Voordat de volgende week zaterdag 2 november een rustdag aanbreekt voor de meeste tweededivisionisten is er eerst nog ronde elf waarin G.V.V.V. gastheer zal zijn voor ACV afkomstig uit de Drentse hoofdstad Assen. Een opponent, die net als onze eigen hoofdmacht, dit seizoen bijzondere statistieken bijschrijft, vandaar de ietwat cryptische titel, maar daarover verderop meer.
Thuiskomen
Op de twintig overwinningen en vijf gelijke spelen, waaruit de geweldige reeks ongeslagen duels van ACV bestond en die hen in seizoen ’22-’23 het verdiende kampioenschap en dus directe promotie opleverde, had G.V.V.V. uiteindelijk geen antwoord. Sterker nog, die fantastische ongeslagen serie van 25 duels werd zelfs ingeleid door de 2-1 winst in Assen op 8 oktober 2022 op G.V.V.V.
En in Veenendaal bij de terugwedstrijd op 1 april 2023 pakte de ploeg van trainer Ruud Jalving, opnieuw door een 1-2 zege en met nog zeven speelronden te gaan, de koppositie definitief over van de Vink brigade, en stond die daarna niet meer af.
Daarom moesten onze favorieten genoegen nemen met de runner-up positie, en daardoor een plaats in de play-offs om promotie. Daarin ging het de ‘onzen’ zoals we allen weten, uitstekend af en werd het verloren gegane terrein direct na één seizoen weer terug veroverd.
Voor de Asser Christelijke Voetbalclub, opgericht in april 1939 onder de naam Zwaluwen – de sponsorclub houdt deze oorspronkelijke naam nog steeds in ere – en in 1941 omgedoopt tot de huidige naam, was dat kampioenschap en de promotie wel uniek. Want hoewel de voetbalclub uit de Drentse hoofdstad in het verleden een prijzenkast met negen afdelingskampioenschappen, drie zaterdagtitels en twee algehele landskampioenschappen op het hoogste zaterdagniveau, vol bij elkaar speelde, kon daaraan in het laatste anderhalve decennium geen vervolg worden gegeven.
Een jaar na invoering van de divisies (’16-’17), werd weliswaar de Derde Divisie bereikt, maar er volgde gelijk weer degradatie naar de Hoofdklasse. Het lukte in 2020 weer om terug te keren, maar dat was een veel te kort seizoen (corona) om te laten zien want men in huis had.
De zesde positie in jaargang ’21-’22 toonde aan dat de blauw-zwarte Asser formatie dat wis en zeker wel had en werd dus uiteindelijk op 20 mei 2023, door een 1-4 winst in Harderwijk op VVOG, bekroond met de titel en voelde dat als thuiskomen op het niveau waar zo’n roemruchte club eigenlijk wel deel van behoort uit te maken.
Na drie nederlagen tegen ACV zorgde Quincy Veenhof op 23 maart voor de openingstreffer.
Debuterende trainer vaak kampioenenmaker
In de 85-jarige geschiedenis van ACV staan naast bovengenoemde titels nog meer kampioenschappen in de annalen, want anders was het onmogelijk geweest om vanuit de provinciale bond, waarin men begon, op te klimmen naar de onder auspiciën van de KNVB staande hoogste klassen van het amateurvoetbal.
In seizoen ’47- ’48 bereikte de Assenaren de competities die worden georganiseerd door de mensen in de Zeister bossen. En op één seizoen na, ’64-’65 toen ACV degradeerde naar de Drentse Voetbal Bond, maar direct daarop weer terugkeerde, is de blauw-zwarte formatie daarin altijd vertegenwoordigd geweest en werden in totaal 16 kampioenschappen veroverd.
Als je al die titels op de keper beschouwd is er overall gezien iets bijzonders mee aan de hand. Namelijk dat tien van de zestien kampioenschappen werden veroverd onder leiding van een debuterende oefenmeester. Het onderstaande lijstje is daar getuige van.
Seiz. | Klasse | Trainer | Opm. |
’53-‘54 | 4de B | Geert ten Berge | |
’64-‘65 | DVB | Jaap Hoekstra | *1 |
’68-‘69 | 3de B | Bert de Vries | |
’70-‘71 | 2de D | Henk Drewes | |
’75-‘76 | 2de D | Dirk Schievink | |
’78-‘79 | 1ste B | Foppe de Haan | *2 |
’85-‘86 | 1ste C | Hans Westerhof | *3 |
’08-‘09 | Hfd. C | Johan Pitstra | |
’16-‘17 | Hfd. B | Fred de Boer | *4 |
’22-‘23 | 3de Div. | Ruud Jalving |
*1 = Vormde met Stoffer Dijkhuis, die eerder trainer was in ’62-’63, een duo.
*2 = Foppe de Haan werd ook in het seizoen daarna kampioen in 1B.
*3 = Hans Westerhof werd ook in het seizoen daarna kampioen in 1C.
*4 = Fred de Boer was geen ‘echte’ debutant, want hij had ACV eerder onder zijn hoede van ’02 t/m ’05, en werd in ’22-’23 opgevolgd door Ruud Jalving. Met in totaal negen seizoenen is De Boer de langstzittende oefenmeester in de geschiedenis van ACV.
Met deze wetenswaardigheid zou daarom ook gekscherend kunnen worden gezegd dat het bestuur samen met technische leiding had moeten besluiten om de succesvolle debuterende oefenmeester Ruud Jalving, aan de vooravond van vorig seizoen de wacht aan te zeggen om de kans op een nieuwe titel te vergroten. Maar zo werkt dat nu eenmaal gelukkig niet bij de club die vaker voormalig spelers, die zelf vele dienstjaren hebben uitgemaakt van het vlaggenschip en daarna als trainer ook succesvol waren, omwille van de kansberekening geen verdere kans meer te geven.
En gelukkig maar dat de leiding van de club heel reëel is en met Jalving het nieuwe avontuur op het hoogste niveau begon, want zo ga om met clubiconen en zou het ook bijzonder vreemd zijn om dat niet te doen.
Want Ruud Jalving (51) speelde maar liefst negen seizoenen in het blauw-zwarte tenue van de hoofdmacht waar hij toen de scepter over zwaaide en scoorde daarin 71 treffers en waarschijnlijk nog meer assists, want dat was ook een specialiteit van de voormalig middenvelder. Hij was een van de steunpilaren in de succesjaren bij de club en kreeg ook de eretitel van lid van verdienste.
Maar om hem moverende redenen besloot Jalving half december vorig jaar dat het coachschap bij zijn geliefde club beperkt blijft tot twee seizoenen en dat eind mei jl. zijn taak erop zat.
Zevenmijlslaarzen
Geheel in lijn met wat club eerder al vaker deed, werd zijn assistent Robin Witte (34), dit seizoen tot zijn opvolger benoemd. Witte zit inmiddels 18 jaar in het trainersvak. Bij ACV begon hij bij de jeugd en in die categorie was hij eveneens actief bij Be Quick 1887 en FC Emmen. Daarnaast is hij jarenlang werkzaam als assistent-trainer bij ACV. Al in de seizoenen 2013-2015 was hij de rechterhand van Hendrik Oosting en Hans de Jong. Daarna volgde de jeugd van FC Emmen (2015-2018). In die periode volgde hij ook met succes de UEFA A-opleiding.
De geboren en getogen Assenaar kwam daarna even op adem via een sabbatical om in het seizoen 2019-2020 als assistent van Fred de Boer terug te keren bij ACV. Met de Friese trainer promoveerde hij direct naar de Derde Divisie. Vervolgens gooide corona roet in het eten en bleef het bij vier wedstrijden, om daarna assistent te worden van Ruud Jalving en samen met hem dus twee jaar geleden het genoegen van de promotie mocht smaken.
De nieuwe coach heeft dus sowieso al grote schoenen te vullen, maar met de wetenschap dat debuterende trainers heel vaak succesvol zijn geweest in het verleden bij ACV, worden dat bijna wel zevenmijlslaarzen voor Witte dit seizoen.
Justin Spies bepaalde de 3-1 eindstand op 23 maart jl.
Handhaven werd een TT race
De alleszins meer dan verdiende titel in de Derde Divisie kwam voor velen die ACV een warm hart toe dragen als een volkomen verrassing, en ook menig outsider zal met grote verbazing hebben gekeken naar de supersnelle ontwikkeling die toch niet zo heel ervaren derdedivisionist toen doormaakte. De doelstelling van de clubleiding was toen, op een zo kort mogelijke termijn een stabiele factor worden in die divisie met als uitschieter het veroveren van de periodetitel.
Die doelstelling werd dus op een zeer positieve manier geheel aan flarden geschoten en moest daarom dan ook worden bijgesteld toen ACV weer op het hoogste echelon van het zaterdagvoetbal ging acteren. Daarin wist men in Assen ook de tering naar de nering te zetten als hele echte debutant in de Tweede Divisie. Want in het presentatie magazine ’23-’24 stond te lezen dat handhaven het hoofddoel is, met in achterhoofd de niet uitgesproken gedachte om op termijn in eerste instantie een stabiele tweededivisionist te worden en daarna pas te gaan denken aan evenaring van roemruchte perioden.
Die achterhoofd gedachte kon gezien de ontwikkelingen als debutant in de Tweede Divisie vorig seizoen ook alweer direct de prullenbak in. Want ACV was figuurlijk gezien vergelijkbaar met de fameuze TT Assen waarin het ook op snelheid aankomt. Door die snelle ontwikkeling, gepaard gaande met uitstekende sportieve resultaten, was de club al een ruim meer dan een stabiele tweededivisionist geworden, want men eindigde als nieuwkomer keurig als negende in het zogenaamde linkerrijtje. Tot begin maart jl. bivakkeerde ACV zelfs in de top vijf, maar een prestatiedip deed hen duikelen.
Toch al met al een meer dan geweldige prestatie van de debutant op het hoogste amateurniveau in ons land.
Aderlatingen/bloedtransfusies
Maar die supersnelle ontwikkeling van de Assense grootmacht werd ook al opgemerkt door de (naburige) concurrentie en de bvo FC Emmen. Vorig seizoen verloren ze al Steyn Strijker aan HHC Hardenberg en daar kwamen dit seizoen de sterkhouders Niels Grevink en Tapmahoe Sopacua nog eens bij die ook verkasten naar het Salland. Aanvoerder Luka Prljic, die in het gehele vorige seizoen slechts in totaal 43 minuten niet in actie kwam, werd door Quick Boys ingelijfd. En Freddy Quispel, goed voor 13 goals en 8 assists (waaronder een echte hattrick tegen G.V.V.V. in Assen), werd door FC Emmen weggeplukt uit Assen. Dat mag je gerust een grote aderlating noemen als vier zeer belangrijke spelers uit de as van het team naar elders vertrekken.
Naast wel de trouw gebleven Assenaren zoals Nande Wielink, Boy Spijkerman, Lars Dijk, Sallih Ibrahim, Karim Bannani, Giovanni Zwkstra, Justin Mulder, Gijs Jasper en Arnoud Bentum moest de TC dus op zoek naar nieuw bloed om de aderlatingen op te vullen. Die werden gebonden in de personen van Luca Broers (FC Meppel), Max Hamelink, Joël van Kaam (beide FC Groningen O21) en Max Wolfs (ONS) die zich allemaal in de eerste tien duels al hebben bewezen.
Dit wetende is het daarom ook zeer verklaarbaar waarom tot nu toe ACV niet heeft kunnen brengen wat ze vorig seizoen wel deden toen zij na tien duels met daaruit 17 behaalde punten op de vijfde plaats stonden. De nieuwe hoofdcoach Robin Witte heeft met zijn oude en nieuwe pupillen gewoon nog wat meer tijd nodig om uit te groeien tot de beoogde stabiele tweededivisionist.
Bovenste helft van de ranglijst o.b.v. uitwedstrijden.
Onderste helft van de ranglijst o.b.v. thuiswedstrijden.
Stramien
Diegene die bovenstaande tussenstanden nauwkeurig hebben bekeken hebben wellicht al een idee waar de cryptische titel boven deze voorbeschouwing op duidt. Bijna alle voetballiefhebbers/kenners zijn bekend met het feit dat er bijna altijd meer punten in eigen huis worden veroverd dan op vreemde bodem.
Voor de beide kemphanen van komende zaterdag ging die vlieger in elk geval vorig seizoen wel op. Onze gasten veroverden in Assen 27 punten, en buitenshuis 20 uit ieder 17 duels. Bij G.V.V.V. is die verhouding wel iets minder duidelijk: 29 om 25, maar nog steeds aanwezig.
Maar heden ten dage vormen beide clubs die elkaar gaan bestrijden de uitzondering daarop en dat geeft het duel een bijzonder cachet.
Want waar G.V.V.V. in de laatste thuiswedstrijd tegen HHC Hardenberg (2-1) erin slaagde om de eerste thuisoverwinning van dit seizoen te boeken is dat opponent ACV nog steeds niet gelukt. Vandaar de voorlaatste plaats op de ranglijst van de thuisstand, waarop G.V.V.V. dus door die voornoemde winst naar de elfde plaats steeg.
Dit is geheel in tegenstelling tot hoe de beide ploegen op vreemde bodem acteren, want daarin zijn onze favorieten momenteel koploper en ACV naaste achtervolger. Zij wonnen namelijk hun laatste drie duels op rij tegen Jong Sparta, Scheveningen en Noordwijk die ook door G.V.V.V. in de uitwedstrijden werden verslagen.
Er zal de mannen van trainer Robin Witte daarom ook alles aan gelegen zijn om dit stramien te blijven doorzetten en daarmee op weg te gaan naar de bovenste helft van de ranglijst.
Voor de Vink brigade is het zaak om die eerste thuiswinst een vervolg te geven en zo te blijven aanhaken bij de subtop. Hiermee is hopelijk de ietwat cryptische titel boven dit artikel voldoende duidelijk uitgelegd.
De wedstrijd G.V.V.V. – ACV begint om 14.30 uur op het sportpark Panhuis en zal onder leiding staan van Dhr. T.J. Visser uit Dinteloord die langs die lijn zal worden geassisteerd door Dhr. D. van Berk en Dhr. T. Deden. Vierde official is Dhr. T. Schelsema.