Waar topatlete Femke Bol over de hordes vliegt alsof ze er niet staan, gaat die vlieger voor onze hoofdmacht bij de terugkeer in de Tweede Divisie helaas niet op. Ze struikelden in de afgelopen twee wedstrijden, figuurlijk gezien, over de horden met de namen Scheveningen en Rijnsburgse Boys. Komende zaterdag wacht een volgende, zelfs Koninklijke (hoge)hindernis, namelijk de Haarlemsche Football Club van 1879.
Nostalgie vergaat, nieuwbouw komt
Iedereen die zelf wel eens een bezoek heeft gebracht aan de thuishaven van onze gastheren heeft in ogenschouw kunnen nemen dat de gehele accommodatie, qua behuizing, druipt van de nostalgie en grandeur. Maar ook dat die grandeur een beetje sleets is geraakt, en ook eigenlijk veel te klein is voor de ongeveer 2000 leden tellende voetbalclub. Het gebouw stamt uit 1975 toen de club (slechts) 800 leden had.
De notabelen van de club waren daar uiteraard niet blind voor en beseften tevens dat je ook niet koste wat kost al die nostalgische, maar sterk verouderde gebouwen, met allerlei lapmiddelen intact moet proberen te houden. Daarom zijn er in 2017 al verenigingsbreed plannen gemaakt om die problemen op te lossen.
Na vele overleggen en menig vergadering kwam men tot de conclusie dat er rigoureus door gepakt moest worden. Dit betekende sloop van het clubgebouw, aanpalende kleedkamers en de naastgelegen tribune, en die allen te vervangen door een compleet nieuw gebouw.
Maar tussen plannen maken en die uitvoeren zit een lang traject met diverse belanghebbende partijen, en niet onbelangrijk, hoe dat alles te financieren. Aan al die facetten is in de afgelopen jaren door een grote groep clubmensen keihard gewerkt. Met als resultaat, dat na nog een paar kleine hobbels die te nemen zijn, volgende zomer de eerste paal de grond in kan.
Bovenstaande schreven we aan de vooravond van de laatste onderlinge ontmoeting in Haarlem die plaats vond op 6 november 2021. Er zijn ondertussen al heel wat kubieke meters water door de Rijn gestroomd, maar nog steeds is Kon. HFC aan het improviseren in het nostalgische clubgebouw. De hobbels, of moeten we in dit geval ook van hordes spreken, bleken vele malen groter dan gedacht en pas afgelopen maand juli werd de omgevingsvergunning verleend door de gemeente en kunnen eindelijk letterlijk spijkers met koppen worden geslagen.
Men hoopt nu dan ook dat ergens voor het einde van dit jaar kan worden gestart met de nieuwbouw en daarbij zal dan clubbreed opnieuw nog heel wat improvisatie vermogen van alle leden worden gevraagd, maar als die nieuwe accommodatie eenmaal voltooid en in gebruik genomen is, is de Kon. HFC weer helemaal toekomstbestendig voor de volgende decennia.
Dus we zouden alle G.V.V.V.-ers die deze wedstrijd gaan bezoeken willen adviseren nog een keer goed naar de nostalgische opstallen te kijken (zie ook de kopfoto boven dit artikel van de mooie houten tribune), want het is hoogstwaarschijnlijk de laatste keer dat u die kunt aanschouwen, want ze maken plaats voor, het in onderstaande artist impressions weergegeven, fraaie nieuwe gebouw.
Aan de weg timmeren
Als je als vereniging richting gaat naar een anderhalve eeuw oude leeftijd zijn er natuurlijk vele hoofdstukken te vertellen en/of te schrijven over de geschiedenis van de club. Maar zonder dat wij, als buitenstaanders, die van binnen en van buiten kennen, durven we wel te beweren dat de sportieve resultaten van het afgelopen anderhalve decennium absoluut tot de hoogtepunten behoren van ‘traditionsverein’ HFC.
Want driemaal afdelingskampioen worden met de daarbij behorende stappen omhoog, en nog twee promoties vanwege hoge klasseringen op de ranglijst, zorgden ervoor dat de ‘Koninklijken’ vanaf 2008 opklommen van de derde klasse zondag naar de huidige Tweede Divisie, en daarin sinds het ontstaan altijd in vertegenwoordigd is geweest.
Van een voetbalclub die vanaf de jaren vijftig van de vorige eeuw louter recreatieve ambities had, en daardoor veelal met het vlaggenschip in de marge van het Nederlandse amateur voetbal acteerde, turnde HFC met groot succes om tot een zeer prestatie gerichte vereniging, althans wat betreft de selectieteams bij senioren en jeugd. Want uiteraard kunnen de overige ca. 1700 leden ook nog steeds op recreatief niveau de edele voetbalsport bedrijven op het sportpark aan de Spanjaardslaan.
Niet alleen de hoofdmacht doet van zich spreken, maar ook de jeugdopleiding van de Haarlemmers staat volop in de spotlights waarbij alle selectieteams op een tamelijk hoog niveau acteren. In 2014 won de club daardoor niet voor niets de Rinus Michels award voor innovatief jeugdbeleid en dat leverde in de loop van de verdere jaren vaak hoge klasseringen op in de landelijke ranglijst van het blad De Voetbaltrainer.
Oplossing dicht bij huis
Aan de basis van deze geleidelijke weg omhoog en het continueren van het bestaan in de diverse klassen van de fine fleur van HFC stonden drie architecten. René Anneese (’06 t/m ’10), Pieter Mulders (’10 t/m ’16) en Ted Verdonkschot (’16-’18).
Toen laatstgenoemde leidsman in 2018 door IJsselmeervogels werd weggeplukt uit Haarlem was de oplossing voor dit probleem snel gevonden en ook nog eens heel dicht bij huis. Gertjan Tamerus die als speler sinds 2012 deel uit maakte van de hoofdmacht van HFC, en daarnaast hoofd jeugdopleiding was van de club, vond het op 37-jarige leeftijd welletjes en zou stoppen met z’n actieve voetballoopbaan die hem voerde van HFC Haarlem, Heracles, NAC, SVZW en Ter Leede, naar de Koninklijke HFC.
In het bezit van diploma TC 1, de ervaring van het trainen van de jeugd van HFC, FC Utrecht en Ajax, en het feit dat hij de club door en door kende was één en één twee, en durfden de beleidsbepalers het aan om de vrij jonge en de nog weinig ervaren Tamerus aan te stellen als opvolger voor Verdonkschot. En dat blijkt absoluut geen schot in het duister te zijn geweest, want de voormalig prof behaalde met zijn pupillen een respectievelijk vierde, achtste, tiende, derde en zevende plaats op de ranglijst vanaf 2018 t/m 2023. Die prestaties leverde Tamerus in mei 2022 de eerste prijs op van trainersvakbond VVON in district West I.
Tamerus is nu dus begonnen aan zijn zesde seizoen als leidsman, en het wederzijds vertrouwen is zodanig groot dat het contract zelfs is verlengd tot medio 2025. Achter de ongenaakbare John Blok van Scheveningen (15 sz.) en Kees Zethof van Noordwijk (7 s z.) is de geboren Haarlemmer (42) de langstzittende oefenmeester in de huidige Tweede Divisie.
Telkens afgeroomd …
Nadeel van de zeer vlotte opmars in het Nederlandse voetballand is, dat het niet zo kapitaalkrachtige HFC, door de loop der jaren heel wat voetbalpareltjes zag worden weggeplukt door diverse concurrenten. Vooral uit Spakenburgse dreven en de Duin en Bollenstreek was veel belangstelling voor spelers die zich in Haarlem ontwikkelden tot vaste krachten. Je kunt daar met het gemak twee elftallen, en zeker niet de minste, uit samenstellen.
Paul Kok, Sietse Brandsma en Koen Tros spelen nu voor Katwijk en Lars Weistra deed dat ook. Robin Eindhoven, Daniel van Son Khalid Tadmine (verhuurt aan VVOG), Wessel de Boer, Jim Hulleman dragen nu het rode tenue van De Vogels. Dat deed Kevin Sterling (nu Sparta Nijkerk) ook, en tevens was die actief voor Katwijk en Quick Boys. Mike van de Ban (nu gestopt) speelde ook aan de rode boorden van het IJsselmeer alsmede voor Katwijk en Quick Boys.
Blauwe buur Spakenburg pikte Floris van der Linden, Sam van Huffel, André Morgan en Vincent Volkert in. En Roy Castien keerde weer terug naar HFC na een blauw Spakenburgs avontuur.
Quick Boys nam Guus Offermans over, FC Lisse Richard de Groot en Franklin Lewis en Noordwijk Oscar Wilfert.
Jordy Hilterman nu spelend voor Eemdijk, kende ook een verleden in Haarlem maar ook bij Katwijk en Rijnsburgse Boys. En tenslotte deden de BVO’s Sparta, FC Volendam, FC Dordrecht en Telstar ook nog een greep in het talentenzakje aan de Spanjaardslaan. Mehmet Yüksel verkaste naar Rotterdam, Deron Payne naar Volendam, John Hilton naar de ‘Schapenkoppen’ en Zakaria Eddahchouri, vorig seizoen met 17 goals de topscorer van HFC, werd ingelijfd door de IJmuidenaren.
Het is natuurlijk hypothetisch, als je tenminste enige kennis van het divisie amateurvoetbal hebt, en je zou als oefenmeester uit bovenstaande spelers een selectie mogen samenstellen, dan zou je toch bijna een natte droom krijgen, met zoveel klasbakken.
… maar toch weer volle melk
Die verliezen werden altijd weer op inventieve wijze opgevangen door het inpassen van eigen talentvolle jeugd, en door in de regio goed om zich heen te laten kijken door de scouts naar nieuwe latente pareltjes. Was het nabij gelegen Heemskerkse ODIN ’59 diverse keren het grootste slachtoffer van die ‘Koninklijke’ dadendrang, nu kwam een geluk bij een ongelijk goed van pas. Want het Oostzaanse OFC gooide de handdoek in de ring v.w.b. prestatievoetbal in de hogere echelons en daar profiteerde HFC volop van. Rano Burger, Niels Springer, Maxwell Frimpong en Max Veerman maakten de overstap van Oostzaan naar Haarlem.
Daarnaast werden Cas Dijkstra en Redouan Taha, die bij Telstar geen contract verlenging kregen opgepikt. Marijn Ploem kwam over van Hercules en Bram van Dongen met een verleden bij FC Dordrecht en Lierse SK zei zijn Zweedse voetbalavontuur vaarwel en kwam naar Haarlem. Dat deed ook Thomas Rier die bij SC Cambuur, Almere City FC en AZ zijn voetbalopleiding had genoten.
En onlangs werd ook keeper Joey van der Sar, inderdaad de zoon van, na zijn studie in de USA aan de selectie toegevoegd. Uit eigen gelederen (O21) kwamen de jonge talenten Xander van den Berg, Yuya Ischizuka, Storm Holtkamp en Mikaël Mensink over om de 27-koppige selectie compleet te maken. Met een gemiddelde leeftijd van 22,7 jaar is dit, op de beide Jong teams van Sparta en Almere City FC na, veruit het jongste team in de huidige Tweede Divisie.
Samen met onder meer oudgediende en captain Jacob Noordmans (33) en de langste sluitpost (2,04 mtr) van deze divisie Mitchel Michaelis (30), is er door Tamerus weer voor gezorgd dat onze gastheren voorlopig weer een flink woordje meespreken bij de start van deze jaargang. Tegen Noordwijk werd gelijkgespeeld (2-2), maar daarna werd driemaal met 2-1 gewonnen van Spakenburg, Kozakken Boys en Quick Boys wat dus ongeslagen status betekent, en een vierde stek op ranglijst opleverde.
Het zal daarom dan ook geen verder betoog hoeven dat de Tamerus brigade volgens de beeldspraak weer uit volle melk bestaat met een dikke laag room die door tegenstrever G.V.V.V. moeilijk (op) te kloppen zal zijn.
Kwaliteitsverschil
Tegenover die prima resultaten van onze gastheren kunnen we nu als G.V.V.V. helaas heel weinig zetten. Want de Veense blauwen hebben in de afgelopen vier wedstrijden slechts twee schamele puntjes weten te veroveren en staan daarom in de onderste regionen van de ranglijst.
Onze favorieten kregen tegen ADO ’20 met een puntje wellicht te weinig gezien het spelbeeld, maar tegen De Treffers was een draw wel een terechte uitslag.
In en bij Scheveningen werd vooral in de tweede helft niet thuis gegeven en daarom was er op de nederlaag weinig aan te merken. En afgelopen zaterdag was het op het Panhuis tegen Rijnsburgse Boys zoals dagblad De Gelderlander het plastisch omschreef: “Een gevecht van de mannen tegen de jongens”, en daar was geen woord aan gelogen. De wetten van de Tweede Divisie werden daarin kraakhelder duidelijk. Want de vice kampioen van vorig seizoen Rijnsburgse Boys had geen kind aan promovendus G.V.V.V. Het verschil in kwaliteit, intensiteit, doeltreffendheid en snelheid van handeling etc. etc. was gedurende 75 van 90 minuten volop in het voordeel van ‘De Uien’, en dus was de 1-4 nederlaag niet eens geflatteerd te noemen.
Ondergrens
Trainer Vink gaf na afloop in de diverse media aan toch enigszins verrast te zijn over het krachtsverschil tussen zijn ploeg en de runner-up van vorig seizoen in deze Tweede Divisie. Diezelfde constatering borrelde ook op bij de diverse bezoekers, waarbij de vraag was of ‘De Uien’ nu zo’n geweldige wedstrijd speelden en G.V.V.V. flink door de ondergrens zakte, of dat het kwaliteitsverschil en de ervaring van Rijnsburg om in de top mee te doen in de afgelopen jaren het overduidelijke verschil maakte?
Uw scribent hangt de laatste conclusie aan. Want dat G.V.V.V. de hele matige vorm van het tweede deel bij en in Scheveningen meenam naar deze tweede thuiswedstrijd was wel zichtbaar, maar ook als iedereen wel 100% in orde was geweest en 120% inzet had geleverd was een nederlaag mijns inziens moeilijk te voorkomen geweest.
Soms moet je gewoon vaststellen dat een mededinger simpel meer kwaliteit in huis heeft en zul je een verliespartij voor lief moeten nemen, al moet er dan altijd nog steeds gepoogd worden om die zo klein mogelijk te houden. Maar dat was onze hoofdmacht afgelopen zaterdag niet gegeven en dus werd er ook een wel beetje door de ondergrens gezakt.
Vink c.s. ongeslagen
Dat G.V.V.V. beter kan en moet om te overleven bij het herintreden in deze divisie is een open deur intrappen. Daar zal in deze trainingsweek ook ongetwijfeld aandacht aan worden gegeven door de staf. De selectiespelers zullen, met alle energie die ze bezitten, moeten gaan proberen om de negatieve spiraal te doorbreken en deze naar omhoog te doen buigen. Daar is nog alle gelegenheid voor want het is een waarheid als een koe zoals trainer Vink in het AD aangaf:
“Er zijn nog 30 duels te spelen en 90 punten te verdienen, dus die tijd is er wel. Maar dat we op zoek zijn naar de juiste balans is heel duidelijk.”
Om de positieve inborst van de trainer te benadrukken is het wetenswaardig om te melden, dat toen Vink aan zijn klus bij G.V.V.V. begon als opvolger van de opgestapte Twisker, zijn eerste officiële thuiswedstrijd tegen Excelsior Maassluis op 30 oktober 2021, met 0-2 verloren ging. Maar een week later was toevallig ook Kon. HFC in Haarlem de tegenstander en daar bleef de stand zoals die begon 0-0, dus was het voor Vink zijn eerste puntje als nieuwbakken trainer. Want daarvoor had G.V.V.V. acht nederlagen op rij moeten incasseren. Later in dat seizoen werden op het sportpark Panhuis ook de punten gedeeld (1-1) en dus hebben Vink c.s. nog een ongeslagen status tegen de ‘Koninklijken’.
Of G.V.V.V. tekenen van herstel gaat tonen zullen we dus moeten gaan afwachten, maar op voorhand zouden, denk ik, vele blauwe fans willen tekenen voor opnieuw een puntendeling tegen een ploeg die al heeft laten zien weer meer dan goed mee te kunnen komen in deze divisie.
De wedstrijd op het sportpark van Kon. HFC, Emauslaan 2 te Haarlem begint om 15.30 uur en zal onder leiding staan van Dhr. M.A. de Bruijn uit Nootdorp. Hij zal langs de lijn worden bijgestaan door Dhr. J.P. Been en Dhr. B.M. Vervoorn. Vierde official is Dhr. K.D. Walthuis.