Na de uitschakeling in de KNVB Beker en een voetbal loos weekend kan de hopelijk goed uitgeruste formatie van coach Gery Vink zich volledig focussen op de competitie. Op bezoek bij debutant in deze divisie, RKAV Volendam, kan daarbij direct een belangrijke slag worden geslagen in de vorm van de eerste periodetitel, die aan het einde van de rit recht geeft op deelname aan de p/d nacompetitie.
Dat de ruim 35.000 inwoners van de gemeente Edam-Volendam voor een flink gedeelte voetbalminnend zijn hoeft geen betoog. Het dorp/stad mag je zelfs wel uniek noemen in Nederland met een Ere-, Tweede- en Derde Divisie ploeg als deelnemer aan die drie competities binnen haar grenzen. Daarvan is tegenstander, RKAV Volendam, die voor G.V.V.V. komende zaterdag als gastheer optreedt de stamhouder van het geheel. Want ruim 100 jaar geleden kwamen op een bijzondere manier de inwoners van Volendam in aanraking met het spelletje, dat ze tot op dag van vandaan, van jong tot oud en van klein tot groot, actief of passief, heel erg bezighoudt. De ontstaansgeschiedenis van het voetbal in Volendam staat als volgt omschreven op de website van onze gastheren.
Geschiedenis
Ruim 100 jaar geleden namelijk was Gerrit Pelk als bakkersjongen werkzaam in Bergen. Dat betekende elke week vanuit Volendam op de fiets naar Bergen, heen en ook weer terug. Dat was voor een sterke knul als Gerrit een sportieve rit. (“Ik heb dat ooit eens op de brommer gedaan en toen had ik drie dagen last van mijn gat”). Maar Gerrit kon behoorlijk goed overweg weg met zijn fiets. Zo goed zelfs dat hij besloot om in Bergen mee te doen aan een wedstrijd ‘hardfietsen’. Boven verwachting kwam hij met een prijs uit het strijdperk, Die prijs bestond uit een echte leren voetbal en nog een paar voetbalschoenen met verharde neuzen.
Bij zijn terugkomst thuis verzamelde zich al direct een groepje jongens om Gerrit heen, dat om zijn gunst bedelde om ook mee te mogen voetballen met een originele leren bal. Wat nog nooit eerder in Volendam was gezien gebeurde. Er werd gevoetbald op blote voeten met een echte leren voetbal.
Onder de jongens waren er een paar die al snel begrepen dat een leren voetbal geen onbeperkte levensduur was beschoren. Ze stelden daarom voor om elke week een dubbeltje te offeren voor de toekomstige voetbalkosten. Op een sigarenkistje kwam te staan ‘VOETBALKAS VOLENDAM’ en de schrijver daarvan en de bewaarder van het kistje werden gebombardeerd tot de eerste secretaris-penningmeester van de voetbalvereniging en de eigenaar van de bal – met alle stemmen voor – gekozen tot voorzitter.
Een groot probleem waren de voetbalschoenen. Op klompen voetballen ging nou eenmaal niet en de originele Volendammerschoenen met zilveren gesp vlogen bij iedere trap nog verder dan de bal. Na lang zoeken vonden ze op zolders bij burger middenstanders enkele hoge schoenen. Niet genoeg voor alle spelers maar geen nood.
Wie links trapte kreeg een linkerschoen en degene die rechts waren een rechterschoen. De wedstrijd kon beginnen! Er werd gevoetbald maar spelen onder elkaar was het nog niet helemaal. Er moesten andere tegenstanders gevonden worden. Die waren wel te vinden maar dan moest er in verenigingsverband worden gespeeld. Na heel wat gepraat werd op 1 juni 1920 besloten tot het oprichten van een heuse voetbalvereniging, die de hoopgevende naam ‘Victoria’ meekreeg. Er werd aansluiting gezocht en verkregen bij de Noord-Hollandse Voetbal Bond. ‘Victoria’ uit Volendam werd in het seizoen 1920-1921 ingedeeld in de 2e klasse van de Waterlandse afdeling.
Het jaar daarop werd de competitie niet uitgespeeld. Tussentijds besloot men – op advies van Kapelaan Velzeboer – om van de vereniging een rooms-katholieke voetbalvereniging te maken. De naam ‘Victoria’ werd vervangen door R.K. Sportvereniging Volendam. Tot secretaris werd benoemd N.J. de Wit. Op 14 december 1921 schreef hij zijn eerste brief aan B&W:
Met deze richten wij een verzoek tot u. Herhaalde malen komt het voor dat het voetbalterrein bevuild wordt door het legen van emmers uit de privaten van de omwonende mensen. Gaarne hadden wij dat u daar tegen strenge maatregelen treft. Met de meeste hoogachting: het bestuur van de voetbalvereniging ‘Volendam’. Was getekend N.J. de Wit, Haven 156, Volendam.
RKAV Volendam en FC Volendam
RKSV Volendam werd in 1978 afgesplitst in een betaald voetbalorganisatie: FC Volendam, en een amateurvereniging: RKAV Volendam. Er is sindsdien altijd een sterke relatie geweest, en nog steeds aanwezig, tussen de FC en de RKAV Volendam. Dit is in de afgelopen jaren met name tot uitdrukking gekomen in een gezamenlijke jeugdopleiding en een gezamenlijk gebruik van accommodaties, welke ook naast elkaar gelegen zijn.
Heen en weer, heen en weer
De afsplitsing betekende niet dat de amateurtak het maar even op z’n elfendertigst ging doen. Nee, in het voetbal dna van de Volendammer ligt opgesloten dat ze zich ten alle tijden willen bewijzen. Dat dit met vallen en weer opstaan gepaard gaat nemen ze op koop toe.
Al heel snel meldde het prestatieteam van de amateurtak zich op het hoogste zaterdagniveau de toenmalige eerste klasse. Maar na zes jaar daarin ging het mis en volgde degradatie in 1984.
Men viel zelfs terug naar de derde klasse en pas in 1994 werd het verloren gegane terrein heroverd.
Toen die hoogste trede in 1996 werd omgedoopt tot hoofdklasse lukte het met wat pijn en moeite om zich nog vijf seizoenen te handhaven.
Maar in 2001 moest toch weer een stapje terug worden gedaan. Datzelfde gebeurde in de twee decennia daarna nog driemaal, als de hoofdklasse weer eens was bereikt. De bekende botter ‘De Heen en Weer’ maakte overuren.
Na een goede rentree in ’18-’19 met een tweede plaats en twee door coronajaren geteisterde competitie jaargangen (tiende en achtste), eindigde RKAV Volendam vorig seizoen achter kampioen S.V. Urk op een tweede plaats. Met een periodetitel op zak was deelname aan de play-offs verzekerd. Daarin werd eerst Zwaluwen Vlaardingen aan de kant geschoven (2x 3-1 winst). Door de 0-1 winst bij ARC in Alphen a/d Rijn leek men op rozen te zitten bij de thuiswedstrijd in het eigen Hein Koning stadion, maar niets was minder waar. Tot ruim in blessuretijd leidde de bezoekers de dans met 1-2, en leek een verlenging nodig. Maar Joey Tol zorgde met de gelijkmaker ervoor dat de bekende botter alweer aan z’n volgende vaartochtje kon beginnen en dat RKAV Volendam zich voor het eerst in de historie van de club derdedivisionist mocht noemen. De oranjehemden golden in dat seizoen als een van de best voetballende ploeg in de Hoofdklasse B en zijn daarmee een aanwinst voor de Derde Divisie.
Of ze ondertussen in Volendam het liedje De Veerpont van Drs. P. hebben geadopteerd als lijflied, wat ze kunnen afspelen en meezingen op de ‘Heen en Weer’, als die weer eens moet uitvaren is niet bekend. Maar dit idee doen we hierbij gratis aan de hand, want symbolisch toepasselijker kun je ze niet krijgen. Of rekenen we nu buiten de waard van de ook zeer bekende en befaamde Volendamse muziekindustrie?
Weinig ‘Jassen’, en weinig mutaties
Dat RKAV Volendam lekker meedraait en momenteel een gegoede middenmoter is in deze divisie, is misschien wel wat verrassend. De ‘wijdbroeken’ leverden namelijk de nodige ervaring in. Routiniers al Jaap Tol, Gerry Schilder, Maarten Woudenberg en Harry Zwarthoed beëindigden hun carrière, terwijl doelman Stan Zoetebier een vaste stek onder de lat zocht bij gemeentegenoot EVC uit Edam. Op twee spelers na kwam de aanwas uit eigen gelederen: Rens Veerman van het tweede team, Ryan Tol en Levi van Duijl van O19, Lex Veerman van Jong Volendam en Dominique Witte van de FC O18. Alleen Kik Braspenning (van het naburige vv Monnickendam) en Roy Tol (van Spakenburg) kwamen van buiten. Deze laatstgenoemde is natuurlijk geen ‘Jas’ met zijn verleden bij de RKAV en FC.
Jas is overigens de benaming van een importbewoner. Die droeg namelijk een jas, terwijl de Volendammers in klederdracht geen jas droegen.
De selectie kent overigens liefst zesmaal een Tol, driemaal een Veerman, met daarnaast nog andere bekende Volendamse achternamen zoals Plat, Steur, Kras, Plugboer, Karregat en Zwarthoed.
Voor de radioverslaggevers een makkie, want noem een van deze achternamen en je zit bijna altijd goed en de luisteraars zien het toch niet, voor de pers die moet schrijven een extra handicap want die moeten wel donders goed opletten dat ze bij de ‘Veermannen’ en ‘Tollen’ de juiste voornaam vermelden van: Lex, Rens, Stan, Iwan, Joey, Sonny, Ryan, Roy of Lennart. Waarbij de twee laatstgenoemden op voorhand de grootste kans op een vermelding maken want Roy Tol (6 goals) en Lennart Tol (7) zorgden samen voor meer dan de helft van de totale doelpuntenproductie van 22 stuks.
Ook in de na verlenging en de via strafschoppen gewonnen KNVB Bekerwedstrijd bij HSC ’21 (2-2 en 4-5) scoorde Lennart de openingstreffer en waren Lex Veerman en Joey Tol trefzeker in de strafschoppenreeks. Twee doelpunten van Lennart waren daarna niet voldoende om door te gaan naar de volgende ronde toen Volendam vorige week donderdag HC & VC Quick ontving. De Hagenaars wonnen 2-4, waardoor de Oranjehemden zich, ook net als opponent G.V.V.V., voor de volle 100% kunnen gaan richten op de competitie.
Prototype
Het prototype van zo’n echte geboren en getogen Volendamse voetbalfanaat vinden we in de persoon van Berry Smit, de huidige coach van RKAV Volendam, die Johan Steur aan het begin van dit seizoen opvolgde als hoofdtrainer. Op twee kleine uitstapjes na, als speler van ZPC en als trainer van IJsselmeervogels, is hij al bijna zijn hele 49-jarige leven lang betrokken bij zowel de FC, Jong Volendam, als de RKAV. Je kunt het zo gek niet bedenken of Smit was als speler en/of trainer onderdeel van al die topteams van de Volendamse voetbalmacht. Ook is hij 8-voudig international van het Nederlands zaalvoetbalteam.
Smit is dan ook de ideale tussenpersoon die de symbiose tussen de amateur- en de proftak in stand kan houden en kan verder kan uitbreiden want hij heeft uit alle ruiven gegeten en is exact op de hoogte van alle ins en outs.
Zijn opdracht is ongetwijfeld om de gezette stap naar het divisie niveau te continueren, en dat lukt vooralsnog prima.
Volendams zeer …
Aan de laatste twee ontmoetingen in Volendam heeft ons vlaggenschip niet al te beste herinneringen om het maar eens mild uit te drukken. Hoewel Jong Volendam nu al voor het vierde seizoen deel uitmaakt van de Tweede Divisie speelde G.V.V.V. pas eenmaal een competitiewedstrijd in het Krasstadion. Dat was op 22 maart jl. en toen moest het met 2-1 nederlaag terug naar Veenendaal. De overige twee uitwedstrijden in de beide seizoenen daarvoor gingen door alle coronamaatregelen toentertijd niet door.
Maar nog veel meer zeer deed de beslissingswedstrijd om het kampioenschap van de Topklasse in jaargang ’13-’14 tegen Spakenburg. Na veel vijven en zessen en gedoe om een neutraal speelveld te vinden bleek FC Volendam toen bereid om als zeer gastvrije gastheer op te treden en het Krasstadion ter beschikking te stellen voor die kampioensclash.
Iedere rechtgeaarde Veense blauwe weet nog hoe het toen afliep. Na negentig minuten mocht Spakenburg zich tot kampioen kronen door een 2-1 winst. En ironisch genoeg waren het juist twee rasechte Volendamse neven met de achternaam Tol die toen in Spakenburgse dienst, het vonnis velden. Aangever Nick bereikte Kees (Pier) die een kwartier voor tijd de 2-1 tegen de touwen schoot, nadat Mark de Loor en Simon Brouwer voor de thee voor een 1-1 evenwicht hadden gezorgd.
Dus op voorhand is de Volendamse voetbaltempel een plaats die door de blauwe Veenendalers niet aanbeden zal worden.
… maar ook goede herinneringen
Misschien is daarom maar beter ook dat RKAV Volendam haar thuiswedstrijden afwerkt op het naast het Krasstadion gelegen Hein Koning stadion. En hoewel dat ook al wel wat langer geleden is heeft onze hoofdmacht daaraan juist veel betere memoires. Want het laatste bezoek vond plaats op 17 april 2013 toen de amateurs van Volendam tegenstander waren in de kwartfinale van de districtsbeker. Het werd een 1-4 overwinning voor de mannen van toenmalig trainer Erik Assink, met heel opvallend twee treffers van de enige speler die nu nog steeds deel uitmaakt van de huidige selectie en die over het algemeen als verdediger heel weinig goals maakt. We zouden hier een voetbalquizvraag van kunnen maken, maar we geven het antwoord toch maar.
Het is namelijk de captain van het team Taoufik Adnane, die hopelijk weer voldoende hersteld van zijn enkelblessure om weer minuten te kunnen maken. De andere goals werden gescoord door Wilco den Hartog vanaf de elfmeterstip en Daan van der Valk.
Ook in competitieverband in de hoofdklasse wonnen onze favorieten de laatste twee ontmoetingen. In ’08-’09 was Edwin van Rooijen tweemaal trefzeker zonder dat Volendam daar iets tegenover kon stellen, en in het seizoen daarop werd het 2-4 door goals van Atibi, Van Brenk, Aguilar Aguilera (pen.) en de huidig assistent-trainer Dennis van Meegdenburg.
Periodetitel als presentje?
Het is uiteraard een open deur intrappen om deze laatstgenoemde resultaten uit het verleden wel als garantie voor de toekomst aan te merken. Wat dat zou betekenen dat G.V.V.V. (of er zouden voetbalwonderen op hetzelfde tijdstip op de rode zijde van het Panhuis moeten gebeuren waar de twee concurrenten om de eerste periodetitel DOVO en SteDoCo elkaar treffen) er met die deelprijs vandoor gaat.
Maar helaas kan niemand die garantie garanderen, dus zal toch het geloof in eigen kunnen ervoor moeten zorgen dat de drie winstpunten mee in de tas naar Veenendaal gaan, met als gevolg dat ook in ieder geval deelname aan de p/d nacompetitie aan het einde van de rit is veiliggesteld.
Het zou voor alle G.V.V.V.-ers ook bij voorbaat een prachtig presentje zijn in de aanloop naar de feestweek van 15 t/m 19 november t.g.v. de 75ste verjaardag van de club.
RKAV Volendam – G.V.V.V. begint zaterdagmiddag op 14.30 uur in het Hein Koning voetbalstadion, Julianaweg 3a te Volendam. Het duel zal onder leiding staan van Dhr. S.C. Kraak uit Piershil die langs de lijn zal worden bijgestaan door de Dhr. L.C. Wessels en Dhr. R.D. Reinds.
