Voor de derde keer in acht dagen wacht onze hoofdmacht een thuiswedstrijd. Uit de befaamde Duin- en Bollenstreek, waar het hoogste zaterdagamateurvoetbal al decennia lang een hoge vlucht had, en nog steeds heeft, komt vv Noordwijk het sportpark Panhuis met een bezoek vereren.
Naam en faam
Hoewel Noordwijk in seizoen ’19-’20 pas debuteerde in deze Divisie heeft die voetbalvereniging haar sporen al meer dan ruimschoots verdient, want ze hebben in het verleden naam en faam gemaakt op het hoogste amateurniveau.
Het bewijs daarvoor leveren is niet zo heel moeilijk. Want de in 1933 opgerichte voetbalclub behoort samen met IJsselmeervogels, Quick Boys en Spakenburg tot de vier elite verenigingen die sinds de invoering van de Eersteklasse (’70-’71) tot en met het einde van de Hoofdklasse (’10-’11) daarin altijd onafgebroken vertegenwoordigd zijn geweest.
Kortom maar liefst veertig seizoenen lang sprak vv Noordwijk haar niet geringe woordje mee op de hoogste sport van de amateurvoetballadder. In de periode veroverden de Duinwetering bewoners zeven afdelingstitels, waren ze ook tweemaal de allerbesten van het zaterdagvoetbal, en eenzelfde aantal zelfs algeheel amateur kampioen van Nederland.
Weinig onderlinge duels
Als je daar dan ook nog bij optelt dat vv Noordwijk gedurende de zestiger jaren van de vorige eeuw ook al negen jaargangen in de Tweedeklasse speelde, toen het hoogste zaterdagamateurniveau, en daarin ook al driemaal het beste jongentje van de klas was, dan ontstaat in totaal een palmares om U tegen te zeggen die in die bijna halve eeuw is verzameld.
Uit die tijd stammen ook de allereerste ontmoetingen tussen de Veenendalers en de Noordwijkers. Van 1963 t/m 1965 waren de roodwitten en de blauwwitten twee seizoenen lang competitiegenoten van elkaar. Die geschiedenis herhaalde zich later in de Eerste- en in de Topklasse, en in 2019 voor het eerst in de Tweede Divisie.
Maar doordat Tweede- Eerste- en Hoofdklasse toentertijd uit meerdere afdelingen bestond en G.V.V.V. en Noordwijk veelal niet bij elkaar waren ingedeeld, is de teller van de onderlinge ontmoetingen niet zo heel hoog opgelopen. Die komt na het duel van komende zaterdag op een totaal van 27 te staan. Dat is in verhouding weinig voor de twee clubs die zich tot de gevestigde orde mogen rekenen van het zaterdagvoetbal op het hoogste podium.
Omissie goed gemaakt
Met die hierboven geschetste overweldigende erelijst, de continuïteit die de voetbalclub in al die jaren vertoonde, en het feit dat Noordwijk veelal in het zogenaamde linkerrijtje eindigde, was het voor zowel vriend en vijand zeer verwonderlijk dat het de club niet lukte om direct vertegenwoordigd te zijn toen de Topklasse in 2010 haar intrede deed. Waar het G.V.V.V. via de play-offs net niet lukte, waren onze gasten met een zevende positie direct kansloos.
Maar beide ploegen maakten in het seizoen daarna direct die omissie goed.
G.V.V.V. deed dat door een overtuigend kampioenschap in de Hoofdklasse B terwijl Noordwijk daar een barrageduel voor nodig had in de Hoofdklasse A. Samen met streekgenoot Quick Boys eindigden ze met 58 verzamelde punten op plek één. De Kattukkers hadden weliswaar een beter doelsaldo, maar dat telde toen niet en dus was er een beslissingsduel nodig.
Het lot bepaalde dat Noordwijk het thuisvoordeel had en dus omzoomden zo’n 7000 toeschouwers het ‘oude’ sportpark Duinwetering, want dat heeft ondertussen een enorme metamorfose ondergaan. Het werd een duel op het scherpst van de snede wat na negentig minuten nog steeds geen doelpunten had opgeleverd. Aan bijna het einde van de verlenging was het Stefan Mertens die de Noordwijkers in extase bracht door de 1-0 binnen te tikken en daarmee zijn ploeg naar de Topklasse bracht.
Recessie
Zowel Noordwijk als G.V.V.V. debuteerden dus in jaargang ’11-’12 op dat vernieuwde amateurpodium. Beide vlaggenschepen lieten zich van hun beste kant zien en eindigen op de respectievelijke vierde en vijfde plek op de ranglijst. Een knappe prestatie van de nieuwelingen op die trede hoger.
Maar waar de gastheren van aanstaande zaterdag de lijn omhoog doortrokken en in ’12-’13 de ‘bronzen medaille’ veroverden, moesten de badplaatsbewoners toen genoegen nemen met een negende plek en bleek dit, achteraf gezien, het begin van een recessie.
Die neerwaartse spiraal konden de rood-witten niet ombuigen. Want in hun derde seizoen topklasse slaagden ze er niet in om uit de gevaarlijke zone weg te blijven. Het betekende aan het eind van de rit p/d duels spelen, met als tegenstander Ajax.
In twee krankzinnige wedstrijden, 6-1 op de Toekomst in Amsterdam en 6-2 op de eigen Duinwetering, dolf Noordwijk dus op doelsaldo het onderspit en was het einde oefening in de Topklasse.
Pas op de plaats
Het duurde even voordat de Duinwetering bewoners de splinters bij elkaar hadden geveegd. Na een middenmoot positie in de Hoofdklasse volgden een tweede en een derde plek die ook twee periodetitels opleverden. Maar die deeltitels brachten geen soelaas in de weg omhoog, want tweemaal was de nacompetitie het grote struikelblok en moest er dus pas op de plaats worden gemaakt.
Sleeping giant werd wakker
De aanstelling van Kees Zethof aan het beging van jaargang ’17-’18, een trainer die in de Duin- en Bollenstreek zijn sporen al had verdiend, en ook al eerder hoofd jeugdtrainer was bij Noordwijk, bleek, samen natuurlijk met een uitgebalanceerde selectie, de missing link. Want onder zijn nuchtere en realistische bewind werd de ‘sleeping giant’ volledig wakker geschud.
Het kampioenschap van Zethof’s manschappen in z’n debuut seizoen in de Hoofdklasse zou je nog in het rijtje kunnen scharen van niet geheel onverwacht, gezien de reputatie die Noordwijk in het verleden had veroverd.
Maar dan als debutant in de Derde Divisie deze gelijk geheel naar je hand zetten is een prestatie van buitengewoon formaat. In speelronde zes pakten captain Emiel Wendt c.s. de koppositie en stonden die niet meer af, ondanks het aandringen van andere gevestigde orde ploegen, zoals regiogenoot Quick Boys en DVS ’33. Met slechts vier nederlagen in 34 duels, en in totaal 80 behaalde punten, werd Noordwijk meer dan overtuigend kampioen. Daardoor was de gerenommeerde club in jaargang ’19-’20 weer terug van (even) weggeweest.
Trendbreuk
Het debuut daarin was zonder meer prima te noemen want toen de lockdown kwam in maart 2020 was Noordwijk aanvoerder van het rechterrijtje. Het zeer korte vorige seizoen is geen maatstaf om onder de loep te nemen. Wel is dat dit huidige seizoen, en daarin is tot nu toe te zien dat aanvoerder Emiel Wendt en zijn manschappen duidelijke progressie hebben geboekt. Want met een zevende stek behoort onze tegenstrever tot de brede subtop achter koploper Katwijk en runner-up Kon. HFC.
Met de veroverde 33 punten was tot een kleine veertien dagen geleden iets bijzonders aan de hand. Want 24 daarvan werden via acht zeges op rij in eigen huis veroverd, terwijl buitenshuis slechts drie punten werden gepakt door evenzovele puntendelingen en in de rest het onderspit werd gedolven.
Sportpark Duinwetering leek dus een bijna onneembare veste tot afgelopen zaterdag. Toen Spakenburg in extremis in de blessuretijd er alsnog met de winst (2-3) vandoor ging en daarmee een einde maakte aan die geweldige serie. Daar staat dan weer tegenover dat Noordwijk daarvoor aan de negatieve spiraal op vreemde bodem ook een einde had gemaakt door zowel uit bij Kozakken Boys (0-1), als De Treffers (0-2) alle punten mee te nemen.
De Noordwijkers zullen dan ook geen spoortje van medelijden hebben, om op bezoek bij de rode lantaarn drager, deze nieuw ingezette trend voort te zetten en G.V.V.V. daarvan het kind van de rekening te laten worden.
Lichtpuntjes
Het is uiteraard een open deur intrappen als we stellen dat iedere G.V.V.V.-er er heel wat voor over zou hebben om die trend, die Noordwijk in uitwedstrijden omboog, na te volgen. Dat is helaas tot op heden niet gelukt, want van de 10 ontmoetingen werden er drie gelijkgespeeld en de rest ging verloren. Over die fantastische thuis serie van de opponent kan de ploeg van Gery Vink alleen maar dromen. Maar toch zijn daarin de nodige lichtpuntjes in te zien.
Want sinds de hervatting van de competitie in februari jl. heeft G.V.V.V. in de vier gespeelde wedstrijden op het eigen vertrouwde sportpark Panhuis niet meer verloren. De punten werden gedeeld met Quick Boys en Kon. HFC, beide eindigden in 1-1, maar de duels tegen de grootmachten IJsselmeervogels en Spakenburg werden met 2-1 en 4-0 gewonnen. Als we dan nog even verder terugkijken was ook de laatste thuiswedstrijd voor de winterstop een prooi voor de blauwhemden, want toen werd AFC met 1-0 aan de zegekar gebonden.
Al met al is de ploeg captain Taoufik Adnane c.s. daarom al vijf duels op rij in eigen huis zonder nederlaag en werden er 11 punten veroverd. Die lijn zal minimaal moeten worden doorgezet willen onze favorieten nog een kans maken om de rechtstreekse degradatie te ontlopen. Daarom zou winst op Noordwijk een mooi vervolg kunnen geven aan de serie ongeslagen thuisduels.
Déjà vu?
Onmogelijk is dit zeker niet, maar dan zal wel dezelfde energie en vorm aan de dag moeten worden gelegd als afgelopen dinsdagavond tegen Spakenburg. De mannen van coach Vink speelden toen een van hun beste wedstrijden van dit seizoen en aan de 4-0 winst was niets geflatteerd. Maar zo’n eclatante overwinning heeft twee kanten. De ploeg blijft in die flow zitten en gaat onverdroten voort, of die inspanningen hebben zoveel kracht gekost dat het niet opnieuw in korte tijd is op te brengen omdat nog een keer te doen tegen een tegenstander die niet doordeweeks in actie hoefde te komen en fris van de lever kan beginnen. Vraagtekens en kanttekeningen te over dus.
De laatste keer dat G.V.V.V. en Noordwijk tegenover elkaar stonden op het Panhuis was op 10 oktober 2020, dat was tevens de laatste wedstrijd van dat zeer korte seizoen ’20-’21, want daarna kreeg die competitie jaargang geen vervolg door de corona maatregelen. Na twee gelijke spelen en drie nederlagen konden ‘onze jongens’ toen de eerste winstpartij achter de naam zetten. Hicham Haouat en Philip Ties zorgden voor de 2-0 ruststand, Emiel Wendt redde nog wel de eer voor zijn ploeg, maar verder kwam Noordwijk niet. Iedere blauwe hoopt nu op zo’n déjà vu.
Diezelfde uitslag stond ook op 2 oktober ’21 op het scorebord op de Duinwetering bij de heenwedstrijd. Jongeling Sem van Oosten was toen het goudhaantje voor Noordwijk, want tegen zijn twee doelpunten binnen het half uur, kon alleen Hicham Haouat wat terugdoen.
G.V.V.V. was toen wel de dominantere ploeg maar kon dat niet in doelpunten uitdrukken en daar gaat het in het voetbal nu eenmaal om. Laten we dus maar hopen dat ze niet tegen Spakenburg al het kruit verschoten hebben en wat over hebben gelaten om tegen Noordwijk te gebruiken.
De tip voor trainer Vink kan dan wellicht zijn, geef Hicham Haouat speelminuten want hij wist in ieder geval in de beide vorige keren het Noordwijkse net te vinden. Daarmee zou Hicham zijn teamgenoten en de staf een mooie traktatie kunnen geven voor het vieren van zijn 24ste verjaardag op 1 april (geen grapje!).
G.V.V.V. – vv Noordwijk begint komende zaterdagmiddag om 14.30 uur op het sportpark Panhuis en zal onder leiding staan van Dhr. M.A. de Bruijn uit Nootdorp, die langs de lijn zal worden geassisteerd door Dhr. M. Wolfkamp en Dhr. M.H. Osman. Vierde official is Dhr. D.R. Vriesenga.
