Je gaat niet op bezoek in Urk, maar op Urk. Je zult er geen boete voor krijgen als je het voorzetsel ‘in’ gebruikt, maar dat je ‘op’ een (voormalig) eiland woont, houden de traditierijke Urkers graag in ere.
Logisch ook, want reeds in de 10de eeuw was er al sprake van vaste bewoning op Urk. En pas in 1939 kreeg het eiland een verbinding met het vasteland door een dijk in verband met de Zuiderzeewerken en de daar bijbehorende inpoldering, die in 1942 werd voltooid. In 1948 volgde daarna pas een goede wegverbinding die het eiland geen eiland meer maakte.
Nu is Urk als zelfstandige gemeente onderdeel van de Noordoostpolder, maar het vroegere eilandgevoel zal waarschijnlijk wel nooit verdwijnen.
Fusieclub SV Urk
Ondanks de geïsoleerde ligging werd er al begin jaren dertig van de vorige eeuw in clubverband tegen een bal getrapt op Urk. Sterker nog, er waren zelfs meerdere clubs die zich o.a. bezig hielden met het edele spelletje. Maar in juli 1940 speelden de U(rker) S(port) V(ereniging) en S(amenspel) G(eeft) O(verwinning) de laatste Urker derby en gingen ze samen verder als vv Urk, tegenwoordig met het voorvoegsel SV, nadat er meerdere sporten bedreven werden.
Competitievoetbal was eigenlijk onmogelijk op het eiland, maar dat veranderde na de drooglegging van de Noordoostpolder. In 1947 deed SV Urk pas voor het eerst mee aan de competitie in de 1ste klasse A van de afdeling Zwolle. Tien jaar later bereikte de club de 4de klasse van de KNVB, en na een paar maal stuivertje wisselen tussen de derde- en vierde klasse, werd in 1963 door een kampioenschap de tweede klasse bereikt. Toentertijd het hoogste niveau in het zaterdagvoetbal en ook een primeur voor de club.
Uit die tijd (’65-’66 en ’67-’68) stammen ook de enige twee keren dat SV Urk en G.V.V.V. elkaar tegenkwamen in competitieverband. Door klassenverschil en/of een andere regionale indeling kwam het er tot op heden niet meer van dat de beide hoofdmachten de degens met elkaar mochten kruisen. Daar komt dus komende zaterdag na 54 jaar weer verandering in.
Flinke aanloop nodig
Waar G.V.V.V. er direct bij was in ’70-’71 toen de voetbalpiramide een nieuwe top kreeg in de vorm van de eerste klasse, kon Urk die stap niet maken. Het duurde zelfs tot 1990, met tussendoor nog tweemaal een degradatie naar de derde klasse, voordat de top weer werd bereikt.
In dat jaar promoveerde Urk weer naar de 1ste klasse. En met de lessen van de leerschool uit het verleden, van vallen, opstaan en weer doorgaan, bleken onze gastheren een prima leerling te zijn geweest. Want de wit-blauwe formatie liet zich niet meer in de luren leggen en acteerde daarna maar liefst zeventien jaargangen achtereen op het hoogste podium.
Clubicoon
Dat is ook de periode dat SV Urk flink naam maakte en succes had in het zaterdagvoetbal. Een van de hoofdrolspelers, en tevens absoluut clubicoon, uit die tijd is de nu 46-jarige Jelle Loosman. Toen ik die naam tegenkwam bij de voorbereiding op deze vooruitblik schoot mij gelijk te binnen dat Jelle in de tijd dat de onvolprezen, maar helaas ter ziele gegane, website VoetbalOpZaterdag nog in de lucht was, daaraan in columnvorm regelmatig prachtige verhalen te berde bracht over het wel een wee van zijn club. Want naast het feit dat Jelle een uitstekende voetballer was bezat Loosman ook een prima schrijvende pen en werden zijn bijdragen, naast die van o.a. Erik Assink en Bert Kous, veel gelezen.
Daarom heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben via de voormalig redactieleden van VOZ achter zijn mailadres gekomen om hem te vragen of hij iets zou willen schrijven over zijn club wat ik kon gebruiken in deze vooruitblik. Dat verzoek was gelukkig niet tevergeefs en er volgde een uitgebreide mailwisseling tussen uw scribent en het Urker clubicoon waarvan ik u hierna deelgenoot wil maken, maar niet voordat ik Jelle Loosman even kort aan u wil voorstellen.
Jelle Loosman (15-5-’76), hypotheek adviseur van beroep, speelde maar liefst achttien seizoenen voor het vlaggenschip van SV Urk en kwam tot het geweldige totaal van 594 duels, waarvan 45% als centrale middenvelder, 35% in het hart van de defensie, 10% in de spits en 10% op de overige posities inclusief als keeper. Inmiddels speelt hij alweer tien jaar in de lagere seniorenteams, voor zover dat te combineren is met het trainerschap van de SV Urk JO19-1 wat uitkomt in de Tweede Divisie. Daarnaast is hij nog lid van de evenementencommissie.
Kortom een nog meer trouwere clubman is er nauwelijks te vinden.
Inside informatie
Toen ik begon bij SV Urk, ergens begin jaren tachtig, trainden we nog op het oude Wilhelminapark. Midden in ons dorp, waren twee velden. Op deze plaats is nu een park waar je kunt voetballen, basketballen en skaten en staat het gemeentehuis er.
Mijn eerste wedstrijden speelde ik wel al op ons huidige sportpark de Vormt in SV Urk F3. In die tijd waren er maar 3 teams bij de F-pupillen, alles bij elkaar dus een jongetje of 25 á 30. Tegenwoordig lopen er honderden jongens en meisjes in deze leeftijdscategorie en jonger rond op ons sportpark. Omdat er zoveel spelertjes zijn, wordt er veel gespeeld in onderlinge competities. Waarbij lokale ondernemers een team sponsoren. Hetgeen natuurlijk grote voordelen oplevert, je speelt altijd thuis en kunt goed bekijken en beoordelen wie de talentjes zijn. Die dan weer doorschuiven naar de zogenaamde KNVB-selectie teams, die gaan spelen tegen teams buiten Urk.
De kweekvijver is dus best groot, ook omdat SV Urk in tegenstelling tot bijvoorbeeld andere dorpen/steden maar één voetbalclub heeft. Dat moet natuurlijk ook want we bij SV Urk worden in principe geen spelers aangetrokken van buitenaf. Dus we zijn volledig afhankelijk van de aanwas van talenten uit de eigen jeugdopleiding. Overigens mag iedereen zich aanmelden bij onze club, ook als je buiten Urk woont. Als trainer van SV Urk JO19-1 heb ik ook wel eens jongens uit bijvoorbeeld Tollebeek, Emmeloord of Lemmer in mijn team gehad, die zich bij Urk hadden aangemeld om daar op een hoger niveau te kunnen spelen dan bij hun eigen club. Maar dit gebeurt incidenteel.
Wel hadden we in de geschiedenis vaak hulp nodig van keepers van buiten de Urker landsgrenzen. Waardoor het vaak voorkwam dat de volledige selectie bestond uit allemaal Urkers, op de keeper na. Ook nu is dat weer het geval. Richard Strijker is de enige niet zelf opgeleide jongen binnen de eerste selectie. Ook in het verleden tijdens de afdelingstitels in 1996 en 2000, stond er een ‘vreemde’ op het Urker doel. In 1996 was dat Marcel Potters uit Genemuiden en in 2000 Job van Veldhuijsen uit Doorn.
(Opm. redacteur: Zou het ‘keepersprobleem’ bij SV Urk gelegen kunnen zijn in het feit dat heel veel Urkers, toen en nu, hun kost verdienden in de visindustrie en dat ‘vissen’ door de week al voldoende was, en ze dat zaterdags niet nog eens wilde doen?)
Contributie betalen hoort er dus gewoon nog bij voor de spelers van SV Urk, zonder dat daar een vergoeding tegenover staat. Natuurlijk zijn de randvoorwaarden wel goed geregeld bij SV Urk voor de selectiespelers, zoals muntjes voor drinken in de kantine, een gezellig avondje uit, een bijdrage voor een weekendje uit na afloop van het seizoen en bonnen voor voetbalschoenen.
In mijn beleving kost een hobby je geld. En alle mooie momenten en herinneringen die je daaraan overhoudt zijn onbetaalbaar. Hopelijk kunnen we dat ondanks dat de tijden veranderen over blijven dragen op onze jeugdspelers.
We zijn trots op onze vereniging en vooral op de manier waarop we het doen met elkaar. Urkers zijn een tikje eigenwijs, maar ook overlevers, die niet klein te krijgen zijn. Vanaf midden jaren ‘90 tot begin 21ste eeuw, was Urk een topteam op het hoogste amateurniveau (toenmalig 1ste klasse en vanaf 19996/1997 hoofdklasse). Er werden twee afdelingstitels binnen gehaald en in de strijd om Nederlands zaterdagkampioenschap bleken Scheveningen (o.l.v. Martin Jol en huidig trainer John Blok als speler) en Katwijk net te sterk. In deze jaren werden prachtige competitiewedstrijden gespeeld tegen bijvoorbeeld IJsselmeervogels, Spakenburg, SC Genemuiden, en ACV, maar ook in de KNVB Beker waren er mooie affiches met soms een verrassende resultaten tegen teams als SC Heerenveen, FC Twente, Heracles, FC Zwolle, Cambuur, Emmen en Helmond Sport.
Na deze jaren zakte SV Urk langzaamaan weg uit de top van de hoofdklasse. Uiteindelijk speelde Urk bij elkaar 6 jaren in de 1ste klasse. Om in ’14-‘15 weer definitief terug te keren in de hoofdklasse onder leiding van de sympathieke Rolf de Boer. Langzaam wist Urk zich weer op te werken en onder Apeldoorner Richard Karrenbelt (inmiddels WHC) groeide het uit tot een stabiele hoofdklasser rond positie 6/7.
Vorig seizoen volgde de bekroning met een onverwachte titel. Trainer Gert-Jan Karsten en zijn mannen bleken in een spannende titelstrijd over de langste adem te beschikken.
In de winterstop van dat seizoen kreeg SV Urk er met Lucas Tol een nieuwe speler bij. In zijn jeugdjaren overgestapt van SV Urk naar FC Zwolle (eerder ook al naar SC Heerenveen), keerde hij terug op het oude nest om in de voetsporen te treden van zijn vader Jacob Tol, jarenlang een gevreesde rechtsbuiten. Begin dit seizoen kwam ook Jan Ras weer terug naar SV Urk. Hij kreeg geen nieuw contract bij SC Heerenveen. Zijn vader Albert Ras, tegenwoordig samen met mij trainer bij SV Urk JO19-1 speelde ook jarenlang in het eerste elftal. Dit zijn natuurlijk bonus ‘aanwinsten’ voor een club als Urk. Die het normaal gesproken alleen doet met nieuwe aanwas van onderen vanuit de andere seniorenteams en jeugdteams.
Dit seizoen in de derde divisie zal het grote doel voor SV Urk handhaving zijn. Na 13 wedstrijden is duidelijk dat dit zeker mogelijk moet zijn. De verschillen tussen de teams zijn klein maar na de bliksemstart met tien punten uit vier wedstrijden is de klad er bij Urk er wel in gekomen qua resultaten. De laatste 9 wedstrijden leverden slechts drie punten op. Al dient gezegd te worden dat er zeker een paar keer nederlagen bij hebben gezeten, die volkomen onnodig waren. Bijvoorbeeld DOVO thuis had een ruime overwinning op moeten leveren gezien het spelbeeld en de kansenverhouding. Er worden simpelweg te veel kansen gemist, en doordat er centraal achterin noodgedwongen veel gewisseld moet worden door de blessure van aanvoerder Bennie Dunnink krijgen we veel te makkelijk doelpunten tegen.
Op een goede dag is op sportpark De Vormt elke tegenstander te verslaan door SV Urk. In januari komt Katwijk naar de Bult voor de 2de ronde van de KNVB beker. Winst zou geweldig zijn, want dan lonken tegenstanders als Ajax, Feyenoord of PSV. Hoe mooi dat is hebben we in oktober 2014 aan den lijve ondervonden toen Ajax Sportpark de Vormt bezocht in de 3de ronde van de KNVB beker, uitslag 0-4. Een hoogtepunt in de clubgeschiedenis, groot feest en goed voor de clubkas.
We zijn als club druk bezig met plannen voor een nieuwe kantine, dus dat extra geld van een volgende ronde zou zeer welkom zijn.
Jelle Loosman
Vraag en antwoord
Zoals in het begin al werd gemeld waren SV Urk en G.V.V.V. slechts tweemaal eerder bij elkaar ingedeeld in de competities.
’65-’66 SV Urk – G.V.V.V. 3-1 en G.V.V.V. – SV Urk 2-2
’67-’68 SV Urk – G.V.V.V. 2-3 en G.V.V.V. – SV Urk 5-0
En van zowel de uit- als de thuiswedstrijden vond ik in het archief krantenverslagen (door op de uitslagen te klikken kunnen de liefhebbers van nostalgie die nog eens nalezen) van die ontmoetingen die enkele vragen opriepen die ik aan Jelle heb voorgelegd.
Vraag: In het verslag 11-11-1967 komt een zekere Loosman voor in het team van Urk. Dat zal vast familie van je zijn vermoed ik, wellicht zelfs je vader?
Antwoord: De voetbalgenen heb ik niet van mijn vader. Die is zijn hele leven, vanaf zijn 12e jaar, Noordzeevisser geweest. Zondagnacht/maandagmorgen weg, vrijdagavond/zaterdagmorgen weer thuis. Dus die had hier ook geen tijd voor. Zijn vader Jelle Loosman, mijn bebe, heeft vroeger wel in het eerste van Urk gespeeld, maar dan hebben we het over SGO, de voorloper van SV Urk.
Vraag: Ook de naam Meun komt erin voor als keeper, en daarbij schiet mij gelijk te binnen jullie voormalig voorzitter en KNVB arbiter, Gerrit Meun. Kan hij dat wellicht geweest zijn?
Antwoord: Wat Gerrit Meun betreft, die is niet voor niets scheidsrechter geworden, dan kun je vaak niet zo goed voetballen, haha….
Vraag: Voor G.V.V.V. was de wedstrijd van 2-4-1966 zeer bijzonder want toen stonden er vijf Van de(n) Bovenkamp(en) in de basis. Daarvan waren Jan (✝) en Piet van de B. broers maar geen familie van Gerard van de B. (✝), Thijs van de B., en Coen van den B. (✝). Die ook onderling geen familie van elkaar waren, althans niet in directe lijn.
Misschien heeft Urk ook ooit wel zoiets meegemaakt met de familienamen Ras, Wakker, Kramer, Romkes, Hakvoort, Nentjes, Bakker, Koffeman, Tol of zelfs Loosman, haha…
Antwoord: Wat namen betreft. Ik heb bij Urk samengespeeld in het eerste met Klaas Wakker, Jacob Wakker, Kees Wakker, Jelle Wakker en Maarten Wakker. Alle vijf broers van elkaar. Niet in één wedstrijd overigens. Met Klaas, Jacob en Kees heb ik heel lang samengespeeld, zij waren in de glorietijd heel belangrijk. We speelden wel eens wedstrijden, met Kees linksvoor, Klaas spits en Jacob rechtsvoor.
Daarnaast hebben we de familie Tol op Urk. In het eerste heb ik samengespeeld met Klaas, Sjoerd, Jacob, Jan, Pieter en Gerrit Tol. Zes broers uit één gezin die allemaal het eerste hebben gehaald. Ook met hen niet allemaal in één wedstrijd samengespeeld overigens hoor. Het mooie is, dat in het huidige Urk 1, Lucas en Joël Tol spelen, beiden zonen van Jacob Tol. In de JO19-1 train ik Cris Tol, zoon van Klaas. Een echt voetbalgeslacht dus. Het mooie is dat ze ook nog twee zwagers hebben, die met hun zusters getrouwd zijn en die ook het eerste gehaald hebben. Daarnaast was hun vader Piet Tol, altijd (en nog steeds) luid en duidelijk aanwezig tijdens alle wedstrijden. Overigens op een positieve manier.
Overigens speelde Jelle Loosman wel eenmaal met zijn SV Urk tegen G.V.V.V., want er staat één oefenwedstrijd op het sportpark Panhuis in de geschiedenisboeken. Op 9 november 2002 kwamen wit-blauwen naar ’t Veen om te sparren tegen de blauw-witten. Paul Malherbe maakte het verschil voor de gastheren door driemaal te scoren. De eer werd gered doordat clubicoon van G.V.V.V. Johan de Man (die vergelijkbare cijfers kan overleggen als Jelle) in eigen doel schoot, waarmee hij tevens een zuivere hattrick van ploeggenoot Malherbe voorkwam.
Vormcrisis
De enige conclusie die uit dit uitgebreide verhaal kan worden getrokken is dat SV Urk en G.V.V.V. elkaar op Urk qua punten in evenwicht hebben gehouden. Maar dat is allemaal zo lang geleden dat het nul en generlei waarde is voor de komende wedstrijd.
Wel is duidelijk dat de beide ploegen niet in de allergrootste vorm verkeren en blaken van het zelfvertrouwen om het maar eens eufemistisch uit te drukken. De gastheren lieten al behoorlijk wat steekjes vallen in de strijd om hun debuut in deze divisie een vervolg te geven en de gasten deden de laatste weken hetzelfde in de pogingen om het verloren gegane terrein zo spoedig mogelijk terug te winnen.
De samenvatting van Jelle Loosman over de prestaties van zijn club, kansen missen en zelf makkelijk doelpunten incasseren, wordt momenteel een op een gekopieerd door de ploeg van trainer Vink. Dus wordt het gewoon afwachten welke ploeg de lekken het snelst weet te dichten om de vormcrisis achter zich te laten. Kortom vooraf zijn er voldoende ingrediënten aanwezig om een spannend potje voetbal te kunnen verwachten op Urk.
SV Urk – G.V.V.V. begint zaterdagmiddag om 15.00 uur op het sportpark De Vormt, Vormtweg 7D op Urk, en zal onder leiding staan van Dhr. H.C.A. Michielsen uit Chaam die langs de lijn zal worden bijgestaan door Dhr. A.D. Kloekke en Dhr. D.B. Vloedgraven.
