Het voetbaljaar 2022 wordt komende zaterdag afgesloten met een wedstrijd in de befaamde Duin- en Bollenstreek. Ter Leede, nu onder leiding van voormalig G.V.V.V. coach Niek Oosterlee, zal gastheer zijn in Sassenheim voordat er kan worden genoten van de aankomende kerstdagen en de jaarwisseling in de zogenaamde winterstop. Het is tevens het eerste returnduel van seizoen ’22-’23.
Bekende oefenmeesters
Er staan slechts zeven eerdere competitie ontmoetingen tegen Ter Leede in onze annalen. Dus voetballend gezien is onze gastheer een vrij onbekende voetbalclub. Maar niet qua naamsbekendheid, die Ter Leede mede te danken heeft als grondlegger van het top amateurvrouwenvoetbal in Nederland, de twee zaterdagtitels behaald eind jaren vijftig, en de oefenmeesters die voor de groep stonden van de hoofdmacht bij de mannentak.
Want voor de zaterdagvoetbalkenners zijn Arie Lagendijk (voorheen Quick Boys en Rijnsburgse Boys) en Henk Wisman (nu Rijnsburgse Boys) namen die een iconische betekenis hebben in het zaterdagvoetbal en dan ook nog specifiek in de Duin- en Bollenstreek regio. Onder diezelfde noemer valt ook Erik Assink. Voordat die oefenmeester aan het begin van het seizoen 2010-2011 neerstreek in Veenendaal om de blauwen van het sportpark Panhuis onder zijn hoede te nemen had hij in de twee jaar daarvoor al vele kilometers gemaakt van zijn woonplaats Almere naar Sassenheim en vice versa. Want in die twee jaargangen had Assink de technische leiding over het vlaggenschip van de trots van Sassenheim.
En toen vorig jaar december bekend werd dat Niek Oosterlee de leidsman zou worden in dit seizoen, kon er een volgende naam aan dat illustere rijtje worden toegevoegd, Want de uiterst aimabele inwoner van Alphen aan den Rijn had al naam gemaakt bij FC Lisse (3 seizoenen), Rijnsburgse Boys (7 seizoenen) en natuurlijk bij onze eigen club waar hij vanaf medio 2017 tot het vervroegd afgebroken seizoen ’19-20 de touwtjes in handen had.
Voorloper
Ter Leede, opgericht in 1930, door een fusie van Poellaan en RODA is misschien wel een voorloper qua sponsoring en naamgeving in de Nederlandse voetbalwereld. Want toen de samenvoeging een feit werd en het allemaal financieel niet voor de wind ging, werd er hulp gevraagd van de bewoners Huis Ter Leede, een lusthof/buitenplaats in Sassenheim. De rijke bewoners wilden wel een ruggensteuntje geven, maar wel onder voorwaarde dat de fusieclub de naam Ter Leede zou aannemen. Dat werd natuurlijk graag geaccepteerd en kon er worden gespeeld op een terrein dat eigendom was van de buitenplaats bewoners. In 1995 werd er verkast naar het huidige sportpark Roodemolen, maar dat was uiteraard geen redenen om de geschiedenis te verloochenen en zodoende draagt de club nog steeds de naam van de eerste begunstigers. De clubkleuren, rood en geel, zijn afkomstig uit het gemeentewapen van Sassenheim dat sinds 2006 deel uitmaakt van de gemeente Teylingen na het samengaan met Voorhout en Warmond.
Deze eeuw
Ter Leede heeft natuurlijk al een lange geschiedenis, maar op deze plaats zullen we die bepreken tot deze eeuw. In 1999 werd de stap gemaakt naar het hoogste podium, de Hoofdklasse, nadat ze twee jaar eerder dat ook al hadden gedaan, maar er toen weer direct uitkieperden. Deze eeuw was de Sassenheimers wat gelukkiger gezind, want op één uitzondering na, handhaafden zij zich gemakkelijk op de hoogste trede.
Een volgende stap toen in 2010 de Topklassen werden ingevoerd zat er in eerste instantie niet in. Maar onder leiding van Henk Wisman werd in 2013 toch weer de hoogste trede bereikt. Wisman zou ook in de Topklasse voor de groep staan. Maar een buitenlands avontuur (Thailand) kon deze rasechte Amsterdammer niet weerstaan en dus moest Ter Leede op stel en sprong aan het begin van haar topklasse debuut op zoek naar een nieuwe kapitein. De keuze viel op Bob de Klerk (ex-Ajax amateurs/jeugd). Maar al snel bleek dat het niet boterde tussen hem, de selectie en de leiding van Ter Leede. Toen De Klerk een aanbod kreeg van een profclub uit China om technisch directeur te worden, was het pleit daarom dan ook snel beslecht, en vertrok hij na slechts twee maanden bij Ter Leede in dienst te zijn geweest.
Daarmee werden Sassenheimers dus met een flink probleem opgezadeld. Als interim werd assistent-trainer Jan Blankespoor hoofdverantwoordelijke, waardoor de beleidsbepalers even lucht kregen om de zoektocht naar een nieuwe coach in te zetten. Maar tot hun geluk werd al redelijk snel duidelijk dat Henk Wisman in Thailand op de schopstoel zat, of zou worden gezet. Het geduld werd uiteindelijk beloond, want de Amsterdammer werd inderdaad in oktober ontslagen, alleen duurde alle financiële en administratieve afhandelingen van het contract, langer dan gewenst. Daarom kon Wisman pas eind december 2013 wederom zijn definitieve jawoord geven aan de bewoners van sportpark De Roodemolen.
Met de teruggekeerde verloren gewaande ‘vader’ aan het roer moest het tij alsnog gekeerd proberen te worden. Dat lukte niet en de rood-gele formatie moest als rode lantaarndrager weer terug naar de Hoofdklasse. Gelukkig bleef de gepokt en gemazzelde Wisman de club trouw en werden er nieuwe plannen gesmeed om terug te keren naar divisie niveau.
Zowel in 2017 en 2018 was men er dichtbij met een runner-up plek en deelname aan de play-offs. Maar beide keren was het een brug te ver, ODIN ’59 en de Ajax amateurs waren de struikelbrokken.
Dan maar voldoen aan het spreekwoord ‘driemaal is scheepsrecht’, was de gedachte bij Ter Leede. En dat deed men in 2019 met verve door zich het beste jongetje van de klas te tonen en via een kampioenschap in de Hoofdklasse A promotie naar de Derde Divisie af te dwingen.
De succesvolle Henk Wisman werd weggekaapt door Rijnsburgse Boys, en Stefan Roodakkers werd zijn opvolger. Onder diens leiding eindigde Ter Leede in twee door corona geteisterde jaren als respectievelijk 14de en 16de. In het weer volledige vorige seizoen liet Ter Leede haar ware gezicht zien. Tot begin april jl. deed men vrolijk mee in de bovenste helft van de ranglijst, met een vijfde plek als hoogste positie. Maar daarna kwam er een klein beetje de klad in, zonder dat er echt gevaar ontstond om in de gevaarlijke zone terecht te komen. Uiteindelijk werden er 44 punten behaald uit 34 duels en dat was goed voor een 11de stek in de brede middenmoot.
Onberekenbaar
Dat herhalen, of liever nog verbeteren, zal ongetwijfeld de opdracht zijn geweest aan de gepokt en gemazzelde trainer Niek Oosterlee. En voorlopig ziet het er uit dat Oosterlee en zijn manschappen daaraan hebben kunnen voldoen, want ze staan momenteel precies op dezelfde stek als waar Ter Leede vorig seizoen eindigde.
Dat had wel de nodige voeten in de aarde, want de start van deze competitie jaargang was redelijk dramatisch. Na zes gespeelde duels was pas één schamel puntje in de tas gestoken. Daar waren wel wat verzachtende omstandigheden voor aan te voeren vanwege blessures en/of afwezigheid van een paar sterkhouders, en het zoeken naar de juiste formatie, maar het feit lag er wel. Gelukkig was er geen enkele sprake van paniek bij de warme familieclub en kregen, en krijgen, de spelers en hun staf de gelegenheid om die matige start om te keren zonder allerlei kunstmatige noodgrepen.
Dat vertrouwen werd niet geschaad en er volgden vier winstpartijen op rij waardoor de gevarenzone werd verlaten. De laatste zeven gespeelde wedstrijden geven een zeer wisselend beeld te zien, met 4x een puntendeling, 1x winst en 2x verlies. Opvallend daarbij is dat de 1-6 winst bij ASWH werd gevolgd door tweemaal een dubbelblanke score tegen Barendrecht (uit) en DOVO (thuis).
Het lijkt er dus een beetje op dat het bij Ter Leede met een zekere regelmaat alles of niets is. Dat wordt nog eens geïllustreerd door het doelsaldo van nul (33 goals voor en exact hetzelfde aantal tegen). Kortom tegenstanders weten niet wat ze kunnen verwachten, maar ook Ter Leede verrast, of stelt zichzelf wel eens teleur. Onberekenbaar dus.
Notendop
Gelukkig iets minder extreem als gastheer Ter Leede, kende de ploeg van coach Vink in de eerste competitiehelft ook diverse keren die wispelturigheid. Verschillende duels werden in de ‘dying seconds’ alsnog in hun voordeel beslecht, andere keren moest er vanuit een achterstand worden terug geknokt, soms met succes andere keren tevergeefs.
Voorbeelden hiervan zijn de eerste en het laatst gespeelde duel in deze jaargang.
De ouverture begon met het bezoek van Ter Leede op het sportpark Panhuis. Binnen de kortste keren had de ploeg van Niek Oosterlee zijn voormalig pupillen verrast met een 1-3 voorsprong, door goals van Melvin van Stijn, Steven Wajer en Dirk Hoekstra, terwijl Byron Burgering tussendoor wat terug had gedaan. De aansluitingstreffer net voor rust van Genrich Sillé gaf de blauwe burger weer wat moed en dat werd na de thee omgezet in daden. Want Anthony Berenstein zorgde voor de gelijkmaker en kort daarop mocht Burgering vanaf de elfmeterstip de voorsprong op het scorebord schieten. Het slotakkoord was voor Berenstein die de eindstand op 5-3 bepaalde.
Een herhaling van zetten leek afgelopen zaterdag tegen Barendrecht in de maak. Een snelle 0-2 achterstand werd in een tijdsbestek van 20 minuten goed gemaakt door Ilias Latif en Quincy Veenhof, en G.V.V.V. leek klaar voor erop en erover. Maar niets was minder waar, slechts twee minuten later was het alweer 2-3 en moest weer de achtervolging worden ingezet. Aan ijver en inzet om dat te bewerkstelligen geen gebrek, maar aan voetballende oplossingen zoeken wel. Daar maakte Barendrecht slim en handig gebruik van in het tweede bedrijf door zelf tweemaal te scoren en de opponent nauwelijks een kans te bieden. Op 2-5 eindstand viel dan ook eigenlijk niets af te dingen, mede door diverse individuele fouten. Doelman Jan van Willige gaf het na afloop in een interview aan het AD grif toe dat hij het leeuwendeel voor zijn rekening nam. Maar er waren meerdere spelers die hetzelfde zouden kunnen zeggen, alleen is een sluitpost bij falen vaak direct de kop van jut als dat tegentreffers oplevert.
Dit is in notendop omschreven hoe de eerste competitiehelft is verlopen, veelal redelijk tot goed, maar voor stabiel presteren vallen er nog te veel dipjes te noteren.
Herpakken
Uiteraard is er nog geen reden om in de paniekstand te belanden, zoals Gery Vink voor de microfoon van RTV Utrecht aangaf na de nederlaag tegen Barendrecht, want er wordt nog steeds meegedaan om de hoofdprijs, wat ook de insteek was aan het begin van deze jaargang. Maar er zal wel (vaker) van de gemaakte fouten in deel één lering moeten worden getrokken om die uit te bannen.
Daarvoor krijgt onze hoofdmacht dit jaar nog eenmaal de gelegenheid om te laten zien dat ze allemaal vlotte leerlingen zijn die een onvoldoende snel om kunnen zetten in een voldoende. En dat kan alleen maar geboekstaafd worden door zich te herpakken en de drie punten mee te nemen uit Sassenheim.
Dat dit niet vanzelf zal gaan moge duidelijk zijn, want captain Tomas Arroyo c.s. willen uiteraard sportieve revanche nemen voor de nederlaag in Veenendaal en tevens het thuispubliek laten zien dat er in eigen huis wel degelijk gewonnen kan worden, want dat deden ze niet in de laatste drie duels op sportpark De Roodemolen.
En ook coach Oosterlee is niet van plan om nogmaals zijn uitspraak te gaan herhalen die hij in Veenendaal deed bij de heenwedstrijd toen na afloop daarvan nog officieel afscheid van hem werd genomen omdat dat door de coronaperikelen er nog niet van was gekomen. Daarbij zei Niek: “Ik heb een hekel aan verliezen, maar als het dan toch moet, dan maar van G.V.V.V.”
Ter Leede – G.V.V.V. begint komende zaterdag om 14.30 uur op het sportpark Roodemolen, Roodemolenweg 6-10 2171 AX te Sassenheim en zal onder leiding staan van Dhr. D.H. de Vries uit Amstelveen die langs de lijn zal worden geassisteerd door Dhr. J.A. Koornneef en Dhr. G. Malki.
