Na een weekje van rust voor onze hoofdmacht is sinds begin deze week weer de volledige focus gericht op de hervatting van de competitie met daarin Koninklijk bezoek op het sportpark Panhuis. Want de Haarlemsche Football Club van 1879 draagt dat erepredicaat sinds 1959 met veel verve als voorvoegsel.
Klassiek
Waar duels tegen b.v. Spakenburg en Kozakken Boys historisch gezien de naam klassieker met ere moge dragen gezien de grote aantallen onderlinge confrontaties, kan die kwalificatie nu weer worden gebruikt. Alleen niet in de zin van het aantal wedstrijden dat is gespeeld tegen Kon. HFC, want het wordt pas de elfde onderlinge ontmoeting tussen de Veenendalers en Haarlemmers in competitieverband, maar hier is klassiek van toepassing op onze gasten.
De betekenis van dat woord in deze constructie is: Iets uit het verleden dat een alom bekend en een uniek symbool of icoon geworden is.
Bekend
Iedere voetballiefhebber met historisch besef weet dat de bakermat van het ons zo geliefde spelletje in Haarlem lag. Preciezer gezegd, opponent de Haarlemsche Football Club, werd opgericht in 1879 en is daarmee de oudste nog steeds bestaande voetbalvereniging van Nederland.
Bekend werden ze al aan het einde van de negentiende- en begin twintigste eeuw door 3x Nederlands landskampioen te worden en ook 3x de Holdertbeker – de voorloper van de KNVB beker – te winnen. Maar er zullen nog zeer weinig mensen in leven zijn die daar een actieve herinnering aan hebben. Wel natuurlijk aan de traditionele nieuwsjaarswedstrijd tegen de ex-internationals, die in 1923 haar eerste uitvoering kende, en die later ook diverse keren live op de kijkbuis werd uitgezonden. Logischerwijs volgden er na voornoemde glorieperiode nog wel meer kampioenschappen en ook degradaties, maar die werden uitsluitend behaald in de lagere regionen.
Icoon
Om uit te groeien tot iconische status in het amateurvoetbal had de Haarlemsche Football Club, die bij het 80-jarig bestaan het predicaat Koninklijk kreeg toebedeeld, dus een heel lang bestaansrecht nodig en is dat predicaat natuurlijk een extra boost geweest. Want er zijn maar twee andere voetbalclubs in ons land, namelijk, Kon. HVV en Kon. UD, die ook dat voorvoegsel mogen voeren.
Die iconische status kreeg in 2011 nog een extra opwaardering toen de zondag Hoofdklasse werd bereikt, het toen één na hoogste amateurniveau. Want voorheen voetbalde het vlaggenschip van de club in de zogenaamde kantlijn van het amateurvoetbal in ons land.
Het debuut daarin was moeizaam maar via de nacompetitie werd het vege lijf gered en kreeg de ‘traditionsverein’ de smaak meer dan te pakken. Dat leverde in 2014 het kampioenschap op en daarmee promotie naar de zondag Topklasse. Ook daarin voelde HFC zich als een vis in het water en via een zesde en derde positie op de ranglijst werd de hernieuwde Tweede Divisie 2016 ook een makkelijke prooi voor de wit-blauwe formatie.
Stabiel
Op die amateurladder maken onze gasten van zaterdag mooie stappen voorwaarts en zijn daardoor uitgegroeid daardoor tot een stabiele tweededivisionist. Debuterend met een dertiende plek, kreeg dat een ’17-’18 een vervolg als aanvoerder van het zogenaamde rechterrijtje. En het seizoen daarna verraste de nieuwbakken coach Gertjan Tamerus samen met zijn team – waar hij zelf als speler deel van uitmaakte bij de diverse stappen omhoog – en als opvolger van de gepokt en gemazzelde Ted Verdonkschot, vriend en vijand door het behalen van een vierde stek in de eindrangschikking.
Daar was niets gestolen of geflatteerd aan. Een prachtige serie van twaalf ongeslagen wedstrijden, die liep van eind oktober 2018 tot en met half februari dat jaar, stuwde HFC op in de vaart der voetbalvolkeren met een derde plek als hoogste notering. Dat hoge niveau kon net niet worden vastgehouden, maar ongetwijfeld zal de debuterende coach, zijn pupillen en de gehele achterban daar geen traan om hebben gelaten. Die vierde positie was en is een prestatie van formaat en blijkt ook geen incident te zijn geweest. Want hoewel daarna, in het onderbroken seizoen ’19-’20, die status van subtopper niet kon worden geëvenaard was de middenmoot positie eveneens prima te noemen voor de, relatief gezien, nieuwkomer op het hoogste amateur platform in ons land. Het zeer korte seizoen ’20-’21 is geen indicatie, maar daarna pakten de Haarlemmers de draad gewoon weer op. Want in de jaargang waarin onze favorieten het loodje legden en degradeerden showde HFC haar beste prestatie ooit in de Tweede Divisie door de tweede periodetitel te pakken en uiteindelijk de ‘bronzen medaille’ te veroveren achter kampioen Katwijk en runner-up HHC Hardenberg.
Vorig seizoen had Tamerus brigade, die zijn contract vorig jaar alweer voor twee seizoenen verlengde, een moeizame start. Bij het ingaan van de winterstop bevond HFC zich net boven de gevaarlijke streep. Maar in de daarna volgende 16 wedstrijden werd er slechts tweemaal verloren en was HFC, op kampioen Katwijk na, de best presterende ploeg in het jaar 2023. Die mooie opmars leverde uiteindelijk de zevende positie op de ranglijst op en daarmee bevestigde de club haar redelijk stabiele plek op het hoogste amateurniveau.
Weer veel mutaties
Aan het begin van dit seizoen werd Kon. HFC, zoals al in eerdere jaargangen al was gebeurd, weer aardig leeggeplukt door de meer kapitaalkrachtige clubs. Want Koen Tros en Sietse Brandsma vertrokken naar Katwijk, Jim Hulleman en André Morgan naar IJsselmeervogels. Laatstgenoemde sloot in de winterstop aan bij Rijnsburgse Boys.
Guus Offerhaus werd opgepikt door Quick Boys, Oscar Wilffert door Noordwijk en John Hilton door FC Dordrecht. En als klap op de vuurpijl werd de topscorer Zakaria Eddahchouri (17 treffers) ingelijfd door Telstar. Tenslotte hing Danny Hols als sterkhouder na zeven seizoenen HFC-er te zijn geweest de schoenen in de wilgen.
Ondank al deze aderlatingen wisten de technisch verantwoordelijken toch de selectie weer snel op pijl te brengen waarbij het teruggetreden OFC, wat stopte met prestatie voetbal, hofleverancier was. Want Burger, Springer, Frimpong en Veerman hebben allen een voetbalverleden in Oostzaan. Daarnaast kwam Ploem van Hercules, Rier van St. Lucia (Malta), Bouchnafa van Emmen O21, Ramdjanamsingh van Go Ahead Eagles O21, Van der Sar van Panthers (USA) (en inderdaad zoon van en ook doelman) en Taha die zonder club zat en voorheen bij Telstar en FC Twente O21 speelde.
Coach Gertjan Tamerus wist toch al die plaatsvervangers snel in te passen want begin november stond zijn ploeg keurig op een vierde positie en leken al die wisselingen van de wacht geen sportieve consequenties te hebben. Maar voetbal is en blijft een onvoorspelbaar spelletje, want opeens kwam de klad erin en behaalde zijn ploeg uit de volgende acht duels slechts vier punten uit evenzovele gelijke spelen en volgde er dus een duikeling op ranglijst.
Die neerval werd pas vorige week een halt toe geroepen, want bij de inhaalwedstrijd in Maassluis tegen Excelsior was er een overtuigende 0-3 winst, waarmee clubtopscorer Cas Dijkstra zijn totaal met twee goals verhoogde tot 10, en de jonge middenvelder uit de eigen opleiding, Joas Kors (19) het trio volmaakte en ook bij de twee goals van Dijkstra aangever was.
Verloren zonen terug
In het winterse transferwindow zag HFC tot groot genoegen van de fans ook twee verloren zonen terugkeren naar het sportpark aan de Spanjaardslaan. Want zowel Robin Eindhoven als Wessel Boer maakten eerst furore in Haarlem voordat ze in voetbalbolwerk Spakenburg hun voetbalkunsten gingen vertonen. Eindhoven deed dat zowel bij de blauwen als de rooien, Boer alleen bij de rooien van sportpark De Westmaat. Aanvaller Eindhoven en verdediger Boer hebben ondertussen alweer de nodige minuten gemaakt in het hun vertrouwde wit-blauwe tenue.
Ook werd nog middenvelder Flip Klomp tussentijds gehuurd van Volendam waarmee het contigent wijdbroeken op vijf kwam. Want ook Max Veerman, Gerry Vlak, Mitchel Machaelis en Niels Springer hebben Volendammer roots, hetzij als speler of als geboortedorp.
Kortom onze opponent hoopt met de komst van de twee verloren zonen en wat nieuw bloed in de selectie een nieuwe impuls te hebben gekregen om de weg omhoog weer terug te vinden in de Tweede Divisie.
Merkwaardig
Het is een algemeen bekende voetbalwijsheid dat heel vaak bij thuiswedstrijden de meeste punten worden veroverd in het licht van een geheel seizoen gezien. De ploeg van Gery Vink voldoet in dit seizoen tot nu toe geheel aan die ongeschreven voetbalwet. Van de in totaal 35 veroverde punten werden er 20 op het eigen vertrouwde Panhuis behaald tegen 15 op vreemde bodem, uit ieder tien duels. De geschiedenis leert dat tegenstander Kon. HFC in de voorgaande zeven seizoenen slechts eenmaal niet aan die wet voldeed. Maar nu lijken ze op weg om die ene uitzondering die de regel bevestigd opnieuw gestalte te gaan geven.
Want uit de 9 duels in Haarlem schreef de ploeg eenzelfde aantal punten achter haar naam. Maar buitenshuis werden er al 11 gespeeld en daarin achttien punten gepakt. Ook in het doelsaldo is dat duidelijk terug te zien: 13-16 thuis, om 21-16 uit.
Daarmee zal ook vraagstelling in de titelkop boven deze voorbeschouwing duidelijk zijn.
Zijn goals wederom duur?
Die vraagstelling kunnen we ook poneren v.w.b. het scorend vermogen van de beide kemphanen van komende zaterdag. Want voordat de Tamerus pupillen afgelopen zaterdag met 0-3 wonnen van Excelsior M. was het zeer zuinigjes gesteld met het maken van treffers. De vier gelijke spelen tegen Quick Boys, Kozakken Boys, Noordwijk en Jong Almere City kwamen allen tot stand via 1-1. En in twee verlies partijen tegen Spakenburg en FC Lisse wisten de Haarlemmers ook maar eenmaal te scoren.
En toeval of niet G.V.V.V. boekte haar laatste ruime overwinning ook uit in Maassluis met dezelfde cijfers als HFC, alleen was Jong Sparta daar toen tegenstander. Maar gelukkig bleven onze favorieten daarna wel winnen zij het iedere keer met het minimale verschil van één doelpunt: ADO ’20 2-1, Scheveningen 1-0 en Rijnsburgse Boys 1-2
Zelfs het oefenduel tegen derdedivisionist Kampong vorige week eindigde met één doelpunt verschil: 4-3
Maar zolang dat zal geschieden zul je niemand die de Veense blauwen vertegenwoordigd en/of ondersteund horen klagen, want winnen levert gewoon drie punten op ook al is het verschil in doelpunten minimaal.
Gezien de vorige drie duels tussen de Veenendalers en de Haarlemmers zou je bijna kunnen voorspellen dat het maken van treffers nu ook weer een vrij moeilijke bezigheid zou kunnen zijn. Want in ’21-’22 eindigden beide duels in gelijke spelen: 0-0 in Haarlem en 1-1 in Veenendaal.
Op 16 september 2023 was onze huidige clubtopscorer Ilias Latif (7 goals) in de blessuretijd van de eerste helft de matchwinner met het enige doelpunt in het heenduel. Als Ilias datzelfde kunststukje zaterdag kan herhalen zul je wederom geen enkele G.V.V.V.-er horen mopperen. En dat geldt natuurlijk ook als een van zijn teammaten die verantwoordelijkheid neemt en het daarbij blijft v.w.b. het maken van goals.
G.V.V.V. – Koninklijke HFC begint om 14.30 uur op het sportpark Panhuis en zal onder leiding staan van scheidsrechter Dhr. P. Henshuijs (Amsterdam), die langs de lijnen zal worden geassisteerd door Dhr. M. Fieret en Dhr. N.M. Veldhuis. Vierde official is Dhr. S. Kiremit.
