Voorbeschouwing // Voorlopig laatste klassieker op sportpark De Zwaaier voor G.V.V.V.?

Gezien de geschiedenis die de beide clubs in het verleden al met en tegen elkaar hadden valt dit treffen onder de noemer traditierijk. Want het wordt het de 61^ste ontmoeting in competitie verband op het hoogste zaterdag amateurniveau, dit is inclusief de twee duels die in het seizoen ’84-’85 gingen om de algehele zaterdagtitel. Spakenburg werd toen de lachende derde want zij versloegen in een ultieme beslissingswedstrijd Kozakken Boys met 3-2 en mochten zich toen de beste zaterdagclub van Nederland noemen.
Maar ook zijn daar uiteraard bij inbegrepen de maar liefst vier laatste onderlinge ontmoetingen uit seizoen ’21-’22. Twee in de reguliere competitie, en ook een duo duels in de play-offs om klassenbehoud.
Op die laatste twee kijken onze gastheren met veel plezier terug, want de beide overtuigende overwinningen, 3-1 in Werkendam en 1-4 in Veenendaal, betekende dat Kozakken Boys tweededivisionist bleef en dat onze eigen blauwe formatie een stapje terug moest doen.
Gelukkig slaagde coach Gery Vink en zijn manschappen erin om die omissie direct goed te maken en vorig seizoen via de play-offs weer terug te keren naar het hoogste echelon waardoor die traditierijke ontmoeting dit seizoen al een vervolg kreeg in ’t Veen en waarvan nu de terugwedstrijd op het programma staat.
Maar hierbij komt de vraag nu boven rijzen of dit voorlopig de laatste zal zijn zoals de titel hierboven al aangeeft. Want dat onze gastheer Kozakken Boys zich dit seizoen aardig in de nesten heeft gewerkt is een understatement van de eerste orde.
Met nog vier wedstrijden te gaan is momenteel een directe degradatieplaats hun deel. Die kan misschien nog worden omgezet naar opnieuw deelname aan de play-offs voor lijfsbehoud, maar dan mag er heel weinig tot niets meer misgaan voor de Boys zelf en zal ook de concurrentie nog de nodige punten moeten verspelen. Kortom het water van de Merwede staat tot aan de neusgaten van de Werkendamse voetbalgrootmacht.

Via de omweg naar de Topklasse

Dat Kozakken Boys het laatste decennium zeker geen grijze muis is geweest is een eufemisme van de grootste orde. Nee, met een grote regelmaat timmerden de Werkendammers opvallend constructief aan de (voetbal)weg en dat bleef in den lande niet onopgemerkt. Nadat de eerste mogelijkheid om de Topklasse te bereiken was mislukt, was het twee jaar later in 2012 wel raak. Daar was wel een omweg voor nodig, want Scheveningen troefde de Kozakken in de competitie af door het kampioenschap voor zich op te eisen. Maar in de nacompetitie kwam de spreekwoordelijke onverzettelijkheid van de Kozakken weer eens boven drijven. Op doelsaldo werden ASWH en RVVH verslagen in de strijd om het klasse periodekampioenschap. En in de allesbeslissende finale moest Harkemase Boys tweemaal het hoofd buigen (4-1 en 0-4) en was alsnog de Topklasse bereikt.

Topper in Topklasse en Tweede Divisie

Het debuut in de Topklasse begon uitermate bevredigend met twee zevende plaatsen op de eindrangschikking en daarmee was een goed begin gemaakt voor meer. En toen kwam de periode Danny Buijs die bij het behalen van de tweede zevende plaats in jaargang ’13-’14 nog speler was, maar het seizoen daarop als leidsman voor de groep stond.
De voormalige prof van o.a. FC Groningen, Feyenoord en ADO – nu hoofdcoach bij Fortuna Sittard – bleek het trainerschap direct in de vingers te hebben, want na dertig wedstrijden konden hij en z’n pupillen meteen met de kampioenschaal pronken. De kers op taart ontbrak helaas, want in de strijd om de amateurtitel was het nu ter ziele gegane FC Lienden tweemaal te sterk. Maar wat een debuut voor een beginnend oefenmeester!!
Het bleek geen toevalstreffer want Buijs, de A-selectie en de technische beleidsbepalers van de Kozakken voelden elkaar feilloos aan. Dat alles resulteerde in het seizoen ’15-’16 in een uitstekende vierde plaats en daarmee werd de nieuw ingestelde Tweede Divisie glansrijk bereikt.
De rek was er nog steeds niet uit, want in de eerste twee jaargangen op die nieuwe trede in de vaderlandse voetbal Pyramide was Kozakken Boys beide keren lang in de race om opnieuw het beste jongetje van de klas te worden. Bij het debuut stond er helaas geen maat op Jong AZ – met toen o.a. Nick Olij, Pantelis Hatzidiakos, Teun Koopmeiners, Calvin Stengs en Myron Boadu in de ploeg – dat overtuigend de titel greep, maar Kozakken Boys was als runner-up wel de beste van alle amateurclubs.
En het jaar daarop duurde de tweestrijd met Katwijk tot op de allerlaatste speeldag. In een directe confrontatie met de Kattukkers op het eigen sportpark De Zwaaier, zou alleen winst de titel betekenen voor de thuisploeg. Het lukte de Werkendammers niet, want de 0-0 einduitslag in die allesbeslissende wedstrijd was onvoldoende.
Maar tweemaal achtereen de zilveren medaille veroveren, menig club, zou er bij wijze van spreken, een moord voor doen.

De trainerscarrousel …

Buijs vertrok naar FC Groningen en Jasper de Muijnck werd in juli 2018 z’n opvolger. Helaas ontbrak de chemie tussen trainer en spelersgroep en werd deze oefenmeester begin november 2018 van zijn taken ontheven. Michel Langerak, die de club al eerder drie seizoenen onder zijn hoede had, werd bereid gevonden om het hiaat op te vullen. Onder leiding van de voormalig prof eindigden de Werkendammers op plek zeven.
In dat lopende seizoen hadden de beleidsbepalers al Rick Adjei aangetrokken als nieuwe coach die Michel Langerak als assistent naast zich zou krijgen. En onder hun leiding werd begonnen aan seizoen ’19-’20, dat door de Covid 19 maatregelen 24 duels duurde, en Kozakken Boys een zesde plaats in de eindrangschikking opleverde. Het erg korte seizoen ’20-‘21is geen maatstaf en dus werd er vol goede moed begonnen aan jaargang ’21-‘22.
Maar Adjei – ondertussen succesvol bij SteDoCo – kreeg de flink afgeroomde selectie niet aan de praat en moest daardoor in januari 2022 het veld ruimen en opnieuw werd Langerak weer interim hoofdverantwoordelijke. Onder diens gezag kon ook de weg omhoog niet worden gevonden, met uiteindelijk de hierboven al genoemde play-offs tot gevolg, die dus G.V.V.V. de kop kostte en de Werkendammers in deze Tweede Divisie hield.

… blijft draaien

In de persoon van Scott Calderwood, zelf prof geweest bij Willem II en Heracles, en als oefenmeester actief bij o.a. DFS, TEC en buurman DOVO, dacht men in Werkendam de juiste opvolger gevonden te hebben voor Michel Langerak. Het debuutseizoen vorig jaar werd voor Calderwood en zijn manschappen er een van up en downs. Op zeven wedstrijden voor het einde bevonden de Zwaaierbewoners zich aan de onderkant van het linkerrijtje en dus behoorlijk veilig. Maar een reeks nederlagen zorgde ervoor dat de witroden krap aan net een punt boven de gevaarlijke streep bleven en uiteindelijk als dertiende finishte.
Met wat gerichte aankopen, waaronder voormalig profs Mario Bilate (ADO), Noël Hendriks (FC Den Bosch), Lorenzo Pique (TOP Oss), Dico Jap Tjong (FC Eindhoven), Jethro Mashart (NAC) en Sergio Tremour (FC Dordrecht) en het verlengen van contract van Calderwood tot 2025, leek Kozakken Boys voor dit seizoen weer in rustiger vaarwater terecht te zijn gekomen, toekomstbestendig, en zou er op weg worden gegaan naar betere tijden. Maar al die nieuwelingen samen met oudgedienden tot een eenheid vormen kost tijd, en die had de ambitieuze club en haar leiding niet. Na vijf wedstrijden met slechts één puntje op de teller, werd Calderwood naar zijn woonplaats Doetinchem gestuurd en ontheven van zijn taken.
Ja, zo opportuun is het voetbalwereldje nu eenmaal, waar geduld geen schone zaak is.
Een ruime week na het de laan uit sturen van Calderwood, maakte Kozakken Boys zijn opvolger bekend. Het werd Edwin Grünholz (54) die hiervoor Quick Boys vier seizoenen onder zijn hoede had gehad. Het schokeffect bij de aanstelling van de geboren Hagenaar en voormalig zaalvoetbal internationaal was van korte duur toen er vijf punten aan het totaal konden worden toegevoegd. Maar daarna bleek dat ijzer met handen breken ook voor Grünholz c.s. een onmogelijke opgave was. Uit de volgende 12 duels werden slechts twee punten gepeurd.

Noodingrepen

In de tussentijd waren er in de winterstop en kort daarna al nodige wisselingen van de wacht geweest in het keurkorps van de Kozakken, want al het mogelijke werd uit de kast getrokken door de clubleiding en sponsors om het vege lijf te redden.
Hofman, Creutzberg, Van Ingen, Geelhoedt, Vermeulen en Drenthe vertrokken of stopten en in de personen van Essabri, Maertzdorf, Wouters, Roshanali, Rook en Ignacio werden daarvoor vervangers gevonden.
Vooral de komst van erkend topschutter op het hoogste amateurniveau Raily Ignacio, die overkwam van AFC, leek in eerste instantie de missing link. Want door o.a. zijn vijf treffers in de eerste vier van de nu 10 gespeelde – hij is daarmee zelfs clubtopscorer – leverden zeven punten op. Maar daarna droogde Ignacio’s doeltreffendheid op en ook zijn teammaten wisten daar nauwelijks raad mee. En dan is het moeilijk om wedstrijden winnend af te sluiten. Er werden nog vier punten aan het totaal toegevoegd, maar dat was volstrekt onvoldoende om boven de gevaarlijke te geraken en daarom zit Kozakken Boys nu flink in de penarie.
Dus de noodingrepen hebben nog geen gewenst resultaat opgeleverd. Maar wat niet is kan nog komen en daar zullen alle Kozakken zich als laatste strohalm aan vast gaan klampen om alsnog aan het ultieme doel te voldoen, namelijk rechtstreekse degradatie te ontlopen.
En laat G.V.V.V. daarvoor gewaarschuwd zijn dat een kat in het nauw rare sprongen kan maken en dat Kozakken Boys nietsontziend op het eigen De Zwaaier een poging gaat doen om een driepunter bij te schrijven, want dat is de eerste noodzaak op weg naar een play-off plek. Want voor alles meer zou er een voetbalwonder moeten gaan gebeuren.

Evenwicht

Overall gezien heeft G.V.V.V. een kleine positieve balans tegen Kozakken Boys, die begon in ’63-’64 in de 2^de klasse en tot nu toe eindigde met de heenwedstrijd op 25 november jl. van deze Tweede Divisie jaargang: 25 gewonnen, 14 gelijk en 21 verloren.
Ook de uitbalans valt heel lichtjes uit in het voordeel van de gasten: 11x winst, 9x gelijk en 10 verloren potjes. Maar u weet resultaten uit het verleden etc. etc.
De meest objectieve manier om naar de data uit het verleden te kijken t.o.v. de aanstaande ontmoeting, is om de resultaten van Kozakken Boys versus G.V.V.V. uit de Tweede Divisie te bezien in de wedstrijden die op De Zwaaier zijn gespeeld.
Daar viel er in de coronaseizoenen één van in het water, maar met de p/d wedstrijd erbij komt het aantal in totaal op zes. En daaruit blijkt dat in Werkendam de ploegen elkaar de laatste jaren precies in evenwicht hielden qua puntenverzameling, namelijk ieder tweemaal winst, tweemaal gelijk en tweemaal verlies. Ook het doelsaldo van 14 voor en 14 tegen is exact in evenwicht.

Ontstijgen, aansluiten of toch weer evenwicht?

Op basis van de ranglijst, de reeks van vijf ongeslagen duels voor de bezoekers en het laatste oefenduel dat op 29 juli vorig jaar in de voorbereiding op dit seizoen in Werkendam in 2-2 eindigde zou je G.V.V.V. dus op voorhand een heel kleine favorietenrol kunnen toedichten. Wellicht mede ook omdat de ploeg van coach Vink er in Veenendaal in slaagde om met tien man – Quiermo Dumay viel twintig minuten voor tijd geblesseerd uit en alle wissels waren al opgebruikt – alsnog de 2-1 winst over de streep te trekken. De toen net van een blessure teruggekeerde, en huidig topscorer met 13 treffers, Ilias Latif was toen in de 81^ste minuut het goudhaantje.
Maar het is en blijft een klassieker en beide teams zijn goed op de hoogte van elkaars sterke en zwakke punten. Dus aan voorspellen of koffiedik kijken gaan we maar niet doen.
Wel is het haast zeker dat er veel passie, inzet en strijd aan te pas zal gaan komen, want dat is bijna een zekerheidje bij Kozakken Boys – G.V.V.V. en omgekeerd.
Als de onderlinge irritaties, die nog wel eens voorkwamen in het verleden, nu achterwege blijven, en sportiviteit hoogtij viert, dan kunnen de toeschouwers een alleszins interessante pot verwachten in de strijd om het ontstijgen uit de gevarenzone voor de gastheren, of de aansluiting houden bij de subtop voor de bezoekers.

Nog enkele opvallende feitjes:

1. Geboren Werkendammer, voormalig doelman van Kozakken Boys, en per december 2021 technisch manager van de club, Johan van der Werff, vertrok op 1 oktober jl. omdat hij schoon genoeg had van het gekonkelfoes en de achterklap op de transfermarkt in de Tweede Divisie.
2. Teammanager Kees Muller – jarenlang bij G.V.V.V. in dienst in dezelfde functie – vertrok ook tussentijds op 1 febr. jl.
3. Niek Hoogveld, centrale verdediger en bijna altijd vaste waarde bij de Werkendamse ploeg, kreeg een rode kaart in het gewonnen duel (1-2) bij Noordwijk wat hem in eerste instantie vijf wedstrijden schorsing opleverde. Hij ging in beroep en mocht daardoor, na één wedstrijd toekijken, de volgende twee duels alsnog meespelen. Deze week deed de tuchtcommissie uitspraak en kreeg Hoogveld nog een extra duel schorsing aan de broek, waardoor hij het competitieslot aan zich voorbij zal moeten laten gaan.
4. Mohammed Mahmoed speelde bij Quick Boys onder de vleugels van Grünholz alwaar zijn contract dit seizoen niet werd verlengd. In de winterstop haalde de trainer hem over om voor Kozakken Boys te komen spelen. Hij speelde drie duels en laste toen weer een pauze in vanwege privé omstandigheden.
5. Kozakken Boys gebruikte dit seizoen in de 30 gespeelde wedstrijden al 34 verschillende spelers. Alleen Jong Sparta kwam tot datzelfde aantal. Het gemiddelde van de overige 16 deelnemers is 25 spelers. Gery Vink was samen de collegae Chris de Graaf (Spakenburg), Pascal Diender (HHC) en Kees Zethof (Noordwijk), de kleinverbruiker met ieder 22 verschillende spelers.
6. Referee Tim Visser floot ook de heenwedstrijd op 25 november 2023.

Kozakken Boys – G.V.V.V. begint komende zaterdagmiddag op sportpark De Zwaaier, Lange Wiep 1, 4251 GE te Werkendam om 15.00 uur en zal onder leiding staan van Dhr. T.J. Visser uit Dinteloord. Hij zal langs de lijn zal worden geassisteerd door Dhr. B.M. Vervoorn en Dhr. S. Verboven. Vierde official is Dhr. T. van Pelt.

Tekst: GVVV.nl/Bas van Capelleveen
Fotografie: © Stefan Koops