Na vier thuiswedstrijden op rij in twee weken tijd staan er het komend weekend, en de dinsdag daarna, twee duels op vreemde bodem te wachten voor de hoofdmacht van G.V.V.V. Zaterdag gaat de reis naar Maassluis waar Excelsior gastheer zal zijn en dinsdagavond geldt dat voor SVV Scheveningen. De laatste wedstrijd op sportpark Dijkpolder in Maassluis dateert alweer van 25 augustus 2018, want in de beide jaargangen daarna werden die ontmoetingen niet gespeeld vanwege Covid-19 maatregelen.
Steeds hoger
De ruim eeuw oude club – opgericht in 1918 – heeft met die respectabele leeftijd natuurlijk nadrukkelijk haar bestaansrecht al bewezen. Maar was in de laatste 50 jaar van haar bestaan toch lang niet altijd de gedegen club die het nu is. In zestien jaargangen, gerekend vanaf ’68-’69, moest men genoegen nemen met feit dat het vlaggenschip van de Tricolores één, of soms zelfs wel twee, treden lager acteerde dan het hoogste zaterdagniveau.
Als je die lijst met klassenaanduidingen en de bijbehorende eindposities overziet is het ook overduidelijk dat veerkracht en het waarmaken van de betekenis van de naam – Excelsior betekent letterlijk ‘steeds hoger’ – nadrukkelijk tot het DNA van deze voetbalclub behoort. Alleen eind jaren zeventig, begin jaren tachtig duurde het een aangesloten periode van zes jaar voordat het toenmalige hoogste niveau, de eerste klasse, weer werd bereikt. Maar de overige keren keerde men na een degradatie veel sneller terug naar de top van het zaterdagvoetbal.
Een zeldzaam schitterend seizoen
De laatste keer dat de rood-wit-blauwe formatie – vandaar ook de bijnaam Tricolores – dat kunststukje uithaalde dateert van 2013. Toen werd het kampioenschap behaald in de hoofdklasse B en volgde promotie naar de Topklasse. En sindsdien is Excelsior M. weer ruimschoots boven Jan. Met natuurlijk als topprestaties de uiteindelijke toch wel ruime ontsnapping aan degradatie in ’14-’15 onder leiding van de ons ook bekende John de Wolf, en als complete apotheose in het seizoen daarna, het laatste kampioenschap van de Topklasse, voordat de Tweede Divisie haar beslag kreeg.
Maar daarbij bleef het niet bij, want ook zondag kampioen FC Lienden moest eraan geloven in de strijd om het amateur landskampioenschap, en als klap op de vuurpijl werd ook nog eens de supercup ten koste van Staphorst veroverd. Drie hoofdprijzen in één seizoen, eigenlijk vier, want ook de Tweede Divisie was daarmee bereikt. Beter kan niet. Daarom staat het seizoen ’15-’16 goudomrand en afgezet met edelstenen in de annalen van de voetbalclub uit Maassluis en mocht het logo worden getooid met een gouden ster.
Architect
De architect achter dat succes was coach Jeroen Rijsdijk (nu hoofdjeugdopleidingen bij Sparta). Hij kreeg in 2018 bij die Rotterdamse bvo de kans om Jong Sparta onder zijn hoede te nemen en toen moest Excelsior Maassluis dus op zoek naar een geschikte opvolger.
Voor de insiders en kenners zal het dan ook vast niet verrassend zijn geweest dat Dogan Corneille werd aangetrokken. Beide coaches kenden een gezamenlijke periode als speler bij de grossier in kampioenschappen IJsselmeervogels, en Corneille begon net als Rijsdijk zijn trainersloopbaan bij ASWH.
Na de start van die trainersloopbaan in Hendrik Ido Ambacht voerde de weg Corneille verder langs RVVH, Alphense Boys, Kozakken Boys, Noordwijk, IJsselmeervogels en Willem II, om tenslotte op sportpark Dijkpolder te belandden, waar hij dus nu aan zijn vierde seizoen bezig is, en een vijfde volgt zo werd nog niet lang geleden bekend gemaakt.
Twee periodetitels en vice kampioen
De status die Jeroen Rijsdijk had verworven met bovengenoemd succes en daarna een vijfde en zevende plaats in de eerste twee jaargangen in de Tweede Divisie met z’n Tricolores, werd door zijn voormalig ploeggenoot Corneille, uiteraard samen met zijn manschappen, bijna probleemloos overgenomen. Want na een trage start, kwam de Excelsior trein in zijn debuutseizoen ’18-’19 op stoom en denderde onvermoeibaar voort. Het puntenverlies in de eerste periode was net te veel van het goede om de ongenaakbare kampioen AFC te bedreigen. Maar het veroveren van zowel de tweede- als de derde periodetitel, en het uiteindelijke vice kampioenschap, zegt genoeg over de power, wilskracht en het voetballend vermogen van het Corneille keurkorps.
Niet alles is goud
Tot grote teleurstelling van alles wat de club uit de stad aan Waterweg liefheeft kon die opmars in ’19-’20 niet worden voortgezet. Gezien het verleden is slow starten ook wel iets des Excelsior’s, en dat gebeurde dus opnieuw. Want in de drie voorgaande Tweede Divisie jaargangen zagen we exact hetzelfde gebeuren, en zelfs in het jubeljaar 2016 werden uit de eerste zes wedstrijden slechts drie punten gepeurd. Maar toen was het ook uit met de malaise een volgde een serie van 24 ongeslagen wedstrijden. Een zeldzaam record.
Maar die magere start kon deze keer niet worden omgezet in een sprint naar boven. Er werden wel regelmatig wat punten gesprokkeld zodat de gevaarlijk streep meestentijds uit beeld bleef, maar hoger dan een maximale tiende plek reikte het uithoudingsvermogen niet.
Aan het einde van de door corona getrokken streep stonden 31 punten op de teller na 24 duels. Dat was goed voor een twaalfde positie op de ranglijst, één plaatsje boven onze eigen blauwe favorieten. Ook in het zeer korte vorige seizoen was de start ‘sloom’ met vier punten uit 5 duels, maar dat is natuurlijk niet een echte maatstaf. Maar de conclusie dat ook in Maassluis niet alles goud is wat er blinkt, blijft wel overeind.
Opvallend
Nu deze competitie jaargang voor 2/3 is afgewerkt, heeft Excelsior een vrij gelijkmatige tred te pakken. Ze laveren tussen plek 7 en 12. Dus in de grote middenmoot met geen enkel gevaar om onder de gevaarlijke streep te duiken, maar ook geen rol in de strijd om de prijzen. Dit geschiedde d.m.v. totaal gezien, redelijk gelijkmatige cijfers. Tegenover negen gewonnen duels staan tien nederlagen, en vier duels eindigden onbeslist. Met de 31 behaalde punten sluit de ploeg van Corneille momenteel het linkerrijtje af.
Maar als je de resultaten uitsplitst naar uit- en thuisduels is er toch wel iets opvallends te zien. Het overgrote deel, namelijk 22 punten werden om het eigen sportpark Dijkpolder in de tas gestoken door zes overwinningen, vier puntendelingen en slechts twee nederlagen. De overige 9 punten buitenshuis werden veroverd door drie overwinningen, acht duels gingen teloor.
Angstgegner
Hoewel die laatste statistiek van onze gastheer er niet echt zonovergoten uit ziet, zouden alle G.V.V.V.-ers daar een flink bedrag voor over hebben om die over te mogen nemen. Want juist op vreemde bodem is het de mannen van trainer Gery Vink nog niet gelukt om daar een driepunter neer te zetten. Uit tien duels werden slecht 3 puntendelingen binnen gesleept en de overige gingen allemaal verloren. En juist nu treft G.V.V.V. dus een tegenstander die in eigen huis bijna onklopbaar is.
Gezien de stand op de ranglijst van G.V.V.V. zou je bovenstaande kop bij herhaling kunnen aantreffen. Maar meestal is die gebaseerd op uitslagen van meerdere voorgaande seizoenen, en dat is ook nu het geval.
Want sinds beide kemphanen van komende zaterdag in deze Tweede Divisie tegen elkaar speelden waren de gastheren heel vaak de sterksten. Van de negen duels vanaf ’16-’17 werden er door Excelsior M. zes gewonnen, tweemaal volgde een gelijkspel, en slechts eenmaal wisten onze favorieten te winnen (1-0). Dat gebeurde overigens op het Panhuis.
Door de corona staan er pas drie eerder gespeelde wedstrijden in de Jack’s League in Maassluis in de annalen, en juist die twee voornoemde puntendelingen werden aldaar behaald (’16-’17 1-1 en ’17-’18 0-0). De laatste keer in ’18-’19 deed Daan Blij – nu uitkomend voor TEC – G.V.V.V. de das om, want hij maakte toen de enige en dus winnende treffer.
Bram Wennekers was de beul in de heenwedstrijd op 30 oktober jl. toen twee doelpunten van hem er voor zorgden dat de drie punten meegingen naar Maassluis, en dat was tevens de vuurdoop van coach Vink die toen Twisker was opgevolgd.
Evenwichtiger
Doelpunten bij Excelsior Maassluis versus G.V.V.V. zijn dus over het algemeen zeer schaars en vaak direct beslissend. Met deze wetenschap in het achterhoofd is het voor de ploeg van coach Gery Vink daarom ook extra oppassen, en zullen ze moeten proberen de defensie gesloten te houden. Iets wat in dit seizoen pas driemaal lukte – tegen AFC, HFC en Spakenburg – in de 22 tot nu toe gespeelde ontmoetingen.
Maar sinds Gery Vink het stokje overnam is het scoren van doelpunten, en het voorkomen daarvan, veel evenwichtiger geworden. Uit de eerste negen duels stond het doelsaldo op 4 voor en 21 tegen, nu is dat 20 voor en 37 tegen. Dus onder het bewind van de inwoner van Opheusden is er 16x gescoord en moesten evenzovele tegentreffers worden geïncasseerd. Kortom een veel florissanter plaatje. Als dat wordt doorgetrokken in Maassluis zou je kunnen voorspellen dat er een gelijkspel uit de bus rolt. Vele blauwen zullen daar op voorhand voor willen tekenen, maar zo’n uitslag zet weinig punten aan de dijk in de race naar lijfsbehoud.
Dus toch maar vol risico gaan voor de eerste uitoverwinning dit seizoen om vriend en vijand te verrassen?
Met geloof in eigen kunnen moet ook deze angstgegner het zo moeilijk mogelijk gemaakt kunnen worden!!!!!
De wedstrijd op sportpark Dijkpolder, Lavendelstraat 117, 3142 NE Maassluis begint om 15.00 uur en zal onder leiding staan van Dhr. R.G.C.M. Schul uit Leidschendam. Hij zal langs de lijn worden bijgestaan door Dhr. T. Heuvelmans en Dhr. R. Meints. Vierde official is Dhr. S. van der Vrande.
