Komende zaterdag is de blauwe zijde van het sportpark Panhuis het decor voor een regelrechte topper in de Derde Divisie. Want de nummer één, gastheer G.V.V.V., krijgt bezoek van de nummer twee, de Asser Christelijke Voetbalvereniging. De beide kemphanen behaalden hetzelfde aantal punten en worden op de ranglijst slechts gescheiden door een beter doelsaldo voor de thuisploeg.
Weinig historie
Dat dit pas de in totaal 14de ontmoeting in competitieverband wordt tussen de G.V.V.V. en ACV heeft alles te maken met de vaak regionale indeling van de Eerste- en later Hoofdklasse, voordat de Topklasse en de Divisies ontstonden. In tegenstelling tot G.V.V.V. maakte het zeer gereputeerde ACV die laatste stap bij de invoering van de voetbalpiramide niet, en daardoor was er in het ruime laatste decennia ook geen optie om samen in een afdeling terecht te komen.
Voordat in 2010 die voetbalpiramide werd uitgebouwd waren er toen meestentijds drie hoogste afdelingen in het zaterdagvoetbal. Die bestonden grofweg uit clubs uit het westen van land in A, midden in B, en uit noorden in C. ACV speelde daarom veelal in C en G.V.V.V. in B, daardoor vonden er niet eerder veel onderlinge potjes competitievoetbal plaats. Alleen als er derby, om wat voor reden dan ook, moest worden voorkomen, of er te veel aan clubs in een bepaalde regio waren, werd er overgeheveld van de een naar de andere. Vandaar dat er alleen begin van de jaren zeventig, tachtig en negentig tegen elkaar werd gespeeld zoals u hieronder kunt zien. Ook beker- of oefenwedstrijden staan niet in de annalen, alleen troffen de beide kemphanen van komende zaterdag elkaar wel eenmaal in de strijd om toen fameuze NCRV-Bokaal in het seizoen ’84-’85. Het duel eindigde in 0-0, G.V.V.V. won de strafschoppenserie en werd later ook winnaar van die bokaal.
Reputatie
Juist in de periode dat er weinig tegen elkaar werd gespeeld bouwden de voetballers uit het ‘Land van Bartje’ een geweldige landelijke reputatie op in het hoogste zaterdag echelon, waardoor ze nog steeds als roemruchte voetbalclub door het leven gaan. Want grote sportieve resultaten uit verleden zeggen dan wel niets over het heden, of de toekomst, ze staan wel pontificaal genoteerd in de in de clubannalen en de diverse archieven en die pakken ze je nooit meer af.
- Negenmaal werd de afdelingstitel gepakt (1978, 1979, 1980, 1986, 1987, 1990, 1992, 1994 en 2002).
- Van deze 9 titels werden er drie omgezet in een algeheel zaterdag kampioenschap (1978, 1986 en 1987).
- Van deze drie werden er weer twee gepromoveerd tot de beste amateurclub van Nederland (1978 en 1986).
- Ook staan nog drie (noordelijke) districtsbekers in de prijzenkast, die een keer werd omgezet in een landelijke amateurbeker.
Alles bij elkaar is het een likkebaardend mooie erelijst die ACV vanaf 1978 t/m 2002 bij elkaar voetbalde en er zijn heel veel huidige topclubs die daar niet aan kunnen tippen.
Niet alles …
Waar die huidige topclubs niet jaloers op zullen zijn, is het feit dat niet alles goud is wat er blinkt in de Drentse hoofdstad. Want voorafgaande aan, en nadien, toen aan de succesjaren een einde kwam, waren er ook in totaal vier degradaties, die weliswaar steeds snel recht werden gezet, maar deze minpuntjes staan ook keihard vast. Zoals ook dat de afslag werd gemist richting de Topklasse in 2010.
Wel behoorden onze gasten in de Hoofdklasse daarin telkens tot de favorieten om promotie te maken, maar het lukte steeds net niet. Er volgden vijf periodetitels op rij, van 2011 tot 2016, maar ook daarin ging men in de nacompetitie telkens de bietenbrug op, hetzij in de poulefase of in de finale.
Pas in 2017 lukte het om de Derde Divisie te bereiken via een kampioenschap. Maar daarin ging het gelijk weer mis, een 17de stek was ruim onvoldoende voor handhaving.
Na weer twee jaar in de Hoofdklasse lukte het in 2020, in het ingekorte covid seizoen, alsnog om de stap omhoog te maken. Dat seizoen was erg kort doordat opnieuw het virus de overhand had. Dus vorig seizoen speelde ACV pas voor de tweede keer een volledige jaargang op de een na hoogste trede. Onder leiding van coach Fred de Boer, die aan z’n totaal negende seizoen (over twee perioden), en tevens ook laatste bij ACV was begonnen, werd na een goede start, daarna een dipje, gevolgd door een eindsprint een keurige zesde plaats bereikt.
Allen die ACV een warm hart toe dragen zullen daar hoogstwaarschijnlijk redelijk tot zeer tevreden met zijn geweest want tenslotte had men nog niet veel ervaring op Divisie niveau.
Traditierijk en illustere namen
In de mooie presentatiegids van dit seizoen wordt de wens/doelstelling geuit om in de komende jaren door te groeien naar een stabiele derdedivisionist, met mogelijk een uitschieter door het veroveren van een periodetitel. Dat zal dan moeten gebeuren onder leiding van de nieuw aangestelde trainer Ruud Jalving. In Asser kringen, en onder de kenners van het zaterdagvoetbal, een zeer bekende naam als actief speler. Jalving (49) speelde maar liefst negen seizoenen in het blauw-zwarte tenue van de hoofdmacht waar hij nu de scepter over zwaait en scoorde daarin 71 treffers en waarschijnlijk nog meer assists, want dat was ook een specialiteit van de middenvelder. Hij was een van de steunpilaren in de successen bij de club en kreeg ook de eretitel van lid van verdienste.
Met zijn aanstelling zou je kunnen zeggen dat ACV daarin zekere traditie voortzet, want in het verleden werd ook al Johan Pitstra omgeturnd van spelersicoon tot trainer. En nu we toch aan het namen noemen zijn, bij de wat oudere liefhebbers zullen de volgende spelersnamen die mede hebben geholpen om ACV op te stoten in de vaart der voetbalvolken vast en zeker een belletje doen rinkelen. In willekeurig volgorde ziet dat rijtje sterkhouders er zo uit:
Ab Gritter, Ron Krohne, Bert Meertens, Charley Kenter, Harrie Sinkgraven, Bert Hooijer, Mariano Bombarda en de broers Gerard en Peter Kuntz.
Laatstgenoemde was zelfs 15 jaar actief als speler van het keurkorps, en de familienaam Kuntz loopt als een rode draad door de historie van de club. Want Peter trad na zijn spelersloopbaan in de voetsporen van vader George als preses van de club. Helaas overleed hij zeer onverwacht in 2017.
Naast de huidige trainer en voornoemde Pitstra kende ACV nog een aantal illustere namen die de leiding hadden over het vlaggenschip van de club. Dat waren:
Henk de Jonge, Foppe de Haan, Hans Westerhof, Joseph Oosting, Ron Jans en zelfs de befaamde schaatstrainer Leen Pfrommer stond in de jaren zestig één seizoen voor de troepen.
Trouwens ACV en G.V.V.V. hebben ook een tweetal dwarsverbanden qua spelers, want zowel Philip Ties (nu Jonathan) als Robin Mulder (nu De Meern) kwamen uit voor de beide ploegen. Ties speelde van ’07 t/m ’13 voor de Assenaren en Robin Mulder van ’10 t/m ’15. In het Veense blauw zagen we Mulder van ’16 t/m ’21 en Ties van ’19 t/m ’21 acteren. Beide supportersgroepen hebben ongetwijfeld hele goede herinneringen aan deze twee sympathieke klasbakken.
Victorie begon tegen G.V.V.V., kan …
Toen de heenwedstrijd in speelronde 10 werd gespeeld op 8 oktober jl. was de ploeg van trainer Vink koploper en stonden de Jalving pupillen op een dertiende stek. In dat duel op het Catiwiki sportpark kon G.V.V.V. dat verschil op de ranglijst volstrekt niet duidelijk maken. Na een nog alleszins redelijk begin en een 0-1 voorsprong door Veenhof, nam de thuisploeg na een minuut of vijfentwintig het heft in handen en stond die daarna op geen enkel moment meer af. Het logische gevolg daarvan was een gelijkmaker voor de rust door Jankovic, en op het uur een 2-1 voorsprong door Zwikstra.
Het was te danken aan een goed optreden van toenmalig doelman Van Kouwen, dat deze stand er na negentig minuten nog stond. Want de kans op een uitbreiding van de voorsprong was veel groter dan dat captain Potjes c.s. nog langszij konden komen. Dus viel er op de winst van ACV dan ook nul komma nul af te dingen en lieten de Assenaren zich van hun beste kant zien en hebben dat sindsdien onverdroten voortgezet.
Want het frappante is dat die overwinning ze zo’n boost heeft gegeven dat de Jalving brigade daarna geen enkele nederlaag meer heeft geleden en tot nu aan toe al 17 duels op rij ongeslagen is, waarvan er in slechts vier puntenverlies werd geleden door evenzovele gelijke spelen. Een ongekende succesvolle reeks die waarschijnlijk dit seizoen door geen enkele Divisie club bij amateurs kan worden geëvenaard. En en passant werd ook aan de wens/doelstelling voldaan door het veroveren van de tweede periodetitel en dus sowieso al zekerheid op een kans, in de play-off duels, op promotie naar de Jack’s League.
Voor debuterend trainer Ruud Jalving en zijn manschappen dus ongekende weelde waar geen geluk aan te pas is gekomen, maar louter door een heel sterk collectief zonder zwakke plekken of echte uitblinkers te vormen. Althans zo heeft uw scribent dat als buitenstaander en als ooggetuige, of uit de pers en andere bronnen geconcludeerd.
Het beste en meest recente voorbeeld hiervan bereikte mij afgelopen zaterdag toen ACV thuis achtervolger Barendrecht met 3-2 klop gaf. Uit onafhankelijke en neutrale kennissenkring werd door een ooggetuige geappt dat de winst volkomen verdiend was en dat de nipte winst een vertekend beeld gaf van de verhoudingen in het veld, want ACV was veruit de betere ploeg. Dit werd later ook nog eens bevestigd door een vijfde colonne lid van Barendrecht die zijn club overal ten lande ondersteund en volgt.
Dus betrouwbaarder kan haast niet en daarom is de kop boven deze voorbeschouwing dan ook een waarheid als een Drentse koe.
… diezelfde ploeg daar ook een einde aan maken?
Diezelfde conclusie trok oefenmeester Gery Vink ook in zijn napraatje voor de microfoon van Arnold Schenk van RTV Utrecht na de uitstekende, en zeer terechte 0-2 overwinning in de enige echte Veense derby tegen onze rode buren. Dat is uiteraard mede gebaseerd op het onderlinge duel is Assen, waar onze leidsman in levende lijve bij aanwezig was, maar zeker ook op ‘spionagebeelden’ van de fraaie ongeslagen reeks van deze opponent. Vink’s slotsom was dan ook dat er komende zaterdag twee ongeveer gelijkwaardige ploegen qua kwaliteit tegenover elkaar komen te staan.
Als je rekenkundig gaat redeneren zouden de gasten uit Assen de beste kansen hebben om met de winst van het veld te stappen. Want zij wonnen dus van Barendrecht, en juist tegen die tegenstander verloor G.V.V.V. haar laatste wedstrijd, in eigen huis met forse cijfers 2-5.
Maar zo simpel werkt het nu eenmaal niet in de voetballerij, met optellen en aftrekken. Daar komen heel wat andere factoren bij kijken en daarom is voorspellen geen wiskundige bezigheid. Nee, het gaat om de vorm van de dag, de wil om te winnen of niet te verliezen, pech of geluk, of arbitrale beslissingen in het voordeel of nadeel etc. etc.
Feit is dat ACV in de reeks van 17 ongeslagen duels in ieder duel heeft gescoord en dat liet G.V.V.V. in haar serie van negen zonder nederlaag nog wel eens na. Wel is de thuisploeg met totaal 62 goals veruit de meest scorende ploeg in deze Derde Divisie, maar daar staat dan weer tegenover dat de Assense defensie met 26 tegentreffers de beste is in deze afdeling.
Kortom er kan vooraf weer een hoop worden gefilosofeerd over hoe deze topper gaat aflopen, maar het uitgangspunt zal ongetwijfeld dat de 22 voetbalartiesten de opdracht van hun regisseurs hebben gekregen om voluit voor de winst te gaan. En mocht dat niet lukken dan er maar voor te zorgen dat er niet verloren wordt.
Misschien zou een puntendeling voor beide ploegen toch winst zijn. De gasten houden dan hun ongeslagen serie intact, en de gastheren blijven dan koploper.
Maar de Veense blauwe aanhang en uiteraard ook de spelers en stafleden hopen dat ze toch een einde kunnen maken aan de victorie van ACV en daarmee sportieve revanche nemen voor de 2-1 in Assen, en niet onbelangrijk, een ietsje uitlopen op een directe concurrent in de strijd om de titel. Want dat is nog steeds het streven van onze hoofdmacht om de kampioenstitel te veroveren en na het echec van de degradatie een directe terugkeer naar de Jack’s League te bewerkstelligen.
We hopen dan ook dat de blauwe supporters net zo fanatiek, en ook in grote getale, hun ploeg komen aanmoedigen zoals dat dit gebeurde op de andere zijde van Panhuis afgelopen zaterdag. Want dit was een grote steun zo liet de maker van de openingstreffer Jonathan Vergara Berrio weten, en dat zal ongetwijfeld ook voor al zijn teammaten gelden.
PS.
Nog even een tip voor de bezoekers om hun witte reservetenue mee te nemen uit de Drentse hoofdstad naar Veenendaal. Want G.V.V.V. maakte die fout op bezoek is Assen wel, en moesten toen in dat keurig netjes door ACV ter beschikking gestelde witte tenue spelen, zoals u op de foto’s in deze voorbeschouwing kunt zien.
De wedstrijd G.V.V.V.- ACV begint om 14.30 uur op het sportpark Panhuis en zal onder leiding staan van Dhr. S. Dröge uit Zuidlaren die langs die lijn zal worden geassisteerd door Dhr. B.A.C. Smets en Dhr. J.A. Koornneef.
