekt in de laatste acht thuiswedstrijden in Topklasse en Tweede Divisie. Vijfmaal werden alle punten in eigen huis gehouden. Eenmaal was er een gelijkspel en tweemaal nam IJsselmeervogels de drie punten mee naar Spakenburg. Dat gebeurde ook de laatste keer op 5 oktober 2019. Ahmed el Azoutti (nu spelend voor Katwijk), en Danny van den Meiracker 2x (waarvan 1x vanaf de elfmeterstip) zorgden voor een kansloze 0-3 nederlaag voor de thuisploeg.
Toch mag gezien deze cijfertjes de blauwe zijde van sportpark Panhuis worden benoemd als een moeilijk neembare veste voor IJsselmeervogels in de laatste jaren. Dus is het maar de vraag of er wel sprake is van een underdog rol voor coach Vink en zijn onderdanen.
Wie stijgt er boven zichzelf uit?
Duidelijk is wel dat er twee ploegen in actie komen die op dit moment niet overlopen van zelfvertrouwen en ontzettend wisselend presteren om het maar eens eufemistisch uit te drukken. Waarbij dieptepunten helaas veelal de boventoon voeren.
Want neem nu IJsselmeervogels, tussen de twee verloren competitieduels door speelde men uit bij AFC, toch een van de subtoppers in deze Jack’s League, een oefenduel die met 2-3 werd gewonnen. En net voordat de competitie werd hervat werd FC Dordrecht O21 met 5-2 aan de kant geschoven. In de competitie kon dat positieve gevoel niet worden omgezet, waarbij afgelopen zaterdag tegen HHC, zo liet coach De Gunst in de media weten, er zeer weinig lichtpuntjes waren te zien.
Voor de gastheren kunnen we bijna eenzelfde verhaal op hangen. Een redelijk tot goede voorbereiding op de hervatting van de competitie, werd gevolgd door een echec vorige week bij concurrent ASWH waarbij G.V.V.V. geen moment die groeiende vorm liet zien. Sterker nog, het was een complete aftakeling daarvan. Daar tegenover staat dan weer dat afgelopen zaterdag in Tiel middenmoter T.E.C. flink de duimschroeven werd aangedraaid en de meegereisde fans weer een keer een ploeg in actie zagen die blijk gaf dat ze wel degelijk een prima potje voetbal op de mat kunnen leggen.
Als de thuisploeg nu eens die vorm wat langer vast kan houden, om te beginnen morgen, en de ‘Vogels’ de vorm van afgelopen zaterdag meenemen naar Veenendaal dan hoeft een tweede winstpartij in dit lopende seizoen geen utopie te zijn, in deze regioderby, klassieker, maar deze keer bovenal degradatiekraker.
De wedstrijd op sportpark Panhuis begint om 19.30 uur en zal onder leiding staan van Dhr. W.H. Bronsvoort uit Deventer. Hij zal langs de lijn worden bijgestaan door Dhr. G.W.G. van Hout en Dhr. J.M de Smalen. Vierde official is Dhr. M.G. Paarhuis.
