Vorige week zaterdag ging ons keurkorps op audiëntie, want dat doe nu eenmaal volgens de etiquette bij een Koninklijke club, en dat is HFC. Komende zaterdag is het weer alledaags, en krijgen de pupillen van trainer Gery Vink gewoon visite. Maar dat is wel visite van stand, en zelfs in tweeledig opzicht. De Amsterdamsche Football Club is de runner-up op de ranglijst en tevens een alom gerespecteerde en gerenommeerde 128 jaar oude voetbalvereniging.
Waar Kon. HFC dus nog moet beginnen aan de upgrade van haar domicilie, waar (weliswaar een beetje sleetste) grandeur en nostalgie nog hoogtij vieren, en waarover we vorige week berichtte in de voorbeschouwing, is AFC ondertussen alweer voor vele jaren toekomstbestendig. Want ook daar heerste in het nog niet lange zo lange verleden grandeur en nostalgie in overvloed in het oude clubhuis annex kleedgebouw van de oudste voetbalclub van de hoofdstad. Maar na vele jaren van gesteggel met de hoofdstedelijke gemeenteraad is sportpark Goed Genoeg nu geheel voorzien van een aantal nieuwe velden en een zeer fraaie accommodatie dat geheel in overstemming is met de statuur van de club.
Topper bij de zondagclubs
AFC is niet zomaar een tegenstander. Nee, het is een van oudste, grootste en traditierijke amateur voetbalverenigingen van Nederland. Naast al deze hierboven genoemde bijvoeglijke naamwoorden, mag daar ook zeker bekendste aan worden toegevoegd. De hoofdstedelijke voetbalclub speelde voor de invoering van de Tweede Divisie al decennialang op het hoogste zondag niveau. Dat was vanaf 1974 t/m 2010 hoofdklasse. Bij de invoering van de topklasse daarna, waren The Reds zoals de bijnaam luidt, ook direct present.
Op drie seizoenen na, vanaf 1998 t/m 2001, hebben zij altijd op die hoogste trede gestaan, en de 6de plek van seizoen ’15-’16 was ook voldoende om promotie te bewerkstelligen naar de hernieuwde Tweede Divisie. De resultaten die zijn neergezet in die periode liegen er niet om. De bovenste helft van de ranglijst was meer regel dan uitzondering. Dit alles verklaart dat, na De Treffers en ook uitkomend in deze divisie, AFC overall gezien de best presterende (voormalig)zondag amateurvereniging van Nederland is.
Drie hoogtepunten in een decennium
Hoewel de conduitestaat van AFC er een is waar menig ander club jaloers op kan worden, zijn de hoogtepunten, lees kampioenschappen, op het hoogste niveau, niet zo dik gezaaid. Het lukte tot en met het seizoen ’08-‘09 nooit om de beste te zijn in de hoofdklasse. Maar toen het er op aankwam vielen alle puzzelstukjes in een keer wel op de juiste plaats. Want in ’09-’10 waren er plaatsen te verdienen in de nieuw op te richten topklasse. En juist in dat seizoen ging de vlag in top op sportpark Goed Genoeg te Amsterdam. De eerste titel in 33 jaar hoofdklasse was binnen gehaald, en natuurlijk zeker zo belangrijk, promotie naar de topklasse.
Die test op het hoogste amateurniveau doorstonden de Amsterdammers glansrijk. Met als hoogtepunt uiteraard het voor de neus van UNA en VVSB weggekaapte kampioenschap in 2014.
In het vervolg met de strijd om de algehele amateurtitel moest men uiteindelijk die eer aan Spakenburg laten.
De Tweede Divisie bereiken leverde niet veel problemen op, en het debuut daarin ook niet. Tot aan de winterstop van ’16-’17 ging het crescendo en deed men volop mee om de bovenste plaatsen. Maar daarna kwam de klad erin al bleef de gevaarlijke streep uit zicht met een uiteindelijke elfde plek. Helaas voor alles wat The Reds liefheeft werd die negatieve spiraal in ’17-’18 voortgezet en duikelde men in de gevarenzone.
De tussentijdse komst van doelpuntenmachine Raily Ignacio – ondertussen 36 jaar oud, nog steeds AFC-er en vorig seizoen goed voor 10 goals en zeven assists – bracht soelaas en mede door zijn productie kwam AFC weer boven Jan en eindigde AFC op de twaalfde stek.
Die magere resultaten waren een doorn in het oog van alles waar AFC voor staat en stond en daarom werd er doorgepakt in de selectie en kwam kind van de club Ulrich Landvreugd als trainer voor het keurkorps te staan.
Alles bij elkaar opgeteld werden het gouden grepen en beloonde de club zichzelf op voorhand alvast met het mooist mogelijke jubileumcadeau – vanwege de viering van het 125-jarig bestaan op 18 jan. 2020 – namelijk het zeer overtuigende kampioenschap in jaargang ’18-’19.
In de daarop door corona onderbroken seizoenen ’19-’20 en ’20-’21 bewezen de Landvreugd pupillen dat AFC een echte topclub is. Want daarin werden een respectievelijke 3de en 1ste positie ingenomen.
Toen alles weer normaal was in jaargang ’21-’22 en die volledig werd uitgespeeld deed AFC tot half april 2022 volop mee in de strijd om de topplaatsen, maar een (flink) dipje was er de oorzaak van dat de Amsterdammers uit de top drie kukelden en uiteindelijk met een 6de plek genoegen moesten nemen.
Drie kampioenschappen in ruim een decennium tijds en diverse subtopplaatsen is een gemiddelde waar vele clubs alleen maar van durven dromen, maar de Amsterdammers maakten dat wel waar.
Prachtig debuut
Al tijdens dat seizoen had succesvolle trainer Ulrich Landvreugd aangegeven dat hij bezig was aan zijn laatste kunstje op Goed Genoeg, want met het verwachtte UEFA-pro diploma op zak (behaald in juli ’22), wilde hij zich gaan profileren in het betaalde voetbal (Langvreugd is momenteel werkzaam als assistent van Mike Snoei bij Telstar).
De clubleiding moest dus op zoek naar opvolging, en vond die geheel in stijl volgens traditie, in eigen gelederen in de persoon van Benno Nihom (36).
Hij is al sinds 1992 lid van de Amsterdamse club en daarom ook lid van de zogenaamde Zilveren Ploeg, hetgeen aanduidt dat men meer dan 25 jaar lid van de club is. Nihom trainde sinds 2004 meerdere jeugdteams, was hoofd jeugdopleidingen en trainde zes jaar lang het eerste elftal van de zaterdagtak. Met dit team werd hij tweemaal kampioen.
In 2012 werd Nihom assistent-trainer bij de nieuw opgerichte vrouwentak van Ajax, waarmee hij in 2017 als hoofdtrainer het landskampioenschap werd behaald en de KNVB beker gewonnen. De geboren Leidenaar werd dat jaar ook benoemd tot coach van het jaar van Amsterdam. Een seizoen later behaalde hij met de Ajax vrouwen de laatste 16 in de Champions League en won weer de KNVB beker. Hij vervulde daarnaast aansluitend diverse functies binnen AFC en nam in 2020 het eerste zaterdag team weer onder zijn hoede.
Dat bewezen vakmanschap maakte hij, als een van de jongste oefenmeesters van de Tweede Divisie, in zijn debuutseizoen bij zijn geliefde club ook meer dan waar. Want AFC deed zeer lang mee om het kampioenschap, het winnen van de eerste en tweede periodetitel zijn daar getuige van. Maar in de absolute slotfase van de competitie, moest men zich in Amsterdam, door twee gelijke spelen tegen laagvliegers OFC en Excelsior Maassluis, toch overgeven aan de Kattukkers. En op basis van twee doelpunten verschil in het doelsaldo in het voordeel van Rijnsburgse Boys, werd het uiteindelijk een derde plek op de eindrangschikking.
In Amsterdamse ogen wellicht toch een tegenvaller, maar menig club zou vooraf maar wat graag haar handtekening zetten onder zo’n gegarandeerde positie op de ranglijst. En deze misstaat zeker niet op het al niet misselijke cv van debuterend coach Benno Nihom.
Namen en resultaten
Dat de tweelingbroers Teijsse een flink aandeel hebben gehad in de successen van AFC zal iedere in- of outsider onmiddellijk willen toegeven. Maar goalgetter Yordi vertrok in 2021 naar Kozakken Boys, kon daar niet aarden en speelt nu voor tweede klasser Unicum in Lelystad. Broer Kenny, die zich meer in de achterste linie bewoog, volgde in januari jl. tussentijds zijn voorbeeld. Daarmee verloor AFC twee zeer aansprekende spelers. Maar bij de Amsterdammers zitten ze niet voor een gat vervangen en vorig seizoen was het aantrekken van cultvoetballer Melvin Platje dan ook groot nieuws en werd zelfs een item bij sportzender ESPN.
De nu 34-jarige spits, die in het verleden onder andere uitkwam voor De Graafschap, Telstar en FC Volendam, speelde voor zijn komst naar de hoofdstad vier seizoenen in de Indonesische profcompetitie. Zijn komst legde de club geen windeieren want Platje werd clubtopscorer met 11 treffers en speelde in alle 34 duels mee waarvan slechts drie als invaller. Maar in deze jaargang heeft hij zijn bijdrage nog niet kunnen leveren (vanwege blessure?).
Zo’n zelfde opzien als bij de komst van Platje veroorzaakte Marciano Mengerink (33) in juli, toen zijn komst van TEC naar AFC openbaar werd. Deze topspits maakte acht jaar lang furore bij vv Katwijk voordat TEC hem inlijfde en in totaal scoorde hij ruim 100 treffers op het hoogste amateurniveau.
Het werd geen gelukkige tijd in Tiel, want eind oktober vorig jaar scheurde hij zijn kruisband in een duel tegen Kozakken Boys. Hoewel Mengerink in principe bij TEC zou blijven liet hij toch zijn contract ontbinden om naar The Reds te verkassen. Daar is hij nog steeds herstellende van die ernstige blessure zodat de goalgetter nog niet van waarde is geweest voor zijn nieuwe club. Maar zijn tijd zal ongetwijfeld nog komen en dan heeft AFC alweer een echt bekende naam met bewezen kwaliteit in haar selectie.
Maar ook zonder Platje en Mengerink is op zeer weinig plaatsen gewijzigde selectie van trainer Nihom goed van start gegaan in deze nog verse voetbaljaargang. Drie winstpartijen en een gelijkspel werden vorige week gevolgd door de eerste nederlaag. En op die 0-3 op het eigen Goed Genoeg tegen Quick Boys viel heel weinig af te dingen volgens de media. Maar ondank die verliespartij doet AFC nog volop mee in de top, en het zal ook zeker de bedoeling zijn om haar opgebouwde reputatie te bestendigen, of nog liever te verbeteren.
En van die dadendrang en/of sportieve revanche voor de eerste nederlaag willen de Amsterdammers maar wat graag G.V.V.V. slachtoffer laten worden.
In balans
Waar opponent AFC vorige week haar eerste nederlaag leed, deed ploeg van coach Gery Vink het omgekeerde door de eerste driepunter bij te schrijven in Haarlem bij de Koninklijke en daardoor de laatste hatelijk nul achter haar naam weg te poetsen. Op die winst viel ook heel weinig af te dingen daar waren vriend en vijand het roerend over eens.
En als er een schaap over de dam is, dan volgen er meer zo luidt een bekend spreekwoord in de Nederlandse taal. Onze hoofdmacht maakte dat afgelopen dinsdagavond ook waar in de KNVB Beker wedstrijd tegen Barendrecht. Met regelmatig swingend voetbal werd de ploeg uit de Rijnmond, en koploper in de Derde Divisie, met lege handen naar huis gestuurd en mag G.V.V.V. zich door de 5-2 winst opmaken voor de loting in de eerste hoofdronde in de strijd om de ‘Dennenappel’.
Maar een of twee zwaluwen maken nog geen zomer, zo is het ook wel weer en in eigen huis is het trackrecord wat minder positief dan in Amsterdam. Maar ook daar vertellen we niets nieuws mee, dat weten alle blauwe acteurs zelf dondersgoed. Ze zullen dan ook vol overtuiging en met meer dan 100% inzet de strijd aan moeten gaan tegen een opponent die op voorhand, althans op papier, en op basis van de geleverde prestaties in het verleden over meer kwaliteit beschikt.
Maar als we alle gespeelde duels in de Tweede Divisie die de beide kemphanen tegen elkaar speelden samenvatten in bovenstaand plaatje die kunt u zien dat die zo goed als in evenwicht zijn. Slechts een doelpuntje in het doelsaldo is het verschil in het voordeel van de Veenendalers.
Het totaal resultaat daarvan is mede veroorzaakt doordat onze favorieten de laatste twee ontmoetingen in de Tweede Divisie winnend afsloten, met ook nog eens tweemaal een clean sheet voor goalie Jan van Willige, uiteraard in samenwerking met zijn defensieve ploegmaten. Als G.V.V.V. dat in dit duel tegen de hoofdstedelingen nu ook weer kan bewerkstelligen, dus de nul houden, dan ligt er ieder geval minimaal een puntendeling in het verschiet. Maar dat zal niet het uitgangspunt zijn, iedere voetballer wil, samen met zijn maten, een wedstrijd altijd winnen en dat zal bij de pupillen van de trainers Vink en Nihom niet anders zijn.
Kortom er staat weer een mooie clash te wachten komende zaterdag op de blauwe zijde van het sportpark Panhuis.
Senioren
Leuk wetenswaardigheidje is dat het ook een treffen wordt tussen de twee oudste spelers uit deze Tweede Divisie. Djuric Ascencion van AFC, geboren in Willemstad op Curaçao op 23-11-1982, heeft de eer de oudste te zijn en speelt sinds juli 2019 weer voor de club waar hij ook met voetballen begon. Via NEC en ADO keerde hij weer terug op Goed Genoeg om daarna via o.a. Rijnsburgse Boys, IJsselmeervogels en Hoek in 2010 in België te belanden. Bij onze zuiderburen speelde aanvallende middenvelder, en ook international voor de Nederlandse Antillen, voor vijf verschillende clubs om daarna terug te keren in de Amsterdamse moederschoot. Ascencion kwam in alle tot nu gespeelde duels vijf duels in actie als basisspeler of als invaller.
Hoewel onze aanvoerder Taoufik Adnane (Rhenen 31-10-1985) qua aantal verschillende clubs op zijn cv, zijn conculega van AFC naar de kroon steekt en qua leeftijd dus de een na oudste speler is in deze Tweede Divisie, is zijn trouw aan de club waar hij ooit als jong jochie begon met voetballen vele malen groter. Omzwervingen via de jeugd Vitesse en NEC, brachten hem als senior naar DOVO, FC Lienden, G.V.V.V., RKTVC Tiel, WAVV, De Meern en FC Hilversum om in 2011 definitief terug te keren op het oude nest en zich daar tot op heden bijna altijd als vaste waarde te tonen in en bij de A-selectie. De linkervleugelverdediger is dit seizoen aan zijn totaal 14de seizoen begonnen en heeft zich in de laatste wedstrijden terug geknokt in de basiself van coach Vink.
Dit alles heeft tot gevolg dat als Adnane komende zaterdag zijn opwachting mag maken, hetzij als basisklant of invaller, hij zijn 350ste officiële wedstrijd gaat spelen in het hem zo vertrouwde blauwe tenue. Het zou een geweldige mijlpaal zijn voor Taoufik Adnane en ‘zijn’ club die heden ten dage nog zelden voorkomt. Het zou natuurlijk helemaal geweldig zijn als dit jubileum optreden kan worden bekroond met een winstpartij.
Als het zover komt zal onze captain natuurlijk in het zonnetje worden gezet bij de eerstvolgende thuiswedstrijd op 7 oktober as. als Excelsior Maassluis op bezoek komt.
Jubilarissen
Definitieve jubilarissen hebben we aankomende zaterdagmiddag in ieder geval al wel, want er zijn twee man die de 100 duels hebben volgemaakt. In een eerder verschenen artikel op deze website heeft u al kunnen lezen dat reserve aanvoerder Joeri Potjes vorige week in Haarlem dit ijkpunt in zijn voetballoopbaan bij G.V.V.V. bereikte.
De 25-jarige centrale verdediger, die zijn opleiding kreeg bij Vitesse en NEC, kwam in juli 2019 de gelederen versterken van de Veense blauwhemden. Na twee seizoenen wennen, beide onderbroken door de corona perikelen, werd Potjes een vaste pion in de defensie en speelde hij bijna alle wedstrijden van minuut een tot en met negentig. Door een blessure miste de geboren Beuninger vorig seizoen vier duels anders had deze mijlpaal al in de play-off duels kunnen bereiken. In die 100 duels maakte Joeri Potjes in totaal 8478 minuten en was hij goed voor 2 goals, 1 assist en zeven gele kaarten. En op naar de volgende 100 is Potjes in ieder geval al goed begonnen door afgelopen dinsdagavond tegen Barendrecht een derde treffer aan zijn totaal toe te voegen. Opvallend is dat alle goals gemaakt werden met het hoofd.
Maar alles goed en wel het is er nu toch van gekomen en daarom zal vooraf een door het bestuur een bloemetje worden overhandigd aan de jubilaris en zal achteraf de businessclub Vallei en Rijn ook een presentje klaar hebben staan.
Diezelfde mijlpaal werd op zaterdag 9 september een feit voor de onpartijdige, zoals een scheidsrechter ook wel wordt aangeduid. Want de leidsman van dienst komende zaterdag is de zeer ervaren Sander de Brito Roque die toen bij FC Lisse – HHC Hardenberg zijn 100ste duel in de Tweede Divisie voor zijn rekening nam.
Van de altijd goedlachse en goedgehumeurde toparbiter in de divisies is in maart jl. een uitgebreid portret gemaakt op de website topamateurvoetbal.com wat zeker de moeite waard is om (nog) een keer te lezen. Door hier te klikken kunt u dat doen.
Alle voetliefhebbers weten dat we niet zonder de mannen met fluit en vlaggen kunnen, zeker diegene die dat bijna altijd onopvallend goed doen, en in die categorie valt De Brito Roque zeker, zoals in het verleden Ron Karremans het vak van referee uitvoerde. Mede daarom zal door ons bestuur na afloop van de wedstrijd dan ook eventjes stil worden gestaan bij de mijlpaal, die de nog relatief jonge Sander de Brito Roque, nu al in zijn scheidsrechterscarrière heeft behaald.
Deze wedstrijd op sportpark Panhuis begint om 14.30 uur en zal onder leiding staan van Dhr. S. de Brito Roque uit Capelle aan den IJssel. Hij zal langs de lijn worden bijgestaan door Dhr.G.W.G. van Hout en Dhr. M. Tramper. Vierde official is Dhr. C.F.H Donners.
