Het zal vast niet veel leden, donateurs, sympathisanten of sponsoren van G.V.V.V. zijn ontgaan dat onze club op vrijdag 15 november haar 77ste verjaardag gaat vieren. Een verjaardagsfeestje en een pubquiz ter gelegenheid daarvan, eind deze week, zijn al wekenlang trending op deze website. Trainer Gery Vink en zijn pupillen kunnen die verjaardag extra luister bij zetten door aanstaande zaterdag de wedstrijd tegen ADO ’20 winnend af te sluiten.
Onze gasten van komende zaterdag, het uit Heemskerk afkomstige ADO ’20, waren samen met ACV de twee echte nieuwkomers vorig seizoen in de Tweede Divisie. Maar het van origine als zondagclub geboekstaafde ADO ’20 was, in tegenstelling tot ACV, toen nog nooit eerder tegenstander in de vele voorgaande competitie jaargangen. Afgelopen jaargang gebeurde dat dus voor de eerste keer, maar daarmee zijn de Heemskerkers toch nog steeds de grote onbekende van alle 17 mededingers in deze Divisie. Want tegen alle andere voetbalclubs in de huidige samenstelling speelde onze hoofdmacht in ieder geval minimaal 6x (uit en thuis), maar bij de meesten staan er veel meer onderlinge duels in de annalen.
Na zes seizoenen verblijf in de Derde Divisie, die respectievelijk een 7de, 8ste, 15de, 14de, en 3de positie op de ranglijst opleverden, waren de pupillen van oefenmeester Roy van der Mije in seizoen ’22-’23 oppermachtig in de zondag afdeling van die divisie. Die met ingang van vorig seizoen dus niet meer de scheiding kende tussen een aparte zaterdag- en zondagafdeling, maar gemixt werden. Iets wat bij de Tweede Divisie al bestond sinds de invoering daarvan in 2016.
Met 84 punten uit 34 wedstrijden – omgerekend 2,47 per duel en daarmee het hoogste gemiddelde van alle divisies in Nederland – en een zeer aansprekend doelsaldo van 85-37 liet ADO ‘20 de concurrenten VVSB en USV Hercules ruimschoots achter zich, en mocht de vlag in top op sportpark De Vlotter en werd er een nieuw en goudomrand hoofdstuk bijgeschreven in de geschiedenis van de bijna 105 jaar oude club (15 mei volgend jaar is het zover).
Ambities met up en downs
Opgericht als de Rooms-katholieke voetbalvereniging Aanhouden Doet Overwinnen heeft de club van oudsher de zondag als speeldag gehad en kwam dan ook altijd uit in die zondag afdeling, in de lagere klassen. Pas in jaren zeventig van de vorige eeuw ontstond de ambitie om als een van grotere amateurclubs van Nederland toe te treden tot de top het voetbal op de dag des Heere.
Er was een flinke aanloop voor nodig, maar in 1988 lukte het om door een kampioenschap in 1A de Hoofdklasse te bereiken, de toenmalige hoogste trede.
Als debutant lukte het de club ruimschoots om haar naam te vestigen bij het hoogste zondag echelon, zonder overigens prijzen te winnen. Dat avontuur duurde negen jaar en toen moest helaas weer een stapje terug worden gemaakt. Maar na twee seizoenen Eerste Klasse keerde de ploeg weer terug naar de Hoofdklasse, doordat de eerzucht onverminderd groot was.
Vanaf 1998 t/m 2011 deed ADO ’20 diverse keren mee om de prijzen, maar de allerbeste worden lukte niet. Maar gevaar voor weer afdalen was ook in geen velden of wegen te bekennen.
En zoals de naamgeving al zegt; de aanhouder wint. Dat gebeurde in 2012 toen de Heemkerkers overtuigend kampioen werden in de zondag Hoofdklasse A, en stap maakten naar de ondertussen geïntroduceerde Topklasse.
Als nieuwkomer presteerde de blauw-zwarte formatie daarin direct fantastisch en veroverde zelfs de runner-up positie achter het toen ongenaakbare, maar nu vreselijk afgezakte Achilles ’29. Helaas voor alles wat ADO ’20 lief heeft was dat geen opmaat naar meer. Nee, twee jaar later was een 14de stek onvoldoende om Topklasser te blijven.
Maar opnieuw lieten de Heemskerkers zich niet uit veld slaan en weer twee jaar later (’16-‘17) werd het verloren gegane terrein heroverd via een kampioenschap in de Hoofdklasse. Alleen hadden in diezelfde jaargang de Divisies haar intrede gedaan en promoveerde ADO ’20 dus naar de Derde Divisie. Hoe het hen daarin verging heeft u al kunnen lezen in de inleiding van deze voorbeschouwing.
Justin Spies werd in januari jl. voorafgaande aan het duel met ADO ’20 gehuldigd voor zijn 100ste officiële wedstrijd. Inmiddels staan er al 133 achter zijn naam.
Bizarre ontknoping
Dat het kampioenschap en de daarbij behorende promotie in 2023 geen toeval of geluk was werd in ’21-’22 al bewezen. Want toen waren de Heemkerkers samen met USV Hercules en OFC tot aan de laatste speeldag in de strijd verwikkeld wie er met het kampioenschap aan de haal zou gaan in de Derde Divisie zondag.
Het werd uiteindelijk een bizarre tweede Pinksterdag, die slotronde van de competitie, waarin Hercules thuis speelde tegen ADO ’20. Hercules leek tot aan de 90ste minuut kampioen te worden, omdat het met 3-2 voorstond. Maar ADO ’20 schoot in blessuretijd nog een vrije trap binnen, waardoor de wedstrijd in 3-3 eindigde. Daardoor werd niet Hercules, maar OFC (*) uit Oostzaan kampioen.
ADO ’20 was in eerste instantie erg blij met de gelijkmaker, maar na de wedstrijd was de sfeer bedrukt om het maar eens eufemistisch uit te drukken, omdat de situatie niet goed was ingeschat. Als USV Hercules namelijk kampioen was geworden tegen hen, dan zou ADO ’20 namelijk de periodetitel overnemen van Hercules. En daarmee had de ploeg zich geplaatst voor de promotie play-offs. Maar doordat de Van der Mije brigade in blessuretijd nog scoorde, werd Hercules dus geen kampioen, waardoor die haar periodetitel niet hoefde af te staan aan de bezoekers.
Door te scoren schoot ADO ’20 zichzelf dus lelijk in de voet in liep de play-offs voor een plaats in de Tweede Divisie mis waardoor voor hen het seizoen er toen op zat.
Maar die steen des aanstoots, werd dus zeer vakkundig en analoog aan het spreekwoord van de ezel die zich niet twee aan dezelfde steen stoot, omzeild. Want onze gasten – die als bijnaam Superezels hebben – lieten niets aan duidelijkheid over wie de allerbeste was en liet wederom concurrent Hercules, en nu ook VVSB, kansloos achter zich en ging met de titel aan de haal.
Kortom echte SUPEREZELS!!
(*) = OFC degradeerde daarna kansloos uit de Tweede Divisie en maakte bekend dat het helemaal over en uit was met topvoetbal in Oostzaan. Men richt zich op het voetbal op zaterdag in de lagere regionen. Roy van der Mije was, voordat hij juli 2021 in dienst trad op sportpark De Vlotter, coach van OFC.
Handhaven
Het doel van de ploeg trainer Roy van der Mije (49) – zelf oud-prof van AZ en Heracles – was als debutant in deze Divisie zich handhaven. Dat lukte vorig seizoen prima. Want ondanks een dipje in het midden gedeelte van de competitie, kwam de gevarenzone geen enkele keer in zicht en nestelde men zich keurig op een 12de stek in de eindrangschikking nog voor gevestigde namen als Rijnsburgse Boys, Noordwijk en Scheveningen. Met de soepele handhaving voldeed ADO ’20 aan de ongeschreven voetbalregels ‘dat er komen één is’, en ‘er bij blijven twee’.
Maar nu staat de volgende uitdaging voor de deur om te bewijzen dat de eveneens ongeschreven voetbalwet, dat een eerste seizoen op een hoger niveau makkelijker is dan een tweede, nergens op gebaseerd is en naar het rijk der fabelen kan worden getransporteerd. Want dat is opnieuw de doelstelling van de clubleiding, tweedivisionist blijven.
Voorlopig lukt dit nog niet, want nu de eerste periode is afgesloten is ADO ’20 rode lantaarndrager.
Tol van de roem
Voor die penibele positie zijn overduidelijke verzachtende omstandigheden aan te voeren. Want de kwaliteit van de A-selectie van vorig seizoen werd meer dan behoorlijk afgeroomd. De over het ‘grote geld’ beschikkende, zaterdagvoetbalgrootmachten kaapten in korte tijd een half dozijn talenten c.q. sterkhouders weg van sportpark De Vlotter.
Dat begon al vorig seizoen toen vv Katwijk Ruben Doesburg inlijfde, en daar kwam deze jaargang Maurizio Brenna ook nog eens bij. Grote concurrent Quick Boys in deze gemeente haalde de clubtopscorer weg uit Heemskerk. Want Milan Zonneveld was met 14 treffers zeer belangrijk voor ADO ’20 en heeft er voor zijn nieuwe club ook alweer zes inliggen.
Ook de beide Spakenburger kapitaalkrachtige clubs sloegen hun slag in Heemskerk. Ian Beelen (5 goals en 4 assists) vertrok naar SV Spakenburg. Datzelfde deed collega middenvelder Daan Boerlage (4 goals en 4 assists), maar dan naar de rode zijde van sportpark De Westmaat.
AFC tenslotte pikte Milan Klopper (6 goals en 2 assists) in. Daarnaast gingen vaste waarden in de laatste jaren Ted Amson (10 seizoenen) en Henry Opoku (3 seizoenen) hun loopbaan afbouwen op een lager niveau en vertrok doelman Mike Grim – inderdaad de zoon van Fred – naar Unicum.
Voorwaar enorme aderlatingen, maar het betekende ook dat de relatieve ‘arme’ nieuwkomer zeer goed bezig was en daarvoor helaas de tol van de vooruitgesnelde roem moest betalen.
Nieuwe aanwas
Voor ADO ’20 zat er dus niets anders op dan uithuilen en opnieuw op zoek te gaan naar jong regio talent, en naar spelers die hun sporen reeds hebben verdiend, om tezamen met de gebleven oude garde een nieuw team te vormen.
Dat jonge talent kwam er in de personen van Mikael Schilling (21), Storm Holtkamp (22) en Tom Carbaat (19) die allen Kon. HFC achter zich lieten. Ook Youssef Blel (23) – voorheen speler van Olympia, IJsselmeervogels, Quick Boys en VVSB – en Nick Kaaijmolen (24) – FC Linx Gibr. – passen in dat profiel.
De gevestigde orde werd gevonden met het binnenhalen van oudgediende Jesper de Vré (29), die via Quick Boys en Noordwijk weer terugkeerde op het oude nest. Doelman Virgil Deen (28) kwam over van de Ajax amateurs, en Oscar Wilffert (30) heeft een verleden bij FC Volendam, OFC, Kon. HFC en Noordwijk. Ook voormalig AFC-er Jonathan Richard (33), en in ’21-’22 een blauwe maandag G.V.V.V.-er (totaal 12 duels), werd na diverse omzwervingen, waarvan de laatste bij plaatsgenoot ODIN ’59, gestrikt om het blauw-witte tenue te gaan dragen.
Het is met al die mutaties dus ook logisch dat coach Van der Mije en zijn manschappen voor een hele grote uitdaging stonden en staan om zich opnieuw te gaan handhaven, want dat is het ultieme doel. Gelukkig is er voor hen met nog 2/3 te gaan in deze jaargang genoeg tijd om dat te bewerkstelligen, en een eerste stap daarin zou natuurlijk kunnen worden gezet om de ‘onzen’ aan de zegekar te binden en daarmee goede zaken te doen aan de staart van de ranglijst.
Ilias Latif viert de 1-0 tegen ADO ’20.
Ongelijk vergelijk
Met kleine stapjes voorwaarts, een gelijkspel tegen Noordwijk (1-1) en winst bij De Treffers (1-2), leek het erop dat onze opponent de laatste tijd haar draai een beetje begon te vinden. Maar die opleving werd afgelopen zondag de kop weer ingedrukt toen op eigen terrein Jong Almere City FC met de 1-3 winst aan de haal ging. Een verliespartij die volgens het verslag op hun website absoluut onnodig was, want ADO ’20 was zeker voetballend niet de mindere tegen de jonge talenten. Maar twee individuele fouten braken hen uiteindelijk toch op.
Dat gezegd hebbende, zal die constatering bij de Veense aanhang helaas ook bekend voorkomen. In de laatste thuiswedstrijd tegen ACV overkwam dat ook onze hoofdmacht. Twee slippertjes in de defensie konden niet meer gerepareerd worden door de middenvelders of voorwaartsen en dus moest er een 1-2 nederlaag worden geslikt en daarmee ook een zeer onjuiste afspiegeling van de veldverhoudingen. Ook bleef met die nederlaag het gegeven intact dat de ploeg van captain Barry Maguire slechts één van de zes thuiswedstrijden won. De overige eindigden in driemaal een gelijkspel, en dus tweemaal een nederlaag.
En daarmee hebben we direct een vergelijk te pakken met onze tegenstrever. Want het kan namelijk nog veel erger, zij verloren alle zes hun wedstrijden op sportpark De Vlotter. Dit betekent ook dat de nu veroverde zeven punten alle op vreemde bodem werden behaald. Daarmee heb je volgende overeenkomst tussen de beide blauwgehemde selecties.
Alleen tot het zalige geluk van Veense aanhang deden hun favorieten het buitenhuis vele malen beter dan ADO ‘20. Van de zes duels werd er slechts één verloren en de overige vijf leverden allemaal overwinningen op.
Het voorlopige hoogtepunt van die winstpartijen geschiedde afgelopen zaterdag in en bij Katwijk. De tweevoudig Tweede Divisie kampioen werd in eigen huis van het kastje naar de muur gestuurd en met ietwat meer geluk en finesse had de 2-4 einduitslag zelfs nog hoger kunnen uitvallen.
Maar goed daar krijg je geen extra bonuspunten voor, en ook niet voor de schoonheid van de doelpunten die een heel hoog gehalte hadden van G.V.V.V. zijde.
Ketchupflestheorie
Volgens de theorie, verzonnen door Ruud van Nistelrooij, werken goals bij een spits of andere aanvaller hetzelfde als ketchup in een fles: als er eenmaal wat uitkomt, komt er gelijk een heleboel uit. Als spits/aanvaller moet je niet van slag raken als het scoren even niet lukt. Gewoon rustig blijven, hard werken en dan zal het vanzelf weer gaan lukken.
Hopelijk is dat zaterdag van toepassing op onze spitsen, c.q. vleugelspitsen. Want vorig seizoen scoorden Ilias Latif 15 goals, Justin Spies en Quincy Veenhof ieder 10, en Genrich Sillé 8 treffers. Tot afgelopen zaterdag bleef die productie respectievelijk beperkt tot 0, 1,1 en 1.
Maar in Katwijk chipte Latif de hatelijke ‘nul’ achter zijn naam weg, verhoogde Spies zijn scoresheet met 100% door een fraaie lob en Sillé zelfs met 200% door zijn snelheid en technische vaardigheid. Veenhof scoorde dan wel niet, maar was wel de voorbereider van twee goals en dat is ook belangrijk.
Met tegenstander ADO ’20 in het vizier, lijkt het gezien het (korte) verleden tussen de beide clubs, een ideale manier om die ketchupflestheorie verder te bevestigen. Want in Heemskerk op 19 augustus 2023 waren Latif en Sillé de doelpuntenmakers terwijl Jilani Helder in z’n eentje – inderdaad de zoon van oud prof Glenn – zorgde voor de 2-2 eindstand. Bij de return op 13 januari jl. was Ilias Latif zelfs tweevoudig doelpuntenmaker en zorgde Ian Beelen (nu dus spelend voor Spakenburg) voor de eretreffer 2-1.
Maar als andere spelers de treffers voor hun rekening nemen, we hebben tenslotte ook nog Potjes, Vergara Berrio, Dilrosun, Tremour, Dumay en Van den Berk die één of twee goals achter hun naam hebben staan, is dat natuurlijk ook prima de luxe.
Het allerbelangrijkste is dan ook om de tweede thuiswinst boeken en daarmee de club te trakteren op een mooi cadeau t.g.v. haar 77ste verjaardag.
G.V.V.V. – ADO ’20 begint zaterdag 13 januari om 14.30 uur op het sportpark Panhuis en zal onder leiding staan van Dhr. P. Henshuijs uit Amsterdam, die langs de lijn zal worden geassisteerd door Dhr. A.D. Kloekke en Dhr. J. Th. Eimers. Vierde official is Dhr. L.W. van Zuijlen.
