Komende zaterdag is G.V.V.V. gastheer voor rode lantaarndrager FC Lisse. En hoewel we deze sympathieke club zeker een langer verblijf in deze divisie gunnen, rechtstreeks of via een omweg, is deze onderlinge confrontatie niet het moment om daar een steentje aan bij te dragen.
Gevestigde orde
Hoewel FC Lisse veruit de jongste vereniging is in de huidige Tweede Divisie, opgericht in 1981 na een fusie tussen Sportclub Lisse en Lisser Boys, is haar conduitestaat er een die meer dan gezien mag worden en mede daardoor gerekend mag worden tot de gevestigde orde.
Al in 1989 werd het toen hoogste zaterdag niveau, de eerste klasse, bereikt en van die hoogste trede vielen de geel-blauwen nooit meer af. Niet na de instelling van de hoofdklasse in 1996, en ook niet toen de topklasse werd geboren in 2010.
In de voorgaande 34 jaargangen eindigde Lis, zoals de club liefkozend door de eigen supporters wordt genoemd, 22x in het linkerrijtje en dus slechts 12x aan de andere zijde van de teletekst pagina. In die tweeëntwintig seizoenen werden de Lissenaren viermaal afdelingskampioen, tweemaal werd de zaterdagtitel in de wacht gesleept, en daarvan weer eenmaal het algemeen landskampioenschap bij de amateurs. Zeven keer werd FC Lisse vice kampioen. Daarnaast werd in 1994 de KNVB beker bij de amateurs veroverd en staan de districtsbekers van West II uit 1993, 1994, 2001 en 2011 te pronken in de prijzenkast op sportpark Ter Specke, naast de Supercup van 2008.
Bovenstaande schreven we in de voorbeschouwing op deze wedstrijd in het seizoen ’15-’16 toen er gestreden moest worden om een plaats in heringevoerde Tweede Divisie in de jaargang daarop. Daarna bleek dat het huwelijk tussen FC Lisse en die Tweede Divisie tot op heden geen erg gelukkig leven was beschoren.
Hachje gered
Want waar het G.V.V.V. dus op het nippertje wel lukte om in 2016 een plaats in de Tweede Divisie veilig te stellen, moesten de buren van de Keukenhof hun hachje zien te redden om alsnog in de Derde Divisie te kunnen en mogen uitkomen. Een voorlaatste plaats in de Topklasse betekende nacompetitie spelen tegen de periode kampioen van de hoofdklasse C, Staphorst.
FC Lisse slaagde daarin door een 1-0 opgelopen achterstand in Staphorst op het eigen Ter Specke ondubbelzinnig goed te maken. Aan de hand van de teruggehaalde maestro Kevin ‘Koning’ Winter – tegenwoordig de voetbaltechnische baas bij de Lissenaren – stond er na negentig minuten spelen 6-1 op het scorebord.
Voor de ploeg van coach Robbert de Ruiter, die na zes duels in dat seizoen Arjen van de Laan was opgevolgd, die bij de Oranje Dames aan de slag ging, was dat de opmaat om met positieve energie aan een nieuw avontuur te beginnen in Derde Divisie om de aansluiting met de top weer z.s.m. te herstellen.
Omweg
Het werd een fantastisch jaar voor de geel-blauwen, vooral de start was adembenemend goed. Elf wedstrijden op rij zonder nederlaag zorgden ervoor dat de eerste prijs in de vorm van een periodetitel werd binnen geharkt en daarmee dus sowieso de nacompetitie. Maar uiteraard was het kampioenschap behalen, en daarmee promotie, het hoofddoel. In maar liefst 18 van de 34 ronden voerde de Bollenclub de ranglijst aan, maar de eindsprint van IJsselmeervogels (lees Berry Powel, die tussentijds overkwam van Kozakken Boys en in 14 wedstrijden 19 goals maakte voor de rooien van de Westmaat!! ) kon niet worden gepareerd en dus kwam het opnieuw op de nacompetitie aan. Nu niet om het vege lijf te redden, maar om het verloren gegane terrein terug te veroveren.
Apotheose in Friesland
Zondag equivalent Dongen (ook geel-blauw) werd zonder pardon aan de kant geschoven, met tweemaal een overtuigende winst (2-5 en 2-1). In de finale wachtte Harkemase Boys die eerst op het eigen Ter Specke mocht worden bestreden. Het werd een teleurstellende 1-2 nederlaag en weinigen gaven de Lissenaren nog een kans om in Friesland te gaan promoveren.
Toch slaagde de FC erin om het kunststuk te volbrengen. De 0-2 voorsprong leek tot zeven minuten voor tijd daarvoor voldoende, maar Harkema scoorde een tegentreffer en een verlenging leek nabij. Daar dachten Rowdy van der Putten – ondertussen via wat omwegen weer teruggekeerd op het oude nest – en Murat Önal anders over, want voordat de negentig minuten verstreken waren scoorden beide een treffer en was de stand 1-4.
Op een ijzersterk karakter sleepte de ‘vechtploeg’ van toenmalig coach De Ruiter dus de kolen uit vuur en dat veranderde bij thuiskomst in Lisse ongetwijfeld in een heel groot vreugdevuur.
De ploeg maakte de weeffout uit seizoen ’15-’16 dus direct goed en mocht zich weer met de allerbesten gaan meten.
Hachje niet gered
Dat de terugkeer geen abc’tje zou worden daar was geheel FC Lisse wel van overtuigd. En ook dat de tijden van Niek Oosterlee, die toen bij G.V.V.V. aan het roer stond, en die drie jaar leidsman was op Ter Specke (2006 t/m 2009) en in 2008 met zijn ploeg alle prijzen won die er maar te winnen waren, van afdelingskampioen tot supercup, niet meteen een herhaling zou krijgen, was ook volkomen duidelijk.
Lang leek het erop dat Lis zich net zou kunnen gaan handhaven, maar drie nederlagen op rij aan het einde van de rit betekende aan 15de stek en daarom werden ze opnieuw veroordeeld tot de play-off wedstrijden om het vege lijf te redden. En nu was ‘driemaal is scheepsrecht’ wel de scherprechter. Waar het voorgaande twee keer wel succesvol afliep voor FC Lisse in de nacompetitie, ging het nu mis. In Cuijk werd JVC nog verslagen met 0-2, maar op Ter Specke stond aan het einde van de rit 0-3 op het scorebord en daarmee was degradatie een feit.
Uithuilen, opnieuw beginnen, feesten en bestendigen
Het werd dus uithuilen en opnieuw beginnen voor de De Ruiter brigade, een gevoel wat wij als G.V.V.V.-ers helaas maar al te goed kennen, want hetzelfde overkwam ons in ’21-’22. Maar waar de blauwen die omissie meteen goedmaakten, zat dat er voor FC Lisse niet in. Men deed aardig mee in de Derde Divisie, maar promoveren was echt buiten zicht en ook sloeg corona toe.
Robbert de Ruiter werd in ’20-’21 opgevolgd door Raymond Bronkhorst, zelf een begenadigd voetballer bij o.a. Huizen, FC Groningen, SC Cambuur, DOVO en IJsselmeervogels. Zijn debuutseizoen was maar erg kort vanwege de Covid 19 maatregelen, maar daarna kreeg de voormalig prof de wind er goed onder en ging het als vanaf een leien dakje lopen bij de geel-blauwe formatie. Mede door een ongeslagen reeks van twaalf wedstrijden aan het einde van de jaargang ’21-22 kon geen enkele concurrent tippen aan de prestaties van FC Lisse en werd het overtuigend kampioen van Derde Divisie en was de gerenommeerde ploeg weer waar het wilde zijn, namelijk het hoogste amateurniveau van ons land.
Met als doelstelling handhaven werd vorig seizoen aan de competitie begonnen, en daar slaagde de pupillen van coach Bronkhorst uitstekend in. Want winnen van de bollenclub was een tamelijk taaie opgave voor de concurrentie. Daar slaagde maar 12 mededingers in. Met 10 winstparttijen, en als kampioen van de gelijke spelen, maar liefst 12 stuks, werden 42 punten behaald en dat was goed voor de twaalfde plaats in de eindrangschikking en dus ruime handhaving.
Nog voor dat dit seizoen zou beginnen had de technische leiding al de samenwerking met de coach al verlengd, en daar straalde 100% vertrouwen vanaf om de FC weer een woordje mee te laten spreken op het hoogste echelon.
Trainersperikelen
Maar in maart vorig jaar maakte Bronkhorst bekend dat het vanwege een wijziging in zijn dagelijkse werkzaamheden, die veel verantwoordelijkheid met zich meebracht, niet meer ging lukken om voldoende tijd vrij te maken om FC Lisse te leiden. Goede raad bleek niet zo duur. Want Richard van Heulen was al jeugdtrainer en tweede elftal coach geweest, en sinds de afgelopen drie jaar assistent-trainer bij de hoofdmacht. Bovendien speelde Van Heulen daarvoor een zestal seizoenen voor het vlaggenschip, en maakte daarom promotie naar hoofdcoach.
Met een sterk gewijzigde selectie, diverse sterkhouders vertrokken of hingen de schoenen in de wilgen, en geplaagd door blessures van vaste waarden uit het vorige seizoen, was de start voor de debuterende oefenmeester allerbelabberdst. Er werden slechts twee puntjes veroverd, waarvan er ook nog eens één door een blunder van Zeist werd geschrapt. Want in de met 1-1 gelijkspeelde wedstrijd tegen Jong Almere City FC, had de bvo een speler opgesteld die niet aan de leeftijdscategorie voldeed, waarvan ze niet op de hoogte waren gesteld door de KNVB. Dat duel moest op een later tijdstip worden overgespeeld zo was het verdict uit de Zeister bossen (en eindigde uiteindelijk in een 6-1 nederlaag). Dit alles betekende dat de club half oktober jl. besloot om per direct afscheid te nemen nieuwbakken trainer, zoals veelal gebruikelijk als het niet gaat zoals het zou moeten gaan.
Technisch manager en clubicoon Kevin Winter verwoordde het afscheid van Van Heulen zo:
“Voor Richard is het echt klote. Ik heb nog met hem gevoetbald en het is een prima gozer. Ik gun hem de wereld, maar dat gun ik Lisse ook. Daarom zit ik ook op deze positie, soms moet je dingen zakelijk bekijken. Wij moeten allemaal in de spiegel kijken: wij als technische commissie wellicht, de staf wellicht, maar zeker ook de spelers. Maar nogmaals: wij denken op deze manier meer kans te hebben om erin te blijven.”
Sjaak Polak gedeeltelijk reddende engel?
In de week na het ontslag van Van Heulen loste FC Lisse het ontstane trainershiaat op met de aanstelling van de geboren Hagenaar Sjaak Polak (48). Deze altijd humorvolle voormalig cultvoetballer van o.a. Sparta, FC Twente en natuurlijk ADO Den Haag uit zijn geboorteplaats, was de afgelopen vier seizoenen hoofdcoach geweest van het vrouwenteam van zijn cluppie, en had daarvoor de Sparta jeugd, Quick Boys 2 en SJC onder zijn hoede.
Polak wachtte dus de uitermate zware taak om een zwalkend team om te bouwen en daarmee te behouden, liever direct en anders maar indirect, voor de Tweede Divisie. Aan zijn drive en instelling zou dat zeker niet gaan liggen, want dat liet de voormalig prof zelf op de velden meer dan regelmatig zien, maar om dat over te brengen op zijn spelers is een heel ander kapittel.
Voor alle G.V.V.V.-ers riep die deze wisseling van de trainerswacht een déjà vu op. Want Jochem Twisker werd vervangen door Gery Vink half oktober 2021 toen onze hoofdmacht ook slechts een mager puntje had veroverd in de negen voorgaande duels en rode lantaarndrager was. Onder leiding van Vink wist zijn ploeg rechtstreekse degradatie te ontlopen, maar ging het alsnog mis in de herkansing.
Een beetje analoog aan wat Gery Vink c.s. toen presteerden moet ook aan Polak en zijn pupillen worden toegedicht. Want als je de wedstrijden onder zijn leiding op de keper beschouwd zou de ploeg nu in aanmerking komen voor de nacompetitie. Dat is hieronder in beeld gebracht.
Maar ‘als dat’ telt nu eenmaal niet, ook de eerste negen duels worden gewoon meegerekend en dan lijkt het bereiken van de play-offs het maximaal haalbare wat Polak nog uit zijn ploeg kan persen in de laatste zeven wedstrijden. In theorie zijn de huidige veilige plaatsen van Noordwijk en ADO ’20 met 16 punten voorsprong, op de nog maximaal te behalen 21, nog binnen bereik, maar in de praktijk zijn daar sprookjes en/of voetbalwonderen voor nodig.
Iedere rechtgeaarde Lissenaar zal daarom het omzeilen van rechtstreekse degradatie dan ook zien als een topprestatie van Polak c.s., wiens contract in februari reeds werd verlengd. Eigenlijk valt er ook niets meer te verliezen als hekkensluiter, alleen maar te winnen en daar zullen onze favorieten ernstig beducht op moeten zijn.
Een normale lange vakantie
Hoewel de pessimisten en/of zwartkijkers onder de blauwe aanhang er nog niet helemaal gerust op waren dat er geen derde deelname op rij aan de play-offs zou komen, kan daar door de ‘historische’ overwinning in Hardenberg een definitieve streep heen. Want hoewel dat in theorie voor de ontmoeting met HHC nog zou kunnen, was G.V.V.V. in de praktijk eigenlijk al veilig om haar tweededivisionistenschap te continueren. Maar door de 0-1 zege op de Oranjehemden is dat nu ook mathematisch een feit. Met 22 punten voorsprong op Scheveningen, waar er nog 21 te verdelen zijn, is onder de gevaarlijke streep duikelen geheel niet meer im frage.
Dus kunnen spelers, staf, begeleiding en alle fanatieke fans nu met een gerust hart een eventuele vroege vakantie in de maand juni gaan plannen en is deze vakantie voor de ‘lijdende voorwerpen’ na twee vorige korte in de voorgaande seizoenen nu eindelijk weer normaal. Schrijver dezes is geen pessimist of optimist, maar een realist en had wel zoveel vertrouwen in een goede afloop dit seizoen, dat hij al enkele weken geleden zijn vakantie in juni heeft vastgelegd.
Dat coach Vink en al zijn manschappen dat als herintreder hebben bereikt, daar mogen ze zichzelf best een beetje voor op de borst slaan. Wij als supporters zijn daar in ieder geval zeer trots op en hopen dan ook dat de ingeslagen weg als subtopper kan worden volgehouden tot eind mei als de competitie eindigt.
Bananenschil
Om aan die wens om subtopper te blijven te kunnen voldoen is de eerstvolgende stap om FC Lisse te verslaan. En juist daar zal G.V.V.V. beducht voor moeten zijn, want gezien de ranglijst hebben de bezoekers de rol van underdog en heeft de Bollenploeg alleen maar iets te winnen en niets te verliezen, want verder zakken is niet mogelijk. Die spreekwoordelijke en figuurlijke bananenschil, want FC Lisse speelt tenslotte in een geel shirt, zullen captain Barry Maguire en zijn teammaten dus moeten zien te ontwijken om er niet over uit te glijden. Want dat overkwam de ploeg onlangs nog uit bij Excelsior Maassluis (2-0), toen en nog steeds een van de gedoodverfde degradatie kandidaten.
Dus een gewaarschuwd man moet voor twee tellen en leidsman Vink zal dat ongetwijfeld ook blijven herhalen tot kort voor de confrontatie met de Lissenaren.
Angstgegner
De statistieken wijzen uit dat G.V.V.V. op het eigen sportpark Panhuis in de voorgaande competitieduels meestal weinig te vrezen hadden van FC Lisse. Want in de zes eerder gespeelde duels in de Topklasse en Tweede Divisie won het viermaal (3-0, 4-0, 3-0 en 2-0) en de overige twee eindigden gelijk (1-1 en 0-0). Opvallend is dus dat FC Lisse er niet in slaagde om te winnen en daarbij slechts eenmaal scoorde in ’t Veen, dat was in de allereerste competitie ontmoeting in jaargang ’11-’12. Op basis hiervan kun je dan ook zeggen dat G.V.V.V. thuis voor FC Lisse een zogenoemde angstgegner is.
Maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat FC Lisse wel degelijk een keer won in een officieel duel en dat ook nog eens met forse cijfers, namelijk 0-4.
De wat oudere supporters zullen dan ongetwijfeld weten dat het een wedstrijd was in het kader van de strijd om het algeheel zaterdagkampioenschap in jaargang ’96 – ’97. FC Lisse, VVOG en G.V.V.V. streden toen om die titel als afdelingskampioenen van de nieuw ingevoerde Hoofdklasse. Onze ploeg verloor daarin alle vier de wedstrijden en VVOG werd op basis van het doelsaldo gehuldigd als beste zaterdagclub.
Maar nu weer even terug naar korter geleden, de laatste keer dat FC Lisse op bezoek kwam was op 10 maart 2018. Via Soufiane Laghmouchi (nu spelend voor Sportlust ’46) werd het voor de thee 1-0, en Danny de Leeuw (nu herstellend van een scheurtje in zijn middenvoetsbeentje) bepaalde de 2-0 eindstand.
Op 4 november jl. liep G.V.V.V. bij de heenwedstrijd tweemaal achter de feiten aan. Voormalig G.V.V.V.-er Tim Brinkman – die een half jaar bijdroeg aan de promotie toen hij in jan. ’23 overkwam van Spakenburg, en nu voor FC Lisse uitkomt – gaf de assist op Dylandro Panka die de 1-0 maakte. Kort daarna scoorde Mitch Willems de gelijkmaker. Direct na rust was Quincy Veenhof zo ongelukkig om in eigen doel te koppen, maar gelukkig repareerde Justin Spies, ook met een kopbal op aangeven van Genrich Sillé, de schade.
Weerzien
We kunnen ons voorstellen dat Tim Brinkman voor zo’n zelfde uitslag als op Ter Specke vooraf zou willen tekenen om daarmee zijn huidige werkgever een beetje uit de penarie te halen. Dat hij met een eventuele winst zijn oude maatjes zeer kan doen is inherent aan het switchen van club en zal hem ook niet kwalijk worden genomen. Want je geeft nu eenmaal het beste wat je in hebt voor de club waar je voor speelt, zeker omdat het bij één seizoen blijft in Lisse en hij dat met opgeheven hoofd kan afsluiten.
Brinkman is volgend seizoen speler van de Ajax amateurs die nog een goede kans maken om derdedivisionist te worden en komt daar ook een andere voormalige Spakenburger en Veense blauwe tegen. Dit is namelijk Jordi Bitter die met 12 goals dit seizoen al een aardige bijdrage heeft geleverd aan het mogelijke kampioenschap van de Amsterdammers.
We zullen daarom moeten gaan afwachten of de Veense blauwhemden haar ongeslagen competitie status in eigen vertrouwde omgeving tegen FC Lisse intact kan houden of dat Brinkman c.s. zoveel trossen bananen uitstrooien dat daar over uitglijden onmogelijk te voorkomen is.
De wedstrijd G.V.V.V. – FC Lisse op het sportpark Panhuis begint om 14.30 uur en zal onder leiding staan van Dhr. R.J.T. Vereijken uit Beek en Donk, die langs de lijn zal worden geassisteerd door Dhr. D. van Berk en Dhr. J.R. Voppen. De vierde official is Dhr. M. Achammachi.
