Gastheer van aanstaande zaterdag, RKAV Volendam, is dit seizoen de enige echte debutant in de Tweede Divisie. Want de andere nieuwkomer, en momenteel de zeer verrassende koploper, BVV Barendrecht is een herintreder, zij kwamen al eerder uit op dit platform. In en bij Volendam moet de ploeg van coach Vink haar ongeslagen status op vreemde bodem zien te bestendigen.
Dat de ruim 35.000 inwoners van de gemeente Edam-Volendam voor een flink gedeelte voetbalminnend zijn hoeft geen betoog. Het dorp heeft natuurlijk FC Volendam als bvo, die helaas vorig seizoen moesten afdalen naar de Eerste Divisie, en voorheen Jong FC Volendam als tweededivisionist, wat na de degradatie nu uitkomt in de O21 competitie van de KNVB. Daarvan is tegenstander, RKAV Volendam, die voor G.V.V.V. komende zaterdag als gastheer optreedt de stamhouder van het geheel. Want ruim 100 jaar geleden kwamen op een bijzondere manier de inwoners van Volendam in aanraking met het spelletje, dat ze tot op dag van vandaan, van jong tot oud en van klein tot groot, actief of passief, heel erg bezighoudt. De ontstaansgeschiedenis van het voetbal in Volendam staat als volgt omschreven op de website van onze gastheren.
Geschiedenis
Ruim 100 jaar geleden namelijk was Gerrit Pelk als bakkersjongen werkzaam in Bergen. Dat betekende elke week vanuit Volendam op de fiets naar Bergen, heen en ook weer terug. Dat was voor een sterke knul als Gerrit een sportieve rit. (“Ik heb dat ooit eens op de brommer gedaan en toen had ik drie dagen last van mijn gat”). Maar Gerrit kon behoorlijk goed overweg weg met zijn fiets. Zo goed zelfs dat hij besloot om in Bergen mee te doen aan een wedstrijd ‘hardfietsen’. Boven verwachting kwam hij met een prijs uit het strijdperk, Die prijs bestond uit een echte leren voetbal en nog een paar voetbalschoenen met verharde neuzen.
Bij zijn terugkomst thuis verzamelde zich al direct een groepje jongens om Gerrit heen, dat om zijn gunst bedelde om ook mee te mogen voetballen met een originele lederen bal. Wat nog nooit eerder in Volendam was gezien gebeurde. Er werd gevoetbald op blote voeten met een echte leren voetbal.
Het begin van RKAV Volendam (let op de klompen bij de doelpaal).
Onder de jongens waren er een paar die al snel begrepen dat een leren voetbal geen onbeperkte levensduur was beschoren. Ze stelden daarom voor om elke week een dubbeltje te offeren voor de toekomstige voetbalkosten. Op een sigarenkistje kwam te staan ‘VOETBALKAS VOLENDAM’ en de schrijver daarvan en de bewaarder van het kistje werden gebombardeerd tot de eerste secretaris-penningmeester van de voetbalvereniging en de eigenaar van de bal – met alle stemmen voor – gekozen tot voorzitter.
Een groot probleem waren de voetbalschoenen. Op klompen voetballen ging nou eenmaal niet en de originele Volendammerschoenen met zilveren gesp vlogen bij iedere trap nog verder dan de bal. Na lang zoeken vonden ze op zolders bij burger middenstanders enkele hoge schoenen. Niet genoeg voor alle spelers maar geen nood.
Wie links trapte kreeg een linkerschoen en degene die rechts waren een rechterschoen. De wedstrijd kon beginnen! Er werd gevoetbald maar spelen onder elkaar was het nog niet helemaal. Er moesten andere tegenstanders gevonden worden. Die waren wel te vinden maar dan moest er in verenigingsverband worden gespeeld. Na heel wat gepraat werd op 1 juni 1920 besloten tot het oprichten van een heuse voetbalvereniging, die de hoopgevende naam ‘Victoria’ meekreeg. Er werd aansluiting gezocht en verkregen bij de Noord-Hollandse Voetbal Bond. ‘Victoria’ uit Volendam werd in het seizoen 1920-1921 ingedeeld in de 2e klasse van de Waterlandse afdeling.
Het jaar daarop werd de competitie niet uitgespeeld. Tussentijds besloot men – op advies van Kapelaan Velzeboer – om van de vereniging een rooms-katholieke voetbalvereniging te maken. De naam ‘Victoria’ werd vervangen door R.K. Sportvereniging Volendam. Tot secretaris werd benoemd N.J. de Wit. Op 14 december 1921 schreef hij zijn eerste brief aan B&W:
Met deze richten wij een verzoek tot u. Herhaalde malen komt het voor dat het voetbalterrein bevuild wordt door het legen van emmers uit de privaten van de omwonende mensen. Gaarne hadden wij dat u daar tegen strenge maatregelen treft. Met de meeste hoogachting: het bestuur van de voetbalvereniging ‘Volendam’. Was getekend N.J. de Wit, Haven 156, Volendam.
RKAV Volendam en FC Volendam
RKSV Volendam werd in 1978 afgesplitst in een betaald voetbalorganisatie: FC Volendam, en een amateurvereniging: RKAV Volendam. Er is sindsdien altijd een sterke relatie geweest, en nog steeds aanwezig, tussen de FC en de RKAV Volendam. Dit is in de afgelopen jaren met name tot uitdrukking gekomen in een gezamenlijke jeugdopleiding en een gezamenlijk gebruik van accommodaties, welke ook naast elkaar gelegen zijn.
Heen en weer, heen en weer
De afsplitsing betekende niet dat de amateurtak het maar even op z’n elfendertigst ging doen. Nee, in het voetbal dna van de Volendammer ligt opgesloten dat ze zich ten alle tijden willen bewijzen. Dat dit met vallen en weer opstaan gepaard gaat nemen ze op koop toe.
Al heel snel meldde het prestatieteam van de amateurtak zich op het hoogste zaterdagniveau de toenmalige eerste klasse. Maar na zes jaar daarin ging het mis en volgde degradatie in 1984.
Men viel zelfs terug naar de derde klasse en pas in 1994 werd het verloren gegane terrein heroverd.
Toen die hoogste trede in 1996 werd omgedoopt tot hoofdklasse lukte het met wat pijn en moeite om zich nog vijf seizoenen te handhaven.
Maar in 2001 moest toch weer een stapje terug worden gedaan. Datzelfde gebeurde in de twee decennia daarna nog driemaal, als de hoofdklasse weer eens was bereikt. De bekende botter ‘De Heen en Weer’ maakte overuren.
Alleen maar heen
Na een goede rentree in ’18-’19 met een tweede plaats en twee door coronajaren geteisterde competitie jaargangen (tiende en achtste), eindigde RKAV Volendam in jaargang ’21-’22 achter kampioen S.V. Urk op een tweede plaats. Met een periodetitel op zak was deelname aan de play-offs verzekerd. Daarin werd eerst Zwaluwen Vlaardingen aan de kant geschoven (2x 3-1 winst).
Door de 0-1 winst daarna bij ARC in Alphen a/d Rijn leek men op rozen te zitten bij de thuiswedstrijd in het eigen Hein Koning stadion, maar niets was minder waar. Tot ruim in blessuretijd leidde de bezoekers de dans met 1-2, en leek een verlenging nodig. Maar Joey Tol zorgde met de gelijkmaker ervoor dat de bekende botter alweer aan z’n volgende vaartochtje kon beginnen en dat RKAV Volendam zich voor het eerst in de historie van de club derdedivisionist mocht noemen. De oranjehemden golden in dat seizoen als een van de best voetballende ploeg in de Hoofdklasse B en werden daarmee een aanwinst voor de Derde Divisie.
Door de promotie van de Volendammer amateurs en de degradatie van onze eigen hoofdmacht kwamen ze elkaar in jaargang ’22-’23 na twaalf jaar weer eens tegen in competitieverband. Want daarvoor, in de eerste- in hoofdklasse, waren de oranje- en blauwhemden met een zekere regelmaat competitie genoten van elkaar geweest.
Beide teams gingen met geheel verschillende belangen die stap omhoog, en trede lager in. De debutant wilde langer dan één seizoen deel uit maken van de Derde Divisie en dus was handhaven de doelstelling, en G.V.V.V. wilde zo gezwind mogelijk terugkeren op het hoogste amateurniveau. Beide clubs slaagden in hun missie. Volendam eindigde precies boven de gevaarlijk streep en ontliep daarmee directe degradatie en het spelen van play-offs.
Dat laatste was wel voor de ploeg coach Vink weggelegd, maar dan in de strijd voor promotie. Dat ging de Veenendalers uitstekend af, en na zes duels daarin mochten ze zich weer tweededivisionist noemen en dus scheiden de wegen zich weer.
Handhaven wordt kampioenschap
In haar tweede seizoen in de Derde Divisie hadden onze gastheren van komende zaterdag dezelfde doelstelling als bij het debuut: zo snel mogelijk handhaven.
Daar leek het in het begin ook op uit te draaien, want na acht ronden stond de ploeg van coach Berry Smit op de 14de stek. Maar daarna kregen de Volendammers de wind volop in de zeilen en hadden bij het ingaan van de winterstop de top al drie bereikt. Die winterslaap verteerden ze ook uitstekend want daarna werd het alleen maar mooier met fris en fruitig aanvallend voetbal, en werd het zelfs regelmatig stuivertje wisselen aan de top met de gedoodverfde kampioenskandidaat IJsselmeervogels en SC Genemuiden.
Daarmee was het verrassend goede presteren van de ‘wijdbroeken’ nog niet over, want begin april van dit jaar werd de koppositie gepakt en die werd niet meer afgestaan. Voor zowel vriend als vijand was dat kampioenschap een volkomen verrassing, maar daarom zeker niet minder dan een fantastische prestatie en ook volkomen verdiend. Er werden 66 punten verzameld, drie meer dan runner-up IJsselmeervogels, en ook het doelsaldo van 92-53 was ruimschoots het allerbeste van de gehele Derde Divisie. Debet daaraan waren o.a. 11-2 en 0-5 tegen ODIN ’59, 6-0 tegen Kampong en 3-6 uit bij Staphorst.
Jim Beers (nu IJsselmeervogels) en Roy Tol waren de exponenten van die ongekende doelpuntenproductie met respectievelijk 27 en 15 treffers.
Genrich Sillé en Wessel Stuyt komen elkaar waarschijnlijk weer tegen.
Sterkhouder
Maar zonder andere spelers uit de selectie ook maar enigszins te kort te willen doen bij het behalen van dat prachtige resultaat, je doet het tenslotte met z’n allen, groeide aanvoerder Nick Runderkamp (28) uit tot sleutelspeler. Hij liet vorig jaar eind augustus zijn contract bij Quick Boys ontbinden, waar hij vanaf medio 2020 speelde, vanwege zijn veranderde werk- en gezinssituatie (hij werd vader van een tweeling). De reistijd brak hem op en hij sloot aan bij de amateurs van zijn oude liefde. Want voordat hij in Katwijk aan de slag ging doorliep de linkspoot zijn gehele opleiding bij de FC Volendam en was hij goed voor 44 duels in de hoofdmacht. De altijd zeer gedreven spelende motor op het middenveld scoorde zelf zes goals en was verantwoordelijk voor meer dan een dozijn vol voorbereidingen van doelpunten van zijn teamgenoten. Ook schuwde Runderkamp zijn verdedigende taken niet, die nog wel eens over het randje gingen, getuige zijn 8 gele prenten gedurende de race om het kampioenschap. Maar dat had de geboren Purmerender er uiteraard graag voor over om aan het einde van die rit de Oranje vlag in top te hijsen.
Weinig ‘Jassen’, en weinig mutaties
Dat Runderkamp c.s. een beetje de tol van roem betaalden kwam tot uiting doordat de jonge Daan Steur (21) de overstap mocht maken naar het ‘grote’ Volendam en doelpuntenmachine Beers werd weggeplukt door IJsselmeervogels. Daarnaast stopten de senioren Stefan Plat en Eric Veerman hun voetballoopbaan en vertrokken Joey Tol, Dave Zwarthoed en Jens Kras naar elders.
Dat werd opgevangen door het aantrekken Ilias Boudouni (Purmersteijn), Victor van Montfort (FC Rijnvogels) en Timo Schokker (Hollandia). Uit eigen jeugdgelederen werden Wouter (19) en Niels (17) Kwakman overgeheveld naar het vlaggenschip van RKAV Volendam.
En dat laatste is typerend en uniek want bijna de gehele selectie bestaat uit louter geboren en getogen Volendammers. Want Vlak, Plat, Kras, Schokker, Veerman, Sier, Tol, Karregat, Plugboer, Smit en Kwakman zijn echte Volendamse familienamen. Heb je deze achternaam niet dan is de kans dat je een ‘Jas’ bent aannemelijk. Maar dat geldt dan weer niet voor nieuwkomer Montfort, want kreeg de voetbalopleiding in zijn geboorteplaats Volendam met de paplepel ingegoten.
Jas is overigens de Volendamse benaming voor een importbewoner. Die droeg vroeger namelijk een jas, terwijl de Volendammers in klederdracht geen jas droegen.
Prototype en architect
Het prototype van zo’n echte geboren en getogen Volendams ‘voetbaldier’ vinden we in de persoon van Berry Smit, de huidige coach van RKAV Volendam, die Johan Steur medio 2022 opvolgde als hoofdtrainer. Op twee kleine uitstapjes na, als speler van ZPC en als trainer van IJsselmeervogels, is hij al bijna zijn hele 51-jarige leven lang betrokken bij zowel de FC, Jong Volendam, als de RKAV. Je kunt het zo gek niet bedenken of Smit was als speler en/of trainer onderdeel van al die topteams van de Volendamse voetbalmacht. Ook is hij 8-voudig international van het Nederlands zaalvoetbalteam.
Smit is dan ook de ideale tussenpersoon die de symbiose tussen de amateur- en de proftak in stand kan houden en kan verder kan uitbreiden want hij heeft uit alle ruiven gegeten en is exact op de hoogte van alle ins en outs. Daarom was het ook een simpel rekensommetje voor het bestuur om de succesvolle coach langer vast te leggen, want hij was de architect van de twee promoties.
Zijn opdracht is daarbij ongetwijfeld om de gezette stap naar het hoogste amateurniveau te continueren. Daarom zal hij handhaven als allereerste prioriteit van de clubleiding hebben meegekregen, al zal dat zeker ook Smit’s eigen ambitie zijn en natuurlijk van zijn pupillen, die een boottochtje terug op de ‘Heen en Weer’ zo lang mogelijk willen vermijden.
Volendams zeer
Aan de laatste drie ontmoetingen in Volendam heeft ons vlaggenschip niet al te beste herinneringen om het maar eens mild uit te drukken. Hoewel Jong FC Volendam al driemaal eerder competitie genoot was werd er, vanwege de coronacrises, slechts eenmaal in het Kras stadion gespeeld. Dat was op 22 maart 2022 en toen moest het met 2-1 nederlaag terug naar Veenendaal. Jim Beers scoorde overigens toen de 2-0. Maar nog veel meer zeer deed de beslissingswedstrijd om het kampioenschap van de Topklasse in jaargang ’13-’14 tegen Spakenburg. Na veel vijven en zessen en gedoe om een neutraal speelveld te vinden bleek FC Volendam toen bereid om als zeer gastvrije gastheer op te treden en het Krasstadion ter beschikking te stellen voor die kampioensclash.
Iedere rechtgeaarde Veense blauwe weet nog hoe het toen afliep. Na negentig minuten mocht Spakenburg zich tot kampioen kronen door een 2-1 winst. En ironisch genoeg waren het juist twee rasechte Volendamse neven met de achternaam Tol, die toen in Spakenburgse dienst, het vonnis velden. Aangever Nick bereikte Kees (Pier) die een kwartier voor tijd de 2-1 tegen de touwen schoot, nadat Mark de Loor en Simon Brouwer voor de thee voor een 1-1 evenwicht hadden gezorgd.
Maar ook was het naast gelegen Hein Koning stadion, de thuishaven van RKAV Volendam, G.V.V.V. op 29 oktober 2022 niet gunstig gezind. In speelronde 12 waarin de ploeg van Vink bij winst, of zelfs een gelijkspel, de eerste periodetitel had kunnen veroveren was Volendam door een goal van Roy Tol vijf minuten voor tijd de uiteindelijke winnaar en gingen tot overmaat van ramp onze ‘rode buren’ er met die deeltitel vandoor. Het was een hard gelach als een boer met kiespijn wat ons vlaggenschip daar toen overkwam en zeker niet conform de het wedstrijdbeeld waarin de blauwhemden grotendeels overheersend waren geweest met ook voldoende kansen om te scoren en tweemaal een bal op de lat zagen belandden.
Dus op voorhand zijn de Volendamse voetbaltempels een plaats die door de blauwe Veenendalers niet aanbeden zal worden.
Quincy Veenhof kopte op de lat op 29 oktober 2022.
Rekening vereffenen
Voorgenoemd laatste duel in en bij Volendam zal bij de acteurs en alle fans van G.V.V.V beelden oproepen van afgelopen zaterdag. Toen werd thuis tegen De Treffers alle duimschroeven aangedraaid bij deze opponent, maar deze doorstonden de pijn en het lukte de thuisploeg niet om het net te vinden. Ook weer mede door hulp van paal en lat en een uitblinkende doelman Niels Kornelis bleef de beginstand in stand.
De scherpte voor het doel en het geluk dat het kwartje nu wel eens de goede kant opvalt zal moeten terugkeren om de tot nu toe ongeslagen status buitenshuis in stand te houden en daarmee ook de sportieve rekening te vereffenen met RKAV Volendam.
Dat dit op papier een makkelijke opgave lijkt gezien de stand op de ranglijst, is bedrog. Want de Smit brigade heeft alle vier de veroverde punten in eigen huis binnengesleept en daarin ook een positief doelsaldo neergezet van 7-6. Terwijl het totaal doelsaldo 10 voor om 22 tegen anders doet vermoeden, maar dat kwam omdat het kwartet uitwedstrijden allen teloor gingen.
Mee blijven doen
Samen met Jong Sparta zijn aanvoerder Barry Maguire c.s. tot nu toe de enigen van de achttien deelnemende teams die in de uitwedstrijden nog geen punt hebben laten liggen.
Helaas kan niemand die garantie geven dat het zo blijft, dus zal toch het geloof in eigen kunnen ervoor moeten zorgen dat de drie winstpunten mee in de tas naar Veenendaal gaan, of tenminste één, om aan te blijven haken bij de subtop.
Winst is nodig om eventueel in het vervolg, met dan nog vier duels te gaan, kandidaat te blijven om mee te doen in de strijd om de eerste periodetitel, die de vorige keer in Volendam jammerlijk verloren ging.
RKAV Volendam – G.V.V.V. begint zaterdagmiddag op 14.30 uur in het Hein Koning voetbalstadion, Julianaweg 3a te Volendam. Het duel zal onder leiding staan van Dhr. D. Schaper uit Dokkum die langs de lijn zal worden bijgestaan door de Dhr. C.R. Veen en Dhr. M. Tramper. Vierde official is Dhr. F. Meeuwenoord.