De kortste maand het jaar heeft slechts één thuiswedstrijd in petto voor onze hoofdmacht. Dat is die van aanstaande zaterdag wanneer cupfighter vv Noordwijk op bezoek komt. Daarna volgen de uitduels tegen Jong Almere City FC en De Treffers en dan zijn de zaterdagen in de maand februari alweer op.
Naam en faam
Hoewel vv Noordwijk in seizoen ’19-’20 pas debuteerde in deze Divisie heeft die voetbalvereniging haar sporen al meer dan ruimschoots verdient, want ze hebben in het verleden al langdurig naam en faam gemaakt op het hoogste amateurvoetbal niveau.
Het bewijs daarvoor leveren is niet zo heel moeilijk. Want de in maart 2023 90-jaar oud geworden voetbalclub behoort samen met IJsselmeervogels, Quick Boys en Spakenburg tot de vier elite verenigingen die sinds de invoering van de Eerste Klasse (’70-’71) tot en met het einde van de Hoofdklasse (’10-’11) daarin altijd onafgebroken vertegenwoordigd zijn geweest.
Kortom maar liefst veertig seizoenen lang sprak vv Noordwijk haar niet geringe woordje mee op de hoogste sport van de amateurvoetballadder. In die periode veroverden de Duinwetering bewoners zeven afdelingstitels, waren ze ook tweemaal de allerbesten van het zaterdagvoetbal en eenzelfde aantal zelfs algeheel amateur kampioen van Nederland.
Onderlinge verhoudingen
Als je daar dan ook nog bij optelt dat vv Noordwijk gedurende de zestiger jaren van de vorige eeuw ook al negen jaargangen in de Tweede Klasse speelde, toen het hoogste zaterdagamateurniveau, en daarin ook al driemaal het beste jongentje van de klas was, dan ontstaat in totaal een palmares om U tegen te zeggen die in die bijna halve eeuw is verzameld.
Uit die tijd stammen ook de allereerste ontmoetingen tussen de Veenendalers en de Noordwijkers. Van 1963 t/m 1965 waren de witroden en de blauwwitten twee seizoenen lang competitiegenoten van elkaar. Die geschiedenis herhaalde zich later in de Eerste- en in de Topklasse, en vijf jaar geleden voor het eerst in de Tweede Divisie, waardoor de teller van de onderlinge ontmoetingen op een totaal van 30 staat.
Om daar maar gelijk bij aan te haken geven we u de resultaten van de voorgaande 15 duels die werden gespeeld op ons eigen vertrouwde Panhuis. Daarin is de overall balans precies in evenwicht, met vijf gewonnen, vijf verloren, en evenzovele gelijk gespeelde wedstrijden. Alleen op basis van doelsaldo helt de balans een ietsiepietsie door in het voordeel van de gasten met 27 goals voor en 24 tegen.
Dat evenwicht is een zeer opmerkelijk gegeven, want van alle tegenstanders in deze Tweede Divisie waar G.V.V.V. minimaal 6x in eigen huis tegen heeft gespeeld geldt alleen hetzelfde voor AFC, waarbij de verhoudingen ook geheel in evenwicht zijn met 3x winst en eenzelfde aantal verliespartijen.
Tariq Dilrosun heeft uitgehaald om de winnende treffer te scoren op 14 september.
Omissie goed gemaakt
Met die hierboven geschetste overweldigende erelijst, de continuïteit die de voetbalclub in al die jaren vertoonde, en het feit dat Noordwijk veelal in het zogenaamde linkerrijtje eindigde, was het voor zowel vriend als vijand zeer verwonderlijk dat het de club niet lukte om direct vertegenwoordigd te zijn toen de Topklasse in 2010 haar intrede deed. Waar het G.V.V.V. via de play-offs net niet lukte, waren onze gasten met een zevende positie direct kansloos.
Maar beide ploegen maakten in het seizoen daarna direct die omissie goed.
G.V.V.V. deed dat door een overtuigend kampioenschap in de Hoofdklasse B terwijl Noordwijk daar een barrageduel voor nodig had in de Hoofdklasse A. Samen met streekgenoot Quick Boys eindigden ze met 58 verzamelde punten op plek één. De Kattukkers hadden weliswaar een beter doelsaldo, maar dat telde toen niet en dus was er een beslissingsduel nodig.
Het lot bepaalde dat Noordwijk het thuisvoordeel had en dus omzoomden zo’n 7000 toeschouwers het ‘oude’ sportpark Duinwetering, want dat onderging een klein decennium geleden al een metamorfose tot wat het nu is. Het werd een duel op het scherpst van de snede wat na negentig minuten nog steeds geen doelpunten had opgeleverd. Aan bijna het einde van de verlenging was het Stefan Mertens die de Noordwijkers in extase bracht door de 1-0 binnen te tikken en daarmee zijn ploeg naar de Topklasse bracht.
Recessie
Zowel Noordwijk als G.V.V.V. debuteerden dus in jaargang ’11-’12 op dat vernieuwde amateurpodium. Beide vlaggenschepen lieten zich van hun beste kant zien en eindigen op de respectievelijke vierde en vijfde plek op de ranglijst. Een knappe prestatie van de nieuwelingen op die trede hoger.
Maar waar de gastheren van zaterdag de lijn omhoog doortrokken en in ’12-’13 de ‘bronzen medaille’ veroverden, moesten de badplaatsbewoners toen genoegen nemen met een negende plek en bleek dit, achteraf gezien, het begin van een recessie.
Die neerwaartse spiraal konden de witroden niet ombuigen. Want in hun derde seizoen topklasse slaagden ze er niet in om uit de gevaarlijke zone weg te blijven. Het betekende aan het eind van de rit p/d duels spelen, met als tegenstander Ajax.
In twee krankzinnige wedstrijden, 6-1 op de Toekomst in Amsterdam en 6-2 op de eigen Duinwetering, dolf Noordwijk dus op doelsaldo het onderspit en was het einde oefening in de Topklasse.
Pas op de plaats
Het duurde even voordat de Duinwetering bewoners de splinters bij elkaar hadden geveegd. Na een middenmoot positie in de Hoofdklasse volgden een tweede en een derde plek die ook twee periodetitels opleverden. Maar die deeltitels brachten geen soelaas in de weg omhoog, want tweemaal was de nacompetitie het grote struikelblok en moest er dus pas op de plaats worden gemaakt.
Sleeping giant werd wakker
De aanstelling van Kees Zethof aan het beging van jaargang ’17-’18, een trainer die in de Duin- en Bollenstreek zijn sporen al ruimschoots had verdiend, en ook al eerder hoofd jeugdtrainer was bij Noordwijk, bleek, samen natuurlijk met een uitgebalanceerde selectie, de missing link. Want onder zijn nuchtere en realistische bewind werd de ‘sleeping giant’ volledig wakker geschud.
Het kampioenschap van Zethof’s manschappen in z’n debuut seizoen in de Hoofdklasse zou je nog in het rijtje kunnen scharen van niet geheel onverwacht, gezien de reputatie die Noordwijk had veroverd in het verleden.
Maar dan als debutant in de Derde Divisie deze gelijk geheel naar je hand zetten is een prestatie van buitengewoon formaat. In speelronde zes pakten captain Emiel Wendt c.s. de koppositie en stonden die niet meer af, ondanks het aandringen van andere gevestigde orde ploegen, zoals regiogenoot Quick Boys en DVS ’33. Met slechts vier nederlagen in 34 duels, en in totaal 80 behaalde punten, werd Noordwijk meer dan overtuigend kampioen. Daardoor was de gerenommeerde club in jaargang ’19-’20 weer terug van (even) weggeweest.
Stabiel worden en blijven
Met deze tussenkop in het achterhoofd keerde Noordwijk terug op het hoogste schavot van het vaderlandse amateurvoetbal. En daaraan voldoet het vlaggenschip van de badplaatsbewoners tot nu toe volledig. Toen de lockdown in maart 2020 haar beslag kreeg zag de debutant zichzelf terug op de tiende stek. Daarmee waren de witroden aanvoerder van het zogenaamde rechterrijtje en dat was voor een nieuwkomer een prima prestatie waar ook de aanhang goed mee kon leven.
Het zeer korte, ook door corona geteisterde, seizoen daarna is geen maatstaf. Maar in de jaargang waarin G.V.V.V. degradeerde maakte onze opponent een beetje progressie. Het eindigde op positie zeven, met slechts één punt achterstand (54) op streekgenoot Rijnsburgse Boys (55) wat vierde werd, zo dicht zat het dus op elkaar.
Het jaar daarop kon geen vervolg worden gegeven aan nog weer een klein stapje hoger. Noordwijk eindigde toen als slippendrager van het linkerrijtje met 43 veroverde punten.
Al met al waren de beleidsbepalers en de aanhang hierover best tevreden, want Noordwijk mocht zich weer een stabiele tweededivisionist noemen. Daar moest vorig seizoen bij worden aangehaakt.
Dat lukte tot aan de winterstop prima, want er werden toen slechts drie nederlagen geleden. Maar winnen zat er veel te weinig in (4 stuks), wat betekende dat er liefst 10 puntendelingen werden behaald, wat ook een tiende plaats opleverde. Maar na die break werd het een beetje kommer en kwel, verliezen werd eerder regel dan uitzondering, en daardoor duikelde Noordwijk naar beneden zonder echt de gevaarlijke streep in zicht te krijgen. Met nog weer eens vijf draws, waarmee de kustbewoners overduidelijk kampioen gelijke spelen werden (totaal dus 15!!), en ook vier winstpartijen werd uiteindelijk de 14de stek ingenomen.
Joep van den Berk stuit op doelman Bas Schol. Dylan Rietveld, een van de oudgedienden bij Noordwijk kon het niet voorkomen.
Grondige verbouwing
Wellicht was die terugval een van de redenen om de selectie eens grondig te gaan verbouwen, want zelden waren de mutaties zo groot in aantal bij het meestal rustige en niet in paniek rakende Noordwijk. Maar het zal hoogstwaarschijnlijk ook te maken hebben met het feit dan coach Zethof begin december 2023 zijn geheel onverwachtse vertrek aankondigde. De beleidsbepalers hadden de intentie om met de succestrainer door te gaan, maar moesten toen plotsklaps op zoek naar een opvolger. Die werd al snel gevonden in de persoon Florian Wolf, die vrij was nadat hij en onze buurman DOVO half oktober 2023 de relatie vroegtijdig hadden verbroken. De nieuwe oefenmeester had dus alle tijd om zijn nieuwe club eens grondig door te lichten en met eventuele wensen te komen om Noordwijk weer de stabiele middenmoter, of meer te laten zijn.
Tien man vertrokken naar elders, waaronder vaste waarden Sem van Oosten (FC Rijnvogels), Jesper de Vré en Oscar Wilfert (ADO ’20), Toer Bouwman en Lars Jansen (Quick Boys). Daarvoor werden o.a. aan selectie toegevoegd Bram Franken (Quick Boys), Mohammed Kharbachi (DOVO), Bas Schol (JOS), Arantis Roep (HSC ’21), Virgil Tjin-Asjoe en Jordy Strooker (Scheveningen) Romero Antonioli (Sportlust ’46) en Giovanni da Fonseca (Excelsior M.).
Maar gelukkig bleven ook de spelers in de as, die de club al vele jaren trouw zijn, zoals Dylan Rietveld (sinds 2018) Sander Bosma en Nick van Staveren (sinds 2017) en vooral captain Emiel Wendt (sinds 2012), die nog nooit voor een andere club speelde, behouden voor de A-selectie.
Tussentijdse nieuwkomers
Helaas voor Noordwijk moest cultspeler en cultuurbewaker Van Staveren half december weer afhaken, met wederom een zware knieblessure, wat hem deed besluiten om de schoenen in de wilgen te hangen v.w.b. spelen op het hoogste niveau. In winterstop kon dat hiaat gevuld worden, mede ook door blessures van Coopmans en Bakker, met de komst van Jerrel Hak, die een verleden had bij o.a. Jong Sparta en IJsselmeervogels en als laatste in Belgie speelde voor Beerschot. Ook werd in die periode doelman Joey Roggeveen aangetrokken die van FC Tulsa uit de USA kwam en die in Nederland eerder speelde bij o.a. Ajax, Volendam en AZ.
Moeizaam tegenover stunten
Maar al deze wisselingen van de wacht hebben Noordwijk, zowel qua leidsman als nieuwe spelers, in de competitie nog niet veel geluk gebracht en daarom verloopt het moeizaam. Want de ploeg verkeerd bijna vanaf acquit dit seizoen in de zogenaamde gevarenzone of er net boven. Momenteel bezetten ze een p/d plaats en dat voor de club die gisteravond nog de kwartfinale van de KNVB Beker speelde.
Hoe dat mogelijk is zijn de soms onbegrijpelijke wetten van het voetbal. Vijf wedstrijden in de beker leverden respectievelijk winst op tegen TGOB (0-4), HSV Hoek (2-0), FC Dordrecht (2-1), Willem II (2-1) en Barendrecht (1-0 n.v.) en brachten hen naar de Adelaarshorst om Go Ahead Eagles te treffen in de kwartfinale. Daarom verwierf Noordwijk, naast regiogenoot Quick Boys, ook geheel terecht de titel stuntploeg. Helaas lukte het Noordwijk gisteravond niet om een volgende mijlpaal te slaan. Op de Adelaarshorst moesten ze, overigens zeer eervol, hun meerdere erkennen in de Eredivisie club, 3-1. Maar het mooie was dat kind van club, Ruben Marbus, voor de eretreffer zorgde. Diens vader Bram, geboren en getogen Noordwijker en zelf ook voormalig speler van het vlaggenschip, speelde aan het einde- en begin van de vorige eeuw voor Go Ahead Eagles. Met het doelpunt van Marbus jr. werd dus ook nog eens historie geschreven.
Maar in de competitie wil het maar niet lukken om de punten te pakken. Zo gingen de laatste drie duels in dit kakelverse jaar teloor, en was er aan het begin van de competitie een reeks van tien wedstrijden waarin niet gewonnen kon worden. Drie gelijke spelen zetten daarbij weinig punten aan de dijk.
Opvallend
Als je nog iets verder uitzoomt op de cijfers van Noordwijk vallen er drie dingen op:
1. Van de twaalf nederlagen die werden geleden waren er zes die met slechts één goal verschil in het nadeel van Wolf brigade uitvielen. Daaruit mag je concluderen dat de Duinwetering bewoners echt niet het zwakke broertje is dat door iedereen zomaar van de mat wordt gespeeld. Wij als G.V.V.V. kunnen dat alleen maar beamen. Want op 14 september jl. bij de heenwedstrijd had G.V.V.V. wel het meeste balbezit, maar trof aanvoerder Emiel Wendt tweemaal het aluminium namens de thuisploeg en was daarmee in kansen creëren gevaarlijker. Uiteindelijk scoorde Tariq Dilrosun in de dying seconds de enige treffer en daarom gingen de drie punten mee in de bus naar Veenendaal. Gezien het spelbeeld was een puntendeling meer op zijn plaats geweest.
2. Noordwijk heeft tot op heden tien duels in competitieverband op vreemde bodem gespeeld en daaruit slechts vier punten veroverd. Maar nog meer bijzonder is dat het aantal overwinningen op nul staat en de vier punten dus werden behaald via gelijke spelen. De enige officiële uitwedstrijd waarin wel werd gewonnen was die tegen TOGB in de voorronde van de ‘grote beker’.
3. Onze gasten speelden voordat ze de kwartfinale van de KNVB Beker bereikten vijf duels zoals hierboven al aangegeven. Vier van vijf wedstrijden die ze na iedere ronde, die allemaal midweeks plaatsvonden, daarna de zaterdag daarop in de competitie speelden gingen verloren. Alleen na de winst op Willem II werd er gelijk gespeeld.
Mee blijven doen om periodetitel
Met bovenstaande ‘facts’ in het achterhoofd, de stand op de ranglijst, kun je haast niet anders concluderen dat de thuisploeg van zowel vriend als vijand de favorietenrol krijgt toebedeeld. Tel dan daarna nog bij op dat de ploeg van aanvoerder Berry Maguire c.s. thuis al een serie van vijf gewonnen ontmoetingen heeft neergezet dan is de underdogrol voor de gasten een logische gevolgtrekking, en tevens de vraagstelling in de titel van dit artikel duidelijk.
Die fraaie reeks zal G.V.V.V. maar wat graag een vervolg willen en bovendien zijn ze mede door de historische overwinning op Quick Boys (0-2), van vorige week zaterdag, waar nog nooit eerder van werd gewonnen, ook nog kanshebber in de strijd om de tweede periodetitel, die over 11 duels gaat. Hieronder de huidige stand en daaruit blijkt dat winnen een must is om in ieder geval te blijven meedoen om die troostprijs, die bij het behalen recht geeft om de voorronde van de KNVB Beker in het nieuwe seizoen over te slaan.
Optimist, chauvinist of realist?
De chauvinisten en optimisten onder de blauwe aanhang verlangen wellicht nog meer dan zo’n deeltitel, en hopen dat G.V.V.V. de drie gedoodverfde kampioenskandidaten uit de gemeente Katwijk, inclusief AFC en Spakenburg, het vuur nog na aan de schenen kan leggen in het restant van de competitie. En dan uiteindelijk zelf als beste jongetje uit de klas tevoorschijn te komen.
Of dat een realistisch verlangen is?
Coach Gery Vink liet het op website van Regiosportveenendaal na afloop van de overwinning op Quick Boys als volgt optekenen:
“Als we nog iets willen, moeten we nog dertien keer winnen. Ik weet niet of het realistisch is, maar je moet altijd de hoop hebben om voor de bovenste plekken te spelen. Soms moet het ook meezitten, maar we zijn een goed stel en als je dan dit soort topwedstrijden wint, blijft het interessant.”
Uw scribent behoort tot de club van de realisten en refereert daarom om graag naar een andere, en dit seizoen veel herhaalde, quote van leidsman Vink die luidde:
“Het is allereerste en hoogste doel dit seizoen is om je veilig te spelen voor een volgend seizoen in de Tweede Divisie. Daarvoor heb je theoretisch gezien veertig punten nodig, en als die zijn behaald gaan we verder kijken wat we samen daarna nog kunnen bereiken”.
Dat doel is nu één puntje verwijderd, dus een puntendeling tegen Noordwijk zou volstaan om dat te bereiken. Maar aan die theorie zullen de beide coaches tezamen met hun spelers natuurlijk volkomen logisch lak hebben. Want je begint iedere wedstrijd zonder meer om die winnend af te sluiten. Vooral onze gasten hebben de punten heel hard nodig. Want door de winst van Excelsior Maassluis op hekkensluiter ADO ’20, die afgelopen dinsdagavond is ingehaald, is de afstand naar een veilige positie gegroeid tot vijf punten.
We kunnen daarom ook een tot de tanden toe gewapend Noordwijk verwachten dat haar huid zo duur mogelijk zal willen verkopen in de strijd om de play-offs aan het einde van de rit te ontlopen. En daarmee tweededivisionist te blijven, een plek waar de club gezien haar eerder veroverde reputatie zeker in thuishoort.
Quincy Veenhof en aanstaand jubilaris was de held bij de laatste thuiswedstrijd tegen Noordwijk op 20 april 2024. Hij scoorde in een tijdsbestek van twee minuten tweemaal. Teun Zethof naam de eretreffer van Noordwijk van zijn rekening.
Seinen op groen
Hoewel dus op papier alle seinen voor G.V.V.V. op groen staan voor een zesde thuisoverwinning op rij, zullen captain Barry Maguire en zijn manschappen volledig bij de les moeten zijn en mag van onderschatting geen enkele sprake zijn, tegen een getergde tegenstrever. Die ook uit is op sportieve revanche voor het (onterecht)verloren duel in de heenwedstrijd.
G.V.V.V. weet zelf hoe lekker dat voelt om revanche te halen, want zij deden dat afgelopen zaterdag in Katwijk tegen Quick Boys door met 0-2 te winnen, terwijl de thuiswedstrijd afgelopen september volkomen onverdiend met 0-1 verloren ging.
De Vink brigade moet daarom voorkomen dat vv Noordwijk met zo’n gevoel naar huis gaat.
Hopelijk kan aanvoerder en aanstaand jubilaris Barry Maguire, tezamen met zijn teammaten, zich na afloop weer zo vreugdevol tonen aan de supporters.
Jubilarissen
Als Barry Maguire en Quincy Veenhof speelminuten gaan maken, en wie twijfelt daaraan, want beiden speelden tot nu toe in alle 21 voorgaande wedstrijden mee, dan wordt het voor hen de 100ste officiële wedstrijd – competitie en beker – in ons mooie blauwe tenue. Winst zou dan nog eens extra luister geven aan dit jubileum duel.
De huldiging voor die mijlpaal van Maguire en Veenhof zal tijdens een latere thuiswedstrijd plaatsvinden.
PS
Vandaag hebben de beleidsbepalers van vv Noordwijk het rigoureuze besluit genomen om trainer Florian Wolf per direct op non-actief te stellen. Voor volgend seizoen was reeds Roy van der Mije, huidig oefenmeester van ADO ’20, aangesteld. Er wordt op zoek gegaan naar een nieuwe coach die dit seizoen kan gaan afmaken. In de tussentijd nemen de assistenten Marcel Akerboom en Mike van Dam de honneurs waar.
G.V.V.V. – vv Noordwijk begint komende zaterdagmiddag om14.30 uur op sportpark Panhuis en zal onder leiding staan van Dhr. S.J.M. Janssen uit Reuver, die langs de lijn zal worden geassisteerd door Dhr. B. Sahiner en Dhr. N.M. Veldhuis. Vierde official is Dhr. P.J. Tanja.
