Voor de tweede keer dit seizoen gaat de reis komende zaterdag richting Maassluis. De eerste keer was Jong Sparta gastheer op sportpark Dijkpolder, maar die waren zelf ook te gast aldaar. Nu ontvangt de echte bewoner van deze accommodatie Excelsior Maassluis ons vlaggenschip.
Onze gastheren van aanstaande zaterdag behoren tot een klein elite clubje dat, sinds de herinvoering van de Tweede Divisie in 2016, daarin altijd present is geweest. Dat illustere clubje bestaat verder uit AFC, Kon. HFC, HHC Hardenberg, Katwijk, Kozakken Boys, De Treffers, en vreemde eend in de bijt, Jong Sparta.
Andere gevestigde namen van grootmachten in het vaderlandse amateurvoetbal ontbreken in dit roemruchte rijtje zoals b.v. de rooien en blauwen uit Bunschoten-Spakenburg, Quick Boys, Rijnsburgse Boys, Barendrecht, Scheveningen, FC Lisse, en ACV.
Als je daar dan als Excelsior Maassluis toch tussen staat dan heb je in de afgelopen seizoenen toch wel iets bijzonders gepresteerd.
Steeds hoger
De ruim een eeuw oude club – opgericht in 1918 – heeft met die respectabele leeftijd natuurlijk nadrukkelijk haar bestaansrecht al bewezen. Maar was in de laatste 50 jaar van haar bestaan toch lang niet altijd de topclub die het nu wel is. In zestien jaargangen, gerekend vanaf ’68-’69, moest men genoegen nemen met feit dat het vlaggenschip van de Tricolores één, of soms zelfs wel twee, treden lager acteerde dan het hoogste zaterdagniveau.
Als je die lijst met klassenaanduidingen en de bijbehorende eindposities overziet is het ook overduidelijk dat veerkracht en het waarmaken van de betekenis van de naam – Excelsior betekent letterlijk ‘steeds hoger’ – nadrukkelijk tot het DNA van deze voetbalclub behoort. Alleen eind jaren zeventig, begin jaren tachtig duurde het een aaneengesloten periode van zes jaar voordat het toenmalige hoogste niveau, de eerste klasse, weer werd bereikt. Maar de overige keren keerde men na een degradatie veel sneller terug naar de top van het zaterdagvoetbal.
Bijzondere vermelding
Onze opponent van aanstaande zaterdag neemt in de annalen van G.V.V.V. ook eens een bijzondere plaats in t.o.v. 15 van de achttien huidige mededingers. Daarvoor moet eerst even een klein stukje geschiedenis worden opgerakeld.
In het seizoen ’70-’71 vond de geboorte van de twee eerste klassen plaats in het zaterdagvoetbal, de toenmalige hoogste afdeling en eigenlijk, achteraf gezien, de vorming van de huidige piramidevorm. Want die evolueerde daarna via de Hoofdklasse (’96-’97), naar Topklasse (’10-’11), en nu dus Tweede Divisie, wat haar start beleefde in 2016.
En in deze ‘viertrapsraket’ waren Excelsior Maassluis en G.V.V.V. altijd, minimaal één seizoen, maar meestal meer, elkaars tegenstander. Dit geldt ook voor de concurrenten Spakenburg en Kozakken Boys die ook in die vier verschillende klassen een of meermaals de degens kruisten met onze hoofdmacht. Voor alle overige tegenstrevers gaat die vlieger niet op, vandaar de bijzondere vermelding.
Een zeldzaam schitterend seizoen
De laatste keer dat de rood-wit-blauwe formatie – vandaar ook de bijnaam Tricolores – het kunststukje uithaalde om weer toe te treden tot de elitetroepen dateert van 2013. Toen werd het kampioenschap behaald in de hoofdklasse B en volgde promotie naar de Topklasse. En sindsdien is Excelsior M. weer ruimschoots boven Jan. Met natuurlijk als topprestaties de uiteindelijke toch wel ruime ontsnapping aan degradatie in ’14-’15 onder leiding van de ons ook bekende John de Wolf, die als interim trainer de ontslagen Cesco Agterberg was opgevolgd.
De complete apotheose volgde in het seizoen daarna onder leiding van de huidige Sparta trainer Jeroen Rijsdijk die toen als permanente coach het stokje van De Wolf over had genomen. Het werd een memorabel seizoen dat kan worden samengevat: ‘Van degradatiekandidaat naar kampioen in de Topklasse’. Die prachtige topprestatie kreeg ook eens eeuwigheidswaarde, want het was de laatste te vergeven titel voordat de Tweede Divisie haar beslag kreeg. Na zes duels had de ploeg pas drie punten veroverd, maar daarna bleef men tot het einde van de competitie in 24 wedstrijden op rij ongeslagen en dus was de titel volkomen terecht. Met die ongeslagen serie werd er ook een zeldzaam record neergezet op hoogste trede van het amateurpodium. ACV bleef vorig seizoen nog een duel langer ongeslagen, maar dat was dus wel in de Derde Divisie.
Maar daarbij bleef het niet bij, want ook toenmalig zondag kampioen FC Lienden – ondertussen weer afgedaald naar de kantlijn van het amateurvoetbal – moest eraan geloven in de strijd om het amateur landskampioenschap dat nog op de rol stond. En als klap op de vuurpijl werd ook nog eens de supercup ten koste van Staphorst veroverd. Drie hoofdprijzen in één seizoen, eigenlijk vier, want ook de Tweede Divisie was daarmee bereikt. Beter kan niet. Daarom staat het seizoen ’15-’16 goudomrand en afgezet met edelstenen in de annalen van de voetbalclub uit Maassluis en mocht het clublogo worden getooid met een gouden ster.
Twee periodetitels en vice kampioen
De status die coach Jeroen Rijsdijk had verworven met bovengenoemd succes, en daarna een vijfde en zevende plaats in de eerste twee jaargangen in de Tweede Divisie met z’n Tricolores, werd door zijn voormalig ploeggenoot Dogan Corneille (ze speelden beiden voor IJsselmeervogels), uiteraard samen met zijn manschappen, bijna probleemloos overgenomen. Want na een trage start, kwam de Excelsior trein, bij Corneille’s debuutseizoen als oefenmeester in ’18-’19, op stoom en denderde onvermoeibaar voort. Het puntenverlies in de eerste periode was net te veel van het goede om de ongenaakbare kampioen AFC te bedreigen. Maar het veroveren van zowel de tweede- als de derde periodetitel, en het uiteindelijke vice kampioenschap, zei genoeg over de power, wilskracht en het voetballend vermogen van het Corneille keurkorps.
Niet alles is goud
Tot grote teleurstelling van alles wat de club uit de stad aan Waterweg lief heeft kon die opmars daarna niet verder worden gecontinueerd. In de vier jaargangen die volgden na dat vice kampioenschap kon niet worden ontsnapt aan een eindpositie in het zogenaamde rechterrijtje op pagina 833 van teletekst. Maar gelukkig hoefden de supporters zich ook geen zorgen te maken dat de gevaarlijke streep, lees directe degradatie, in beeld kwam. Hoewel dat vorig seizoen maar een haar scheelde of Excelsior Maassluis had in de herkansing gemoeten in de play-offs. Doordat er meer doelpunten werden gemaakt t.o.v. onze regiogenoot TEC, 50 om 41, werd plaats veertien veilig gesteld en bleven de Tricolores dus tweededivisionist.
Dus ook in Maassluis is niet alles goud is wat er blinkt.
Trainersperikelen
In november 2022 gaf coach Dogan Corneille aan het na vijf jaar op sportpark Dijkpolder genoeg te vinden en op zoek te gaan naar een nieuwe uitdaging. Die vond hij al snel bij FC Rijnvogels, omdat Thomas Duivenvoorden daar werd weggehaald door Quick Boys.
(Helaas heeft Corneille eind januari jl. moeten besluiten vanwege gezondheidsproblemen te stoppen bij FC Rijnvogels).
Daarop acteerde de clubleiding adequaat, want anderhalve maand later werd besloten om de trainer van het O21 team, Steye Jacobs, promotie te gunnen naar de hoofdmacht van de vereniging. Normaliter zou Jacobs dus aan het begin van dit seizoen zijn nieuwe taken hebben opgepakt, maar hij moest al half april vorig jaar aan de bak omdat Dogan Corneille toen per direct een stap terug deed om negatieve spiraal in de prestaties, die was ontstaan na zijn aankondiging om te vertrekken, te doorbreken.
Je zou dat besluit kunnen zien als de handdoek voortijdig in de ring gooien en de verantwoordelijkheid ontlopen. Maar ook als de aansprakelijkheid nemen als leider en op tijd de weg vrij te maken voor een nieuw coachtalent die al was aangesteld als opvolger, en die de club al vrij goed kende. Want Jacobs liep al veel langer rond als trainer van de O17 en O18 voordat hij de jeugdige talenten van de O21 van de club onder zijn hoede nam.
Deze laatste vaststelling bleek in de praktijk de juiste te zijn geweest, want onder Jacobs bleef het vlaggenschip van Excelsior M. direct behouden op het hoogste amateurplatform en blijft het dus deel uitmaken van de kleine elite clubje waar we in inleiding al op duiden.
Slowstarter nog niet op snelheid
De trend dat onze opponent veelal een slowstarter is in de competitie gebeurde nu ook weer. Maar waar in eerdere seizoenen in een later stadium de weg omhoog kon worden gevonden is daar nu helaas, voor allen die de Tricolores een warm hart toedragen, geen sprake van. Want de gemiddeld vrij jonge ploeg (ca. 24 jaar) van de ook nog jonge Steye Jacobs (39) moet het gehele seizoen al de punten bij elkaar sprokkelen en dat leverde tot nu toe, drie overwinning, zes gelijke spelen en vijftien nederlagen op, waardoor het team zichzelf op een rechtstreekse degradatieplaats terug vind. Uiteraard is nog geen man overboord in deze fase van de competitie, want er zijn nog dertig punten te verdelen, maar het is wel alarmfase één op sportpark Dijkpolder. Daar weten wij in Veenendaal alles van want in ’21-’22 verkeerde onze hoofdmacht in hetzelfde schuitje en was het ontlopen van directe degradatie het ultieme doel. Wat uiteindelijk ook lukte, maar via de nacompetitie alsnog mis ging.
Dat zal nu ook gelden voor Jacobs brigade, (waarin de clubleiding vertrouwen heeft in de trainer want zijn contract werd al verlengd) de herkansing pakken en via de play-offs het vege lijf gaan redden.
Bonus
Alles wat er meer uitgehaald kan worden, dus rechtstreekse handhaving, zal als bonus worden gezien. Althans zo oordeelden een koppeltje oudere trouwe Tricolores fans tegenover de schrijver dezes, bij het bezoek aan de wedstrijd Jong Sparta versus G.V.V.V. (0-3) in december, toen ze vernamen dat hun hoofdmacht in Assen bij ACV met 3-1 had verloren en ze rode lantaarndrager waren. De heren waren zelfs van mening dat Excelsior beter een keer kon degraderen en met nieuw jeugdig elan in de Derde Divisie aan de slag kon gaan om op die manier de weg omhoog weer in te zetten. Want ze hebben in Maassluis een hele goede jeugdopleiding – in 2016 zelfs de beste van Nederland – die al meerdere keren pareltjes heeft opgeleverd. Samen met wat ervaren spelers zouden ze dat veel prettiger kijken vinden naar de wedstrijden van hun favorieten op een trede lager en dan meedoen in de bovenste regionen, dan zoals de laatste tijd het geval is met hangen en wurgen de plek in de Tweede Divisie te bestendigen. Als liefhebber aan de zijlijn is die opinie zeker te velen, maar als sporter zelf ga je niet zomaar de handdoek in de ring gooien om een deel van je fans te plezieren.
Nee, de mannen van coach Jacobs zullen in deze laatste fase van de competitie er alles aan doen wat in hun vermogen ligt om die bonus alsnog uit het vuur te slepen en zich voor de negende keer in successie tweededivisionist te mogen noemen.
Winnen van G.V.V.V. zou daarin een mooie eerste stap kunnen zijn.
Ongekende weelde
Gezien de stand op de ranglijst, en die liegt nooit, zullen de bezoekers hoogstwaarschijnlijk door vriend en vijand aangemerkt worden om een tweetje achter de naam te krijgen als dit duel zou zijn opgenomen op een totoformulier. Maar het is en blijft voetbal, en dat geliefde spelletje zit zo nu en dan boordenvol verrassingen. Zo bewezen de mannen van coach Vink dat afgelopen zaterdag nog maar eens. Na een gelijkspel en twee nederlagen op rij moest een bezoek worden gebracht aan runner-up en ook nog eens ‘angtgegner’ De Treffers. Dus dat er vooraf veel vraagtekens waren hoe goed beslagen G.V.V.V. ten ijs zo komen tegen zo’n sterke opponent was niet meer dan logisch.
Maar de Veense blauwkousen lieten zich in Groesbeek van hun allerbeste kant zien. En dan niet zoals wel vaker in deze jaargang gedurende een eerste of een tweede helft, of een gedeeltelijk fase van het duel. Nee, het was dit keer de volle negentig minuten vol gas, inzet, karakter en 100% concentratie. En dat leverde een zeer fraaie en zeker niet geflatteerde 1-4 winst op tegen de nummer twee van de ranglijst.
We kunnen alvast wel verklappen dat de juryleden van het beste spelers klassement dit duel beoordeelden als de beste van de tot nu gespeelde 24 duels, met een spelersgemiddelde van een dikke zeven. Kortom het complete team stond als een huis en die winst leverde de huidige vijfde positie op de ranglijst op. Een ongekende weelde voor de herintreder in deze Tweede Divisie. Want wie dat voorafgaande aan deze competitie had durven voorspellen dat G.V.V.V., met nog een derde deel van de competitie te gaan, op deze plek zou staan zou worden betiteld als ras optimist.
Niet onderschatten
Nu wordt het de kunst voor de Vink pupillen om deze optimisten het nog meer naar de zin te maken zodat zij ook aan het einde van de rit die prognose waargemaakt zien worden. Daarvoor staan nog tien obstakels in de weg, te beginnen met Excelsior Maassluis. Een ploeg die ondanks de benauwde positie zeker niet onderschat mag worden, want juist een kat in het nauw kan rare hoge sprongen maken, zeker op het eigen Dijkpolder. Want van de totaal 15 punten uit 12 duels werden er twaalf op het eigen domicilie behaald door 3x winst en drie gelijke spelen. Waarvan onlangs de 1-1 tegen de gedoodverfde kampioenskandidaat Spakenburg zeker tot de verbeelding sprak. Buitenhuis werd er nog niet gewonnen alleen 3x gelijkgespeeld.
Maar ook in de KNVB beker deden de Tricolores van zich spreken door o.a. eredivisionist FC Volendam (1-0) uit te schakelen om uiteindelijk pas in de 1/8 finale te struikelen over ADO. Dat pas in de laatste zeven minuten van het duel op het Kasteel in Rotterdam de 1-0 achterstand wisten om te buigen tot 1-2.
Daar komt ook nog eens bovenop dat ons vlaggenschip in Maassluis, historisch gezien, er slechts drie van de twaalfmaal in slaagde om de drie punten mee te nemen naar Veenendaal. Viermaal werden de punten gelijkelijk verdeeld en 5x was gastheer Excelsior Maassluis de baas over de blauwen.
Conclusie: De kop boven deze voorbeschouwing dekt dan ook volledig de lading.
Weetje
De website voetbalnederland.nl wist afgelopen week te melden dat onze topscorer Ilias Latif (10 goals in 17 duels) op het punt staat om zijn derde ster te gaan veroveren. Je krijgt namelijk bij hen een ster achter je naam voor elke 25 goals die zijn gescoord in een eerste elftal van een team in de reguliere competitie. Voordat Latif medio 2022 bij onze hoofdmacht werd ingelijfd speelde hij zijn duels als senior bij Argon en Alphense Boys. Zijn totaal aantal doelpunten voor deze twee clubs, en de onze, staat nu op 73. Daarin waren vv Emmen (8x), en vv Hoogeveen en ZOB (ieder 4x) zijn favoriete doelwitten. Nog twee treffers te gaan dus en de derde ster is binnen voor de inwoner van onze hoofdstad.
Kan deze mijlpaal zaterdag in Maassluis al zijn beslag krijgen? Het zal zeker geen doel op zich worden voor de spits, want er komen nog voldoende gelegenheden daarna om die ster binnen te harken. Als het net zo gaat als de laatste keer dat G.V.V.V. actief was op sportpark Dijkpolder met als opponent Excelsior M. zal Ilias Latif daar zeker vrede mee kunnen hebben en net zo blij zijn. Want op 9 april 2022 won G.V.V.V. met 0-3, door twee goals van ploegmaat Byron Burgering en één van Lars ten Teije, nu spelend voor vv Scherpenzeel en runner-up in de Vierde Divisie.
Voor G.V.V.V. maakte Latif er tot nu toe 20 in competitieverband, vorig seizoen in totaal 10 in 33 duels, en nu staat zijn teller dus ook weer op dat aantal, dus een verbetering moet zeker mogelijk zijn.
De wedstrijd op sportpark Dijkpolder, Lavendelstraat 117, 3142 NE Maassluis begint om 14.30 uur en zal onder leiding staan van Dhr. T. Hardeman uit Wijk bij Duurstede. Hij zal langs de lijn worden bijgestaan door Dhr. T. Verboven en Dhr. K. Weever. Vierde official is Dhr. H. Ramcharan.
