In officiële duels, d.w.z. in de competitie en in de diverse bekeredities, troffen de Blauwen uit Veenendaal en de Rooien uit Bunschoten-Spakenburg elkaar in totaal al 87-maal. Vandaar ook dat zo’n ontmoeting een klassieker genoemd wordt.
Maar onderlinge oefenduels moet je met een kaarsje zoeken. Daarvan staan er slechts vijf in de beide geschiedenisboeken. Dat aantal krijgt komende dinsdagavond een update als IJsselmeervogels naar Veenendaal komt om te oefenen tegen onze hoofdmacht.
Dit sparringpotje is ingepland door de beide technische staven om het speelritme op peil te houden, want komende zaterdag staat er geen competitieprogramma op de rol.
Maar juist in de week daarna is het programma weer overvol door een doordeweekse KNVB bekerronde. Die planning ziet er voor de beide kemphanen als volgt uit:
| 28 okt. | G.V.V.V. – HHC Hardenberg | DVS ’33 – IJsselmeervogels |
| 31 okt. | G.V.V.V. – SC Telstar | |
| 1 nov. | IJsselmeervogels – Sparta R’dam | |
| 4 nov. | FC Lisse – G.V.V.V. | IJsselmeervogels – vv Eemdijk |
Het belang van deze ingelaste oefenkrachtmeting zal daarom dan ook volstrekt duidelijk zijn, maar heeft voor onze gasten uit Spakenburg nog een extra dimensie. Dat zit hem natuurlijk in de regioderby tegen de ploeg uit Ermelo, maar nog belangrijker de allereerste plaatselijke derby in de geschiedenis tegen de ‘Diekers’, als plaatsvervanger van de moeder aller derby’s IJsselmeervogels versus Spakenburg, of vice versa. Maar ook het bekertreffen tegen de Spartanen heeft extra cachet, want niet alleen wordt dat duel live uitgezonden op ESPN, maar de hoofdcoach van de gasten, Jeroen Rijsdijk, is een voormalig speler van IJsselmeervogels. Met Rijsdijk in de gelederen werd de ploeg driemaal achtereenvolgend kampioen van de Hoofdklasse B van 2004 t/m 2007.
Die drie titels droegen er mede aan bij dat opponent IJsselmeervogels zonder enige twijfel de meest bekende amateurclub van Nederland is. Want zelfs voetballiefhebbers die zelden of nooit een amateurwedstrijd bezoeken, zullen op de vraag: ‘Noem eens een befaamde amateurvoetbalvereniging’, hoogstwaarschijnlijk negen van de tien keer antwoorden, IJsselmeervogels.
Dat heeft de club uit de gemeente Bunschoten-Spakenburg natuurlijk te danken aan haar overweldigend uitpuilende prijzenkast. Geen enkele andere amateurclub in ons landje kan tippen aan de erelijst die ‘De Vogels’, zoals de club ook vaak wordt genoemd, sinds hun oprichting in 1932 bij elkaar hebben gevoetbald.
In de editie van de Nationale Voetbalgids 2023 – 2024, uitgegeven door ElfVoetbal Magazine, staan totaal opgeteld maar liefst 57 eretitels vermeld. Die lopen uiteen van kampioen in de Tweede Klasse tot en met het winnen van de Supercup.
Van smetje naar (schand)vlek
De meest verse titel is die van kampioen in de Derde Divisie in seizoen ’16-’17. En hoe tegenstrijdig dat ook klinkt, daarmee is gelijk het eerste smetje op het verder glanzende blazoen van de rooien van sportpark De Westmaat te duiden. Want in de jaargang daarvoor miste IJsselmeervogels de boot om in de hernieuwde Tweede Divisie aan de slag te gaan. De uiteindelijke twaalfde positie op de ranglijst van de Topklasse in ’15-’16 was niet voldoende om die stap te maken. Het overkwam de topploeg daarvoor nog nooit om niet mee te doen op het hoogste zaterdagniveau.
Daarom was het onze gasten er ook alles aan gelegen om die omissie direct te herstellen en dat lukte dus op zeer overtuigende wijze met voornoemd kampioenschap en daarmee alsnog de promotie naar de Tweede Divisie.
Maar eenmaal daar weer aangeland konden de Rooien van sportpark De Westmaat hun gevestigde hegemonie geen verdere glans meer geven, op seizoen ’18-’19 na, toen men als derde eindigde. Hoewel heel veel andere clubs er voor zouden willen tekenen, was een 9de en tweemaal een 5de positie op de ranglijst geen reden voor een brede glimlach bij alles wat IJsselmeervogels lief heeft. En het ging van kwaad tot erger, want in ’21-’22 eindigde men in de middenmoot van het rechterrijtje, een zeldzaamheid op het cv van de ruim 90 jaar oude club. Maar de gifbeker was nog niet leeg en de wet van Murphy sloeg vorig seizoen toe. Diverse kunstgrepen, van tussentijds aangetrokken spelers tot diverse trainerswisselingen brachten geen soelaas om de neerwaartse spiraal te onder- of te doorbreken. Directe degradatie werd dan wel net voorkomen, maar na 34 duels was IJsselmeervogels wel veroordeeld tot het spelen play-offs om het vege lijf te gaan redden. Daarin ging het gelijk ontzettend mis, met een 6-0 nederlaag tegen USV Hercules en ook in de return op eigen grond kregen ‘De Vogels’ er vijf om de oren, zelfs een eretreffer zat er niet in. Dat betekende een roemloze allereerste degradatie in de clubgeschiedenis en dus werd dat ene smetje opeens een grote vlek. Logisch ook dat de grote supportersschare er schand van sprak en dat de lijdende voorwerpen dat ook zo voelden.
Sanering
Maar goed je kunt daar als rooie lang en breed over blijven treuren of zeuren, het voldongen feit was er en kon niet meer worden teruggedraaid. Dus moest er worden doorgepakt om als de wiedeweerga die (schand)vlek te gaan uitwissen, wat de club natuurlijk ook aan haar stand verplicht is. Na enkele momenten van twijfel bij oefenmeester Gert Jan Karsten, die in februari jl. tussentijds eerder was losgeweekt bij SV Urk, want hij zou eigenlijk pas dit seizoen gaan beginnen aan de boorden van IJsselmeer, kreeg de ambitie om door te gaan bij zijn droomclub de overhand en werden er spijkers met koppen geslagen. Voor zover dat al niet gedurende het rampseizoen was gebeurd door de bezem door de selectie te halen. Maar liefst veertien spelers werden ‘slachtoffer’ van de groot uitgevoerde sanering.
De kwamen de volgende nieuwkomers voor in de plaats: Thomas Beekman (TOP Oss), Basil Camara (TEC), Robin Eindhoven (Spakenburg), Jim Hulleman (Kon. HCF), en Dennis Knuiman (OJC) hebben hun waarde ondertussen al bewezen door in bijna elk competitieduel acte de prensence te geven. André Morgan (Kon. HFC), Kaj Ramsteijn (Kozakken Boys), Jesse Schuurman (De Graafschap) en Lucas Leverland (Rijnsburgse Boys) droegen ook al bij aan de weg terug, alleen in mindere mate dan genoemd kwintet. De enige nieuweling die nog nauwelijks aan bod kwam is de topscorer van het vorig seizoen gedegradeerde OFC, Niels Butter (12 goals), die ook de overstap maakte naar de rode zijde van De Westmaat. Dat is gezien de vijf treffers die Knuiman al maakte, en de zeven van Marouane Afaker, die in de winterstop vorig seizoen alsnog overkwam van Top Oss, misschien ook wel logisch.
Op de (snel)weg terug
Al die wisselingen van de wacht hebben tot nu toe goed uitgepakt want IJsselmeervogels is op die trede lager uitstekend bezig. Met de 3-1 winst afgelopen zaterdag op directe concurrent Harkemase Boys, wat tot dan toe nog geen duel verloren had, werd de koppositie in de Derde Divisie A bereikt. Op een klein mispeertje na, op speeldag twee minimaal verlies in en bij Staphorst, heeft de Karsten brigade haar ware gezicht laten zien. Want er werd verder gewonnen van Sparta Nijkerk, VVSB, Volendam, Kampong en Hoogeveen en gelijkgespeeld tegen SC Genemuiden en USV Hercules. Dit alles betekent dat uit negen duels twintig werden gepeurd met een doelsaldo van 19-8. En op basis daarvan ging men over de Friesen heen op de ranglijst en werd de leiding gegrepen.
En dat is precies wat alle rooie Spakenburgers verlangen, nee eigenlijk bijna eisen, van hun favorieten. Aan het einde van deze competitie jaargang moet de begane misstap van vorig seizoen goed zijn gemaakt. Als deze progressie zich voortzet keert men op de snelweg terug.
Met deze oefenwedstrijd moet de groeiende vorm worden bestendigd.
Voormalig rood, nu blauw
Om het even cru en zwart-wit te stellen waren twee huidige selectiespelers van de ploeg van coach Vink het slachtoffer van de grote sanering die de opponent doorvoerde. Eind januari jl. werd bekend dat Mitch Willems na drie seizoenen, en Pim ten Have na één seizoen, IJsselmeervogels zouden gaan verlaten. Onze technische staf zag in de beiden voldoende potentie en lijfde de twee verdedigers in.
Alles bij elkaar zijn er naast Willems en Ten Have nog drie spelers met een IJsselmeervogels verleden. Dat maakt dat bijna een kwart van het blauwe keurkorps, korter of langere tijd het rode tenue van IJsselmeervogels droeg.
Voor Quincy Veenhof duurde het verblijf op de Westmaat een stuk korter. Slechts een seizoen (’19-’20) kwam hij uit voor IJsselmeervogels en mocht daarin uitsluitend een zevental invalbeurten maken, waarna de Edenaar verkaste naar DVS ’33 om vorig seizoen zijn opwachting op het Panhuis te maken.
Nieuwkomer Dylan Chiazor, die uit tegen Katwijk door een langdurige blessure pas debuteerde, kende een flipperkast relatie met IJsselmeervogels waar hij in de O19 begon, daarna via het eerste elftal bij De Graafschap belandde, om ook weer terug te keren op de Westmaat voordat hij een buitenlands avontuur in IJsland begon.
De vijfde voormalige ‘Vogel’ is zelfs inwoner van Bunschoten-Spakenburg. Dan hebben we het over goalie Jan van Willige. Hij speelde in de diverse jeugdelftallen bij de club uit zijn geboorteplaats en maakte op 16-jarige leeftijd zijn officieuze debuut in de hoofdmacht van IJsselmeervogels tijdens een vriendschappelijk potje. Maar verder kwam het niet en daarom koos hij in 2018 voor NSC om daarna in juli 2021 zijn keeperstalent te tonen bij onze hoofdmacht. En in het kielzog van Van Willige deden de beide kemphanen van morgen ook nog aan een soort van ruil. Want de keeperstrainers Wouter van Voorthuizen en Jacob Mulder switchte van job. Van Voorthuizen van Veenendaal naar Spakenburg en Mulder dus andersom.
Voor dit kwintet spelers en het duo trainers heeft deze oefenontmoeting dus nog wat extra cachet.
Blijft ongeslagen oefenstatus intact?
Op basis van het huidige klassenverschil zou je mogen je veronderstellen dat de gastheren in deze oefen klassieker de rol van favoriet krijgen toebedeeld. Maar dat is natuurlijk een ietwat simpele redenering, Want zo’n rol moet worden toebedeeld aan de gasten uit Spakenburg als je naar de overall uitslagen kijkt van de voorgaande 87 competitie- en beker ontmoetingen. Want daarin waren ‘De Vogels’ veelal de sterksten.
Maar het grappige is wel dat in de vijf eerdere gespeelde oefenduels die overall stand precies in evenwicht is. Driemaal was er geen winnaar (’66-’67 0-0 thuis, ’79-’80 1-1 uit en ’22-’23 1-1 thuis), in ’89-’90 wonnen onze gasten op het Panhuis met 2-3 en in ’16-’17 kwam exact dezelfde uitslag tot stand op de Westmaat.
Dus omdat evenwicht in stand te houden mag er daarom ook morgen geen verlies worden geleden. En v.w.b. de statistieken hebben captain Taoufik Adnane c.s. nog een mooie uitdaging om voor te strijden. Want in dit seizoen is G.V.V.V. in de oefencampagne nog steeds ongeslagen.
Dit rijtje ziet er volgt uit:
Kozakken Boys – G.V.V.V. 2-2
G.V.V.V. – sv Huizen 6-1
Groene Ster – G.V.V.V. 0-5
G.V.V.V. – Jong NEC 6-0
G.V.V.V. – Jong Almere City FC 3-3
G.V.V.V. – DTS ’35 Ede 4-1 (G.V.V.V. selectie was een mix met spelers uit O23)
Dit sparringpotje is precies het omgekeerde van het laatste oefenduel op 14 januari dit jaar toen IJsselmeervogels ook een bezoek bracht aan het sportpark Panhuis. De gasten waren toen nog tweededivisionist en onze hoofdmacht moest het toen een trede lager doen.
Het duel eindigde 1-1. Steven Sanchez Angulo (nu spelend voor Excelsior M.) opende de score net voor de thee, en Quincy Veenhof maakte in minuut 71 de gelijkmaker. Daarmee deed G.V.V.V. zichzelf aardig tekort want het was toen in grote delen van het duel de betere ploeg.
Wat het nu gaat brengen tussen de ploeg in vorm die al zeven duels op rij ongeslagen zijn, en het team wat na zaterdag door het kansloze verlies bij ACV weer met beide voeten op de aarde is teruggekeerd, zal morgenavond rond 21.45 uur duidelijk zijn geworden.
Deze klassieke oefenwedstrijd op sportpark Panhuis op dinsdagavond 17 oktober begint om 20.00 uur en zal onder leiding staan van Martijn Kieft uit Putten. Hij zal langs de lijn worden bijgestaan door Muhamed Osman en Hamid Assili.
