Na de overwinning in en bij Staphorst volgde een weekje van serene rust met slechts één training, mede omdat het oefenduel door gastheer SV Huizen werd geannuleerd en er ook geen regulier programma was ingepland. Maar vanaf afgelopen maandag is het zaak voor de ploeg van coach Vink om zich weer volop te focussen op de titelstrijd in de alles beslissende maand mei. Die begint met een bezoek van promovendus SV Urk op sportpark Panhuis.
Fusieclub SV Urk
Reeds aan het begin van jaren dertig van de vorige eeuw werd er in clubverband tegen een bal getrapt op het toen nog eiland zijnde Urk. Sterker nog, er waren zelfs meerdere clubs die zich o.a. bezig hielden met het edele spelletje. Maar in juli 1940 speelden de U(rker) S(port) V(ereniging) en S(amenspel) G(eeft) O(verwinning) de laatste Urker derby en gingen ze samen verder als VV Urk, tegenwoordig met het voorvoegsel S(port) V(ereniging), nadat er meerdere sporten bedreven werden.
Competitievoetbal was eigenlijk onmogelijk op het eiland, maar dat veranderde na de drooglegging van de Noordoostpolder toen Urk eerst een goede verbinding kreeg met het vaste land en daar later zelfs deel van ging uitmaken.
In 1947 deed SV Urk pas voor het eerst mee aan de competitie in de 1ste klasse A van de afdeling Zwolle. Tien jaar later bereikte de club de 4de klasse van de KNVB, en na een paar maal stuivertje wisselen tussen de derde- en vierde klasse, werd in 1963 door een kampioenschap de tweede klasse bereikt. Toentertijd het hoogste niveau in het zaterdagvoetbal en ook een primeur voor de club.
Uit die tijd (’65-’66 en ’67-’68) stammen ook de enige twee keren dat SV Urk en G.V.V.V. elkaar tegenkwamen in competitieverband. Door klassenverschil en/of een andere regionale indeling kwam het er tot op heden niet meer van dat de beide hoofdmachten de degens met elkaar mochten kruisen. Daar kwam dus dit huidige seizoen verandering in door degradatie van onze favorieten, en promotie van de voormalig eilandbewoners, naar de derde divisie.
Flinke aanloop nodig voor succes
Waar G.V.V.V. er direct bij was in ’70-’71 toen de voetbalpiramide een nieuwe top kreeg in de vorm van de eerste klasse, kon Urk die stap niet maken. Het duurde zelfs tot 1990, met tussendoor nog tweemaal een degradatie naar de derde klasse, voordat de top weer werd bereikt.
In dat jaar promoveerde Urk weer naar de 1ste klasse. En met de lessen van de leerschool uit het verleden, van vallen, opstaan en weer doorgaan, bleken onze gastheren een prima leerling te zijn geweest. Want de wit-blauwe formatie liet zich niet meer in de luren leggen en acteerde daarna maar liefst zeventien jaargangen achtereen op het hoogste podium.
Dat is ook de periode dat Urker voetballers flink naam maakte en succes hadden in het zaterdagvoetbal met als club hoogtepunten natuurlijk de twee afdelingskampioenschappen in respectievelijk ’95-’96 in de eerste klasse C, en in ’99-’00 in de hoofdklasse C.
Vooral de klinkende cijfers waarmee die laatste titel werd binnengesleept spraken tot de verbeelding. Van 26 duels werden er 20 gewonnen, 5 gelijkgespeeld, en slechts een potje ging verloren. De toen veroverde 65 punten zijn een hoofdklasse record, en ook 85 treffers in het voordeel van Urk staan als zodanig te boek. Deze cijfers zullen daarom ook eeuwigheidswaarde hebben omdat de naam hoofdklasse niet meer bestaat.
In de strijd om de algehele zaterdagtitel moest SV Urk de eer laten aan respectievelijk Scheveningen en Katwijk. Maar met tussendoor, en daarna ook nog, telkens eindposities in de top drie was de naam van SV Urk definitief stevig gevestigd in het zaterdagvoetbal.
Deel terug gewonnen
Door de verdere professionalisering van het topvoetbal bij de amateurs en de wetenschap dat de Urkers het veelal uit principe willen doen met eigen (jeugd)spelers uit de plaats zelf en/of nabije omgeving, en dat betalingen uit den boze zijn, moest de club langzamerhand toch wat terrein prijsgeven. Eerst door vanaf 2001 niet meer aan te haken in de strijd om de titel en dat culmineerde in 2007 tot degradatie naar de eerste klasse. Daarna was het weer een tijdje het oude liedje van vallen en weer opstaan, ofwel pendelen tussen de eerste- en hoofdklasse. Die laatst genoemde klasse werd in 2014 weer definitief bereikt, maar toen had ondertussen ook de topklasse haar intrede gedaan en bleef Urk dus nog steeds een trede verwijderd van spelen op het hoogste amateurniveau. Bij de geboorte van de divisies in 2016 werden het zelfs twee treden.
Echter we weten uit interne informatie dat Urkers echte ‘overlevers’ zijn die altijd zullen pogen hun kop zover mogelijk boven het wateroppervlak uit steken, en juist die aard van het beestje bracht ze vorig seizoen weer een stap omhoog. Onder leiding van coach Gert-Jan Karsten, die bij HHC Hardenberg furore had gemaakt, en in 2020 aan de slag ging op Urk, werd na een zeer kort seizoen ’20-’21 vanwege de covid maatregelen, in ’21-’22 de kroon op het werk gezet. Want in die jaargang kon geen enkele concurrent aan de prestaties van de Urkers tippen en werd het kampioenschap binnen geharkt in de hoofdklasse B en dus promotie naar, en hun debuut in de derde divisie. Waarmee een deel van het verloren gegane terrein werd terug gewonnen.
Terugval
De euforie van dat kampioenschap zat er aan het begin van dit seizoen nog volop in. Want de ploeg kende een bliksemstart en stond na vier duels zelfs aan kop. Maar toen kwam toch de klad erin en werden er van de volgende tien wedstrijden slechts 1 gewonnen en de overige gingen allemaal teloor, met een voorlaatste plaats half november jl. als resultaat. Met die ondervinding in de praktijk was het duidelijk dat het grote doel voor SV Urk handhaving moest zijn.
Met wat pieken en dalen werden er daarna uit de volgende 16 duels 20 punten gepeurd en daarmee staan onze gasten op positie dertien en dus voorlopig in de veilig haven.
Met alle gebeurtenissen in het achterhoofd die er de afgelopen maanden plaatsvonden is dat toch wel bemoedigend voor allen die de club liefhebben.
Bewogen periode
Want trainer Gert-Jan Karsten, die zijn vertrek bij Urk eind oktober al had aangekondigd, en half november werd vastgelegd door IJsselmeervogels voor seizoen ’23-’24, verloor eind vorig jaar zijn 18-jarige zoon. Een vreselijke gebeurtenis voor een vader die zijn emotionele nasleep niet alleen had voor de familie Karsten, maar ook breed werd (mee)gedragen door de hechte familieclub die Urk is. Tot overmaat van ramp is uiteraard geen goede beeldspraak in dit geval, maar toch overkwam de club nog een onverwachts en niet te benijden verzoek. Door de slechte resultaten van IJsselmeervogels in de tweede divisie, de nieuwe club van Karsten, kwam het verzoek van de leiding van de Spakenburgers of de trainer die overstap eerder mocht maken. Na conclaaf tussen alle drie de partijen werd daaraan gehoor gegeven en maakte Karsten half februari de overstap naar de boorden van het IJsselmeer. Kort daarna maakte Urk bekend dat zij in de persoon van Hennie Spijkerman een interim trainer hadden gevonden die dit seizoen wilde en kon afmaken. Want de opvolging van Karsten in seizoen ’23-’24 was in december al geregeld met de aanstelling van Peter Wesselink (van ’91 t/m ’93 speler van G.V.V.V.), die voortijdig was vertrokken bij DVS ’33.
Spijkers met koppen
De gepokt en gemazzelde Spijkerman (72) is natuurlijk bekend van zijn hoofd- en assistent trainerschap bij PEC, FC Emmen, VVV, FC Groningen, SC Heerenveen en uiteraard zijn lange tijd bij Ajax, waar hij ook collega was van onze eigen coach Gery Vink. Dus zullen er zaterdag vast wel weer wat ‘oude koeien uit de sloot worden gehaald’ bij het weerzien van die twee oefenmeesters.
Maar waarschijnlijk minder bekend is dat Hennie Spijkerman al eerder in zijn lange trainersloopbaan SV Urk onder zijn hoede had. De voormalig doelman van PEC en Go Ahead Eagles bleef na zijn actieve carrière eerst hangen in Deventer als jeugd- en assistent trainer, waarna hij via Rohda Raalte in 1996 op Urk belandde. Hij bleef de club drie jaar trouw met als resultaat een tweede, derde en wederom en tweede positie op de ranglijst in de hoofdklasse C. Voorwaar dus een meer dan uitstekend cv bij SV Urk voor de geboren Zwollenaar.
Dat gaat hem als interim dus nu niet meer lukken, maar als Spijkerman de club nu aan het einde van de rit definitief in veilige haven kan loodsen zullen ze dat op Urk even goed weten te waarderen als voorheen. Misschien zelfs nog wel meer, want je moet het toch maar aandurven om tussentijds onder zeer moeilijke omstandigheden in te stappen.
Om een volgende stap in de goede richting te maken zal de Spijkerman brigade daarom ook volgaarne gaan proberen om tegen de ploeg van zijn voormalig Ajax collega Vink spijkers met koppen te slaan in de vorm van een driepunter, want dat zou definitief veilig spelen al een heel stuk dichterbij brengen. En lukt dat niet dan mag er zeker niet verloren worden.
Dus de mannen van coach Vink staan een zeker niet te onderschatten tegenstander te wachten die hun overlevingsdrang zo snel als mogelijk waar willen maken en die zullen knokken tot het bittere eind voor een goed resultaat.
Simpel
Waar onze gasten in de laatste vier wedstrijden alles in het werk moeten gaan stellen om er nog een volgend seizoen derde divisie aan vast te mogen gaan knopen, willen de gastheren dat nu juist niet. Nee, coach Gery Vink en zijn discipelen hebben vanaf de start in augustus vorig jaar de doelstelling uitgesproken om de degradatie naar de derde divisie zo snel mogelijk ongedaan te maken, uiteraard het liefst binnen één competitiejaargang.
Daarvoor moet je meedoen in de top, en dat deed G.V.V.V. vanaf speelronde 6. Toen werd de koppositie gepakt en sindsdien pendelde de blauwhemden tussen plek één en twee. Met eerst buurman DOVO, en later Sportlust ’46 als concurrenten. Maar toen die beide afhaakten kwam ACV in beeld, wat ondertussen al 21 wedstrijden op rij ongeslagen is en daardoor ook nu ranglijstaanvoerder is met drie punten voorsprong op onze eigen favorieten.
Het is dan ook net zo simpel als leidsman Vink aangaf na het met 0-1 gewonnen duel tegen Staphorst: “Wij moeten de laatste vier wedstrijden winnen, en dan hopen op een tussentijdse misstap van ACV.”
Succes op Urk, ….
Daar valt qua conclusie geen enkele speld tussen te krijgen, maar die eigen opdracht waarmaken in de praktijk zal nog heel wat voeten in de aarde nodig hebben. Het zal dan ook stap voor stap moeten gaan te beginnen met winst tegen de voormalig eilandbewoners.
Op Urk lukte dat in ieder geval wel, want toen werd het 2-3. Hoewel die uitslag doet vermoeden dat het toen uitermate spannend was, was daar eigenlijk geen sprake van, op het eerste kwartier en de laatste vijf minuten na. Want na een furieuze start van de thuisploeg pakte de Vink brigade het tegenspel prima op en scoorde voor rust de 0-1 (Sillé) en op het uur werd het 0-2 door Mats Grotenbreg. Romkes bracht kort daarna de spanning terug met de aansluitingstreffer, maar de na de winterstop vertrokken Jordi Bitter schoot G.V.V.V. snel weer op 1-3. Dat dacht zowel vriend als vijand, maar op onverklaarbare redenen werd die treffer afgekeurd vanwege buitenspel, waar geen enkele sprake van was. Door een eigen doelpunt van Brands werd het zes minuten voor tijd alsnog 1-3, waar G.V.V.V. gezien de mogelijkheden en kansen daarvoor dat zelf al eerder had moeten doen. Via een slotoffensiefje in de allerlaatste minuten kon invaller Gnodde de stand nog een iets dragelijker aanzien geven (2-3), maar de punten gingen verdiend mee naar Veenendaal.
… maar nu ook nog in Veenendaal
Maar daaruit bleek ook wel dat Urk bijna altijd en overal doelpunten kan maken. Op de top drie (ACV, G.V.V.V. en Barendrecht), en FC Rijnvogels na, zijn zij ook het meest scorende team van deze derde divisie met 50 treffers. Opvallend is daarbij is dat de drie ‘Lucassen’ in het team ook de clubtopscoorders lijst aanvoeren. Lucas Schraal (11), Lucas Tol (6) en Lucas Nagel (6) zijn die voornaamgenoten. Laatstgenoemde zal er op het Panhuis niet bij zijn, want hij kreeg in de met 1-2 verloren thuiswedstrijd tegen Barendrecht een rode kaart.
Daar staat dan weer tegenover dat de enige niet Urker in de wit-blauwe formatie, doelman Richard Strijker, en zijn stand-in Hendrik Bakker, al 62x en 5x hebben moeten vissen. Met het totaal van 67 tegendoelpunten heeft Urk de meest gepasseerde defensie van deze gehele derde divisie. Twee ‘clean sheets’ voor goalie Strijker in 29 duels spreken daarbij ook boekdelen.
Daar zou G.V.V.V. met de meest scorende aanval (68 treffers) dan ook van moeten en kunnen profiteren. Uit en thuis zijn die doelpunten ook nog netjes verdeeld in 34 om 34. Bij de 34 goals tegen is die verhouding wat anders, want op het eigen Panhuis vielen er 19 te noteren tegen 15 op vreemde bodem. En dat zie ook terug in de veroverde punten. 28 thuis, om 32 uit, in vijftien duels. Kortom, kort door bocht, is de conclusie dan ook dat onze hoofdmacht meer moeite heeft in eigen huis met het tegenhouden van de aanvallen van de rivaliserende opponenten.
Al met al zijn met deze voornoemde matchfacts vooraf voldoende ingrediënten aanwezig om een spannend potje voetbal te kunnen verwachten op de blauwe zijde van het sportpark Panhuis.
G.V.V.V. – SV Urk begint zaterdagmiddag om 14.30 uur op het sportpark Panhuis en zal onder leiding staan van Dhr. L.E. Cantineau uit Voorburg die langs de lijn zal worden bijgestaan door Dhr. G. van Mun en Dhr. L.C. Wessels.
