Voor de tweede wedstrijd op rij kroonde Jonathan Vergara Berrio zichzelf tot gouden wissel door na zijn invalbeurt te zorgen voor de winnende treffer. Daags na HHC Hardenberg knikkert de middenvelder met zijn doelpunt Telstar uit de beker. ‘Dan moet ik niet nadenken.’
Laatste speelminuut van de wedstrijd. Leroy George heeft net met een dieptepass Quincy Veenhof richting de achterlijn gestuurd om een voorzet te geven. De bal wordt weggewerkt door de verdediging van Telstar, maar de bal belandt recht in de voeten van Jonathan Vergara Berrio die op de rand van het zestienmetergebied staat. Hij wacht even, speelt zichzelf vrij en rondt af in de verre hoek. De ontlading die dan volgt is niet te omschrijven.
“De bal kwam per ongeluk voor mijn voeten, ik weet niet eens van wie ik hem kreeg”, is de matchwinner nog amper bijgekomen van alle emoties. “Ik zag dat de tegenstander instapte, waardoor ik rustig probeerde te blijven en het schieten wilde uitstellen. Toen de bal vrij lag dacht ik maar één ding: gewoon ‘schieten’.”
‘Werd er helemaal gek van’
Vanaf de bank, maar later ook binnen de lijnen had Vergara Berrio gezien hoe het niet lukte om de vele kansen te verzilveren. “Ik werd er helemaal gek van. We kregen zoveel kansen, maar keer op keer waren wij niet scherp genoeg in de eindfase. Uiteindelijk mocht ik hem binnenschieten. Gelukkig zijn wij door.”
“Ja, tuurlijk. Dat is ook iets voor mij”, verklaart hij zijn kalmte voor het schot. “Als de bal klaarligt denk ik niet na en moet ik gewoon schieten. Ik vertrouw op mijn schot. Het blijkt weer waarom. Ik ben een paar keer ingevallen en toen was ik niet zo gelukkig en kon ik niet scoren. De afgelopen twee wedstrijden zit het geluk wel aan mijn zijde.”
‘Heb vertrouwen in het team’
Dat de 24-jarige speler op de reservebank zit, zegt volgens hem iets over het team. “Wij zijn een goed elftal en ik heb vertrouwen in het team. Voor de wedstrijd zei ik al tegen de jongens dat we hen konden hebben. Ik had in de wedstrijd niet echt het gevoel dat zij gevaarlijk werden. We stonden goed als team. Zoals ik al zei kregen we veel mogelijkheden, maar waren wij niet scherp in de eindfase.”
“Wat ons geheim is voor alle successen? We hebben niet echt een geheim. Wij zijn een goed team bij elkaar, strijden voor elke meter. We werken gewoon keihard voor elkaar. Dat is het. Het begint bij hard werken. Als iemand het niet kan belopen, doet de ander het. Als je dat blijft doen als team, dan komt het goed.”
