Het wordt zaterdag voor coach Vink, zijn pupillen en het verdere begeleidingsteam van onze hoofdmacht, relatief gezien vroeg reveille. Want er staat een busreis van een dikke 170 km te wachten. Op Hoek en Harkema na, de langste rit dit seizoen, die hen zal brengen naar Assen, waar het in zaterdagkringen befaamde ACV als gastheer gaat optreden.
Lang geleden
Waar het afgelopen zaterdag in de Veense derby tegen buurman DOVO ruim twaalf geleden was dat deze plaatsvond, moeten voor het laatste treffen in Assen tegen ACV nog veel verder terug duiken in de clubgeschiedenis. Deze vond namelijk plaats op 27 april 1991 in de eerste klasse C, het toenmalige hoogste niveau van het vaderlandse zaterdagvoetbal.
En frappant genoeg hebben deze twee feiten ook nog eens een zeker verband.
In dat seizoen ’90-’91 kende G.V.V.V. onder leiding trainer Wim van Zwam een geweldige start door de eerste helft van de competitie, die 13 duels behelsde, op rij ongeslagen te blijven – 11x winst en 2x gelijk – en was daardoor overtuigend koploper. Maar in het tweede deel kwam er zand in de soepel draaiende motor en waren er de nodige verliespartijen, waaronder de 3-1 in Assen. Mede daardoor konden de rode buren aan het einde van de rit nog langszij komen en eindigden de beide Panhuis buren exact gelijk met 36 punten (2-punten systeem) uit 26 duels. Het doelsaldo van DOVO was toen wel beter, maar dat telde niet, en dus kwam er een beslissingsduel.
Die zou normaal gesproken op neutraal terrein moeten worden gespeeld, maar beide clubs kwamen met de KNVB overeen dat er geloot zou worden op welk eigen terrein die zou plaatsvinden. G.V.V.V. lootte het thuisvoordeel, maar in dat duel kon geen beslissing worden geforceerd (1-1). Ook een beslissende strafschoppen serie was toen niet aan de orde en dus kwam er een replay, een paar dagen later, maar nu aan de rode zijde van het sportpark Panhuis. En tot verdriet van alles wat blauw was en is, ging DOVO met de kampioenstitel aan de haal door in eigen huis met 2-1 te winnen.
Het is volkomen onterecht om nu nog naar ACV te wijzen dat door die 3-1 nederlaag van toen G.V.V.V. de titel misliep, ze hadden zelf tweemaal de kans om dat recht te zetten, maar deden dat niet, toch blijft de herinnering aan die laatste ontmoeting er een die nog steeds veel hartenpijn veroorzaakt bij de ‘lijdende voorwerpen’ van toen en de oudere supporters die er toen getuige van waren.
Dagblad Trouw wat toen veel aandacht had voor het zaterdagvoetbal maakte dit wedstrijdverslag van deze laatste ontmoeting van de Assenaren en de Veenendalers.
Weinig historie
Dat dit pas de in totaal 13de ontmoeting in competitieverband wordt tussen de Asser Christelijke Voetbalvereniging, want daar staat de afkorting van onze gastheer voor, en G.V.V.V. heeft alles te maken met de vaak regionale indeling van de eerste- en later hoofdklasse, voordat de topklasse en de divisies ontstonden. In tegenstelling tot G.V.V.V. maakte het zeer gereputeerde ACV die laatste stap bij de invoering van de voetbalpiramide niet en daardoor was er in het ruime laatste decennia ook geen optie om samen in een afdeling terecht te komen.
Voordat in 2010 die piramide werd gebouwd waren er toen meestentijds drie afdelingen. Die bestonden grofweg uit clubs uit het westen van land in A, midden in B, en uit noorden in C. ACV speelde daarom veelal in C en G.V.V.V. in B, daardoor vonden er niet eerder veel onderlinge potjes competitievoetbal plaats. Alleen als er derby, om wat voor reden dan ook, moest worden voorkomen, of er te veel aan clubs in een bepaalde regio waren, werd er overgeheveld van de een naar de andere. Vandaar dat er alleen begin van de jaren zeventig, tachtig en negentig tegen elkaar werd gespeeld zoals u hieronder kunt zien. Ook beker- of oefenwedstrijden staan niet in de annalen, alleen troffen de beide kemphanen van komende zaterdag elkaar wel eenmaal in de strijd om toen fameuze NCRV-Bokaal in het seizoen ’84-’85. Het duel eindigde in 0-0, G.V.V.V. won de strafschoppenserie en werd later ook winnaar van die bokaal.
Reputatie
Juist in de periode dat er weinig tegen elkaar werd gespeeld bouwden de Assenaren een geweldige landelijke reputatie op in het hoogste zaterdag echelon, waardoor ze nog steeds als roemruchte voetbalclub door het leven gaan. Want grote sportieve resultaten uit verleden zeggen dan wel niets over het heden, of de toekomst, ze staan wel pontificaal genoteerd in de diverse archieven en die pakken ze je nooit meer af.
- Negenmaal werd de afdelingstitel gepakt (1978, 1979, 1980, 1986, 1987, 1990, 1992, 1994 en 2002).
- Van deze 9 titels werden er drie omgezet in een algeheel zaterdag kampioenschap (1978, 1986 en 1987).
- Van deze drie werden er weer twee gepromoveerd tot de beste amateurclub van Nederland (1978 en 1986).
- Ook staan nog drie (noordelijke) districtsbekers in de prijzenkast, die een keer werd omgezet in een landelijke amateurbeker.
Alles bij elkaar is het een likkebaardend mooie erelijst die ACV vanaf 1978 t/m 2002 bij elkaar voetbalde en er zijn heel veel huidige topclubs die daar niet aan kunnen tippen.
Niet alles …
Waar die topclubs niet jaloers op zullen zijn is het feit dat niet alles goud is wat er blinkt in de Drentse hoofdstad. Want voorafgaande aan, en nadien, toen aan de succesjaren een einde kwam, waren er ook twee degradaties, die weliswaar snel recht werden gezet, maar deze minpuntjes staan ook keihard vast. Zoals ook de afslag werd gemist richting de topklasse in 2010.
Wel behoorde onze gastheer in de hoofdklasse daarin telkens tot de favorieten om promotie te maken, maar het lukte telkens net niet. Er volgden vijf periodetitels op rij, van 2011 tot 2016, maar ook daarin ging men in de nacompetitie telkens de bietenbrug op, hetzij in de poulefase of in de finale.
Pas in 2017 lukte het om de derde divisie te bereiken via een kampioenschap. Maar daarin ging het gelijk weer mis, een 17de stek was ruim onvoldoende voor handhaving.
Na weer twee jaar in de hoofdklasse lukte het in 2020, in het ingekorte covid seizoen, alsnog om de stap omhoog te maken. Dat seizoen was erg kort doordat opnieuw het virus de overhand had. Dus vorig seizoen speelde ACV pas voor de tweede keer een volledige jaargang op de een na hoogste trede. Onder leiding van coach Fred de Boer, die aan z’n totaal negende seizoen (over twee perioden), en tevens ook laatste, bij ACV was begonnen, werd na een goede start, daarna een dipje, gevolgd door een eindsprint een keurige zesde plaats bereikt.
Allen die ACV een warm hart toe dragen zullen daar hoogstwaarschijnlijk redelijk tot zeer tevreden met zijn geweest want tenslotte had men nog niet veel ervaring op divisie niveau.
Traditierijk en illustere namen
In de mooie presentatiegids wordt de wens/doelstelling geuit om in de komende jaren door te groeien naar een stabiele derdedivisionist, met mogelijk een uitschieter door het veroveren van een periodetitel. Dat zal dan moeten gebeuren onder leiding van de nieuw aangestelde trainer Ruud Jalving. In Asser kringen, en onder de kenners van het zaterdagvoetbal, een zeer bekende naam als actief speler. Jalving (49) speelde maar liefst negen seizoenen in het blauw-zwarte tenue van de hoofdmacht waar hij nu de scepter over zwaait en scoorde daarin 71 treffers en waarschijnlijk nog meer assists, want dat was ook een specialiteit van de middenvelder. Hij was een van de steunpilaren in de successen bij de club en kreeg ook de eretitel van lid van verdienste.
Met zijn aanstelling zou kunnen zeggen dat ACV daarin zekere traditie voortzet, want in het verleden werd ook al Johan Pitstra omgeturnd van spelersicoon tot trainer. En nu we toch aan het namen noemen zijn, bij de wat oudere liefhebbers zullen de volgende spelersnamen die mede hebben geholpen om ACV op te stoten in de vaart der voetbalvolken vast en zeker een belletje doen rinkelen. In willekeurig volgorde ziet dat er zo uit:
Ab Gritter, Ron Krohne, Bert Meertens, Charley Kenter, Harrie Sinkgraven, Bert Hooijer, Mariano Bombarda en de broers Gerard en Peter Kuntz.
Laatstgenoemde was zelfs 15 jaar actief als speler van het keurkorps, en de familienaam Kuntz loopt als een rode draad door de historie van de club. Want Peter trad na zijn spelersloopbaan in de voetsporen van vader George als preses van de club. Helaas overleed hij zeer onverwacht in 2017.
Naast de huidige trainer en voornoemde Pitstra kende ACV nog een aantal illustere namen die de leiding hadden over het vlaggenschip van de club. Dat waren:
Henk de Jonge, Foppe de Haan, Hans Westerhof, Joseph Oosting, Ron Jans en zelfs de befaamde schaatstrainer Leen Pfrommer stond in de jaren zestig één seizoen voor de troepen.
Trouwens ACV en G.V.V.V. hebben ook een tweetal dwarsverbanden qua spelers, want zowel Philip Ties (nu Jonathan) als Robin Mulder (nu De Meern) kwamen uit voor de beide ploegen. Ties speelde van ’07 t/m ’13 voor de Assenaren en Robin Mulder van ’10 t/m ’15. In het Veense blauw zagen we Mulder van ’16 t/m ’21 en Ties van ’19 t/m ’21 acteren. Beide supportersgroepen hebben ongetwijfeld hele goede herinneringen aan deze twee sympathieke klasbakken.
Bovendien liet Robin Mulder zijn Veense blauwe hart ook spreken toen hij zijn talentvolle jonge ploeggenoot bij De Meern, Genrich Sillé, adviseerde om het hogerop te zoeken. En daar plukt G.V.V.V. nu de vruchten van, want de 20-jarige inwoner van Driebergen ontpopt zich in het keurkorps van coach Vink tot een absolute smaakmaker.
Geen geluk
In deze fase van de competitie heeft de Jalving brigade nog geen gevolg kunnen geven aan de wens/doelstelling. Want de ploeg verkeert in de onderste helft van de middenmoot. Na verlies bij de ouverture tegen onze rode buren, leek het tij zich te keren door 8 punten te halen uit vier duels. Maar het volgende kwartet ontmoetingen leverde slechts 2 punten op, door verlies tegen DVS ’33, gelijke spelen tegen FC Rijnvogels en Barendrecht gevolgd het doordeweekse verlies in de regioderby bij en in Staphorst (1-0).
Bij het lezen van het wedstrijdverslag van het duel van afgelopen dinsdagavond bekroop uw scribent een Déjà Vu. Want op diezelfde avond speelde G.V.V.V. een soortgelijke wedstrijd en tevens ook een regioderby tegen Sparta Nijkerk, waarin het compleet bovenliggend was, maar niet wist te scoren.
Het dagblad van het Noorden begon het wedstrijdverslag van onze gasten met deze opening.
“ACV speelde dinsdagavond een ijzersterke wedstrijd in Staphorst, maar scoren deden de Drenten niet. De paal, lat en discutabele beslissingen van de scheidsrechter stonden succes in de weg. Staphorst won het duel uit de derde divisie onverdiend met 1-0.”
Weinig geluk
Voor paal en lat, zullen de bezoekers G.V.V.V. versus Sparta Nijkerk, hun ex-doelman Johan Jansen kunnen invullen, over de referee zullen de gedachten eensluidend zijn, maar tot hun vreugde slaagde de Spartanen er niet in om nog maar enigszins gevaarlijk te worden waardoor aan het einde van rit de dubbelblanke score op het scorebord bleef staan en er dus toch één puntje was veilig gesteld.
Dat geluk overkwam onze gastheren dus niet, maar het vertoonde spel gaf zeker aanknopingspunten op weg naar de strijd tegen de koploper.
Daarom kunnen captain Joeri Potjes c.s. dus rekenen op flinke weerstand van een team wat uit is op eerherstel zeker voor de eigen aanhang. Er zullen daarom ook op de laatste donderdagavondtraining vast nog wel wat afrondring-situaties worden geoefend, want voetballend zit het tot nu toe meestal wel snor en worden er ook voldoende kansen gecreëerd. Maar zonder doelpunten is er sowieso geen winst mogelijk en dat is wel noodzakelijk als de Vink brigade een rol van betekenis wil blijven spelen om de hoofdprijzen in deze divisie.
We zullen daarom ook moeten afwachten hoe de lange busreis wordt verteerd en hoe de tegenstander gaat proberen tegengas te geven om de koploper pootje te lichten.
De wedstrijd ACV – G.V.V.V. begint om 14.30 uur op het Catawiki sportpark, Kortbossen 1, 9405 BM te Assen en zal onder leiding staan van Dhr. R.G.C.M. Schul uit Leidschendam die langs die lijn zal worden geassisteerd door Dhr. G.W.G. van Hout en Dhr. R. Broekman.
