Gelukkig is dit niet letterlijk zo, want als de communicatie satelliet Telstar neer zou komen op ons mooie domicilie dan bleef er waarschijnlijk niet veel van over. Maar figuurlijk gezien is deze titel wel waar. Want de fusieclub SC Telstar, die is vernoemd naar die commerciële communicatie satelliet die in juli 1962 werd gelanceerd, komt aanstaande dinsdagavond naar het Panhuis om de strijd aan te binden met onze hoofdmacht voor een plek in de tweede ronde van de KNVB beker.
Als je schrijver bent van voorbeschouwingen ga je bij een ‘onbekende’ tegenstander op zoek naar data, feiten en info om zo’n artikel mee te larderen. Daarbij trof ondergetekende een mooie ingang aan om iets over de geschiedenis van onze opponent SC Telstar op te lepelen. Want vlak na de geboorte van G.V.V.V. in 1947 speelde een voorloper van Telstar een belangrijke rol bij de opening van het oude veld aan de Buurtlaan. Tevens luisterde Telstar B het 25-jarig bestaan op van G.V.V.V. in het seizoen 1971/72 door deelname aan het nederlaagtoernooi wat onze club toen hield. Samen met Ajax B, zoals een tweede team toen heette, en het eerste elftal van De Graafschap streden ze om wie G.V.V.V. toen de grootste nederlaag kon toebrengen. De Graafschap lukte dat niet want dat werd op 1-1 gehouden. Telstar B slaagde daarin wel want het werd 1-2, maar de hoofdprijs ging naar de Amsterdammers die met 1-4 wonnen.
Over die opening van het veld aan de Buurtlaan is dit te lezen in de historie van G.V.V.V.
Buurtlaan
Het veld aan de Buurtlaan werd dus uitverkoren als speelterrein. De huur bedroeg fl 100,– per jaar. Op Koninginnedag 31 augustus 1948 (de verjaardag van de toenmalige Koningin Wilhelmina) werd de opening luister bijgezet met de wedstrijd Stormvogels (met o.a. Piet Kraak, toenmalig doelman van het Nederlands elftal) tegen PEC Zwolle, waar later nog – de voormalig spelers van G.V.V.V. – Gert van de Weerthof en Hans van Rotterdam hebben gespeeld. Een paar lappen stof en enige knotten wol (voor de spelersvrouwen) moesten er aan te pas komen wilde deze eersteklassers naar Veenendaal komen.
De opbrengst van de wedstrijd was 1300 gulden, maar na aftrek van de kosten bleef hiervan niet meer dan 200 gulden over. Dit geld werd o.a. besteed aan jutezakken die door de vrouwen van de bestuursleden aan elkaar werden genaaid, om dienst te doen als omheining en zo ongewenste pottenkijkers te weren, want het terrein lag aan een lange zijde aan de openbare weg. Moesten ze maar betalen! De jutezakken zijn later vermaard en beroemd geworden en hebben nog vele malen voor genoemd doel gediend. Al construeerde men later een handige methode d.m.v. rails en opbergkast om de zakken voor de omheining te schuiven.
Voor die openingswedstrijd werd de hele buurt afgestroopt om emmers te lenen zodat de spelers zich behoorlijk konden wassen, want een kleedkamergebouw was toen nog niet aanwezig.
Stormvogels uit IJmuiden won overigens de wedstrijd met 4-2.
Afsplitsing, fusie en weer scheiding
De beide teams die ons allereerste terrein openden behoorden toentertijd tot de crème de la crème van het Nederlands voetbal, want de eerste klasse was toen het hoogste niveau en het betaald voetbal bestond nog niet, want dat kreeg in 1954 pas haar beslag.
Stormvogels trad toen toe tot het betaald voetbal, evenals V(elseroorder) S(port) V(ereniging), beide opgericht in 1912, en een concurrent in de regio. Het betaald voetbal in IJmuiden en Velsen was in die begintijd een beetje sappelen in de marge en in 1958 werd een eerste poging ondernomen om tot een fusie te komen om de krachten te bundelen, die helaas mislukte. Maar vijf jaar later lukte het wel en werd SC Telstar geboren als betaald voetbal organisatie en gingen Stormvogels en VSV apart door als amateurvoetbalclubs.
Tussen 2001 en 2008 gingen Stormvogels en Telstar weer samenwerken door een fusie en veranderde de naam in de samenvoeging van beide clubs. Het was bedoeld om jeugdig talent een kans te geven en te laten doorstromen naar het eerste team, maar dit bleek geen succes en dus werd de fusie ontbonden zodat Telstar en Stormvogels vanaf toen weer een eigen identiteit kenden.
Zowel VSV als Stormvogels bestaan nog steeds en zijn dit seizoen bij elkaar ingedeeld in de zaterdag derde klasse A.
Eendracht maakt macht
Dat spreekwoord ging gelijk op voor de gloednieuwe betaald voetbal organisatie Telstar. Want uitkomend in de Eerste Divisie in het allereerste seizoen ’63-’64, met o.a. illustere, maar te ziele gegane bvo’s als Velox, Elinkwijk, De Volewijckers, RBC en Veendam als tegenstander, werd gelijk de tweede plaats veroverd en dat betekende promotie naar de Eredivisie.
Vele jongere onder de lezers zullen dat niet weten, maar onze bekeropponent hield het zelfs 14 seizoenen uit in de Eredivisie. Vaak wel in de onderste helft van de ranglijst, maar gevaar voor degradatie dreigde bijna nooit. Maar ook plaats zes en zeven halverwege de jaren zeventig van de vorige eeuw staan op het cv van Telstar.
In jaargang ’77-’78 ging het echt mis en toen keerde Telstar terug naar de Eerste Divisie waar ze sindsdien nooit meer aan konden ontsnappen. In de 45 seizoenen die volgden eindigde de club veel vaker in het zogenaamde rechter- dan in het linkerrijtje, de verhouding is 34 om 11. Zesmaal werd de nacompetitie bereikt om alsnog te promoveren naar de het hoogste betaalde niveau, maar alle keren trok Telstar een ‘niet’ en daarom acteren ze nog steeds op de één na hoogste trede, zonder enig palmares.
Cultstatus
En dat is misschien wel juist iets wat de club een bepaalde sympathieke status geeft, want ik ben nog nooit een voetballiefhebber tegengekomen die een hekel heeft aan Telstar. De ‘betrokken en onverschrokken’, zoals de clubslogan luidt, underdog met een van de kleinste begrotingen in de KKD probeert altijd op haar eigengereide manier het hoofd boven water te houden en dat wekt veelal warme gevoelens op bij de echte voetballiefhebber met historisch besef.
Ze verwoorden het zelf zo op de clubwebsite:
Wij zijn de club van stoere mannen, ferme vrouwen. IJmuiden is onze geboortegrond en dat maakt ons eigenzinnig. Wij denken en doen nét even anders. Wij houden van open en eerlijk. En niemand is hier belangrijker dan onze club. Iedereen met een goed hart is hier welkom. Hier voel je je thuis, hier zijn wij samen. Wij zijn betrokken en onverschrokken. Wij zijn de Witte Leeuwen.
Een kleine greep uit de voormalige trainers- en spelerslijst die min of meer BN-ers werden en/of nog steeds zijn, heeft zeker bijgedragen aan de cultstatus die de club ons inziens ondertussen wel heeft verworven. In willekeurige volgorde en keuze zijn dat:
Piet de Visser, Jan Rab, Simon Kistenmaker, Marcel Keizer, Jan Poortvliet, Joop Brand, Hennie Meijer, Cees van Kooten, Louis van Gaal, Heinz Stuy, Henk ten Cate, Hans Kraay jr., Ruud Geels en Jimmy ‘Floyd’ Hasselbaink.
Wie daar zeker een flinke vinger bij in de pap heeft gehad om die cultstatus te verhogen is de vorig seizoen afgetreden voorzitter Pieter de Waard (63). Deze flamboyante en spraakmakende preses diende de club vanaf 2006 en trad in de voetsporen van vader Jos, die de club van 1981 t/m 1988 leidde. De Waard jr. zorgde met diverse ludieke acties ervoor dat Telstar in de media onder de aandacht kwam en bleef, met als hoogtepunt de op de TV uitgezonden documentaire, “Tussen vis en staal”, waarin Pieter de Waard en toenmalig trainer Andries Jonker, nu dus bondscoach van het Nederlands vrouwenteam, de hoofdrollen vervulden.
Mocht u deze 2Doc gemist hebben dan is het absoluut zeer de moeite waard om deze terug te kijken via deze link.
En dan zijn er nog drie, weliswaar triviale ingrediënten, die de cultstatus hebben verhoogd. Dat is het prachtige nostalgische mandjesscorebord wat nog steeds dient doet in het huidige 711 stadion. Analoog naar de stormbal die werd gehesen als er sterke wind op komst was, worden de mandjes gehesen om de score voor en tegen aan te geven. En de openingstune bij de thuiswedstrijden is nog steeds de nummer 1 hit uit 1962 in België, Engeland en de USA, Telstar van de Britse groep The Tornados.
Last, maar zeker niet least, is het feit dat de club bij de fusie koos voor een compleet maagdelijk wit tenue, dit als een soort van statement als neutrale kleur, voor het originele blauw en rood van Stormvogels en VSV als vader en moeder van de club. Het zal daarom ook volstrekt duidelijk zijn waarom de Telstar de bijnaam ‘Witte Leeuwen’ kreeg.
Link met lagere divisievoetbal
Die link is zeker aanwezig als je kijkt naar de huidige selectie van SC Telstar, waar een achttal spelers een verleden heeft op Tweede of Derde Divisie niveau en wellicht wel een of meerdere keren eerder heeft gespeeld op het sportpark Panhuis.
Thomas Oude Kotte en Lassana Faye hebben een verleden bij Jong Vitesse en hebben beiden ook nog samengespeeld met onze eigen Joeri Potjes. Jorghino Soares kwam uit voor ASWH. Jay Kruiver en Alex Plat kenden hun voetbalopleiding bij Jong FC Volendam en Mohammed Tahiri bij Jong Sparta. Datzelfde geldt voor Youssef el Kachati die daarna via Noordwijk, en een avontuur in België, bij Quick Boys belandde. Daar werd deze spits vorig seizoen topscorer van Tweede Divisie met 24 treffers en dat leverde hem een transfer op naar IJsselmeervogels. Maar de degradatie van die club en de interesse van Telstar gaf de doorslag om de gang naar IJmuiden te maken.
De laatste speler met zaterdagroots en de huidige topscorer van Telstar – 5 treffers – is Zakaria Eddahchouri. De geboren Papendrechter maakte vorig seizoen als nieuwkomer bij Kon. HFC furore met 17 goals in dertig duels.
Maar daarmee zijn we er nog niet, want ook de beide assistenten van hoofdtrainer Mike Snoei, zelf voormalig speler van Excelsior en Sparta Rotterdam (ca. 270 duels) en bezig aan zijn tweede periode bij Telstar (eerder ’17-’19), zijn zeer goed bekend met het Tweede Divisie voetbal.
Anthony Correia, de huidige trainer van vv Katwijk, was zelf bij uitstek een ‘Witte Leeuw’, want hij speelde ruim 350 duels voor de hoofdmacht en is ook nog assistent in IJmuiden. Of hij er dinsdag bij is, is nog maar de vraag want Katwijk neemt het woensdag in deze beker op tegen TEC.
De andere helper van Snoei is de voormalig oefenmeester van AFC Ulrich Landvreugd die de Amsterdammers vier seizoenen onder zijn hoede had.
En dan is er ook nog een derde link, want ook preses Peter de Waard werd opgevolgd door een man die het zaterdagvoetbal door de aderen loopt, namelijk Leon Annokkée. Deze geboren Lissenaar was namelijk vanaf 2015 tot aan het einde van vorig seizoen ‘opperhoofd’ bij FC Lisse en laat deze club nu net de komende zaterdag tegenstander en gastheer zijn voor G.V.V.V. in de competitie.
Maar daar over later in deze week meer, nu eerst terug naar het heden de KNVB Bekerwedstrijd tussen de Blauwen en De Witte Leeuwen.
Favorietenrol voor de ‘underdog’
Beide kemphanen kenden een goede generale repetitie. Onze gasten moesten vrijdagavond bijna de gehele thuiswedstrijd tegen Top Oss gedecimeerd voltooien door een heel vroege rode kaart voor verdediger Danny Bakker. Maar door een hele late treffer van Mitch Apau trokken ze toch aan het langste eind, en werd daarmee een directe concurrent in de onderste regionen van de KKD op achterstand gezet en wellicht een begin gemaakt om de weg omhoog in te zetten.
De pupillen van coach Gery Vink hebben met die problematiek in de onderste helft van de ranglijst voorlopig nog niet te maken. Die moesten zich richten op om aansluiting te houden met de subtop, en dat lukte uitstekend. Want HHC Hardenberg, toch een zeer gevestigde naam in de Tweede Divisie, werd met 2-1 verslagen onder het toeziend oog van coach Mike Snoei en technisch manager Peter Hofstede. Hoewel beiden ongetwijfeld al uitgebreid waren geïnformeerd door collega Correia, want G.V.V.V. won enige weken geleden al van ‘zijn’ Katwijk, wilden ze toch op de hoogte zijn van de laatste ontwikkelingen bij de tegenstrever om zich niet laten verrassen.
En hoe je het ook wendt of keert, normaliter zijn de bezoekers op voorhand de favoriet. Want hoewel het niveauverschil tussen Keuken Kampioen Divisie en het ontstaan van de lagere divisies in 2016 ondertussen best wel enige nivellering heeft gekend, is het toch nog steeds zo dat eerstedivisieclubs veelal de onderlinge potjes in oefenduels of bekerwedstrijden in hun voordeel weten te beslechten. Volgens diverse bronnen liggen de verhoudingen in percentage van winst, gelijkspel en verlies voor onze gasten op ca. 70 – 20 -10. Kort door de bocht hebben aanvoerder Taoufik Adnane en zijn kompanen dus iets minder dan een kwart kans dat zij een verlenging uit het vuur slepen, En een nog kleiner deel dat de volgende ronde direct na negentig minuten wordt bereikt.
Natuurlijk G.V.V.V. verraste al eens eerder Excelsior en Sparta (na strafschoppen), FC Dordrecht en Helmond Sport, maar dat zijn slechts 4 gewonnen duels van de in totaal 27 tegen bvo’s in kader van de ‘grote beker’, want alle overige gingen verloren. Hier is een winstpercentage van ca. 15% voor onze hoofdmacht van toepassing en dat is dus al met al redelijk (piep)klein.
Geen cupfighter
Daar staat dan weer tegenover dat ook Telstar niet bekend staat als een echte cupfighter. Een keer werd de halve finale gehaald in ’91-’92 waarin Roda JC met 3-0 won, en voorloper VSV won in 1938 de Holdertbeker als voorganger van de huidige ‘Dennenappel’.
Maar veel vaker was het na een of twee ronden einde oefening voor de IJmuidenaren. En als je naar de uitslagen vanaf 2014 kijkt blijkt ook dat Telstar soms veel moeite heeft, of zelfs werd uitgeschakeld door een amateurclub.
In 2014 won De Treffers met 2-1 na verlenging, het jaar daarop werd Scheveningen pas na het nemen strafschoppen (5-6) uitgeschakeld. VVSB schakelde Telstar in 2017 uit door een 4-1 winst en het jaar daarop was AFC met een overduidelijke 5-0 de baas. In jaargang ’21-’22 werd eerst Kozakken Boys met 1-2 (na verlenging) verslagen en exact hetzelfde gebeurde tegen Spakenburg (5-3), waarna PSV in de 1/8 finale met 2-1 won.
En vorig jaar moest Kon. HFC met 0-1 haar meerdere erkennen in Telstar waarna het uitgeschakeld werd door FC Twente 3-1.
We gaan daarom gewoon afwachten of de blauwe koe de witte haas pootje kan lichten.
G.V.V.V. – SC Telstar begint dinsdagavond 31 oktober om 20.00 uur op het sportpark Panhuis. Het bekerduel zal onder leiding staan van Dhr. M. Pérez uit Helmond die langs de lijn zal worden geassisteerd door Dhr. L.T. de Koning en Dhr. L. Faber. Vierde official is Dhr. G. Stegeman.
