Ruim een jaar geleden gingen coach Vink, zijn pupillen en het verdere begeleidingsteam van onze hoofdmacht ook op bezoek bij ACV. Ze moesten daarin toen een 2-1 nederlaag slikken en dat was het begin van een schitterende reeks van 25 ongeslagen wedstrijden voor de Assenaren, die hen uiteindelijk de titel opleverde en directe promotie naar de Tweede Divisie. Nu staat er in deze hoogste amateur divisie dus een reprise te wachten.
Thuiskomen
Op de twintig overwinningen en vijf gelijke spelen, waaruit die geweldige reeks ongeslagen duels van ACV bestond, had G.V.V.V. uiteindelijk geen antwoord klaar en moest het daarom genoegen nemen met de runner-up positie, en daardoor een plaats in de play-offs om promotie. Daarin ging het de Vink-brigade, zoals we allen weten, uitstekend af en werd het verloren gegane terrein direct na één seizoen weer terug veroverd.
Voor de Asser Christelijke Voetbalclub, opgericht in 1939 onder de naam Zwaluwen – de sponsorclub houdt deze oorspronkelijke naam nog steeds in ere – en in 1941 omgedoopt tot de huidige, was dat kampioenschap en de promotie wel uniek. Want hoewel de voetbalclub uit de Drentse hoofdstad in het verleden een prijzenkast met negen afdelingskampioenschappen, drie zaterdagtitels en twee algehele landskampioenschappen op het hoogste zaterdagniveau, vol bij elkaar speelde, kon daaraan in het laatste anderhalve decennium geen vervolg worden gegeven.
Een jaar na invoering van de divisies (’16-’17), werd weliswaar de Derde Divisie bereikt, maar er volgde gelijk weer degradatie naar de Hoofdklasse. Het lukte in 2020 weer om terug te keren, maar dat was een veel te kort seizoen (corona) om te laten zien want men in huis had.
De zesde positie in jaargang ’21-’22 liet zien dat de blauw-zwarte Asser formatie dat wis en zeker wel had en werd dus uiteindelijk op 20 mei van dit jaar, door een 1-4 winst in Harderwijk op VVOG, bekroond met de titel en voelde dat als thuiskomen op het niveau waar zo’n roemruchte club eigenlijk wel deel van behoort uit te maken.
Debuterende trainer vaak kampioenenmaker
In de bijna 85-jarige geschiedenis van ACV, volgend jaar april is het zover, staan naast bovengenoemde titels nog meer kampioenschappen in de annalen, want anders was het onmogelijk geweest om vanuit de provinciale bond, waarin men begon, op te klimmen naar de onder auspiciën van de KNVB staande hoogste klassen van het amateurvoetbal.
In seizoen ’47- ’48 bereikte de Assenaren de competities die worden georganiseerd door de mensen in de Zeister bossen. En op een seizoen na, ’64-’65 toen ACV degradeerde naar de Drentse Voetbal Bond, maar direct daarop weer terugkeerde, is de blauw-zwarte formatie daarin altijd vertegenwoordigd geweest en werden in totaal 16 kampioenschappen veroverd.
Als je al die titels op de keper beschouwd is er overall gezien iets bijzonders mee aan de hand. Namelijk dat tien van de zestien kampioenschappen werden veroverd onder leiding van een debuterende oefenmeester. Het onderstaande lijstje is daar getuige van.
| Seiz. | Klasse | Trainer | Opm. |
| ’53-‘54 | 4de B | Geert ten Berge | |
| ’64-‘65 | DVB | Jaap Hoekstra | *1 |
| ’68-‘69 | 3de B | Bert de Vries | |
| ’70-‘71 | 2de D | Henk Drewes | |
| ’75-‘76 | 2de D | Dirk Schievink | |
| ’78-‘79 | 1ste B | Foppe de Haan | *2 |
| ’85-‘86 | 1ste C | Hans Westerhof | *3 |
| ’08-‘09 | Hfd. C | Johan Pitstra | |
| ’16-‘17 | Hfd. B | Fred de Boer | *4 |
| ’22-‘23 | 3de Div. | Ruud Jalving |
*1 = Vormde met Stoffer Dijkhuis, die eerder trainer was in ’62-’63, een duo.
*2 = Foppe de Haan werd ook in het seizoen daarna kampioen in 1B.
*3 = Hans Westerhof werd ook in het seizoen daarna kampioen in 1C.
*4 = Fred de Boer was geen ‘echte’ debutant, want hij had ACV eerder onder zijn hoede van ’02 t/m ’05, en werd vorig seizoen opgevolgd door Ruud Jalving. Met in totaal negen seizoenen is De Boer de langstzittende oefenmeester in de geschiedenis van ACV.
Met deze wetenswaardigheid zou daarom ook gekscherend kunnen worden gezegd dat het bestuur samen met technische leiding had moeten besluiten om de succesvolle debuterende oefenmeester Ruud Jalving de wacht aan te zeggen om de kans op een nieuwe titel te vergroten. Maar zou werkt dat nu eenmaal gelukkig niet bij de club die vaker voormalig spelers, die zelf vele dienstjaren hebben uitgemaakt van het vlaggenschip en daarna als trainer ook succesvol waren, omwille van de kansberekening geen verdere kans meer te geven. En gelukkig maar dat de leiding van de club heel reëel is en met Jalving het nieuwe avontuur op het hoogste niveau is begonnen, want zo ga om met clubiconen en zou het ook bijzonder vreemd zijn om dat niet te doen.
Want Ruud Jalving (50) speelde maar liefst negen seizoenen in het blauw-zwarte tenue van de hoofdmacht waar hij nu de scepter over zwaait en scoorde daarin 71 treffers en waarschijnlijk nog meer assists, want dat was ook een specialiteit van de voormalig middenvelder. Hij was een van de steunpilaren in de successen bij de club en kreeg ook de eretitel van lid van verdienste.
Handhaven
De alleszins meer dan verdiende titel in de Derde Divisie kwam voor velen die ACV een warm hart toe dragen als een volkomen verrassing, en ook menig outsider zal met grote verbazing hebben gekeken naar de supersnelle ontwikkeling die toch niet zo heel ervaren derdedivisionist vorig seizoen doormaakte. De doelstelling van de clubleiding was toen, op een zo kort mogelijke termijn een stabiele factor worden in die divisie met als uitschieter het veroveren van de periodetitel.
Die doelstelling werd dus op een zeer positieve manier geheel aan flarden geschoten en moest daarom dan ook worden bijgesteld nu ACV weer bij het hoogste echelon van het zaterdagvoetbal ging acteren. Daarin weet men in Assen ook de tering naar de nering te zetten als hele echte debutant in de Tweede Divisie. Want in het presentatie magazine ’23-’24 staat te lezen dat handhaven het hoofddoel is, met in achterhoofd de niet uitgesproken gedachte om op termijn in eerste instantie een stabiele tweededivisionist te worden en daarna te gaan denken aan evenaring van roemruchte perioden.
Weinig mutaties bij kampioensploeg
Het kampioensteam bleef grotendeels intact, maar toch vertrokken enkele spelers die een flinke bijdrage daaraan hadden geleverd. Steyn Strijker werd weggeplukt door HHC, Aleksandar Jankovic door Staphorst en Yassine Abouzraa ging in Marokko ballen. Iets minder bepalend waren Jim de Leeuw (nu Oranje Nassau) en Nick Westebring die in een lager team ging spelen. Ook spits Niels Grevink leek in instantie verloren te gaan door terug te keren naar SV Meppen, maar besloot alsnog om toch te blijven. En hij is nu met 4 treffers momenteel clubtopscorer.
Met de terugkeer van twee oudgedienden, die gelijk belangrijk zijn op dit niveau hoger, werden twee hiaten opgevuld. Aanvaller Freddy Quispel keerde terug van een avontuurtje bij Staphorst en middenvelder Ibrahim Sillah verliet Kickers Emden om weer in Assen te gaan spelen, wat hij ook al deed van ’17 t/m ‘19.
Voor de breedte werd broertje Max van basisspeler Gijs Jasper aangetrokken die zijn jeugdopleiding al genoot bij ACV en via een verblijf in de USA op het oude nest terug kwam.
Dit zegt wel iets over het clubgevoel wat er bij onze opponent heerst dat dit trio hun voetbalhart voor blauw-zwart liet spreken.
Nieuwkomers Bas Aalderink (vv Emmen), Rick Boyer (Oranje Nassau) en Yannick Hettinga (SC Cambuur) completeerden de 27-koppige selectie van de Assense hoofdmacht.
In flinke tegenvaller kreeg de ploeg te verwerken toen kort geleden doelman Enver Spijodic, vorig seizoen bijna altijd basisklant, de kont in de krib gooide en zijn contract per direct om persoonlijke redenen liet ontbinden. Het plezier, lees een niet gegeven basisplaats door trainer Jalving, was daar de mogelijke oorzaak van. Maar dat is een gok omdat er verder niets over naar buiten kwam.
Gelukkig voor ACV hadden ze al een zeer betrouwbare achtervang op de bank zitten, want vorig seizoen was Ramon Nijland van HHC Hardenberg overgekomen, alwaar hij ruim vijftigmaal het doel verdedigde.
Bemoedigende start
Voor een echte debutant op dit hoogste amateurniveau is de start zeer bemoedigend te noemen. De 25 ongeslagen duels in de Derde Divisie werd zelfs nog uitgebreid naar 26, want bij de ouverture van dit seizoen werd Jong Sparta aan de zegekar gebonden (4-2). Dat daarna tegen HHC die ongelofelijke reeks geen voortzetting kreeg, 3-0 verlies, was uiteraard totaal geen schande, want de ploeg uit Hardenberg behoort al jaren tot de top. De winst op FC Lisse daarna werd vervolgd door twee nederlagen tegen Spakenburg en Jong Almere City FC en twee gelijke spelen tegen Kozakken Boys en Noordwijk.
Maar vorige week keerde de winning mood weer terug en volgde er een uiterst knappe 0-3 winst op hoogvlieger Quick Boys.
Daarmee zal duidelijk zijn dat als ACV op deze voet door gaat de doelstelling van handhaven ruimschoots binnen bereik ligt en zullen ze dat tegen G.V.V.V. ook weer willen bewijzen.
Ondanks reputatie weinig historie
Dat dit pas de in totaal 15de ontmoeting in competitieverband wordt tussen ACV en G.V.V.V., beide toch al ruim een halve eeuw zeer gevestigde namen bij het zaterdagvoetbal op de hoogste trede van de ladder, heeft alles te maken met de vaak regionale indeling van de Eerste- en later Hoofdklasse, voordat de Topklasse en de divisies ontstonden.
In tegenstelling tot G.V.V.V. maakte het voorheen zeer gereputeerde ACV die laatste stap bij de invoering van de voetbalpiramide niet en daardoor was er in het ruime laatste decennia ook geen optie om samen in een klasse of divisie terecht te komen.
Voordat in 2010 die piramide werd gebouwd waren er toen meestentijds drie afdelingen. Die bestonden grofweg uit clubs uit het westen van land in A, midden in B, en uit noorden in C.
ACV speelde daarom veelal in C en G.V.V.V. in B, daardoor vonden er niet eerder veel onderlinge potjes competitievoetbal plaats. Alleen als er derby, om wat voor reden dan ook, moest worden voorkomen, of er te veel aan clubs in een bepaalde regio waren, werd er overgeheveld van de een naar de andere. Vandaar dat er alleen begin van de jaren zeventig, tachtig en negentig tegen elkaar werd gespeeld zoals u hieronder kunt zien. Ook beker- of oefenwedstrijden staan niet in de annalen, alleen troffen de beide kemphanen van komende zaterdag elkaar wel eenmaal in de strijd om toen fameuze NCRV-Bokaal in het seizoen ’84-’85. Het duel eindigde in 0-0, G.V.V.V. won de strafschoppenserie en werd later ook winnaar van die bokaal.
Hopelijk geen stoptober
Zoals u kunt zien zijn door de twee overwinningen van ACV op G.V.V.V. vorig seizoen – het was ook de enige concurrent die er in slaagde alle punten af te pakken van de Veense blauwkousen – de balans daardoor totaal in evenwicht gekomen. Zelfs het doelsaldo is exact gelijk.
Het puntenverschil komt door de invoering van het driepunten systeem in ’95-’96.
Alleen blijkt ook uit het overzicht dat de thuisploeg, nu dus ACV, de betere papieren heeft om met de winst aan de haal te gaan. Natuurlijk gaat hier ook weer de bekende kreet, ‘In het verleden behaalde resultaten etc.’ op, maar het is toch wel een beetje een indicatie. Zeker nu onze gastheren vorige week weer het genoegen van een overwinning smaakten in Katwijk bij Quick Boys, en dat is G.V.V.V. in 26 duels op sportpark Nieuw Zuid nog nooit gelukt.
Ook spreekt in het voordeel van captain Luca Prljic en zijn manschappen dat ze van in de totaal 11 veroverde punten er op het eigen sportpark zeven pakten.
Datzelfde deed de ploeg van coach Vink ook op het eigen domicilie Panhuis. Maar op vreemde bodem werden ook zeven punten gepakt en dat is precies het verschil van drie punten tussen de opponenten van aanstaande zaterdag in het voordeel van de Veenendalers, en vier plekken verschil op de ranglijst.
Bovendien steken onze favorieten in een blakende vorm met het maximaal behaalde aantal punten uit de laatste vier competitieduels ook nog eens tegen niet de minste tegenstanders. En als je de winst in de bekerwedstrijd tegen Barendrecht daar ook nog eens aan toevoegt bestaat die serie zelfs uit vijf duels waaruit het maximaal te behalen punten werd gepeurd.
En juist in die bekerstrijd liepen onze gastheren tegen een flinke zeperd aan. Want USV Hercules, wat door G.V.V.V. in de play-offs om promotie werd uitgeschakeld, wist in Assen met 1-5 te winnen.
Al met al zou je op voorhand voorzichtig kunnen concluderen dat op basis van het bovenstaande de kansenverhouding fiftyfifty is. Alleen hopen alle blauwe hoofdrolspelers en hun aanhangers uiteraard dat de ploeg niet gaat meedoen aan stoptober zodat aan de zegereeks een einde komt. Maar waarschijnlijk zal niet verliezen ook op voorhand als een overwinning voelen tegen een zeer geslepen en uitgenaste ploeg zonder zwakke punten, zoals ACV dat vorig seizoen al ten toon spreidde.
Nog even een punt van attentie voor de materiaalverzorgers!!
Neem de juiste reserve tenues mee, want de gastheren spelen in het blauw-zwart. Dus het originele blauw, of het reserve zwart, zal geen goedkeuring krijgen van referee Schaper. Bij het laatste bezoek aan Assen ging dat namelijk mis en moesten aanvoerder Joeri Potjes c.s. spelen in het witte reserveshirt van ACV zoals u in bijgaande foto’s al reeds hebt kunnen zien.
De wedstrijd ACV – G.V.V.V. begint om 14.30 uur op het ICT Specialist sportpark, Kortbossen 1, 9405 BM te Assen en zal onder leiding staan van Dhr. D. Schaper uit Dokkum die langs die lijn zal worden geassisteerd door Dhr. T. Balta en Dhr. R.D. Reinds. Vierde official is Dhr. T. Beijert.
