Voorbeschouwing // Fonkelnieuw hoofdveld decor van Noordwijk – G.V.V.V.

Want die renovatie liep nogal wat vertraging op, waardoor de ‘burenruzie’ tegen Quick Boys, die als ouverture gepland stond moest worden verschoven naar begin november en de ontmoeting tegen De Treffers, die als tweede thuiswedstrijd op de programmarol stond, op een bijveld werd afgewerkt.
Nu lijkt het er dus op dat alles in kannen en kruiken is en dat er kan worden gevoetbald op het hoofdveld van sportpark Duinwetering, en er voorafgaande wellicht nog iets feestelijks te gebeuren staat vanwege die opening.
V.w.b. de staat van de accommodaties van de tegenstanders in de eerste drie uitwedstrijden heeft G.V.V.V. dus niets te klagen. Want bij Jong Sparta speelde het al op een geheel verbouwd sportpark Nieuw Terbregge, en ook in en bij Scheveningen was de ondergrond spiksplinternieuw.
Als het resultaat na die openingswedstrijd op het vernieuwde Duinweteringse hoofdveld hetzelfde is als in Rotterdam en Scheveningen, dan stelt G.V.V.V. zich gaarne bereid om nog meer primeurs te krijgen van openingen, want die beide duels werden in winst omgezet.

Naam en faam

Hoewel vv Noordwijk in seizoen ’19-’20 pas debuteerde in deze Divisie heeft die voetbalvereniging haar sporen al meer dan ruimschoots verdient, want ze hebben in het verleden al langdurig naam en faam gemaakt op het hoogste amateurvoetbal niveau.
Het bewijs daarvoor leveren is niet zo heel moeilijk. Want de in maart 2023 90-jaar oud geworden voetbalclub behoort samen met IJsselmeervogels, Quick Boys en Spakenburg tot de vier elite verenigingen die sinds de invoering van de Eerste Klasse (’70-’71) tot en met het einde van de Hoofdklasse (’10-’11) daarin altijd onafgebroken vertegenwoordigd zijn geweest.
Kortom maar liefst veertig seizoenen lang sprak vv Noordwijk haar niet geringe woordje mee op de hoogste sport van de amateurvoetballadder. In die periode veroverden de Duinwetering bewoners zeven afdelingstitels, waren ze ook tweemaal de allerbesten van het zaterdagvoetbal en eenzelfde aantal zelfs algeheel amateur kampioen van Nederland.

Onderlinge verhoudingen

Als je daar dan ook nog bij optelt dat vv Noordwijk gedurende de zestiger jaren van de vorige eeuw ook al negen jaargangen in de Tweede Klasse speelde, toen het hoogste zaterdagamateurniveau, en daarin ook al driemaal het beste jongentje van de klas was, dan ontstaat in totaal een palmares om U tegen te zeggen die in die bijna halve eeuw is verzameld.
Uit die tijd stammen ook de allereerste ontmoetingen tussen de Veenendalers en de Noordwijkers. Van 1963 t/m 1965 waren de witroden en de blauwwitten twee seizoenen lang competitiegenoten van elkaar. Die geschiedenis herhaalde zich later in de Eerste- en in de Topklasse, en vijf jaar geleden voor het eerst in de Tweede Divisie, waardoor de teller van de onderlinge ontmoetingen op een totaal van 29 staat.

Om daar maar gelijk bij aan te haken staat hieronder hoe de onderlinge verdeling was in de loop van de geschiedenis, waarbij u kunt zien dat de overall balans compleet in evenwicht is, v.w.b. winst, verlies en gelijk, en zelfs voor de thuis- en uitwedstrijden gaat die vlieger op. Alleen op basis van doelsaldo helt de balans een ietsiepietsie door in het voordeel van de gastheren.
Dat evenwicht is een zeer opmerkelijk gegeven, want van alle tegenstanders in deze Tweede Divisie waar G.V.V.V. minimaal 10x tegen heeft gespeeld geldt alleen hetzelfde voor AFC.

Opm. Het oude punten systeem – twee voor een overwinning t/m seizoen ’95-’96 – voor die desbetreffende wedstrijden is gehandhaafd.

Omissie goed gemaakt

Met die hierboven geschetste overweldigende erelijst, de continuïteit die de voetbalclub in al die jaren vertoonde, en het feit dat Noordwijk veelal in het zogenaamde linkerrijtje eindigde, was het voor zowel vriend als vijand zeer verwonderlijk dat het de club niet lukte om direct vertegenwoordigd te zijn toen de Topklasse in 2010 haar intrede deed. Waar het G.V.V.V. via de play-offs net niet lukte, waren onze gasten met een zevende positie direct kansloos.
Maar beide ploegen maakten in het seizoen daarna direct die omissie goed.
G.V.V.V. deed dat door een overtuigend kampioenschap in de Hoofdklasse B terwijl Noordwijk daar een barrageduel voor nodig had in de Hoofdklasse A. Samen met streekgenoot Quick Boys eindigden ze met 58 verzamelde punten op plek één. De Kattukkers hadden weliswaar een beter doelsaldo, maar dat telde toen niet en dus was er een beslissingsduel nodig.

Het lot bepaalde dat Noordwijk het thuisvoordeel had en dus omzoomden zo’n 7000 toeschouwers het ‘oude’ sportpark Duinwetering, want dat onderging een klein decennium geleden al een metamorfose tot wat het nu is. Het werd een duel op het scherpst van de snede wat na negentig minuten nog steeds geen doelpunten had opgeleverd. Aan bijna het einde van de verlenging was het Stefan Mertens die de Noordwijkers in extase bracht door de 1-0 binnen te tikken en daarmee zijn ploeg naar de Topklasse bracht.

Recessie

Zowel Noordwijk als G.V.V.V. debuteerden dus in jaargang ’11-’12 op dat vernieuwde amateurpodium. Beide vlaggenschepen lieten zich van hun beste kant zien en eindigen op de respectievelijke vierde en vijfde plek op de ranglijst. Een knappe prestatie van de nieuwelingen op die trede hoger.
Maar waar de gasten van zaterdag de lijn omhoog doortrokken en in ’12-’13 de ‘bronzen medaille’ veroverden, moesten de badplaatsbewoners toen genoegen nemen met een negende plek en bleek dit, achteraf gezien, het begin van een recessie.
Die neerwaartse spiraal konden de witroden niet ombuigen. Want in hun derde seizoen topklasse slaagden ze er niet in om uit de gevaarlijke zone weg te blijven. Het betekende aan het eind van de rit p/d duels spelen, met als tegenstander Ajax.
In twee krankzinnige wedstrijden, 6-1 op de Toekomst in Amsterdam en 6-2 op de eigen Duinwetering, dolf Noordwijk dus op doelsaldo het onderspit en was het einde oefening in de Topklasse.

Dylan Rietveld en Jonathan Vergara Berrio zullen elkaar komende zaterdag hoogstwaarschijnlijk weer tegenkomen.

Pas op de plaats

Het duurde even voordat de Duinwetering bewoners de splinters bij elkaar hadden geveegd. Na een middenmoot positie in de Hoofdklasse volgden een tweede en een derde plek die ook twee periodetitels opleverden. Maar die deeltitels brachten geen soelaas in de weg omhoog, want tweemaal was de nacompetitie het grote struikelblok en moest er dus pas op de plaats worden gemaakt.

Sleeping giant werd wakker

De aanstelling van Kees Zethof aan het beging van jaargang ’17-’18, een trainer die in de Duin- en Bollenstreek zijn sporen al ruimschoots had verdiend, en ook al eerder hoofd jeugdtrainer was bij Noordwijk, bleek, samen natuurlijk met een uitgebalanceerde selectie, de missing link. Want onder zijn nuchtere en realistische bewind werd de ‘sleeping giant’ volledig wakker geschud.
Het kampioenschap van Zethof’s manschappen in z’n debuut seizoen in de Hoofdklasse zou je nog in het rijtje kunnen scharen van niet geheel onverwacht, gezien de reputatie die Noordwijk had veroverd in het verleden.

Maar dan als debutant in de Derde Divisie deze gelijk geheel naar je hand zetten is een prestatie van buitengewoon formaat. In speelronde zes pakten captain Emiel Wendt c.s. de koppositie en stonden die niet meer af, ondanks het aandringen van andere gevestigde orde ploegen, zoals regiogenoot Quick Boys en DVS ’33. Met slechts vier nederlagen in 34 duels, en in totaal 80 behaalde punten, werd Noordwijk meer dan overtuigend kampioen. Daardoor was de gerenommeerde club in jaargang ’19-’20 weer terug van (even) weggeweest.

Stabiel worden en blijven

Met deze tussenkop in het achterhoofd keerde Noordwijk terug op het hoogste schavot van het vaderlandse amateurvoetbal. En daaraan voldoet het vlaggenschip van de badplaatsbewoners tot nu toe volledig. Toen de lockdown in maart 2020 haar beslag kreeg zag de debutant zichzelf terug op de tiende stek. Daarmee waren de witroden aanvoerder van het zogenaamde rechterrijtje en dat was voor een nieuwkomer een prima prestatie waar ook de aanhang goed mee kon leven.
Het zeer korte, ook door corona geteisterde, seizoen daarna is geen maatstaf. Maar in de jaargang waarin G.V.V.V. degradeerde maakte onze opponent een beetje progressie. Het eindigde op positie zeven, met slechts een punt achterstand (54) op streekgenoot Rijnsburgse Boys (55) wat vierde werd, zo dicht zat het dus op elkaar.
Het jaar daarop kon geen vervolg worden gegeven aan nog weer een klein stapje hoger. Noordwijk eindigde toen als slippendrager van het linkerrijtje met 43 veroverde punten.
Al met al waren de beleidsbepalers en de aanhang hierover best tevreden, want Noordwijk mocht zich weer een stabiele tweededivisionist noemen. Daar moest vorig seizoen bij worden aangehaakt.

Dat lukte tot aan de winterstop prima, want er werden toen slechts drie nederlagen geleden. Maar winnen zat er veel te weinig in (4 stuks), wat betekende dat er liefst 10 puntendelingen werden behaald, wat ook een tiende plaats opleverde. Maar na die break werd het een beetje kommer en kwel, verliezen werd eerder regel dan uitzondering, en daardoor duikelde Noordwijk naar beneden zonder echt de gevaarlijke streep in zicht te krijgen. Met nog weer eens vijf draws, waarmee de kustbewoners overduidelijk kampioen gelijke spelen werden (totaal dus 15!!), en ook vier winstpartijen werd uiteindelijk de 14^de stek ingenomen.

Jesper de Vré (19) vertrok naar ADO ’20, maar Mart de Jong behoort ondertussen tot het ‘meubilair’ bij G.V.V.V.

Grondige verbouwing

Wellicht was die terugval een van de redenen om de selectie eens grondig te gaan verbouwen, want zelden waren de mutaties zo groot in aantal bij het meestal rustige en niet in paniek rakende Noordwijk. Maar het zal hoogstwaarschijnlijk ook te maken hebben met het feit dan coach Zethof begin december vorig jaar zijn geheel onverwachtse vertrek aankondigde. De beleidsbepalers hadden de intentie om met de succestrainer door te gaan, maar moesten toen plotsklaps op zoek naar een opvolger. Die werd al snel gevonden in de persoon Florian Wolf, die vrij was nadat hij en onze buurman DOVO half oktober vorig jaar de relatie vroegtijdig hadden verbroken. De nieuwe oefenmeester had dus alle tijd om zijn nieuwe club eens grondig door te lichten en met eventuele wensen te komen om Noordwijk weer de stabiele middenmoter, of meer te laten zijn.

Tien man vertrokken naar elders, waaronder vaste waarden Sem van Oosten (FC Rijnvogels), Jesper de Vré en Oscar Wilfert (ADO ’20), Toer Bouwman en Lars Jansen (Quick Boys). Daarvoor werden o.a. aan selectie toegevoegd Bram Franken (Quick Boys), Mohammed Kharbachi (DOVO), Bas Schol (JOS), Arantis Roep (HSC ’21), Virgil Tjin-Asjoe en Jordy Strooker (Scheveningen) Romero Antonioli (Sportlust ’46) en Giovanni da Fonseca (Excelsior M.).
Maar gelukkig bleven ook de spelers in de as, die de club al vele jaren trouw zijn, zoals Dylan Rietveld (sinds 2018) Sander Bosma en Nick van Staveren (sinds 2017) en vooral captain Emiel Wendt (sinds 2012), die nog nooit voor een andere club speelde, behouden voor de A-selectie.

Speciale vermelding

Van deze oudgedienden verdiend vooral spits Van Staveren nog een extra speciale vermelding. Hij was met zijn doelpunten belangrijk in de dubbele promotie van de Hoofdklasse naar de Tweede Divisie, maar kende daarna zoveel fysieke tegenslag dat het een groot wonder is dat hij telkens de moed niet opgaf en ook al driemaal zijn rentree maakte, na een hamstring-, achillespees- en kruisbandscheuring.
Nick van Staveren, is lichamelijk gezien, geen man van staal, maar mentaal gezien zeker wel en zou je zelfs moeten spreken van diamant, wat nog harder is. Hij beloonde het vertrouwen wat de club in hem had, en natuurlijk ook andersom, onlangs als invaller bij zijn derde rentree. In de met 4-0 gewonnen ontmoeting met de De Treffers, maakte Nick een doelpunt en kreeg ook een assist achter zijn naam. Hoe mooi kan voetbal soms zijn?

En als zijn doorzettingsvermogen, en natuurlijk niet te vergeten zijn talent als voetballer, symbool mag staan voor het ‘nieuwe’ vv Noordwijk dan moet het dit seizoen vast goed komen om van Noorwijk weer een gevreesde tegenstander te maken voor iedere opponent.
Alleen moet daar nog effe mee worden gewacht, als het aan allen die G.V.V.V. een warm hart toe dragen ligt, tot de volgende wedstrijden. Want dan gunnen we Van Staveren c.s. het allerbeste.
De man in kwestie, die als cultvoetballer en cultuurbewaker van de club door het leven gaat en die gelukkig over geen groot ego beschikt, zal die gedachtegang en wens van alle Veense blauwen logischerwijs volledig begrijpen, maar wel samen met zijn ploegmaten het tegendeel willen bewijzen. En dat is dan ook weer logisch.

Voormalig Noordwijker staat zege in de weg

In het geruchtencircuit ging eind november vorig jaar al de mare dat keeper Lars Jansen, samen met teamgenoot Toer Bouwman, dit seizoen de overstap zouden gaan maken van Noordwijk naar regiogenoot Quick Boys. Daarover waren ze bij Noordwijk op zachtst gezegd ‘not amused’, omdat de club daarover niet was ingelicht, dat er gesproken was met beide heren, terwijl dat wel de afspraak was. Die verontwaardiging was zeer begrijpelijk omdat Bouwman en Jansen al enkele jaren sterkhouders waren bij de Duinweteringbewoners.
Maar goed, alle perikelen ten spijt, werd begin januari de overstap bevestigd door de Katwijkers. En die overstap, vooral van sluitpost Jansen, ondervond G.V.V.V. afgelopen zaterdag aan den lijve. Want juist die goalie, die zijn eerste basisplaats had gekregen bij zijn nieuwe werkgever, was de grote sta-in-de-weg voor G.V.V.V. dat een meer dan uitstekende partij op de mat legde.
Maar ze slaagden er niet Jansen te laten vissen, terwijl Quick Boys dat aan de overkant wel eenmaal deed en dus met een gestolen overwinning aan de haal ging gezien het spelbeeld.
Dat de kwaliteiten van Lars Jansen bekend zijn, hij werd en wordt gezien als een van beste keepers van de Tweede Divisie, werd bij de laatste wedstrijd in en tegen Noordwijk ook al bevestigd. Want op 18 november 2023 was de keeper, toen uiteraard nog in Noordwijkse dienst, ook al onpasseerbaar. Vooral in het eerste bedrijf werd Jansen regelmatig op de proef gesteld, maar gaf hij geen enkele krimp. De tweede helft was meer gelijkwaardig, maar ook collega Van Willige hield zijn doel schoon en dus bleef het scorebord na negentig minuten spelen onaangeroerd.

Pa Kees Zethof nam afscheid van Noordwijk als coach, maar zoon Teun (22) maakt nog steeds deel uit van de hoofdmacht.

Statisticus of chauvinist?

Met dat in het achterhoofd, de stand op de ranglijst, en gezien het verleden van de onderlinge duels op Duinwetering, die qua uitslagen compleet in balans zijn (zie hierboven), zou je haast niet anders kunnen concluderen dat een puntendeling het meest voor de hand zou liggen. Een extra bijzondere factor daarvoor, als die prognose uit zou komen, is dat dan alles helemaal gelijk getrokken zou zijn met 5x winst, 5x gelijk en 5x verlies voor beide teams in zowel de uit- als de thuiswedstrijden.
Maar die statistiek is iets wat beide coaches totaal niet zullen meenemen in de voorbereiding op het duel, die willen simpel gezegd gewoon drie punten pakken. En dat zullen de beide supportersscharen van harte onderschrijven zeker nadat allebei de ploegen afgelopen weekend het onderspit dolven. G.V.V.V. tegen Quick Boys (0-1) en Noordwijk dat in Flevoland bij Jong Almere City FC met 4-1 klop kreeg.
Dus een neutrale statisticus zou zonder enige twijfel een 3 invullen als dit duel op een Toto formulier zou staan. Maar als je een chauvinistische Noordwijkse of Veense gokker bent, dan is 1 of 2 een zekerheid.
Zaterdag zo rond 16.30 uur zal bekend zijn wie het gelijk aan zijn zijde heeft gehad.

vv Noordwijk – G.V.V.V. begint komende zaterdagmiddag om14.30 uur op sportpark Duinwetering, Duinwetering 105, 2203 HM te Noordwijk, en zal onder leiding staan van Dhr. P. Smeenk uit Diepenveen, die langs de lijn zal worden geassisteerd door Dhr. L.T. de Koning en Dhr. R.C.H. van Rijn. Vierde official is Mevr. S.F. Bijlsma.

Tekst: GVVV.nl/Bas van Capelleveen
Fotografie: © Stefan Koops