Komende woensdagavond vormt het sportpark Panhuis voor de laatste keer in kalenderjaar 2023 het decor voor een thuiswedstrijd. En wat voor een!
In het kader van de tweede ronde van de TOTO KNVB beker komt er dan hoog bezoek naar Veenendaal, want G.V.V.V. werd daarin gekoppeld aan eredivisionist NEC. En juist de voetbalprofs uit Nijmegen zijn een ‘oude bekende’ als tegenstander in de strijd om die Dennenappel.
De jongere generatie fans van G.V.V.V. zal er vermoedelijk geen weet van hebben, de wat oudere supporters misschien, alleen degene die daarvan met een goed (voetbal)geheugen zijn uitgerust waarschijnlijk wel. Namelijk het feit dat NEC Nijmegen al driemaal eerder opponent was in de strijd om deze ‘grote’ beker.
In de voorgaande vier decennia aan KNVB bekerseizoenen had G.V.V.V. al wel tweemaal eerder als tegenstanders de betaald voetbal organisaties: RBC Roosendaal, TOP Oss, FC Den Bosch, Sparta Rotterdam en AZ.
Eenmalige bekerduels uit het laatste decennium, zoals onlangs tegen Telstar en daarvoor PSV, Helmond Sport, SC Cambuur, FC Dordrecht, ADO Den Haag en FC Groningen, zullen de beide mensengeslachten hoogstwaarschijnlijk nog wel helder voor de geest staan.
Maar NEC is dus als enige met afstand echt als ‘oude bekende’ te bestempelen, nu ontmoeting nummer vier aanstaande is.
Raakvlakken
NEC en G.V.V.V. hebben daarom ook door het toeval van het lot een zekere aantrekkingskracht tot elkaar in de geschiedenis van de KNVB beker. Niet alleen rijmt het aardig als leuke bijkomstigheid, maar ook de oorsprong van de beide voetbalclubs toont een zekere lotsverbondenheid en daarom is het wellicht toch geen toeval dat nu het kwartet onderlinge ontmoetingen gaat worden volgemaakt.
Waar liggen dan die raakvlakken zult u zich afvragen, nu daar gaan we antwoord op geven.
Arbeiders clash
Toen het spelletje voetbal aan het einde van de 19de eeuw overwaaide uit Engeland naar ons land, was die tak van sport in eerste instantie voorbehouden aan de elite, notabelen, ofwel de rijke lui in die tijd. Dit leidde er in Nijmegen toe, dat als de oudste stad van ons land wordt beschouwd, dat voetbalvereniging Quick in 1888 het levenslicht zag. Maar vrij snel na geboorte van dat ‘edele spelletje’ omarmde ook ‘het volk’ die sport en dat leidde ertoe dat een explosie aan oprichting van voetbalclubs ontstond.
De arbeiders uit Nijmegen richtten in 1900 de club Eendracht op, analoog aan de spreuk ‘Eendracht maakt macht’. Ook Velox zag in datzelfde jaar het levenslicht. Zes jaar later ging die club op in Quick 1888. Dat leverde een aantal ontevreden leden op die niets ophadden met het ‘elitaire’ Quick, en twee later, in 1908 dus, voor zichzelf begonnen onder de naam Nijmeegsche Voetbal Vereniging Nijmegen.
Omdat een aantal spelers moest verhuizen, kon men twee jaar na de oprichting al geen goed eerste elftal meer vormen. De bestuursleden van NVV Nijmegen zochten daarom contact met die van Eendracht. Dat alles resulteerde erin dat op 11 april 1910 NVV Nijmegen en Eendracht de krachten bundelden, fuseerden en zodoende vormden de beide clubs vanaf dat moment de Nijmegen Eendracht Combinatie ofwel het huidige NEC.
En sindsdien is het bescheiden ‘arbeidersclubje’ in een dikke eeuw dus uitgegroeid tot een zeer volwassen deelnemer aan het betaald voetbal in Nederland dat in 1954 haar beslag kreeg.
Van die scheidingslijn tussen de ‘elite’ en ‘het volk’ zijn in de loop van de vorige eeuw de meeste scherpe kantjes er wel van afgeslepen. Op papier zijn ze er nog wel, zoals in onze Tweede Divisie b.v. AFC en Kon. HFC vanwege hun traditionele achtergrond zo zouden kunnen worden benoemd als eliteclubs, maar in de dagelijkse praktijk is hier bij bijna geen enkele voetbalclub in Nederlaand meer sprake van.
Zo was het dus ook bij het ontstaan van G.V.V.V. in 1947. Dat werd opgericht als een soort tegenhanger van de huidige rode buurman DOVO (1933), wat werd gezien als een voetbalclub van en voor de kantoormensen ofwel de witte boorden, en bij G.V.V.V. ging je spelen als man van de werkvloer. Dat werd een soort van self fulfilling prophecy en doet dezer dage als je naar de geschiedenis kijkt nog steeds opgeld, maar waar in de praktijk eigenlijk niets meer merkbaar van is.
Toch zullen de beide bekeropponenten deze soort van geuzennaam alsnog blijven omarmen en wordt het daarom ook een strijd van Veense arbeiders versus die van Nijmegen.
Verdere raakvlakken
Verdere raakvlakken zijn er waar te nemen op het gebied van spelers, al blijft dit beperkt tot een trio. Voor betreft de thuisploeg zijn er twee die een verleden hebben bij NEC en nog steeds actief zijn. Andersom is het er een, maar die maakt nu deel uit van de directie bij de Nijmegenaren in de functie technisch directeur.
Een kortstondig avontuur bij de rood-groen-zwarten is voorbehouden aan onze huidige tweede doelman Ruben van Kouwen (22). Als jeugdspeler van SV Houten maakte Van Kouwen in 2017 de overstap naar de Vitesse jeugd alwaar de goalie tot medio 2020 actief bleef. Daarna volgde de gewaagde overstap naar aartsvijand NEC, waar de tweemeterman een seizoen deel uitmaakte van de O21 selectie. Hij vervolgde zijn loopbaan bij Fortuna Sittard, MVV, G.V.V.V. en PEC Zwolle om aan het begin van dit seizoen weer terug te keren op het sportpark Panhuis, waar hij vooralsnog Jan van Willige voor zich ziet als eerste sluitpost. Maar misschien is coach Gery Vink gevoelig voor sentimenten en krijgt Ruben van Kouwen de voorkeur onder de lat in deze bekerstrijd.
Iemand die het langer uithield op De Goffert is Leroy George (36). De in Paramaribo geboren linkerspits is een ware voetbalnomade die als prof speelde voor verschillende binnen- en buitenlandse clubs en via de amateurs van De Treffers en VVSB aan het begin van dit seizoen in Veenendaal belandde. Maar hij startte zijn lange voetballoopbaan in 2007 bij FC Utrecht om daarna in 2010 bij de Nijmegenaren terecht te komen. Drie seizoenen lang konden de NEC fans van zijn voetbal kunsten genieten, met als absoluut hoogtepunt zijn winnende en iconische treffer in de Gelderse derby tegen eeuwige rivaal Vitesse in 2012, en dat nog wel in het hol van de leeuw waar in 33 jaar nog niet gewonnen was (zie bovenstaand Youtube filmpje). Hij was toen teammaat van de huidige NEC spelers Jasper Cillessen, Lasse Schöne en Bram Nuytinck en daarom zal het misschien voor de huidige G.V.V.V. speler als een soort reünie voelen om hen nu weer tegen te komen in of buiten het veld. Want het is natuurlijk aan de beide coaches Vink en Meijer of zij speelminuten gunnen aan deze vier oudgedienden. Vanwege die winnende treffer kon en kan George niet meer stuk voor alle rood-groen-zwarte fans en zullen zij wellicht hopen dat de trainers oog hebben voor de sentimenten.
Andersom is G.V.V.V. heel veel dank verschuldigd aan de technisch directeur Carlos Aalbers van NEC. Hoezo zullen de jongeren zich misschien afvragen, waar dit voor de oudere generatie alleen maar mooie herinneringen zal oproepen. Mister NEC, want zo mag de nu 59-jarige Aalbers zeker worden genoemd – met 466 duels in de hoofdmacht neemt hij de derde plaats in op die ranglijst – sloot in 1996, na veertien seizoenen enkel en alleen actief te zijn geweest voor NEC, zijn profloopbaan af. Maar omdat zo’n voetbaldier meestal nu eenmaal niet zo plotsklaps het zonder zijn geliefde spelletje kan en wil doen, wisten de toenmalige beleidsbepalers Carlos te strikken om af te gaan bouwen op het sportpark Panhuis.
Het werd een instant succes, want in het jaar dat G.V.V.V. 50 jaar bestond, de Hoofdklasse aan haar eerste seizoen begon, wist de formatie van trainer Frans Adelaar 50 punten te veroveren en ook nog eens 50 doelpunten te scoren in 26 duels. De symboliek van 50-50-50 was voldoende om het kampioenschap in de Hoofdklasse B te veroveren en Carlos Aalbers was in dat team een van de grootste steunpilaren. Met al zijn ervaring, voetbalslimmigheden en natuurlijk leiderschap was hij de motor op het middenveld die zijn medeteamgenoten naar een hoger plan tilde. Die waardering werd ook uitgedrukt in de einduitslag van het jaarlijkse beste spelers klassement waarin Carlos Aalbers, samen met G.V.V.V. coryfee en toenmalig captain Johan de Man, met een exact gelijk gemiddelde op de eerste plaats eindigde, zoals u op de foto kunt zien.
NEC altijd ruimschoots bovenliggend
Tot onze grote spijt kon Aalbers niet behouden worden voor nog een seizoen in Veenendaal. Zakelijke en privé beslommeringen deden hem besluiten om nog wel lid te blijven, maar alleen als de nood aan de man was, zou hij komen opdraven. Dat gebeurde in ’97-’98 eenmaal in en bij Bennekom. Door dat besluit miste Aalbers ook het treffen met zijn oude en huidige liefde.
Want in ’97-’98 mocht G.V.V.V. in de strijd om de Amstel-Cup, de toenmalige naam van de KNVB beker, het in de poulefase waarmee de strijd om de ‘Dennenappel toen startte voordat de knock-out ronden begonnen, het voor de allereerste keer opnemen tegen NEC. De andere deelnemers waren De Treffers en FC Emmen. Het werd, net als de volgende twee ontmoetingen, geen onverdeeld genoegen voor onze hoofdmacht, want op 16 augustus 1997 stond er na negentig spelen 0-8 op het scorebord. En wellicht was Carlos Aalbers achteraf zeer opgelucht dat hij dat niet had hoeven meemaken. Marcel Koning en Oleg Portilo waren de beulen voor G.V.V.V. met vier en drie treffers en Emiel van Eijkeren maakte de acht vol.
Uiteraard overleefden de profs uit Emmen en Nijmegen de poulefase, en onze gasten werden daarna na winst tegen ADO (2-1) in de 1/8 finale uitgeschakeld door SC Heerenveen (1-3). G.V.V.V verloor alle overige duels ook: 1-7 thuis tegen FC Emmen, en 2-1 uit bij De Treffers. Wel viel daarbij een bijzonderheid te noteren, want de enige twee goals die de blauwhemden maakten kwamen op naam van Bart Broeder, die dat seizoen overgekomen was van SV Huizen, en nu al jarenlang teammanager is van ons vlaggenschip.
Broeder zal er hoogstwaarschijnlijk ook bij zijn geweest toen drie jaar later opnieuw NEC, samen met TOP Oss en wederom De Treffers tegenstanders waren in de poulefase van de Amstelcup. Op 30 augustus 2000 kwamen de Nijmegenaren opnieuw een bezoek brengen op de blauwe zijde van het Panhuis. Onder leiding van trainer Johan Neeskens en met Albert van der Sleen onder de lat – die in het seizoen ’16-’17 keeperstrainer was bij onze club en daarna PSV ging dienen – zorgden Mike Zonneveld, Jack de Gier en Danny Hesp voor de alleszins acceptabele 0-3 eindstand. Opvallend feitje van dat duel was dat Pieter Vink, huidig bestuurslid technische zaken bij Noordwijk, de wedstrijd als referee in goede banen leidde. De geschiedenis herhaalde zich want onze favorieten verloren ook de andere twee duels en de beide profclubs overleefden deze fase. Uiteindelijk strandde NEC in 1/8 finale tegen Feyenoord (1-2).
En alsof de duvel er mee speelde kwam NEC opnieuw uit de koker aan het begin van seizoen ’02-’03. Het was dit keer een poule van drie met als andere deelnemer JVC Cuijk. Alleen moest G.V.V.V dat keer op bezoek in De Goffert. In groep 13 stond dat duel op 13 augustus 2002 op de rol, dus dat kon bijna niet goed gaan als je tenminste bijgelovig bent. Maar ook zonder dat maakte eredivisionist NEC korte metten met de amateurs van G.V.V.V. die toen onder leiding van de kleurrijke en langstzittende trainer in de gehele geschiedenis van club, Arie Schans stonden. Van deze wedstrijd weten we zeker dat teammanager Bart Broeder die live heeft meegemaakt want dat hebben we in archieven terug kunnen vinden. Die ondervond dus aan den lijve hoe de Neeskens brigade via Gorgi Hristov (2x), Youssouf Hersi, Resit Schuurman, Danny Hesp (2x) en Dennis de Nooijer de 7-0 eindstand op het scorebord zette.
Ook toen was het hetzelfde liedje, G.V.V.V. sloot puntloos deze poulefase af en onze gasten gingen door naar de volgende ronde. Daarin troffen ze HSV Hoek, vorig seizoen nog tegenstander van G.V.V.V. in de Derde Divisie, wat met 1-2 werd verslagen. In de derde ronde werd rood-groen-zwarte formatie uitgeschakeld door Roda JC in Kerkrade (1-0). Bijzonderheid daarvan, dat gebeurde na een zogenaamde ‘golden goal’ in de 113de minuut.
Kleinduimpje tegen de reus
Hoewel dit allemaal ruimschoots verleden tijd is, zijn de onderlinge verhoudingen natuurlijk niet veranderd en wordt het een strijd van David tegen Goliath ofwel de reus tegen kleinduimpje. Want zo moeten de verhoudingen gezien worden vanwege het klassen verschil tussen de gastheren en de gasten.
De Nijmegenaren daalden in die tussentijd wel tweemaal af naar de huidige KKD, maar keerden ook weer terug naar het allerhoogste niveau in ons land, de Eredivisie. En daarin waren ze meestal een aardige middenmoter. Zo ook nu, want na een beetje een aarzelende start, is de ploeg van coach Rogier Meijer door drie winstpartijen op rij de club in bonus en sloot het daardoor aan bij de subtoppers. Gezien de kwaliteit van de selectie, met o.a. voormalig en huidig internationals van diverse Oranje gelederen, zoals o.a. Jasper Cillessen, Bram Nuytinck, Dirk Proper, Elayis Tavşan, Sontje Hansen, Philippe Sandler, Youri Baas en dan ook nog diverse buitenlandse nationaal elftal spelers zoals Lasse Schöne en clubtopscorer Magnus Matsson (9 goals), mag dat ook niet verwonderlijk genoemd worden.
In de eerste ronde werd Roda JC in Nijmegen met 5-3 verslagen en dus zal G.V.V.V. er nu aan moeten geloven. Door het intreden van de winterstop waardoor er geen spelers rust hoeft worden gegeven of kleine pijntjes moeten herstellen voor een volgend competitieduel rekenen we erop dat onze gasten op volledige oorlogssterkte naar Veenendaal afreizen. Uiteraard zal dit nog steeds zonder spits Bas Dost zijn die nog herstellende is van het plotselinge buiten bewustzijn raken in het duel bij AZ. Namens alle G.V.V.V.-ers wensen wij Dost ook zeer spoedig herstel toe en hopen dat hij op niet al te lange termijn weer als voetballer op de velden te bewonderen is.
Reuze klein
Op basis daarvan is het dan ook een hele grote wagenwijd openstaande poort intrappen om te stellen dat de Meijer brigade de torenhoge favoriet is en zich niet wil en zal laten verrassen door de amateurs van zijn evenknie Gery Vink. Verrassen deed onze hoofdmacht dus wel in de eerste ronde toen eerstedivisionist Telstar met 1-0 werd verslagen, maar NEC is uiteraard een ander kapittel. Ook eerder stunten de blauwhemden wel eens door overwinningen op FC Dordrecht, Helmond Sport en Sparta Rotterdam (w.n.s.), maar dat waren toen allen Eerste Divisie clubs.
De enige winst op een eredivisionist uit de gehele clubgeschiedenis dateert uit het grandioze bekerseizoen ’11-’12 – waarin ook de wedstrijd tegen Sparta zat – toen in de derde ronde Excelsior op Woudesteijn met 0-3 werd verslagen door twee doelpunten van de huidige assistent-trainer Dennis van Meegdenburg en de andere van Jasper Bolland kwam. In de kwartfinale vond G.V.V.V. toen haar Waterloo in een ijskoud Afas stadion, waarin AZ eerst op achterstand werd gezet, wederom door Van Meegdenburg, en Maarten Martens met twee goals de 2-1 eindstand bepaalde.
De kans dat er dus gestunt gaat worden door captain Taoufik Adnane en zijn manschappen is gezien de statistieken en het niveau verschil dus reuze klein. Maar dat G.V.V.V. haar huid zo duur mogelijk gaat verkopen, daarover zullen de ruim 3000 aanwezige toeschouwers zich geen zorgen hoeven te maken. Want niets is een betere motivatie voor een voetballer om als underdog het tegendeel proberen te gaan bewijzen. Het zou in ieder geval al mooi zijn als de Vink brigade erin slaagt om die hatelijke nul doelpunten uit de vorige drie ontmoetingen uit de geschiedenis boeken te schieten. Als de vijfde colonne van de Blauwen er volledig achter gaat staan en hun acteurs opzweept zodat zij hun grenzen oprekken is dat wellicht mogelijk en wordt de reuze kleine kans op een positief resultaat een ietsepietsie groter. Want je zult altijd moeten scoren om te kunnen winnen, zoals de overleden voetbalfilosoof nummer 14 in al zijn wijsheid in het verleden al aangaf.
G.V.V.V. – NEC Nijmegen begint komende woensdagavond om 20.00 uur op het sportpark Panhuis, en zal onder leiding staan van Dhr. J. Rozendal uit Zwaagwesteinde. Hij zal langs de lijn zal worden geassisteerd door Dhr. H.A.M. van de Ven en Dhr. F. Ozinga. Vierde official is Dhr. M.F.M.G. Eijgelsheim.
Tekst: GVVV.nl/Bas van Capelleveen
Fotografie: Joop Maassen
Op de elftalfoto van 1996 – 1997 ziet u:
Achterste rij v.l.n.r. : Melrik Beukers, Kees Gerritsen, Dennis Epskamp, Richard Schreuder, Paul Hartog en Marco van de Pol.
Middelste rij v.l.n.r. : Arend Buitenhuis (†), Said Larossi, Ad Beukers, Berto Smit, Ruud van de Peppel, Harry van de Haar en Kees Muller.
Voorste rij v.l.n.r. : Carlos Aalbers, Gerard van de Pavert, Marco de Jager, Frans Adelaar, Jelis Leppers (†), Jan van Rabenswaay, Johan de Man en André Zondag.
