Na een zaterdag van rust voor de heren voetballers van ons vlaggenschip moeten ze komende zaterdag weer aan de bak, en ook de supporters kunnen hun vertrouwde gang naar het sportpark Panhuis weer gaan maken. Als tegenstander wacht dan RKAV Volendam, wat de enige echte debutant is in deze Tweede Divisie jaargang.
Dat de ruim 35.000 inwoners van de gemeente Edam-Volendam voor een flink gedeelte voetbalminnend zijn hoeft geen betoog. Het dorp heeft natuurlijk FC Volendam als bvo, die helaas vorig seizoen moesten afdalen naar de Eerste Divisie, maar nu weer op weg terug lijkt te zijn, en voorheen Jong FC Volendam als tweededivisionist. Wat na de degradatie nu uitkomt in de O21 competitie van de KNVB.
Daarvan is tegenstander, RKAV Volendam, waarvoor G.V.V.V. komende zaterdag als gastheer optreedt, de stamhouder van het geheel. Want in juni 1920 werd eerst Victoria, ietwat later omgedoopt, op advies van de dienstdoende kapelaan, tot RKSV Volendam, opgericht. Dus al ruim 100 jaar zijn de inwoners van Volendam vertrouwd met hét spelletje, dat ze tot op dag van vandaan, van jong tot oud en van klein tot groot, actief of passief, heel erg bezighoudt.
Splitsing
RKSV Volendam werd in 1978 opgesplitst in een betaald voetbalorganisatie: FC Volendam, en een amateurvereniging: RKAV Volendam. Er is sindsdien altijd een sterke relatie geweest, en nog steeds aanwezig, tussen de FC en de RKAV Volendam. Dit is in de afgelopen jaren met name tot uitdrukking gekomen in een gezamenlijke jeugdopleiding en een gezamenlijk gebruik van accommodaties, welke ook naast elkaar gelegen zijn.
Heen en weer, heen en weer
De opsplitsing betekende niet dat de amateurtak het maar even op z’n elfendertigst ging doen. Nee, in het voetbal DNA van de Volendammer ligt opgesloten dat ze zich ten alle tijden willen bewijzen. Dat dit met vallen en weer opstaan gepaard gaat nemen ze op koop toe.
Al heel snel meldde het prestatieteam van de amateurtak zich op het hoogste zaterdagniveau de toenmalige Eerste Klasse. Maar na zes jaar daarin ging het mis en volgde degradatie in 1984.
Men viel zelfs terug naar de Derde Klasse en pas in 1994 werd het verloren gegane terrein heroverd.
Toen die hoogste trede in 1996 werd omgedoopt tot Hoofdklasse lukte het met wat pijn en moeite om zich nog vijf seizoenen te handhaven.
Maar in 2001 moest toch weer een stapje terug worden gedaan. Datzelfde gebeurde in de twee decennia daarna nog driemaal, als de Hoofdklasse weer eens was bereikt. De bekende botter ‘De Heen en Weer’ maakte overuren.
Quincy Veenhof (m.) maakte de eretreffer in Volendam.
Alleen maar heen
Na een goede rentree in ’18-’19 met een tweede plaats en twee door coronajaren geteisterde competitie jaargangen (tiende en achtste), eindigde RKAV Volendam in jaargang ’21-’22 achter kampioen S.V. Urk op een tweede plaats. Met een periodetitel op zak was deelname aan de play-offs verzekerd. Daarin werd eerst Zwaluwen Vlaardingen aan de kant geschoven (2x 3-1 winst).
Door de 0-1 winst daarna bij ARC in Alphen a/d Rijn leek men op rozen te zitten bij de thuiswedstrijd in het eigen Hein Koning stadion, maar niets was minder waar. Tot ruim in blessuretijd leidde de bezoekers de dans met 1-2, en leek een verlenging nodig. Maar Joey Tol zorgde met de gelijkmaker ervoor dat de fameuze botter alweer aan z’n volgende vaartochtje kon beginnen en dat RKAV Volendam zich voor het eerst in de historie van de club derdedivisionist mocht noemen. De Oranjehemden golden in dat seizoen als een van de best voetballende ploeg in de Hoofdklasse B en werden daarmee een aanwinst voor de Derde Divisie.
Door de promotie van de Volendammer amateurs en de degradatie van onze eigen hoofdmacht kwamen ze elkaar in jaargang ’22-’23 na twaalf jaar weer eens tegen in competitieverband. Want daarvoor, in de Eerste- in Hoofdklasse, waren de oranje- en blauwhemden met een zekere regelmaat competitie genoten van elkaar geweest.
Beide teams gingen met geheel verschillende belangen die stap omhoog, en de trede lager in. De debutant wilde langer dan één seizoen deel uit maken van de Derde Divisie en dus was handhaven de doelstelling, en G.V.V.V. wilde zo gezwind mogelijk terugkeren op het hoogste amateurniveau. Beide clubs slaagden in hun missie. Volendam eindigde precies boven de gevaarlijk streep en ontliep daarmee directe degradatie en het spelen van play-offs.
Dat laatste was wel voor de ploeg coach Vink weggelegd, maar dan in de strijd voor promotie. Dat ging de Veenendalers uitstekend af, en na zes duels daarin mochten ze zich weer tweededivisionist noemen en dus scheiden de wegen zich weer.
Handhaven wordt kampioenschap
In haar tweede seizoen in de Derde Divisie hadden onze gasten van komende zaterdag dezelfde doelstelling als bij het debuut: zo snel mogelijk handhaven.
Daar leek het in het begin ook op uit te draaien, want na acht ronden stond de ploeg van coach Berry Smit op de 14de stek. Maar daarna kregen de Volendammers de wind volop in de zeilen en hadden bij het ingaan van de winterstop de top al drie bereikt. Die winterslaap verteerden ze ook uitstekend want daarna werd het alleen maar mooier met fris en fruitig aanvallend voetbal, en werd het zelfs regelmatig stuivertje wisselen aan de top met de gedoodverfde kampioenskandidaten IJsselmeervogels en SC Genemuiden.
Daarmee was het verrassend goede presteren van de ‘wijdbroeken’ nog niet over, want begin april 2024 werd de koppositie gepakt en die werd niet meer afgestaan. Voor zowel vriend als vijand was dat kampioenschap een volkomen verrassing, maar daarom zeker niet minder dan een fantastische prestatie en ook volkomen verdiend. Er werden 66 punten verzameld, drie meer dan runner-up IJsselmeervogels, en ook het doelsaldo van 92-53 was ruimschoots het allerbeste van de gehele Derde Divisie. Debet daaraan waren o.a. 11-2 en 0-5 tegen ODIN ’59, 6-0 tegen Kampong en 3-6 uit bij Staphorst.
Jim Beers (nu IJsselmeervogels) en Roy Tol waren de exponenten van die ongekende doelpuntenproductie met respectievelijk 27 en 15 treffers.
Sterkhouder
Maar zonder andere spelers uit de selectie ook maar enigszins te kort te willen doen bij het behalen van dat prachtige resultaat, je doet het tenslotte met z’n allen, groeide aanvoerder Nick Runderkamp (28) uit tot sleutelspeler. Hij liet eind augustus 2023 zijn contract bij Quick Boys ontbinden, waar hij vanaf medio 2020 speelde, vanwege zijn veranderde werk- en gezinssituatie (hij werd vader van een tweeling). De reistijd brak hem op en hij sloot aan bij de amateurs van zijn oude liefde. Want voordat hij in Katwijk aan de slag ging doorliep de linkspoot zijn gehele opleiding bij de FC Volendam en was hij goed voor 44 duels in de hoofdmacht. De altijd zeer gedreven spelende motor op het middenveld scoorde zelf zes goals en was verantwoordelijk voor meer dan een dozijn vol voorbereidingen van doelpunten van zijn teamgenoten. Ook schuwde Runderkamp zijn verdedigende taken niet, die nog wel eens over het randje gingen, getuige zijn 8 gele prenten gedurende de race om het kampioenschap. Maar dat had de geboren Purmerender er uiteraard graag voor over om aan het einde van die rit de Oranje vlag in top te hijsen.
(Op de kopfoto ziet u Runderkamp in duel met Justin Spies)
Weinig ‘Jassen’, en weinig mutaties
Dat Runderkamp c.s. een beetje de tol van roem betaalden kwam tot uiting doordat de jonge Daan Steur (21) de overstap mocht maken naar het ‘grote’ Volendam en doelpuntenmachine Beers werd weggeplukt door IJsselmeervogels. Daarnaast stopten de senioren Stefan Plat en Eric Veerman hun voetballoopbaan en vertrokken Joey Tol, Dave Zwarthoed en Jens Kras naar elders.
Dat werd opgevangen door het aantrekken Ilias Boudouni (Purmersteijn), Victor van Montfort (FC Rijnvogels) en Timo Schokker (Hollandia). Uit eigen jeugdgelederen werden Wouter (20) en Niels (18) Kwakman overgeheveld naar het vlaggenschip van RKAV Volendam.
En dat laatste is typerend en uniek want bijna de gehele selectie bestaat uit louter geboren en getogen Volendammers. Want Vlak, Plat, Kras, Schokker, Veerman, Sier, Tol, Karregat, Plugboer, Smit en Kwakman zijn echte Volendamse familienamen. Heb je deze achternaam niet dan is de kans dat je een ‘Jas’ bent aannemelijk. Maar dat geldt dan weer niet voor nieuwkomer Montfort, want kreeg de voetbalopleiding in zijn geboorteplaats Volendam met de paplepel ingegoten.
Jas is overigens de Volendamse benaming voor een importbewoner. Die droeg vroeger namelijk een jas, terwijl de Volendammers in klederdracht geen jas droegen.
Roy Tol laat Ruben van Kouwen kansloos vanaf de stip en schiet daarmee zijn club op 2-1.
Prototype en architect
Het prototype van zo’n echte geboren en getogen Volendams ‘voetbaldier’ vinden we in de persoon van Berry Smit, de huidige coach van RKAV Volendam, die Johan Steur medio 2022 opvolgde als hoofdtrainer. Op twee kleine uitstapjes na, als speler van ZPC en als trainer van IJsselmeervogels, is hij al bijna zijn hele 51-jarige leven lang betrokken bij zowel de FC, Jong Volendam, als de RKAV. Je kunt het zo gek niet bedenken of Smit was als speler en/of trainer onderdeel van al die topteams van de Volendamse voetbalmacht. Ook is hij 8-voudig international van het Nederlands zaalvoetbalteam.
Smit is dan ook de ideale tussenpersoon die de symbiose tussen de amateur- en de proftak in stand kan houden en kan verder kan uitbreiden want hij heeft uit alle ruiven gegeten en is exact op de hoogte van alle ins en outs. Daarom was het ook een simpel rekensommetje voor het bestuur om de succesvolle coach langer vast te leggen, want hij was de architect van de twee promoties.
Zijn opdracht is daarbij ongetwijfeld om de gezette stap naar het hoogste amateurniveau te continueren. Daarom zal hij handhaven als allereerste prioriteit van de clubleiding hebben meegekregen, al zal dat zeker ook Smit’s eigen ambitie zijn en natuurlijk van zijn pupillen, die een boottochtje terug op de ‘Heen en Weer’ zo lang mogelijk willen vermijden.
Erfenis voor opvolger
Daarbij komt ook nog eens dat coach Smit ‘zijn’ club heel graag wil achter wil laten als tweededivisionist, want hij is aan zijn laatste seizoen bezig, zo liet hij de club half december jl. weten. “Het hart zei ja om door te gaan, wat het bestuur graag wilde, maar het verstand zei nee”. Zo liet de coach optekenen in de media.
Smit heeft het verstand dus laten prevaleren en gaat volgend seizoen aan de slag bij vierdedivisionist Purmersteijn. Hij wil zijn befaamde opvolger Ted Verdonkschot – o.a. coach van Rijnsburgse Boys, Quick Boys, HHC Hardenberg en IJsselmeervogels – een mooie erfenis achter laten door zich, uiteraard samen met zijn pupillen, te handhaven bij het debuut in deze Tweede Divisie.
Vooralsnog lukt die missie aardig, want op de eerste drie speeldagen na, heeft zijn team het telkens voor elkaar gebokst om boven de gevaarlijke streep te blijven. Vooral vanaf eind oktober tot en met eind januari jl. werden er de nodige punten bijeen gespeeld – slechts twee nederlagen – waardoor Volendam klom naar plek twaalf. Helaas kon die goede vorm niet worden vastgehouden want de laatste drie duels in februari gingen allen verloren. Maar toch staan de Oranjehemden momenteel nog vijf punten los van een play-off plaats en die positie zullen ze met hand en tand gaan verdedigen, te beginnen in Veenendaal.
Nieuw doel
Voor de pupillen van coach Gery Vink dreigt in de laatste tien duels die nu nog volgen tot het einde van de competitie, gelukkig geen enkel gevaar. Want zoals de deskundigen, waaronder Vink, weten te vertellen, ben je met 40 behaalde punten helemaal veilig. En die mijlpaal behaalde onze hoofdmacht, door een 2-2 gelijkspel bij De Treffers op 22 februari. Dat was prioriteit nummer 1 aan het begin van deze jaargang. Die doelstelling is behaald, nu moet het oog daarom gaan naar een nieuw gesteld doel. En dat is, zoals Vink liet weten na het slechten van die 40 punten barrière, het behalen van meer punten dan vorig seizoen toen zijn ploeg met het totaal van 54 punten eindigde.
Tevens hopen Vink en zijn mannen daarbij op een neveneffect, en dat is eindigen met een positiever doelsaldo aan het einde van de rit, dat toen op 57 – 53 stond. Daarin is G.V.V.V. tot op heden al aardig in geslaagd, want momenteel staan daar 46 goals voor, versus 36 tegen. Ook werd er één puntje meer veroverd dan vorig jaar na 24 duels.
Het is nu dus zaak om deze ingeslagen weg voort te zetten en daarbij kan winst tegen Volendam een mooie opstap zijn.
Barry Maguire is nu bezig aan zijn derde seizoen, en blijft ook in de volgende jaargang G.V.V.V. trouw. Hij speelde in die 100 duels totaal 8809 minuten en liep tegen elf gele kaarten op.
Jubilarissen
Maar dat zal G.V.V.V. toch wel enigszins gehandicapt moeten doen. Want door zijn twee gele kaarten bij De Treffers is vaste waarde Joeri Potjes geschorst en wordt uiteraard ook Mart de Jong gemist vanwege zijn gebroken knieschijf. Dan is het ook nog de vraag of oudgediende Danny de Leeuw, die hard op weg is om zijn 300ste officiële duel te spelen, voldoende hersteld is van zijn hamstring blessure opgelopen in Groesbeek.
Niettemin zullen er ongetwijfeld elf man in de basis starten en kan het voor vleugelflitser Genrich Sillé een speciale wedstrijd worden. Want hij kan net, als de aan deze wedstrijd voorafgaande gehuldigde jubilarissen Barry Maguire en Quincy Veenhof, zijn 100ste officiële duel gaan spelen in ons mooie blauwe tenue. Waarvan de huldiging dan bij de volgende thuiswedstrijd op 22 maart zal plaatsvinden.
Er dient vooraf nog wel een waarschuwing uitgedeeld te worden aan de beide jubilarissen, Mitch Willems en Justin Spies om een waarschuwing in deze ontmoeting, lees gele kaart, te voorkomen. Want zij staan alle vier op scherp zoals dat in voetbaltermen heet, en dus betekent een volgende gele kaart een schorsing voor de eerstkomende wedstrijd.
Ook Quincy Veenhof is bezig aan zijn derde seizoen in het blauwe tenue en draagt dat ook in 2025-2026. Hij maakte in 100 duels 5398 speelminuten en kreeg 5 gele kaarten.
Sportieve revanche
Waar G.V.V.V. in het verleden vaak moeite had om in en bij Volendam punten te sprokkelen is dat andersom ook het geval. Want aan de bezoeken die onze gasten eerder maakten aan het sportpark Panhuis hebben de amateurs uit Volendam slechte herinneringen. Er werd vanaf 1981 – in de Eerste- via de Hoofdklasse en Derde Divisie in seizoen ’22-’23 – tienmaal tegen elkaar aangetreden. Daarvan wonnen onze favorieten er zeven- en driemaal werden de punten gedeeld. Kortom een driepunter halen in ’t Veen is voor Volendammers tot nu toe een ‘mission impossible’ gebleken. Het is uiteraard overduidelijk dat aanvoerder Barry Maguire en zijn manschappen dat mooie lijstje aan winstpartijen een vervolg willen geven. Niet in de laatste plaats omdat de heenwedstrijd op 5 oktober vorig jaar een forse 4-1 nederlaag opleverde. De hoogte van het verlies was wellicht wat geflatteerd omdat invaller Lennard Tol in de absolute slotfase en in de toegevoegde tijd tweemaal scoorde, toen Volendam zelfs al kort daarvoor met 10 man kwam te staan.
Maar dat de winst verdiend was te noemen daar kon geen enkele blauwe omheen. Het was samen met de uitwedstrijd tegen Jong Almere City, die dezelfde uitslag opleverde, de grootste nederlaag dit seizoen.
Mede daarom heeft G.V.V.V. nog een appeltje te schillen, of zo u wilt, een varkentje te wassen met captain Runderkamp c.s.
G.V.V.V. – RKAV Volendam begint zaterdagmiddag op 14.30 uur op het sportpark Panhuis. Het duel zal onder leiding staan van Dhr. S. Smit uit Raalte die langs de lijn zal worden bijgestaan door de Dhr. R. ter Hoeve en Dhr. R.L. Pieterse. Vierde official is Dhr. N.P. Henon.
PS
In verband met het overlijden afgelopen donderdag van ons verenigingslid Piet van Barneveld zal voorafgaande aan het duel één minuut stilte in acht worden genomen.
