Op de voorlaatste thuiswedstrijd van kalenderjaar 2024 krijgt onze hoofdmacht Koninklijk bezoek op het sportpark Panhuis. Want de Haarlemsche Football Club, geboren in 1879, draagt dat erepredicaat sinds 1959 met veel verve als voorvoegsel.
Klassiek
Waar duels tegen b.v. Spakenburg, Barendrecht, Noordwijk, Rijnsburgse Boys en Quick Boys historisch gezien de naam klassieker met ere moge dragen, gezien de grote aantallen onderlinge confrontaties, kan die kwalificatie nu weer worden gebruikt. Alleen niet in de zin van het aantal wedstrijden dat is gespeeld tegen Kon. HFC, want het wordt pas de twaalfde onderlinge ontmoeting tussen de Veenendalers en Haarlemmers in competitieverband, maar hier is klassiek van toepassing op onze gasten.
De betekenis van dat woord in deze constructie is: Iets uit het verleden dat een alom bekend en een uniek symbool of icoon geworden is.
Bekend
Iedere voetballiefhebber met historisch besef weet dat de bakermat van het ons zo geliefde spelletje in Haarlem lag. Preciezer gezegd, opponent de Haarlemsche Football Club, werd opgericht in 1879 en is daarmee de oudste nog steeds bestaande voetbalvereniging van Nederland.
Bekend werden ze al aan het einde van de negentiende- en begin twintigste eeuw door 3x Nederlands landskampioen te worden en ook 3x de Holdertbeker – de voorloper van de KNVB beker – te winnen. Maar er zullen nog zeer weinig mensen in leven zijn die daar een actieve herinnering aan hebben. Wel natuurlijk aan de traditionele nieuwsjaarswedstrijd tegen de ex-internationals, die in 1923 haar eerste uitvoering kende, en die later ook diverse keren live op de kijkbuis werd uitgezonden. Logischerwijs volgden er na voornoemde glorieperiode nog wel meer kampioenschappen en ook degradaties, maar die werden uitsluitend behaald in de lagere regionen.
Icoon
Om uit te groeien tot een iconische status in het amateurvoetbal had de Haarlemsche Football Club, die bij het 80-jarig bestaan het predicaat Koninklijk kreeg toebedeeld, dus een heel lang bestaansrecht nodig en is dat predicaat waarschijnlijk een extra boost geweest. Want er zijn maar twee andere voetbalclubs in ons land, namelijk, Kon. HVV en Kon. UD, die ook dat voorvoegsel mogen voeren.
Die iconische status kreeg in 2011 nog een extra opwaardering toen de zondag Hoofdklasse werd bereikt, het toen één na hoogste amateurniveau. Want voorheen voetbalde het vlaggenschip van de club in de zogenaamde kantlijn van het amateurvoetbal in ons land.
Het debuut daarin was moeizaam maar via de nacompetitie werd het vege lijf gered en kreeg de ‘traditionsverein’ de smaak meer dan te pakken. Dat leverde in 2014 het kampioenschap op en daarmee promotie naar de zondag Topklasse. Ook daarin voelde HFC zich als een vis in het water en via een zesde en derde positie op de ranglijst werd de hernieuwde Tweede Divisie 2016 ook een makkelijke prooi voor de wit-blauwe formatie, en is dat sindsdien ook. Want op geen enkel moment kwam dat daarna in gevaar.
Ilias Latif zag op 17 febr. zijn strafschop worden gestopt door goalie Michaelis.
Stabiel
Op die amateurladder maken onze gasten van zaterdag mooie stappen voorwaarts en zijn daardoor uitgegroeid tot een stabiele tweededivisionist. Debuterend met een dertiende plek, kreeg dat een ’17-’18 een vervolg als aanvoerder van het zogenaamde rechterrijtje. En het seizoen daarna verraste de nieuwbakken coach Gertjan Tamerus samen met zijn team – waar hij zelf als speler deel van uitmaakte bij de diverse stappen omhoog – en als opvolger van de gepokt en gemazzelde Ted Verdonkschot, vriend en vijand door het behalen van een vierde stek in de eindrangschikking.
Daar was niets gestolen of geflatteerd aan. Een prachtige serie van twaalf ongeslagen wedstrijden, die liep van eind oktober 2018 tot en met half februari het jaar daarop, stuwde HFC op in de vaart der voetbalvolkeren met een derde plek als hoogste notering. Dat hoge niveau kon net niet worden vastgehouden, maar ongetwijfeld zal de debuterende coach, zijn pupillen en de gehele achterban daar geen traan om hebben gelaten. Die vierde positie was en is een prestatie van formaat en blijkt ook geen incident te zijn geweest. Want hoewel daarna, in het onderbroken seizoen ’19-’20, die status van subtopper niet kon worden geëvenaard was de middenmoot positie eveneens prima te noemen voor de, relatief gezien, nieuwkomer op het hoogste amateur platform in ons land. Het zeer korte seizoen ’20-’21 is geen indicatie, maar daarna pakten de Haarlemmers de draad gewoon weer op. Want in jaargang ’21-’22, waarin onze favorieten het loodje legden en degradeerden, showde HFC haar beste prestatie ooit in de Tweede Divisie door de tweede periodetitel te pakken en uiteindelijk de ‘bronzen medaille’ te veroveren achter kampioen Katwijk en runner-up HHC Hardenberg.
In de twee jaargangen die daarna volgden kon de Tamerus brigade, die status van topploeg geen vervolg geven, maar bewees het wel een stabiele tweede divisionist te zijn, met respectievelijk een zevende en elfde positie op de ranglijst.
De vijfde plek op de ranglijst aller tijden – die uit 32 clubs bestaat – van de Tweede Divisie (2016 – 2024) achter Katwijk, AFC, HHC Hardenberg en De Treffers bevestigd die stabiele status nog maar eens extra. Ter vergelijking: G.V.V.V. staat daarin op de elfde positie.
Voetbaldier
In Tamerus zevende seizoen als hoofdcoach, na John Blok van Scheveningen (16 seizoenen), de langst dienende oefenmeester van alle 18 deelnemers in deze Tweede Divisie, is de doelstelling om hetzelfde te bereiken als in de twee voorgaande seizoenen. Dit is op een zo’n makkelijk mogelijke manier zich te handhaven, en als het effe kan te verrassen door progressie te boeken qua eindresultaat.
Dat bij Gertjan Tamerus (44) het voetbalbloed door de aderen loopt is een understatement, want naast het trainen en coachen van HFC is hij ook de rechterhand van Anthony Correia, die via Katwijk nu de hoofdverantwoordelijke is bij Telstar. Ook had de oudprof van HFC Haarlem, Heracles en NAC eerder al diverse jeugdteams van Ajax onder zijn hoede.
Spelers reünie
Dat onze opponent die beste prestatie in 2022 in deze Tweede Divisie niet kon bestendigen had uiteraard ook heel veel te maken met de koopkracht van andere meer kapitaalkrachtige clubs die weer eens flink shopten in Haarlem, wat in een verder verleden al vaker gebeurde.
Want Koen Tros en Sietse Brandsma vertrokken naar Katwijk, Jim Hulleman, Wessel Boer en André Morgan naar IJsselmeervogels. Laatstgenoemde sloot in de vorige winterstop aan bij Rijnsburgse Boys en Boer keerde in die periode juist terug op het oude nest. Datzelfde deed ook Robin Eindhoven die via Spakenburg en IJsselmeervogels weer in moeders schoot terugkeerde, maar momenteel niet actief is op de velden.
Guus Offerhaus werd opgepikt door Quick Boys, maar is ondertussen onderdeel van de Telstar selectie en datzelfde geldt voor topscorer Zakaria Eddahchouri, die er dit seizoen ook alweer 10 heeft inliggen voor de IJmuidenaren. Oscar Wilffert ging naar Noordwijk en speelt nu voor ADO ’20. John Hilton werd door FC Dordrecht ingelijfd. Tenslotte hing Danny Hols in juni 2023 als sterkhouder na zeven seizoenen HFC-er te zijn geweest de schoenen in de wilgen.
Aan het begin van dit seizoen maakte de talentvolle Joas Kors de overstap naar PEC O21, maakte Niels Springer een einde aan zijn voetballoopbaan, en vertrokken enkele jeugdige talenten naar elders om aan meer speeltijd toe te komen. Daar zagen wij onlangs er twee van in actie toen ADO ’20 op bezoek kwam. Want Tom Carbaat, die toen de eretreffer maakte, en Storm Holtkamp maken nu deel uit van de Heemskerkse selectie.
Ondanks al deze aderlatingen wisten de technisch verantwoordelijken toch altijd weer de selectie snel op pijl te brengen waarbij de terugkeer van de verloren zoon Wessel Boer de reünie gevoelens misschien deed aanwakkeren. Want ook Jim Hulleman en Koen Tros lieten IJsselmeervogels en Katwijk achter zich en hesen zich weer in het oude vertrouwde wit-blauwe tenue. Datzelfde deed Franklin Lewis die terugkeerde van een avontuur bij het gedegradeerde FC Lisse. Kortom je zou daarom ook kunnen spreken van een soort van kleine reünie bij de selectie van de Koninklijke.
Daarnaast werden Marios Lomis en Rabbi Mwenda, die beiden zonder club zaten, ingelijfd, kwam Jan Muller over van FC Groningen O21 en Dico Jap Tjong liet degradant Kozakken Boys achter zich ten faveure van de Haarlemmers. En ook die overgang kan zaterdag reünie gevoelens oproepen, want ‘onze’ Sergio Tremour was vorig seizoen teammaat van Jap Tjong.
Ilias Latif kopte wel de 1-1 binnen.
Val gestopt
Op voorhand wist coach Gertjan Tamerus de reünisten en de plaatsvervangers snel tot een eenheid te smeden, want na vijf duels was men gedeeld koploper, samen met Rijnsburgse Boys en Quick Boys, met ieder slechts twee verliespunten. Maar voetbal is en blijft een onvoorspelbaar spelletje. Want waar de beide Katwijkse clubs lekker doorstoomden kwam er zand in de door Haarlemmer olie gesmeerde voetbalmachine. Uit de volgende acht duels werden slechts vier punten gepeurd d.m.v. vier gelijke spelen en evenzovele nederlagen. Wat volgde was dus een duikeling op ranglijst.
Die neerval werd pas vorige week een halt toe geroepen, want in eigen huis – dat is dit seizoen bij RCH in Heemstede wat als gastheer optreedt omdat de eigen accommodatie aan de Spanjaardslaan in Haarlem een volledige bouwkundige metamorfose ondergaat – werd Jong Almere City FC met 2-1 aan de zegekar gebonden, door treffers van Koen Tros en Ruben Heeremans. Daarmee werd de laatste plaats in het linkerrijtje bereikt.
Als de Kon. HFC dat voor de rest van het seizoen weet vol te houden voldoen ze aan de clubdoelstelling en ook aan de wens van de trainer om het beter te doen dan vorig seizoen.
Streven naar progressie
Hoewel de clubleiding, de technische commissie en stafleden van G.V.VV. zich aan de vooravond van dit seizoen nooit expliciet hebben uitgesproken over de doelstelling, weten we, al goed luisterend en tussen de regels doorlezend, dat handhaven, net als vorig seizoen, de hoogste prioriteit heeft. En zonder nu direct hoog van de toren te blazen lijkt dat gezien de tot nu toe behaalde resultaten in principe een appeltje eitje te worden. Daarom was de quote van leidsman Vink na de overtuigende 5-1 winst bij de laatste thuiswedstrijd tegen ADO ’20 ook veelzeggend. “Nog 16 punten pakken hierna en we zijn veilig.”
Maar aan de andere kant liet de coach zich in de media nog wel eens verleiden om zijn stoutste dromen te openbaren. En dat is voor Gery Vink en G.V.V.V. meestrijden om de titel in de Tweede Divisie. Dat is uiteraard een hele goede eigenschap om als sportman te streven naar het allerhoogste, maar of het reëel is, is vers twee.
De coach zal, net als de fans, na de nederlaag van vorige week tegen AFC hebben moeten constateren dat G.V.V.V. op een aantal facetten nog tekort komt tegen de echte topploegen. Want eerder was er ook al puntverlies tegen de huidige toppers Quick Boys en Rijnsburgse Boys. Daar stond dan wel weer tegenover de mooie winst op tweevoudige kampioen Katwijk.
Maar zoals het spreekwoord luidt: Een zwaluw maakt nog geen zomer, ofwel een verrassing is niet genoeg om aan te haken bij de echte top.
Een wezenlijk doel zou dan ook moeten zijn om de huidige subtop positie te blijven handhaven tot aan het einde van de rit en/of het een uitdaging te vinden om meer punten te veroveren dan vorig seizoen. Of dat dan een vijfde of negende plaats in de ranglijst oplevert doet niet ter zake, er is dan progressie geboekt in het proces om iedere keer beter te worden.
Genrich Sillé (r.) en Wessel Boer (m.) zullen ongetwijfeld weer de nodige robbertjes gaan uitvechten.
Zeker geen makkie
Vorig seizoen hadden captain Maguire en zijn manschappen na 14 speelronden 23 punten verzameld. Maar daarna volgde twee nederlagen tegen Spakenburg en Quick Boys. Door winst op Jong Sparta in de laatste wedstrijd voor het ingaan van de winterstop stond teller dus in totaal op 26. Het doelsaldo was toen 23-23
Nu heeft de Vink brigade na 14 duels één puntje meer veroverd en het doelsaldo is 25-19. Met nog drie duels te gaan voor het nieuwe jaar aanbreekt zou winst tegen Kon. HFC er in ieder geval voor zorgen dat er een lichte progressie wordt geboekt t.o.v. vorig seizoen. Dat er nog mooier uit komt te zien als ook in de twee laatste wedstrijden in 2024, tegen respectievelijk Barendrecht uit en Spakenburg thuis, nog extra punten kunnen worden gesprokkeld.
Maar dat is toekomstmuziek, eerst maar eens gaan proberen om de Kon. HFC op de knieën te krijgen en dat zal zeker geen gemakkelijke opgave worden. Want gezien de vorige twee duels op het Panhuis tussen de Veenendalers en de Haarlemmers zou je bijna kunnen voorspellen dat het opnieuw een puntendeling wordt.
In maart 2022 werd het 1-1 door goals van Joshua Patrick en Roy Castien. Vorig seizoen op 17 februari jl. scoorden Ilias Latif en Justin Spies voor de thuisploeg en maakten Thomas Rier en Wessel Boer de treffers voor de gasten (2-2).
Als Latif en Spies datzelfde kunststukje zaterdag kunnen herhalen en de defensie niets weggeeft is de progressie nu al zichtbaar. Maar als een van de andere teammaten de productie voor zijn rekening neemt zul je beide niet horen mopperen. En dat geldt natuurlijk ook voor de supporters die altijd blij worden van een driepunter.
G.V.V.V. – Koninklijke HFC begint om 14.30 uur op het sportpark Panhuis en zal onder leiding staan van scheidsrechter Dhr. P.T. van Veelen uit Hardinxveld-Giessendam, die langs de lijnen zal worden geassisteerd door Dhr. R. Westenberg en Mevr. M.M. Boer. Vierde official is Dhr. C.F.H. Donners.
