Voorbeschouwing // Vaste klant in Tweede Divisie Excelsior M. op bezoek

  • Voorbeschouwingen

Onze gasten uit Maassluis van komende zaterdag behoren tot een klein elite clubje dat, sinds de herinvoering van de Tweede Divisie in 2016, daarin altijd present is geweest. Dat illustere clubje bestaat verder uit AFC, Kon. HFC, HHC Hardenberg, Katwijk, Kozakken Boys, De Treffers, en vreemde eend in de bijt, Jong Sparta.

Andere gevestigde namen van grootmachten in het vaderlandse amateurvoetbal ontbreken in dit roemruchte rijtje zoals b.v. de rooien en blauwen uit Bunschoten-Spakenburg, Quick Boys, Rijnsburgse Boys, Barendrecht, Scheveningen, FC Lisse, en ACV.
Als je daar dan als Excelsior Maassluis toch tussen staat dan heb je in de afgelopen seizoenen toch wel iets bijzonders gepresteerd.

Steeds hoger

De ruim een eeuw oude club – opgericht in 1918 – heeft met die respectabele leeftijd natuurlijk nadrukkelijk haar bestaansrecht al bewezen. Maar was in de laatste 50 jaar van haar bestaan toch lang niet altijd de topclub die het nu wel is. In zestien jaargangen, gerekend vanaf ’68-’69, moest men genoegen nemen met feit dat het vlaggenschip van de Tricolores één, of soms zelfs wel twee, treden lager acteerde dan het hoogste zaterdagniveau.
Als je die lijst met klassenaanduidingen en de bijbehorende eindposities overziet is het ook overduidelijk dat veerkracht en het waarmaken van de betekenis van de naam – Excelsior betekent letterlijk ‘steeds hoger’ – nadrukkelijk tot het DNA van deze voetbalclub behoort. Alleen eind jaren zeventig, begin jaren tachtig duurde het een aaneengesloten periode van zes jaar voordat het toenmalige hoogste niveau, de eerste klasse, weer werd bereikt. Maar de overige keren keerde men na een degradatie veel sneller terug naar de top van het zaterdagvoetbal.

Bijzondere vermelding

Onze opponent van aanstaande zaterdag neemt in de annalen van G.V.V.V. ook eens een bijzondere plaats in t.o.v. 15 van de achttien huidige mededingers. Daarvoor moet eerst even een klein stukje geschiedenis worden opgerakeld.
In het seizoen ’70-’71 vond de geboorte van de twee eerste klassen plaats in het zaterdagvoetbal, de toenmalige hoogste afdeling en eigenlijk, achteraf gezien, de vorming van de huidige piramidevorm. Want die evolueerde daarna via de hoofdklasse (’96-’97), naar topklasse (’10-’11), en nu dus tweede divisie, die haar start beleefde in 2016.
En in deze viertrapsraket waren Excelsior Maassluis en G.V.V.V. altijd, minimaal één seizoen, maar meestal meer, elkaars tegenstander. Dit geldt ook voor concurrenten Spakenburg en Kozakken Boys die ook in die vier verschillende klassen een of meermaals de degens kruisten met onze hoofdmacht. Voor alle overige tegenstrevers gaat die vlieger niet op, vandaar de bijzonder vermelding.

Een zeldzaam schitterend seizoen

De laatste keer dat de rood-wit-blauwe formatie – vandaar ook de bijnaam Tricolores – het kunststukje uithaalde om weer toe te treden tot de elitetroepen dateert van 2013. Toen werd het kampioenschap behaald in de hoofdklasse B en volgde promotie naar de Topklasse. En sindsdien is Excelsior M. weer ruimschoots boven Jan. Met natuurlijk als topprestaties de uiteindelijke toch wel ruime ontsnapping aan degradatie in ’14-’15 onder leiding van de ons ook bekende John de Wolf, die als interim trainer de ontslagen Cesco Agterberg was opgevolgd.
De complete apotheose volgde in het seizoen daarna onder leiding van de huidige Sparta trainer Jeroen Rijsdijk die toen als permanente coach het stokje van De Wolf over had genomen. Het werd een seizoen van: degradatiekandidaat naar kampioen in de Topklasse. Die ook eens eeuwigheidswaarde betekende, want het was de laatste te vergeven titel voordat de Tweede Divisie haar beslag kreeg. Na zes duels had de ploeg pas drie punten veroverd, maar daarna bleef men tot het einde van de competitie in 24 wedstrijden op rij ongeslagen en dus was de titel volkomen terecht. Met die ongeslagen serie werd er ook een zeldzaam record neergezet op hoogste trede van het amateurpodium. ACV bleef vorig seizoen nog een duel langer ongeslagen, maar dat was dus wel in de Derde Divisie.
Maar daarbij bleef het niet bij, want ook zondag kampioen FC Lienden moest eraan geloven in de strijd om het amateur landskampioenschap die nog op de rol stond. En als klap op de vuurpijl werd ook nog eens de supercup ten koste van Staphorst veroverd. Drie hoofdprijzen in één seizoen, eigenlijk vier, want ook de Tweede Divisie was daarmee bereikt. Beter kan niet. Daarom staat het seizoen ’15-’16 goudomrand en afgezet met edelstenen in de annalen van de voetbalclub uit Maassluis en mocht het clublogo worden getooid met een gouden ster.

Joeri Potjes, achtervolgd door Kevin Dercks, kon op 30 okt. 2021 ook niet voorkomen dat de Tricolores met de 0-2 winst aan de haal gingen.

Twee periodetitels en vice kampioen

De status die coach Jeroen Rijsdijk had verworven met bovengenoemd succes, en daarna een vijfde en zevende plaats in de eerste twee jaargangen in de Tweede Divisie met z’n Tricolores, werd door zijn voormalig ploeggenoot Dogan Corneille – ze speelden beiden voor IJsselmeervogels -, uiteraard samen met zijn manschappen, bijna probleemloos overgenomen. Want na een trage start, kwam de Excelsior trein, bij Corneille’s debuutseizoen als oefenmeester in ’18-’19, op stoom en denderde onvermoeibaar voort. Het puntenverlies in de eerste periode was net te veel van het goede om de ongenaakbare kampioen AFC te bedreigen. Maar het veroveren van zowel de tweede- als de derde periodetitel, en het uiteindelijke vice kampioenschap, zei genoeg over de power, wilskracht en het voetballend vermogen van het Corneille keurkorps.

Niet alles is goud

Tot grote teleurstelling van alles wat de club uit de stad aan Waterweg lief heeft kon die opmars daarna niet verder worden gecontinueerd. In de vier jaargangen die volgden na dat vice kampioenschap kon niet worden ontsnapt aan een eindpositie in het zogenaamde rechterrijtje op pagina 833 van teletekst. Maar gelukkig hoefden de supporters zich ook geen zorgen te maken dat de gevaarlijke streep, lees directe degradatie, in beeld kwam. Hoewel dat vorig seizoen maar een haar scheelde of Excelsior Maassluis had in de herkansing gemoeten in de play-offs. Doordat er meer doelpunten werden gemaakt t.o.v. onze regiogenoot TEC, 50 om 41, werd plaats veertien veilig gesteld en bleven de Tricolores dus tweededivisionist.
Dus ook in Maassluis is niet alles goud is wat er blinkt.

Trainersperikelen

Ongeveer vorig jaar omstreeks deze tijd gaf coach Dogan Corneille aan het na vijf jaar op sportpark Dijkpolder genoeg te vinden en op zoek te gaan naar een nieuwe uitdaging. Die vond hij al snel bij FC Rijnvogels, omdat Thomas Duivenvoorden daar werd weggehaald door Quick Boys. Daarop acteerde de clubleiding adequaat, want anderhalve maand later werd besloten om de trainer van het O21 team, Steye Jacobs, promotie te gunnen naar de hoofdmacht van de vereniging. Normaliter zou Jacobs dus aan het begin van dit seizoen zijn nieuwe taken hebben opgepakt, maar hij moest al half april jl. aan de bak omdat Dogan Corneille toen per direct een stap terug deed om negatieve spiraal in de prestaties, die was ontstaan na zijn aankondiging om te vertrekken, te doorbreken.

Je zou dat besluit kunnen zien als de handdoek voortijdig in de ring gooien en de verantwoordelijkheid ontlopen. Maar ook als de aansprakelijkheid nemen als leider en op tijd de weg vrij te maken voor een nieuw coachtalent die al was aangesteld als opvolger, en die de club al vrij goed kende. Want Jacobs liep al veel langer rond als trainer van de O17 en O18 voordat hij de jeugdige talenten van de O21 van de club onder zijn hoede nam.
Deze laatste vaststelling bleek in de praktijd de juiste te zijn geweest, want onder Jacobs bleef het vlaggenschip van Excelsior M. direct behouden op het hoogste amateurplatform en blijft het dus deel uitmaken van de kleine elite clubje waar we in aanhef al op duiden.

Slowstarter

De trend dat onze opponent veelal een slowstarter is in de competitie komt nu ook weer uit. Want de gemiddeld vrij jonge ploeg (23,6 jaar) van de ook nog jonge Steye Jacobs (39) moet momenteel de punten bij elkaar sprokkelen en dat leverde tot nu toe, één overwinning op, drie gelijke spelen en evenzovele nederlagen, waardoor het team zichzelf in de onderste regionen van ranglijst terug vind. Uiteraard is nog geen man overboord in deze fase van de competitie, want ze hebben al vaker bewezen dat ze de rug kunnen rechten en de weg omhoog weten te vinden met een mix van ervaren spelers en jong talent dat heel vaak ook nog uit de eigen jeugdopleiding afkomstig is. Die opleiding kreeg in 2016 zelfs het predicaat, beste van Nederland.

De ploeg moest de afgelopen twee zaterdagen twee nederlagen, beide 4-2, slikken tegen Spakenburg en Quick Boys. Op zich geen schande want voorlopig horen beide grootmachten uit het zaterdagvoetbal tot de kampioenskandidaten. Ook tegen de huidige koploper HHC Hardenberg ging het duel, weliswaar minimaal, verloren (0-1). Tegen andere gevestigde namen als FC Lisse, Noordwijk en Kozakken Boys werden de punten gedeeld.
Bij die laatste tegenstander begint de vergelijking tussen de gastheer en de gasten. Want G.V.V.V. speelde in de voorbereiding ook tegen de Boys uit Werkendam en dat duel eindigde ook gelijk (2-2). Datzelfde deed de ploeg van trainer Gery Vink, wederom in de oefenperiode, tegen Jong Almere City FC (3-3), en juist tegen die tegenstander pakte de Jacobs-formatie de enige winstpartij (5-3).
Natuurlijk kun je hieraan geen conclusies verbinden over de komende wedstrijd tussen de twee kemphanen, het zijn louter een statistische feitjes, maar wel lijkt het duidelijk dat het ‘probleem’ bij onze gasten aan de ‘achterkant’ zit en niet aan de ‘voorkant’. Het doelsaldo van 11 voor en 14 tegen zegt daarin genoeg.

De teleurstelling druipt eraf nadat Bram Wennekers zijn tweede van de middag heeft gemaakt.

Ongekende weelde

Wie halverwege vorig maand had gezegd dat onze hoofdmacht uit de toen komende drie ontmoetingen de maximale score zou halen tegen de respectievelijke tegenstanders Kon. HFC, AFC en vv Katwijk, was gevraagd of zij of hij een gaatje in het hoofd had, want dat leek op voorhand een welhaast onmogelijke klus gezien de zwaarte van deze tegenstrevers, en kampioen Katwijk op het eigen sportpark De Krom, als hele echte angstgegner.
Maar dan blijkt toch opeens dat ons geliefde spelletje nog steeds boordenvol verrassingen kan zitten en deed G.V.V.V. het onmogelijk geachte, door het trio duels allemaal in winst om te zetten. En dat ook allemaal nog eens op manier waar geen greintje geluk aan te pas hoefde te komen om de drie punten binnen te slepen. Nee, het waren drie overtuigende driepunters op basis van eigen kwaliteit. Met als extra bonus ook nog eens drie clean sheets voor goalie Jan van Willige en zijn defensieve kompanen en in totaal zes treffers door Latif 2x, George, Veenhof, Spies en Burgering ieder eenmaal.
Ongekende weelde voor de Veense blauwhemden die nu moeten gaan proberen daaraan een vervolg te geven door alweer een zogenaamde angstgegner, zeker gezien alle voorgaande thuiswedstrijden in de Tweede Divisie, klop te geven of anders niet te verliezen.

Angstgegner

Want sinds beide kemphanen van komende zaterdag in deze Tweede Divisie tegen elkaar speelden op het sportpark Panhuis – waarvan het ook nog bijzonder is dat er geen enkele door de toenmalige Covid-19 maatregelen werd afgelast – waren de gasten heel vaak de sterksten.
Van de zes duels vanaf ’16-’17 werden er door Excelsior M. vijf gewonnen, en slechts eenmaal wisten onze favorieten de drie punten in eigen huis te houden.
Sterker nog, de Tricolores waren ook in de laatste twee jaargangen (’14 t/m ’16) van de Topklasse de baas toen zij op bezoek waren in Veenendaal.
Samengevat staat er het volgend rijtje uitslagen genoteerd uit de acht laatste ontmoetingen op het sportpark Panhuis; 0-1, 0-1, 1-4, 0-1, 1-2, 0-2 en weer 0-2. Alleen in ’17-’18 wonnen de gastheren in eigen huis met ….. ja, ook 1-0.
Doelpunten bij G.V.V.V. versus Excelsior Maassluis zijn dus over het algemeen zeer schaars en vaak direct beslissend. Ook opvallend dat er nog nooit gelijk werd gespeeld in de in totaal 14 gespeelde duels op eigen grond, die begon in jaargang ’74-’75 in de 1ste klasse.
Conclusie: De kop boven deze alinea dekt dan ook volledig de lading.
Maar met geloof in eigen kunnen moet ook deze angstgegner het zo moeilijk mogelijk gemaakt kunnen worden!!!!!

350x in het blauw

Dat mag captain Taoufik Adnane (37) sinds de thuiswedstrijd tegen AFC achter zijn naam zetten. Want daarin speelde hij zijn 350ste officiële wedstrijd – competitie en beker – voor het vlaggenschip van onze, en zeker ook ‘zijn’ club. De in de jeugd bij G.V.V.V. begonnen Adnane, keerde na omzwervingen bij een aantal andere voetbalclubs in 2007 terug op het Panhuis, maar wist toen geen basisplaats te veroveren. Na daarna weer bij een drietal andere clubs te hebben gespeeld, kroop het blauwe bloed toch waar het niet gaan kon, en keerde de linkervleugelverdediger in 2011 terug op het oude nest en is sindsdien niet meer weg te denken uit de A-selectie.
Deze grote mijlpaal in zijn voetballoopbaan bij G.V.V.V. had Taoufik al veel eerder kunnen bereiken dan nu, in zijn in totaal veertiende seizoen, bij de hoofdmacht. Maar twee onderbroken corona seizoenen, en een vorig jaar opgelopen langdurige blessure, stonden dat in de weg. Gelukkig voor hem en de club kwam het er alsnog van en kan Adnane zich voegen in een roemrucht rijtje spelers die de club groot gemaakt, en naam bezorgd hebben, in het vaderlandse amateurvoetbal op meestal het hoogste niveau.

De statistieken van de jubilaris samengevat in dit plaatje. Als aanvulling daarop: Taoufik maakte daarin 29453 minuten en hij speelde daarnaast ook nog eens 125 oefenduels en maakte daarin 7 treffers.

Clubiconen

Van zijn generatiegenoten waarmee de wingback gedurende zijn loopbaan speelde en die net als hij ook heel veel clubtrouw aan de dag legden, maar die ondertussen de voetbalschoenen al in de wilgen hebben gehangen, of op een lager niveau zijn gaan ballen, is Adnane de absolute koploper qua aantal gespeelde duels. Dat rijtje clubiconen die 250 wedstrijden of meer hebben gespeeld, en die na hun afscheid een plekje hebben verdiend, of nog gaan verdienen, op de blauwe wand in het clubhuis zit er nu als volgt uit:

Naam: Leeftijd: Aantal duels: Opm:
Taoufik Adnane 37 351 actief bij G.V.V.V.
Wilco den Hartog 35 328 actief bij De Merino’s
Johan Jansen 34 311 gestopt
Roy Terschegget 36 285 actief bij De Merino’s
Simon Brouwer 38 280 gestopt
Bart Hulsbos 39 261 gestopt
Danny de Leeuw 34 256 actief bij G.V.V.V.

 

De aantallen wedstrijden die vorige generaties behaalden zal Taoufik Adnane normaliter gesproken niet meer kunnen benaderen, maar het is in dit kader van de huldiging van de huidige jubilaris nog wel op zijn plaats om die voorgangers, die ook mee hielpen om G.V.V.V. op te stoten in de vaart der voetbalvolkeren en jarenlange clubtrouw betoonden te benoemen.

Eind jaren zestig, begin jaren zeventig van de vorige eeuw staat in de annalen vermeld dat Gerard en Jan van de Bovenkamp (geen familie van elkaar) werden gehuldigd voor hun 500ste wedstrijd. Beiden, helaas al overleden, spelers kwamen een kleine twee decennia uit voor de club, maar toen waren de competities veel kleiner en dus zijn vermoedelijk toen ook alle gespeelde oefenduels er bij opgeteld. Het is niet meer te checken en dus moeten we de overlevering voor waarheid aannemen.
Halverwege de jaren zeventig kwam daar Piet van de Bovenkamp (broertje van Jan) bij die toen de 250 wedstrijden vervolmaakte. Hij speelde daarna nog diverse seizoenen voor de hoofdmacht maar helaas werd de teller van Piet niet verder bijgehouden en die is nu ook niet meer te achterhalen.
Exact hetzelfde verhaal gaat op voor Martien Terschegget (vader van Roy) die in 1986 werd bejubeld om het spelen van zijn 250ste wedstrijd in het blauwe tenue. Zowel Piet als Martien hebben met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid meer dan 300 officiële wedstrijden gespeeld voor onze hoofdmacht.
Van de generatie spelers, die net voordat Taoufik Adnane seniorspeler werd, hun clubtrouw bewezen zijn er twee, die de jubilaris van zaterdag hoogstwaarschijnlijk niet meer naar de kroon zal gaan steken. Want met respectievelijk 19 en 21 seizoenen hun voetsporen te hebben achtergelaten in het eerste elftal op het sportpark Panhuis staan Johan de Man en Gerard van de Pavert heel hoog in de clubiconen lijst. De Man speelde 394, en Van de Pavert 445 competitie wedstrijden bij het vlaggenschip van de club. Deze cijfers zijn voor 98% betrouwbaar omdat uw scribent deze heeft kunnen achterhalen, alleen ontbreken bij beiden nog diverse optredens in bekerduels die niet meer na te zoeken waren. Een schatting daarvan brengt het totaal officiële wedstrijden van Johan de Man op ca. 415 en van Gerard van de Pavert zelfs op 485.
Gerard hing in 2003 de schoenen in de wilgen, Johan één jaar later.

Taoufik Adnane krijgt een omhelzing van vader Driss nadat de mijlpaal van 350 duels een feit is.

Na afloop van de wedstrijd tegen AFC, waarin Taoufik Adnane deze grote mijlpaal behaalde, verscheen er aan de hand van Rik Bakker een prachtig artikel in het AD over hem en zijn grootste en trouwste fan, vader Driss. Het hoofdmotto daarin:

“Ik wil wat voor de club betekenen, de club wat voor mij. G.V.V.V. is alles voor mij.”

Dit lijkt ons een quote die precies samenvat wat voor alle andere bovenstaande clubiconen opgeld deed, of nog steeds doet.

Net als oom Achmed (l.) en papa Driss, zelf in hun jonge jaren ook jarenlang spelers bij G.V.V.V in de lagere senioren teams., moeten alle blauwe aanhangers de duim omhoog doen voor de geleverde prestaties van Taoufik.

De wedstrijd op sportpark Panhuis begint om 14.30 uur en zal onder leiding staan van Dhr. N. Boel uit Vlissingen. Hij zal langs de lijn worden bijgestaan door Dhr. M. Rasch en Dhr. L. Faber. Vierde official is Dhr. W.B. de Jong.

Tekst: GVVV.nl/Bas van Capelleveen.
Fotografie: © Stefan Koops
Stats: Daan van Eijk

Ander nieuws

Voorbeschouwing // Zetten Maguire c.s. de winnende serie voort?

Voorbeschouwingen | 06 februari 2025
Lees meer

Voorbeschouwing // Nieuw Zuid bijna onneembare veste, bovenal voor G.V.V.V.

Voorbeschouwingen | 30 januari 2025
Lees meer

Voorbeschouwing // Maakt G.V.V.V. van een kwartet een kwintet?

Voorbeschouwingen | 23 januari 2025
Lees meer