Met nog drie competitie duels te gaan blijft de ontknoping van de zaterdag Derde Divisie ongemeen spannend, zowel aan de boven- als onderkant. Gelukkig is voor ons vlaggenschip nu, in tegenstelling tot vorig seizoen, de bovenkant aan de orde. Met een bezoek bij het Ermelose DVS ’33 zal moeten blijken of die spanning ook blijft bestaan.
We twijfelen geen moment aan de gastvrijheid van onze gastheren DVS ’33 Ermelo, maar dat zij tegenstanders extra duidelijk willen maken dat er op hun sportpark niet zomaar punten zijn te veroveren is ook evident. Want op een megagroot bord langs de lijnen is het volgende te lezen:
Dus zullen de pupillen van coach Gery Vink daar met geloof in eigen kunnen, zoals een strofe uit ons clublied luidt, zelf alle mogelijke inspanningen voor moeten leveren om DVS ’33 en de hulpvaardige spoken van zich af te schudden. Want het is vooraf duidelijk, als G.V.V.V. de druk op koploper ACV wil blijven handhaven, moet er gewonnen worden van de geel-zwarte gastheren. Maar die hebben zelf ook nog een ijzer in het vuur, want DVS ‘33 doet nog volop mee in de strijd om de derde periodetitel die recht geeft op deelname aan de nacompetitie voor promotie.
Al met al een duel dat vooraf voldoende ingrediënten heeft om naar uit te kijken.
DVS 6x
In de vaderlandse voetbalcompetities, zijn van hoog tot laag, maar liefst zes clubs vertegenwoordigd met als naamgeving DVS. Bij drie van de zes staat die afkorting voor D(oor) V(riendschap) S(terk), aangevuld met de beginletter van de plaatst van herkomst. Zo heb je dus DVSA(merongen), DVSU(trecht) en DVSG(roesbeek). DVS zonder verder achtervoegsel stamt uit Waalre en bij hen staat de ‘S’ voor S(aamgebracht).
De twee uitzonderingen zijn de D(arper) V(oetbal) S(port) V(ereniging) – Darp is het Drentse woord voor dorp en ligt in de buurt van Steenwijk – en die van onze gastheren. Niet alleen spelen alle andere DVS-‘en op een veel lager niveau – derde t/m reserve klasse – maar op 1 september 1933 fuseerden AJax en de Ermelose Football Club met als logische naam Door Vereniging Sterk. Op verzoek van de voetbalbond wordt het jaar van oprichting aan de naam verbonden.
Die naamgevingsvlag dekt de lading allang niet meer. Want nadat de Veluwenaren kort als s.v. Ermelo door het leven gingen ontstond in 1958 scheiding der geesten tussen de twee bloedgroepen. Het leek erop of er een DVS ’33 en een DVS ’58 zou gaan ontstaan. Dat werd niet geaccepteerd door de voetbalbond en daarom werd er door de dissidenten die zich wilden afsplitsen teruggegrepen op de oude naam, namelijk EFC ’58. Deze club bestaat nog steeds en speelt in de derde klasse.
DVS ’33 Ermelo het bekendst
Het zal duidelijk zijn dat DVS ’33 Ermelo in haar bijna 90-jarige bestaansgeschiedenis de meeste naam heeft gemaakt t.o.v. haar vijf equivalenten. Hoewel de bekende botter onder de naam ‘heen en weer’ een paar maal Ermelo aandeed, althans figuurlijk gezien, slaagde de geel-zwarte formatie er toch ook in om zich op het hoogste amateurniveau t.w. Hoofd- en Topklasse te manifesteren. Helaas voor alles wat DVS ’33 lief heeft waren die verblijven, gerekend vanaf de oprichting van de Hoofdklasse in 1996, van korte duur. De hieronder staande graphic maakt dat duidelijk.
Ambities (nog) niet waargemaakt
Maar dat alles neemt niet weg dat de vurige ambities om weer die richting op te gaan nog lang niet gedoofd zijn. Vooral in de afgelopen vier seizoenen in de Derde Divisie – het zeer korte ‘corona seizoen’ ’20-’21 buiten beschouwing gelaten – waren de pupillen van de trainers Bert van Hunenstijn (voormalig speler bij DVS ’33), Richard Plug, Simon Ouaali en Peter Wesselink (voormalig speler bij G.V.V.V.), behoorlijk dicht in de buurt van promotie. Met tweemaal een derde-, en tweemaal een vierde positie op de ranglijst. In drie van de vier keer waren de Ermeloërs net iets te wisselvallig om een periodetitel te pakken. En ook hadden ze de pech, dat een derde plek die vaak goed genoeg is om zo’n deeltitel over te nemen van de kampioen, beide keren niet aan de orde was.
Het geluk van zo’n herkansing viel onze gasten vorig seizoen wel ten deel, want toen werd de derde periodetitel overgenomen van kampioen FC Lisse. USV Hercules werd in de eerste ronde van die p/d nacompetitie aan de kant geschoven, waarna de strijd tegen Kozakken Boys volgde. En iedere rechtgeaarde geel-zwarte en blauwe aanhanger staat nog helder voor de geest hoe dat sprookje voor beide clubs slecht afliep. Want de Werkendammers troefden eerst DVS ’33 af (1-1 en 2-1), en daarna in de ultieme finale G.V.V.V. (3-1 en 1-4). Door deze resultaten zijn de Ermeloërs en de Veenendalers sinds het seizoen ’15-’16 in de Topklasse, deze jaargang weer tegenstrevers van elkaar geworden.
Trainersperikelen
Of de trainersperikelen die DVS ’33 in het nabije verleden teisterden er debet aan zijn dat de hoge verwachtingen niet waargemaakt konden worden is voor de buitenwacht moeilijk in te schalen. Maar het is geen publiek geheim dat het bestuur en de technische commissie niet altijd op een lijn zaten, zeker als het ging om de leidsmannen in de afgelopen vijf seizoenen. De onenigheid met trainer Van Hunenstijn werd in eerste instantie nog gelijmd, maar die besloot uiteindelijk toch om na twee seizoenen te vertrekken. Richard Plug werd medio 2019 zijn opvolger, maar onder invloed van o.a. de vijfde colonne binnen de club nam hij al na een paar maanden weer afscheid.
Kort daarna werd Simon Ouaali (o.a. eerder werkzaam bij Sparta Nijkerk) bereid gevonden om het seizoen in Ermelo af te maken. In december 2019 maakte de club bekend dat ze in de persoon van Peter Wesselink – die had aangegeven bij Excelsior ’31 na vier jaar ‘baas’ te zijn geweest te vertrekken – een opvolger te hebben gevonden.
Daarna bleef het even rustig op het trainersfront. Wesselink had al wel aan het begin van dit seizoen aangegeven dat het zijn laatste jaar zou zijn in Ermelo. Maar eind oktober jl. werd er toch in goed onderling overleg, zoals dat zo mooi heet, besloten de scheiding per direct in te laten gaan.
Kort daarop slaagde de clubleiding erin om een oude bekende terug te halen om leiding aan de spelersgroep te geven tot aan het einde van dit seizoen. Dit was Hennie in ’t Hof, die ook aan het roer stond van 2009 t/m 2014, en daarvoor en daarna zijn trainerssporen verdiende bij o.a. Excelsior ’31, HSC ’21, SC Genemuiden, SVZW en VVOG.
De clubleiding sloeg vlot daarna ook spijkers met koppen om voor volgend seizoen alvast de bij Spakenburg opgestapte coach Patrick Loenen vast te leggen als nieuwe roerganger.
Maar ook In ’t Hof was geen lang leven beschoren, want eind december jl. bleek dat hij zich deerlijk had verkeken op de tijd die het trainerschap kostte in combinatie met z’n eigen fysio praktijk.
Interim brengt rust
De consequentie daarvan was dat de oefenmeester In ‘t Hof zijn taak neerlegde en dat assistent-trainer Stevan de Geijter (34) na de winterstop tot het einde van dit seizoen de honneurs ging waarnemen als interim hoofdcoach.
Daarmee keerde de rust op het trainersfront terug en dat was ook duidelijk te zien in de prestaties van de hoofdmacht van de Ermelose ploeg. Voor de winterstop werden uit 18 duels 26 punten veroverd, daarna 23 punten uit 13 wedstrijden. Door die positieve resultaten is DVS ’33 dus ook nog volop in de race voor de derde periodetitel zoals u hieronder kunt zien. Want daarin telt ACV niet mee omdat die al in het bezit zijn van de tweede periode.
Alle lof dus voor de nog jonge interim trainer en zijn manschappen die het tij op tijd hebben weten te keren en er alles aan zullen gaan doen om een plaats af dwingen in de herkansing, genaamd de p/d nacompetitie.
Kruisverbanden
De Veenendalers en de Veluwse formatie kennen onderling best een aardig aantal kruisverbanden. Peter Wesselink hebben we al genoemd. Maar ook andere stafleden waren werkzaam in ’t Veen of Ermelo. Huidig keeperstrainer van G.V.V.V. Wouter van Voorthuizen deed dat. Ook verzorger Theo Lepelblad (nu Sportlust ’46) gebruikte z’n ‘gouden handjes’ voor de ledematen van de hoofdmacht van de geel-zwarten, waar hij dat eerder een aantal jaargangen bij de blauwe selectie deed. Op trainersgebied hebben de beide kemphanen nog een gezamenlijke noemer, maar daarvoor moeten veel verder terug in de tijd. Vanaf medio 1998 stond Bert Hendriks ca. anderhalf jaar aan het roer op het Panhuis en was daarmee een van de kortst zittende trainers in de clubhistorie. In 2001 volgde Hendriks Niels Overweg op bij DVS ’33.
Op het veld droegen Olivier Pilon (nu VV Scherpenzeel), Berry Powel (gestopt) en Joshua Patrick (nu Sportlust ’46) zowel het geel-zwarte als het blauw-witte tenue.
Behalve voor Van Voorthuizen is er voor genoemde mannen geen sprake meer van handjes schudden en elkaar het beste wensen en wellicht ook onderlinge pesterijtjes voorafgaande aan het duel via de sociale media, omdat ze hun emplooi elders hebben.
Dat is natuurlijk niet het geval voor Quincy Veenhof, die dit zaterdag, of al eerder, aan de lijve gaat meemaken. De Edese middenvelder/aanvaller kwam in 2020 over van IJsselmeervogels om DVS ’33 omhoog te helpen in de vaart der voetbalvolken. In het zeer korte seizoen ’20-’21 speelde hij 3 van in de totaal 5 duels voor zijn toen nieuwe club. Maar in de vorige jaargang werd hij een vaste waarde bij de Wesselink brigade. Veenhof speelde alle 34 duels in de competitie, en ook in de 4 ontmoetingen in de herkansing was hij present. In die 38 duels scoorde de voormalig Bennekom speler totaal 15 treffers. Dit was mede de reden dat G.V.V.V. hem polste voor de overstap naar de blauwe zijde van het sportpark Panhuis. Dat gebeurde, en ook in ’t Veen heeft hij tot nu toe in alle 31 wedstrijden acte de presence gegeven. Met dertien treffers ligt zijn gemiddelde van 0,4 per duel in het verlengde van wat hij in Ermelo liet zien. Daarover, zijn vertoonde spel en inzet, was de TC zo tevreden dat al in oktober jl. zijn contract met een seizoen werd verlengd.
Aan Quincy Veenhof daarom de eer om zijn voormalig ploeggenoten een beetje pijn te laten voelen door één of meer treffers aan zijn totaal toe te voegen. Dat lukte niet op 19 november vorig jaar op het Panhuis, maar als zijn ploeg, nu net als toen, ook nu weer de winst naar zich toe kan trekken zal de Edenaar de laatste zijn die daar een traantje over zal plengen als het hem zelf niet lukt om te scoren.
Thuis sterk
Dat het geen appeltje eitje wordt voor Veenhof en zijn ploeggenoten om DVS ’33 te verslaan, daarvan zullen zij zelf ook wel overtuigd zijn als ze ongetwijfeld hebben gekeken naar de resultaten van deze opponent gedurende de laatste periode. Want daarin veroverden de gastheren slechts een puntje minder dan onze eigen favorieten, zoals u hierboven al heeft kunnen zien. En wat ook meespeelt is dat de in de inleiding genoemde ‘spooooken’ wel degelijk een positieve rol lijken te spelen op het eigen grondgebied. Dat komt tot uitdrukking in het feit dat van de 49 punten die tot nu toe werden behaald er maar liefst 30 thuis in de tas werden gestoken. Een flinke bijdrage aan die opmars is toe te schrijven aan good-old Stef Nijland. De 34-jarige oud-prof van o.a. FC Groningen, PEC Zwolle en De Graafschap en sinds 2020 in Ermolse dienst, maakte in die 8 duels zes goals en verdubbelde daarmee bijna zijn totaal van daarvoor, dat op acht treffers stond. Met 14 doelpunten is Nijland overduidelijk clubtopscorer. Afgelopen zaterdag gaf hij in en bij Barendrecht alweer het goede voorbeeld door de score te openen en de van een blessure terug gekeerde Benjamin Roemeon, ook zo’n gevaarlijke aanvaller, voltooide het vonnis waardoor DVS ’33 met een 0-2 winst terugkeerde naar de Veluwe terwijl Barendrecht vooraf toch echt wel als favoriet werd gezien.
Het feit dat iedereen van iedereen kan winnen of verliezen is al meermaals bewezen in deze competitie jaargang en dat zal aan het einde ervan, met alle spanning van dien, niet anders zijn.
Evenwicht in Ermelo
De laatste keer dat en DVS ’33 en G.V.V.V. elkaar in competitie verband in Ermelo tegenkwamen dateert alweer uit het seizoen ’15-’16, het enige seizoen dat onze gastheren in de Topklasse speelden. Waar G.V.V.V. het met de zevende plek precies redde om de Tweede Divisie te bereiken, was plek negen voor DVS ’33 onvoldoende. Maar toen snoepte de ploeg van toenmalig trainer Roeland ten Berge wel vier punten af van de Veenendalers.
In Ermelo werd het een kansloze missie voor de bezoekers en stond het scorebord na 90 minuten op 4-1. Op het Panhuis was het toen een stuk spannender met ook een sensationeel scoreverloop. De doelpunten kwamen in chronologische volgorde op naam van: 2. Kay Velda 0-1, 40. Dennis van Meegdenburg 1-1, 73. Danny de Leeuw 2-1, 78. Ali Akla 2-2, 83. Mike Ahrens 2-3 en 85. Olivier Pilon 3-3. Akla en De Leeuw zijn de enige twee spelers die nog nu steeds voor respectievelijk DVS ’33 en G.V.V.V. uitkomen.
Ook in de heenwedstrijd dit seizoen op 19 november jl. leek het op een ‘unentschieden’ uit te draaien. Via goals van Maarten van Dijk en Stef Nijland in een tijdsbestek 3 minuten stonden de bezoekers na een ruim een half uur spelen op een 0-2 voorsprong. Op slag van rust zorgde Byron Burgering nog voor de aansluitingstreffer. Genrich Sillé maakte een dikke twintig minuten na de thee de gelijkmaker, en daar zou gezien het spelbeeld iedereen mee hebben kunnen leven. Maar in de slotminuut zorgde invaller Ilias Latif toch nog voor de dubbele blauwe feestvreugde met de winnende treffer en later op die avond het feest t.g.v. de 75ste verjaardag van de club.
Dit waren drie van de in totaal slechts negen competitie ontmoetingen die de beide clubs ooit tegen elkaar speelden. De balans daarin is in het voordeel van G.V.V.V. met 5x winst, 2x gelijk en 2x verlies en een doelsaldo van 23-14. Maar van de vier duels die in Ermelo werden gespeeld is de weegschaal in evenwicht met ieder 2x winst en 2x verlies.
Het moet beter
Op basis daarvan, maar nog veel meer op de vorm van het heden, is het dus nauwelijks mogelijk om een prognose te doen. Maar wel is overduidelijk dat de mannen van coach Vink heel wat beter voor de dag moeten komen dan afgelopen zaterdag tegen SV Urk. Die wedstrijd werd dan weliswaar wel met 2-1 gewonnen, maar zeer overtuigend was die winst absoluut niet.
Het siert de zelfkennis van een trio spelers van de selectie, die zich uitspraken in de diverse gesproken en geschreven media na afloop van dat duel. Want daarin waren o.a. captain Mart de Jong, Barry Maguire en Achraf Nejmi uiterst kritisch over de door henzelf en hun ploeggenoten geleverde prestaties. Dat moet absoluut beter om nog te kunnen blijven aanhaken was de algemene conclusie van het trio en dat werd ook onderschreven door roerganger Vink.
Daarover zal ook ongetwijfeld gesproken en aan gewerkt zijn tijdens de trainingen deze week door de staf en de selectie. Maar daar zal ook de conclusie zijn geweest beter lelijk winnen dan met goed spel puntenverlies lijden. Want verliezen is op dit moment uit den boze en alleen de winst telt.
Dus alle blauwen hopen dat de Ermelose ‘spooooken’ bedwongen kunnen worden.
DVS ’33 Ermelo – G.V.V.V. begint komende zaterdag om 15.00 uur op het sportpark DVS ’33, Sportlaan 25, 3851 CA Ermelo en zal onder leiding staan van scheidsrechter Dhr. N.H.H.J. Tunnissen uit Venray, die langs de lijn wordt geassisteerd door Dhr. P. Otten en Dhr. M. Yanat.
