Voorbeschouwing // Verjaardagverlanglijstje: Koppositie handhaven

We twijfelen geen moment aan de gulheid van onze gasten DVS ’33 uit Ermelo, maar dat ze zomaar een cadeautje in de vorm drie punten zullen schenken is vrijwel uitgesloten. Dus zullen de pupillen van coach Gery Vink daar met geloof in eigen kunnen, zoals een strofe uit ons clublied luidt, zelf alle mogelijke inspanningen voor moeten leveren om het gewenste verjaardagscadeau aan de supporters te schenken. Bij winst is dat zeker, bij een puntendeling is onze hoofdmacht afhankelijk van wat er op de andere velden gebeurt, en bij verlies valt dat cadeau in het water.
Alle overige teams zijn vrijgesteld van competitie verplichtingen komende zaterdag i.v.m. het verjaardagsfeest, daarom roepen ieder lid op om het eerste elftal te komen steunen naar een hopelijke sportieve apotheose voordat de feestavond gaat beginnen.

DVS 6x

In de vaderlandse voetbalcompetities, zijn van hoog tot laag, maar liefst zes clubs vertegenwoordigd met als naamgeving DVS. Bij drie van de zes staat die afkorting voor D(oor) V(riendschap) S(terk), aangevuld met de beginletter van de plaatst van herkomst. Zo heb je dus DVSA(merongen), DVSU(trecht) en DVSG(roesbeek). DVS zonder verder achtervoegsel stamt uit Waalre en bij hen staat de ‘S’ voor S(aamgebracht).
De twee uitzonderingen zijn de D(arper) V(oetbal) S(port) V(ereniging) – Darp is het Drentse woord voor dorp en ligt in de buurt van Steenwijk – en die van onze gasten. Niet alleen spelen alle andere DVS-‘en op een veel lager niveau – derde t/m reserve klasse – maar op 1 september 1933 fuseerden AJax en de Ermelose Football Club met als logische naam Door Vereniging Sterk. Op verzoek van de voetbalbond wordt het jaar van oprichting aan de naam verbonden.
Die naamgevingsvlag dekt de lading allang niet meer. Want nadat de Veluwenaren kort als s.v. Ermelo door het leven gingen ontstond in 1958 scheiding der geesten tussen de twee bloedgroepen. Het leek erop of er een DVS ’33 en een DVS ’58 zou gaan ontstaan. Dat werd niet geaccepteerd door de voetbalbond en daarom werd er door de dissidenten die zich wilden afsplitsen teruggegrepen op de oude naam, namelijk EFC ’58. Deze club bestaat nog steeds en speelt in de derde klasse.

DVS ’33 Ermelo het bekendst

Het zal duidelijk zijn dat DVS ’33 Ermelo in haar bestaansgeschiedenis de meeste naam heeft gemaakt t.o.v. haar vijf equivalenten. Hoewel de bekende botter onder de naam ‘heen en weer’  een paar maal Ermelo aandeed, althans figuurlijk gezien, slaagde de geel-zwarte formatie er toch ook in om zich op het hoogste amateurniveau t.w. Hoofd- en Topklasse te manifesteren. Helaas voor alles wat DVS ’33 lief heeft waren die verblijven, gerekend vanaf de oprichting van de Hoofdklasse in 1996, van korte duur. De hieronder staande graphic maakt dat duidelijk.

Ambities (nog) niet waargemaakt

Maar dat alles neemt niet weg dat de vurige ambities om weer die richting op te gaan nog lang niet gedoofd zijn. Vooral in de afgelopen vier seizoenen in de Derde Divisie – het zeer korte ‘corona seizoen’ ’20-’21 buiten beschouwing gelaten – waren de pupillen van de trainers Bert van Hunenstijn (voormalig speler bij DVS ’33), Richard Plug, Simon Ouaali en Peter Wesselink (voormalig speler bij G.V.V.V.), behoorlijk dicht in de buurt van promotie. Met tweemaal een derde-, en tweemaal een vierde positie op de ranglijst. In drie van de vier keer waren de Ermeloërs net iets te wisselvallig om een periodetitel te pakken. En ook hadden ze de pech, dat een derde plek die vaak goed genoeg is om zo’n deeltitel over te nemen van de kampioen, beide keren niet aan de orde was.
Het geluk van zo’n herkansing viel onze gasten vorig seizoen wel ten deel, want toen werd de derde periodetitel overgenomen van kampioen FC Lisse. USV Hercules werd in de eerste ronde van die p/d nacompetitie aan de kant geschoven, waarna de strijd tegen Kozakken Boys volgde. En iedere rechtgeaarde geel-zwarte en blauwe staat nog helder voor de geest hoe dat sprookje slecht afliep. Want de Werkendammers troefden eerst DVS ’33 af, en daarna in de ultieme finale G.V.V.V. Door die helaas negatieve resultaten is het er van gekomen dat de beide ploegen elkaar dus komende zaterdag treffen in de Derde Divisie.

Groeistuipen

Of de groeistuipen die DVS ’33 teisterden debet zijn dat de hoge verwachtingen niet waargemaakt konden worden is voor de buitenwacht moeilijk in te schalen. Maar het is geen publiek geheim dat het bestuur en de technische commissie niet altijd op lijn zaten, zeker als het ging om de leidsmannen in de afgelopen vijf seizoenen. De onenigheid met trainer Van Hunenstijn werd in eerste instantie nog gelijmd, maar die besloot uiteindelijk toch om na twee seizoenen te vertrekken. Richard Plug werd medio 2019 zijn opvolger, maar onder invloed van o.a. de vijfde colonne binnen de club nam hij al na een paar maanden weer afscheid.
Kort daarna werd Simon Ouaali (o.a. eerder werkzaam bij Sparta Nijkerk) bereid gevonden om het seizoen in Ermelo af te maken. In december 2019 maakte de club bekend dat ze in de persoon van Peter Wesselink – die had aangegeven bij Excelsior ’31 na vier jaar ‘baas’ te zijn geweest te vertrekken – een opvolger te hebben gevonden.
Tot het einde van de vorige maand bleef het rustig op het trainersfront. Wesselink had al wel aan het begin van dit seizoen aangegeven dat het zijn laatste jaar zou zijn in Ermelo. Maar eind oktober jl. werd er toch in goed onderling overleg, zoals dat zo mooi heet, besloten de scheiding per direct in te laten gaan.
Kort daarop slaagde de clubleiding erin om een oude bekende terug te halen om leiding aan de spelersgroep te geven tot aan het einde van dit seizoen. Dit is Hennie in ’t Hof, die ook aan het roer stond van 2009 t/m 2014, en daarvoor en daarna zijn trainerssporen verdiende bij o.a. Excelsior ’31, HSC ’21, SC Genemuiden, SVZW en VVOG.
De clubleiding sloeg vlot daarna ook spijkers met koppen om voor volgend seizoen alvast de bij Spakenburg opgestapte coach Patrick Loenen vast te leggen als nieuwe roerganger.
Je kunt dus gerust spreken van never a dull moment op het gebied coaches bij DVS ’33.

Kruisverbanden

De Veenendalers en de Veluwse formatie kennen onderling best een aardig aantal kruisverbanden. Peter Wesselink hebben we al genoemd. Maar ook andere stafleden waren werkzaam in ’t Veen of Ermelo. Huidig keeperstrainer van G.V.V.V. Wouter van Voorthuizen deed dat. Ook verzorger Theo Lepelblad (nu Sportlust ’46) gebruikte z’n ‘gouden handjes’ voor de ledematen van de hoofdmacht van de geel-zwarten, waar hij dat eerder een aantal jaargangen bij de blauwe selectie deed. Op trainersgebied hebben de beide kemphanen nog een gezamenlijke noemer, maar daarvoor moeten veel verder terug in de tijd. Vanaf medio 1998 stond Bert Hendriks ca. anderhalf jaar aan het roer op het Panhuis en was daarmee een van de kortst zittende trainers in de clubhistorie. In 2001 volgde Hendriks Niels Overweg op bij DVS ’33.
Op het veld droegen Olivier Pilon (nu VV Scherpenzeel), Berry Powel (gestopt) en Joshua Patrick (nu Sportlust ’46) zowel het geel-zwarte als het blauw-witte tenue.
Behalve voor Van Voorthuizen is er voor genoemde mannen geen sprake meer van handjes schudden en elkaar het beste wensen en wellicht ook onderlinge pesterijtjes voorafgaande aan het duel via de sociale media, omdat ze hun emplooi elders hebben.
Dat is natuurlijk niet het geval voor Quincy Veenhof, die dit zaterdag, of al eerder, aan de lijve gaat meemaken. De Edese middenvelder/aanvaller kwam in 2020 over van IJsselmeervogels om DVS ’33 te helpen in de vaart der voetbalvolken. In het zeer korte seizoen ’20-’21 speelde hij 3 van in de totaal 5 duels voor zijn toen nieuwe club. Maar in de vorige jaargang werd hij een vaste waarde bij de Wesselink brigade. Veenhof speelde alle 34 duels in de competitie, en ook in de 4 ontmoetingen in de herkansing was hij present. In die 38 duels scoorde de voormalig Bennekom speler totaal 15 treffers. Dit was mede de reden dat G.V.V.V. hem polste voor de overstap naar de blauwe zijde van het sportpark Panhuis. Dat gebeurde, en ook in ’t Veen heeft hij tot nu toe in alle 14 wedstrijden acte de presence gegeven. Met zes treffers ligt zijn gemiddelde van 0,4 per duel in het verlengde van wat hij in Ermelo liet zien. Daarover, zijn vertoonde spel en inzet, was de TC zo tevreden dat onlangs zijn contract met een seizoen werd verlengd.
Aan Quincy Veenhof daarom de eer om zijn voormalig ploeggenoten een beetje pijn te laten voelen.

Geen appeltje eitje

Dat het geen appeltje eitje wordt voor Veenhof en zijn ploeggenoten om DVS ’33 te verslaan, daarvan zullen zij zelf ook wel overtuigd zijn als ze ongetwijfeld hebben gekeken naar de resultaten van deze opponent gedurende de laatste twee maanden. Daarin speelden de Veluwenaren negen duels, waarvan er zes werden gewonnen, twee onbeslist eindigden en er slechts in duel werd verloren. Ook hield de defensie viermaal de poorten gesloten. De enige verloren partij was op eigen veld tegen SV Urk (2-4), die G.V.V.V. toevalligerwijs afgelopen zaterdag op Urk met 2-3 versloeg.
Nu zegt dit helemaal niks, want zoals verslaggever Edwin Radstaat van de site topamateurvoetbal.com afgelopen weekend al fijntjes vaststelde, is de Derde Divisie zaterdag de meest mooie, maar bovenal de spannendste van Nederland. En Radstaat kan het weten want hij ziet met neutrale ogen bijna alle deelnemers aan deze competitie meermaals aan het werk en kan daarom een gewogen oordeel geven.
Maar ook zonder dat te geloven zegt de stand op de ranglijst al voldoende. Het verschil tussen koploper G.V.V.V. en hekkensluiter van het linkerrijtje, nummer negen op de ranglijst HSV Hoek, is slechts drie punten. Het feit dat iedereen van iedereen kan winnen of verliezen is al meermaals bewezen in deze competitie jaargang die nog niet eens op de helft is aangeland.

Doelpuntrijk?

De laatste keer dat G.V.V.V. en DVS ’33 elkaar in competitie verband tegenkwamen dateert alweer uit het seizoen ’15-’16, het enige seizoen dat onze gasten in de topklasse speelden. Waar G.V.V.V. het met de zevende plek precies redde om de Tweede Divisie te bereiken, was plek negen voor DVS ’33 onvoldoende. Maar toen snoepte de ploeg van toenmalig trainer Roeland ten Berge wel vier punten af van de Veenendalers.
In Ermelo werd het een kansloze missie voor de bezoekers en stond het scorebord na 90 minuten op 4-1. Op het Panhuis was het toen een stuk spannender met ook een sensationeel scoreverloop. De doelpunten kwamen in chronologische volgorde op naam van: 2. Kay Velda 0-1, 40. Dennis van Meegdenburg 1-1, 73. Danny de Leeuw 2-1, 78. Ali Akla 2-2, 83. Mike Ahrens 2-3 en 85. Olivier Pilon 3-3.

Dat waren twee van de in totaal slechts acht competitie ontmoetingen die de beide clubs ooit tegen elkaar speelden. De balans daarin is in het voordeel van de gastheren, met 4x winst, 2x gelijk en 2x verlies en een doelsaldo van 20-12.
Maar sparringspotjes spelen gebeurde veel vaker. Vanaf half jaren zestig van de vorige eeuw tot aan vorig seizoen werden er in totaal 16x tegen elkaar geoefend. Ook die balans slaat door in het voordeel van G.V.V.V. 10x winst, 2x gelijk en 4x verlies met een doelsaldo van 48-25.
Afgelopen 1 februari was het de laatste keer dat er vriendschappelijk werd gespeeld. De Ermeloërs waren toen ook op bezoek in ’t Veen. Het scoreverloop was: 25. Danny de Leeuw 1-0, 30. Lars ten Teije 2-0, 33. Coen Vloedgraven 2-1, 62. Stef Nijland 2-2 en 72. Fabio Hendriksen 3-2.  Of het weer zo’n doelpuntrijke confrontatie wordt met een spannend scoreverloop, en wie er aan de goede kant van de score blijft, zullen we moeten gaan afwachten. Want zoals reeds eerder geconcludeerd, prognosticeren in deze Derde Divisie is een schier onmogelijke zaak, en bijna hetzelfde als voorspellen wat onze regering in de toekomst gaat doen.

G.V.V.V. – DVS ’33 Ermelo begint komende zaterdag om 14.30 uur op het sportpark Panhuis en zal onder leiding staan van scheidsrechter Dhr. L.E. Cantineau uit Voorburg, die langs de lijn wordt geassisteerd door Dhr. J.M. de Smalen en Dhr. H. Ramcharan.

Tekst GVVV.nl: Bas van Capelleveen
Foto’s: Brenda Dekker & Stefan Koops
Graphics: Voetbalnederland.nl