Voor onze hoofdmacht en haar begeleiders wordt het aankomende zaterdag relatief vroeg reveille, want er staat de verste busreis van deze competitie jaargang te wachten. Het domicilie van opponent en gastheer de H(oekse) S(port) V(ereniging) Hoek, sportpark Denoek, ligt namelijk op een dikke 200 kilometer afstand van Veenendaal.
Bekende tegenstander
Samen met o.a. buurman DOVO, VVOG, Sparta Nijkerk en Barendrecht behoort onze gastheer in deze Derde Divisie tot de meest bekende tegenstanders, waar in het verleden al menig robbertje tegen is uitgevochten.
Reeds in 1985 maakte G.V.V.V. voor het eerst kennis met deze later roemrucht geworden Zeeuws Vlaamse voetbalclub (toen nog spelend in Tweede klasse) in het kader van de KNVB beker. Door het winnen van de districtsbeker in de regio Zuid, een van de eerste grote prijzen voor de niet al te grote dorpsclub, mocht het deelnemen aan de ‘grote beker’. G.V.V.V. deed toen wat het aan haar stand verplicht was als eersteklasser, en won dat duel op het Panhuis met 3-1.
Maar met het winnen van die districtsbeker zette Hoek wel een trend in gang. Want later, in de bloeitijd van de club op het hoogste zaterdagniveau, waren zij nog zevenmaal finalist en daarvan werden er drie gewonnen.
Een dik lustrum later toen de Hoekenezen zich definitief hadden gevestigd in de top van het amateurvoetbal volgden 25 onderlinge duels op het niveau van Eerste-, Hoofd- en Topklasse en nu dus Derde Divisie.
Gevestigde orde
Na het debuut in de toenmalige Eerste Klasse in 1989, die gevolgd werd door directe degradatie, keerde men in 1992 terug op het hoogste amateurniveau en stond die, tot aan de geboorte van de topklasse, nooit meer af. Het hoogtepunt kende de club in 1996, het laatste jaar van de Eerste Klasse, door een kampioenschap. Dus was men automatisch deelnemer aan de nieuw gevormde Hoofdklasse. Daarin waren de beste prestaties viermaal een runner-up positie (1999, 2003, 2005 en 2009). Logisch was dan ook dat HSV Hoek in 2010 via een vierde plek een plaats in de nieuwe Topklasse met gemak veilig stelde en zich daarmee onder de gevestigde orde schaarde.
Te klein voor het tafellaken, te groot voor het servet
Maar daarna deed de kop boven deze alinea opgeld. De Nederlands/Belgische voetbalformatie – want gezien haar regionale ligging heeft Hoek al heel veel jaren spelers en/of trainers die bij onze Zuiderburen vandaan komen binnen haar gelederen – kon het niet bolwerken in deze eliteklasse en moest roemloos afscheid nemen met de rode lantaarn in haar handen.
Het duurde drie seizoenen voordat de Zeeuwen opnieuw in de Topklasse mochten gaan optreden, een kampioenschap in de Hoofdklasse B in ’13-’14 was hier ‘debet’ aan. Het werd een ietwat beter optreden dan bij het debuut, maar meer dan een 13de plek zat er niet in.
Dat zogenaamde ongeluksgetal werd weer eens bewaarheid. In de nacompetitie die volgde om het vege lijf te redden werden eerst nog wel onze ‘rode overbuurman’ aan de kant geschoven (0-0 in Veenendaal en 3-1 in Hoek), maar in de finale was RVVH met 3-1 te sterk en dus moest er weer een stap terug worden gedaan richting Hoofdklasse.
Daarin kon men in eerste instantie geen potten breken om een terugkeer te bewerkstelligen, maar in ’17-’18 lukte dat wel via een periodetitel. Door eerst te winnen van Spijkenisse en later van de amateurs van Ajax in de nacompetitie, werd de ondertussen opgerichte Derde Divisie bereikt. Het debuut daarin in ’18-’19 was prima te noemen met een vierde stek als eindresultaat. En passant werd ook tweede periodetitel veroverd en dat gaf weer recht op het spelen van de play-offs voor een plaats op het hoogste niveau, nu Tweede Divisie genaamd. Helaas voor alles wat Hoek lief heeft lukte het nu niet om te excelleren, want in ronde 1 was VVSB tweemaal te sterk en daarmee was promotie uit zicht.
In de coronajaren die volgden eindigden de Zeeuws Vlamingen als respectievelijk als zesde en achtste, en vorig seizoen nam men de vijfde plaats in op de eindstand en zat het veroveren van een deeltitel en daarmee kans op promotie er geen moment in.
Maar ondanks deze ups en downs in onze gastheer al jarenlang de hoogst spelende voetbalclub in de provincie Zeeland.
Zelden saai
De ambities om ooit weer deel uit te maken van het hoogste echelon van het amateurvoetbal zijn in Hoek onverminderd aanwezig. Waarschijnlijk mede doordat er zelden rust in tent is omtrent de hoofdmacht bij Hoek is consistent presteren op voorhand nog niet aan de orde, en dat mag je toch wel als voorwaarde zien om de weg omhoog opnieuw te vinden.
Maar liefst zes trainer ‘versleet’ de club in het afgelopen anderhalve seizoen voordat toenmalig assistent en nu hoofdtrainer Peter Ongena – ook een Zuiderbuur – eind oktober vorig jaar definitief de touwtjes in handen kreeg.
Ook was er begin vorig jaar bestuurlijke onrust en dat leidde ertoe dat in april ’22 een nieuw acht-hoofdig bestuur aantrad. Positief en vooruitstrevend was dan weer wel dat dit bestaat uit 4 vrouwen en eenzelfde aantal mannen. Die kregen gelijk te dealen met een spelersprobleem, want Schalkwijk en James hadden hun vertrek aangekondigd naar vv GOES. Na veel vijven en zessen en zelfs een rechtszaak blijven beide spelers de kleuren van Hoek verdedigen.
Kortom bij onze tegenstrever van komende zaterdag is het zelden saai en is van grijze muizen al helemaal geen sprake.
Onvoorspelbaar
Ook het spelen van de hoofdmacht van HSV Hoek in deze Derde Divisie is zelden een slaapverwekkende aangelegenheid. Fraaie winspartijen worden afgewisseld met even onverwachte nederlagen. Enkele voorbeelden daarvan: buurman DOVO kreeg op sportpark Denoek met maar liefst 6-0 op de broek en collega degradant ASWH kreeg in Hendrik Ido Ambacht met 0-3 klop. Maar uit bij Sportlust ’46, ACV en SV Urk stonden er respectievelijke uitslagen van 5-1, 4-1 en 4-3 op het scorebord. En afgelopen zaterdag werd het in en bij Barendrecht helemaal een doelpuntenfestijn waarvan thuis al met 1-5 was verloren. Na een 2-0 achterstand bij rust was na ruim een uur spelen de remonte voor de ploeg van trainer Ongena compleet, want op dat moment werd het 3-4 door Sylvio Hage en leek een sportieve revanche kansrijk. Maar helaas voor de Zeeuwen dachten Jongman en Olijfveld daar anders over en bleven de drie punten alsnog achter in de Rijnmond.
Het is dus regelmatig alles of niets voor Hoek en dat resulteert in precies de laatste plaats van het linkerrijtje (9de) met acht winst- en negen verliespartijen en twee gelijke spelen werden 26 punten veroverd.
De conclusie is dan ook dat onze opponent volledig onvoorspelbaar voetbalgedrag op het veld laat zien. Dat ondervond ook eredivisionist SC Heerenveen op 18 oktober jl. toen ze voor de eerste ronde in de KNVB Beker de reis naar Hoek ondernamen. Voor 3000 toeschouwers nam de thuisploeg brutaal de leiding door treffers van Schalkwijk en captain Impens. Net voor, en net na rust, kwamen de Friezen op gelijke hoogte maar doordrukken was er niet bij. De Zeeuwen hielden dapper stand en pas in de verlenging moesten ze het moe gestreden hoofd buigen en won Heerenveen alsnog met 2-4.
Moeilijke horde
De titel van deze voorbeschouwing heb ik niet voor niets afgesloten met drie uitroeptekens. Want meestal wordt zo’n kreet in de voetbalwereld gebruikt als een kwinkslag.
Volendam-uit, altijd lastig. Het is zo’n standaardgrapje, waarmee de Volendamse dreumes uit de Eredivisie doorgaans wordt gekleineerd. Wie ligt er nog wakker van FC Volendam? Of van SC Cambuur, Fortuna Sittard enz.?
Nee, deze leestekens zijn bedoeld om die titel echt serieus te nemen. Want uit het verleden is gebleken dat Hoek uit, voor G.V.V.V. altijd een zeer moeilijk te nemen horde is. Van de twaalf tot nu gespeelde duels op sportpark Denoek wist G.V.V.V. er slechts drie te winnen en waren er zeven overwinningen voor de thuisploeg. Dit betekent dat er dus tweemaal een puntendeling plaatsvond. Dat gebeurde ook de allerlaatste keer in het seizoen ’14-’15 in de topklasse toen het duel zonder doelpunten, ofwel dubbelblank eindigde.
Die geschiedenis herhaalde zich op 3 september vorig jaar toen de beide ploegen in competitieronde 3 van dit seizoen sinds lange tijd weer tegenover elkaar stonden op het Panhuis. Het werd een beetje een bloedeloze wedstrijd waarin de thuisploeg weliswaar een lichte overhand had, maar het weinige echte gevaar kon worden gepareerd door uitstekend optreden van doelman Lars Knipping (nu geblesseerd). En het was en bleef oppassen geblazen voor de gevaarlijke counters van de bezoekers, die ook zomaar op voorsprong hadden kunnen komen.
De onafhankelijke media berichten toen dat gezien het spelbeeld de puntendeling zeker viel te billijken.
Kraker?
Daarop voortbordurend zou je dan ook kunnen veronderstellen dat er opnieuw een doelpuntloos duel in het verschiet ligt. Daar hoeft op zich niets mis mee te zijn, ook 0-0 wedstrijden kunnen boeiend en spannend zijn, maar dan moeten de beide kemphanen wel iets meer van de aanwezige kwaliteiten tonen als toen in Veenendaal.
Tegen die veronderstelling valt veel in te brengen dat het mogelijk anders zal gaan. Want de thuisploeg scoorde in slechts twee duels niet in deze competitiejaargang, naast G.V.V.V. uit lukte dat ook niet tegen FC Rijnvogels in Katwijk (1-0).
Onze eigen favorieten slaagden daar driemaal niet in, dus thuis tegen HSV Hoek, en ook tegen Sparta Nijkerk thuis (0-0) en RKAV Volendam uit (1-0) werd het net niet gevonden. Ook de doelsaldi na 19 gespeelde wedstrijden van de gastheren en de gasten spreken boekdelen want die zijn respectievelijk 37-37 en 42-27.
En dat beide teams het scoren niet verleerd na de winterstop is ook overduidelijk. Onze gastheren speelden voor de hervatting vorige week in en tegen Barendrecht (5-4) twee oefenpotjes waarin ook voldoende treffers vielen te noteren. Buurman vv Terneuzen kreeg met 6-0 klop, en tegen het Belgische KFC Hoger op Kalken stond er 3-3 op het scorebord.
Naast de 3-1 vorige week tegen Excelsior ’31, scoorden captain Joeri Potjes c.s. er vijf tegen Scherpenzeel (5-0), één tegen IJsselmeervogels (1-1), en twee tegen De Graafschap (2-4).
Allemaal redenen om aan te nemen dat HSV Hoek met de keuze van de wedstrijdsponsor een juiste beslissing heeft gemaakt. Want KRAKER TRAILERS B.V. is de naam van deze sponsor.
Hopelijk wordt het dus een voetbalkraker deze dertiende Hoekse en Veense twist in Zeeuws Vlaanderen, met als uitkomst dat alle punten mee de bus in gaan op lange terugreis richting Veenendaal.
HSV Hoek – G.V.V.V. begint komende zaterdag om 14.30 uur op sportpark Denoek, Lovenpolderstraat 2a te Hoek en zal onder leiding staan van Dhr. D. Prick uit Maastricht die langs de lijn zal worden geassisteerd door Dhr. J. Pleijte en Dhr. C.A.M. Maas.
