Onze gasten van komende zaterdag, Excelsior Maassluis, behoort tot een klein elite clubje dat, sinds de herinvoering van de Tweede Divisie in 2016, daarin altijd present is geweest. Dat illustere clubje bestaat verder uit AFC, Kon. HFC, HHC Hardenberg, Katwijk, De Treffers, en vreemde eend in de bijt, Jong Sparta.
Andere gevestigde namen van grootmachten in het vaderlandse amateurvoetbal ontbreken in dit roemruchte rijtje zoals b.v. de rooien en blauwen uit Bunschoten-Spakenburg, Quick Boys, Rijnsburgse Boys, Barendrecht en Scheveningen.
Als je daar dan als Excelsior Maassluis toch tussen staat dan heb je in het afgelopen decennium toch wel iets bijzonders gepresteerd.
Steeds hoger
De ruim een eeuw oude club – opgericht in 1918 – heeft met die respectabele leeftijd natuurlijk nadrukkelijk haar bestaansrecht al bewezen. Maar was in de laatste 50 jaar van haar bestaan toch lang niet altijd de club die nu al negen seizoenen lang op het hoogste amateurniveau in Nederland acte de presence geeft. In zestien jaargangen, gerekend vanaf ’68-’69, moest men genoegen nemen met feit dat het vlaggenschip van de Tricolores één, of soms zelfs wel twee, treden lager acteerde dan het hoogste zaterdagniveau.
Als je die lijst met klassenaanduidingen en de bijbehorende eindposities overziet is het ook overduidelijk dat veerkracht en het waarmaken van de betekenis van de naam – Excelsior betekent letterlijk ‘steeds hoger’ – nadrukkelijk tot het DNA van deze voetbalclub behoort. Alleen eind jaren zeventig, begin jaren tachtig duurde het een aaneengesloten periode van zes jaar voordat het toenmalige hoogste niveau, de eerste klasse, weer werd bereikt. Maar de overige keren keerde men na een degradatie veel sneller terug naar de top van het zaterdagvoetbal.
Bijzondere vermelding
Onze opponent van aanstaande zaterdag neemt in de annalen van G.V.V.V. ook eens een bijzondere plaats in t.o.v. 15 van de achttien huidige mededingers. Daarvoor moet eerst even een klein stukje geschiedenis worden opgerakeld.
In het seizoen ’70-’71 vond de geboorte van de twee eerste klassen plaats in het zaterdagvoetbal, de toenmalige hoogste afdeling en eigenlijk, achteraf gezien, de vorming van de huidige piramidevorm. Want die evolueerde daarna via de Hoofdklasse (’96-’97), naar Topklasse (’10-’11), in nu dus Tweede Divisie, wat haar start beleefde in 2016.
En in deze viertrapsraket waren Excelsior Maassluis en G.V.V.V. altijd, minimaal één seizoen, maar meestal meer, elkaars tegenstander. Dit geldt ook voor Spakenburg die ook in die vier verschillende klassen een of meermaals de degens kruisten met onze hoofdmacht. Voor alle overige huidige tegenstrevers gaat die vlieger niet op, vandaar de bijzonder vermelding.
Een zeldzaam schitterend seizoen
De laatste keer dat de rood-wit-blauwe formatie – vandaar ook de bijnaam Tricolores – het kunststukje uithaalde om weer toe te treden tot de elitetroepen dateert van 2013. Toen werd het kampioenschap behaald in de Hoofdklasse B en volgde promotie naar de Topklasse. En sindsdien is Excelsior M. weer ruimschoots boven Jan. Met natuurlijk als topprestaties de uiteindelijke toch wel ruime ontsnapping aan degradatie in ’14-’15 onder leiding van de ons ook bekende John de Wolf, die als interim trainer de ontslagen Cesco Agterberg was opgevolgd.
De complete apotheose volgde in het seizoen daarna onder leiding van de huidige Almere City FC trainer Jeroen Rijsdijk die toen als permanente coach het stokje van De Wolf over had genomen. Het werd een seizoen van: degradatiekandidaat naar kampioen in de Topklasse. Die ook eens eeuwigheidswaarde betekende, want het was de laatste te vergeven titel voordat de Tweede Divisie haar beslag kreeg. Na zes duels had de ploeg pas drie punten veroverd, maar daarna bleef men tot het einde van de competitie in 24 wedstrijden op rij ongeslagen en dus was de titel volkomen terecht. Met die ongeslagen serie werd er ook een zeldzaam record neergezet op hoogste trede van het amateurpodium. ACV bleef in 2023 nog één duel langer ongeslagen, maar dat was dus wel in de Derde Divisie.
Maar daarbij bleef het niet bij, want ook zondag kampioen FC Lienden moest eraan geloven in de strijd om het amateur landskampioenschap die toen nog op de rol stond. En als klap op de vuurpijl werd ook nog eens de supercup ten koste van Staphorst veroverd. Drie hoofdprijzen in één seizoen, eigenlijk vier, want ook de Tweede Divisie was daarmee bereikt. Beter kan niet. Daarom staat het seizoen ’15-’16 goudomrand en afgezet met edelstenen in de annalen van de voetbalclub uit Maassluis en mocht het clublogo worden getooid met een gouden ster.
Twee periodetitels en vice kampioen
De status die coach Jeroen Rijsdijk had verworven met bovengenoemd succes, en daarna een vijfde en zevende plaats in de eerste twee jaargangen in de Tweede Divisie met z’n Tricolores, werd door zijn voormalig ploeggenoot Dogan Corneille – ze speelden beiden voor IJsselmeervogels -, uiteraard samen met zijn manschappen, bijna probleemloos overgenomen. Want na een trage start, kwam de Excelsior trein, bij Corneille’s debuutseizoen als oefenmeester in ’18-’19, op stoom en denderde onvermoeibaar voort. Het puntenverlies in de eerste periode was net te veel van het goede om de ongenaakbare kampioen AFC te bedreigen. Maar het veroveren van zowel de tweede- als de derde periodetitel, en het uiteindelijke vice kampioenschap, zei genoeg over de power, wilskracht en het voetballend vermogen van het Corneille keurkorps.
Veerkracht
Tot grote teleurstelling van alles wat de club uit de stad aan Waterweg lief heeft kon die opmars daarna niet verder worden gecontinueerd. In de vijf jaargangen die volgden nadat vice kampioenschap kon niet worden ontsnapt aan een eindpositie in het zogenaamde rechterrijtje op pagina 833 van teletekst. In eerste instantie hoefden de supporters zich ook nog geen zorgen te maken dat de gevaarlijke streep, lees directe degradatie, in beeld kwam. Hoewel, dat scheelde in ’22-’23 maar een haar of ze hadden in de herkansing gemoeten in de play-offs. Door een beter doelsaldo dan onze streekgenoot TEC werd plaats veertien veilig gesteld en bleven de Tricolores dus tweededivisionist.
Helaas konden ze vorig seizoen dat kunstje niet herhalen, directe degradatie bleef wel uit zicht, maar toch moest het vege lijf uiteindelijk gered worden via die play-offs. Dat geschiedde met veel verve, want USV Hercules, Harkemase Boys en tenslotte SC Genemuiden werden zonder een enkele nederlaag te lijden allemaal aan de kant geschoven en daarmee toonde onze opponent van komende zaterdag weer eens haar enorme veerkracht.
Trainersperikelen …
Na vijf seizoenen op sportpark Dijkpolder nam coach Corneille – hij wordt volgend seizoen leidsman van Barendrecht – afscheid van de Tricolores. Daarop acteerde de clubleiding adequaat, want anderhalve maand later werd besloten om de trainer van het O21 team, Steye Jacobs, promotie te gunnen naar de hoofdmacht van de vereniging. Normaliter zou Jacobs dus aan het begin van seizoen ’22-’23 zijn nieuwe taken hebben opgepakt, maar hij moest al half april 2023 al aan de bak omdat Dogan Corneille toen per direct een stap terug deed om negatieve spiraal in de prestaties, die was ontstaan na zijn aankondiging om te vertrekken, te doorbreken.
Je zou dat besluit kunnen zien als de handdoek voortijdig in de ring gooien en de verantwoordelijkheid ontlopen. Maar ook als de aansprakelijkheid nemen als leider en op tijd de weg vrij te maken voor een nieuw coachtalent die al was aangesteld als opvolger, en die de club al vrij goed kende. Want Jacobs liep al veel langer rond als trainer van de O17 en O18 voordat hij de jeugdige talenten van de O21 van de club onder zijn hoede nam.
Deze laatste vaststelling bleek in de praktijk de juiste te zijn geweest, want onder Jacobs bleef het vlaggenschip van Excelsior M. in eerste instantie direct, en in tweede instantie via de nacompetitie, behouden op het hoogste amateurplatform.
Nog ruim voordat die laatste ontknoping volgde had de clubleiding al opnieuw het vertrouwen en waardering voor Jacobs’ trainerswerk uitgesproken en zijn contract verlengd tot medio 2025.
Neemt Tariq Dilrosun weer de plaats in op het middenveld voor de langdurig geblesseerde Mart de Jong?
… gaan door
De trend dat onze gasten veelal een slowstarter zijn in de competitie werd bij de aftrap van dit seizoen opnieuw actueel. Door het magere behaalde puntenaantal bood de clubleiding daarom Jacobs steun aan in de vorm van een mentor c.q. klankbord in de persoon van de ervaren Robert Maaskant. Die inmenging accepteerde Jacobs niet en daarop volgde begin oktober jl. ontslag voor de trainer. Met hem verklaarde ook oud-speler en toen technisch manager Vincent van den Berg zich solidair en die stapte ook op.
Kortom crisis aan de Waterweg, die zo snel mogelijk opgelost diende te worden.
Eerst werd oud hoofd jeugdopleiding Cor van Hoeven als interim naar voren geschoven, maar direct daarna werd de knoop doorgehakt om weer hetzelfde kunstje te doen als bij de aanstelling van Steye Jacobs zelf. Namelijk de coach van het O21 team door te schuiven als hoofdverantwoordelijke voor het vlaggenschip.
En sprong in het duister? Nee, in het geheel niet, want Cesco Agterberg, die dit seizoen, na een decennium aan omzwervingen elders, was teruggekeerd op sportpark Dijkpolder is dus een oude bekende bij de club. Hij had de hoofdmacht al in zijn debuutseizoen in ’12-13 van de Hoofd- naar de Topklasse gebracht. Het debuut daarin leverde onder zijn leiding een meer dan keurige zesde plaats op.
Helaas bleek toen de chemie uitgewerkt want in Agterberg’s derde seizoen, en het tweede in de Topklasse, bungelde Excelsior M. lange tijd onder aan de ranglijst en dat was voor de verantwoordelijken reden om begin maart 2015 de samenwerking op te zeggen en de al hierboven genoemde trainerswissel met John de Wolf door te voeren. De huidig assistent trainer van ‘zijn’ club Feyenoord slaagde toen met glans, want de Tricolores gingen van rode lantaarndrager naar aanvoerder van het rechter rijtje.
Het ontslag toen heeft bij Agterberg duidelijk geen sporen van wrok achter gelaten, want anders keer je ook niet terug als opleidingstrainer en stap je al helemaal niet in als hoofdverantwoordelijke van een vlaggenschip dat in zwaar weer verkeerd.
Nee, Cesco Agterberg heeft het rood-wit-blauwe hart op de juiste plaats en heeft zich volledig gecommitteerd aan de doelstelling om ‘zijn club’ opnieuw te behouden voor de Tweede Divisie.
Nog geen schokeffect
Tot op heden heeft het schokeffect van de trainerswissel nog niet het gewenste en gehoopte resultaat opgeleverd. Want nog steeds laveert onze opponent tussen hoop en vrees, de ene keer net boven de gevaarlijk streep, de andere keer er net onder. Een kleine geruststelling is wellicht het feit, dat rechtstreekse degradatie alleen in theorie aan de orde zou kunnen zijn. De praktijk wijst uit dat de 11 punten voorsprong op rode lantaarndrager ADO ’20 met nog een kwart van het aantal wedstrijden te gaan genoeg moet zijn om hen dat niet te laten overkomen.
In die laatste acht duels zal het dus gaan om alsnog de veilige vijftiende positie, of meer, te veroveren en niet op herhaling te moeten in de play-offs om lijfsbehoud, want dat is en blijft toch een soort loterij met acht deelnemers om één plaats bij het hoogste echelon.
De achterstand op die veilige plekken bedraagt momenteel 1 punt op Noordwijk en 5 op Volendam. Dus onoverbrugbaar is die achterstand zeker niet en daarbij is iedere driepunter zeer welkom te beginnen met winst op het sportpark Panhuis.
Kommer en kwel
Het is een beetje een understatement om te zeggen dat de beide kemphanen die elkaar zaterdag gaan bestrijden, qua resultaten de laatste weken niet in de allergrootste vorm verkeren. Onze gasten behaalden uit het laatste kwintet ontmoetingen vier punten. Dat gebeurde door een gelijkspel (2-2) tegen directe concurrent om de play-offs Noordwijk, en een spectaculaire winst tegen runner-up Rijnsburgse Boys (1-0). Verloren werd er van Scheveningen (1-0), Quick Boys (0-2) en Jong Almere City FC (2-0).
Helaas deden de mannen van trainer Vink het in diezelfde periode nog iets minder en nemen ze op die virtuele ranglijst over de laatste vijf duels zelfs de laatste plaats in met slechts twee punten. Die kwamen tot stand via gelijke spelen tegen De Treffers (2-2) en vorige week in Hardenberg tegen HHC (1-1). Tegen Noordwijk (1-3), Jong Almere City (4-1) en Volendam (2-5) kreeg onze hoofdmacht duidelijk klop.
Qua resultaten dus een beetje kommer en kwel, na wat we voordien gewend waren, maar qua spel viel het meestal nogal mee. Met een beetje meer geluk en doortastendheid in het afronden van de gecreëerde kansen had er absoluut meer ingezeten.
Redouan Omar Ouali (l.) vertrok in de winterstop naar Barendrecht. Quincy Veenhof zal vast en zeker een poging gaan wagen om clubtopscorer te worden.
Kat in het nauw
Dat gebrek aan punten zal daarom tegen de Tricolores een keertje doorbroken moeten worden. Maar dat het geen sinecure zal worden, ondanks het verschil in positie op de ranglijst, zal u duidelijk worden als we vertellen dat G.V.V.V. in de Tweede Divisie pas tweemaal thuis won van Excelsior M. De overige vijf gingen allen teloor.
Gelukkig was een van de twee winstpartijen van de meest recente datum. Want vorig seizoen wonnen aanvoerder Maguire c.s. op 7 oktober 2023 met 2-1. Mitch Willems opende de score en kort daarna maakte Justin Spies de 2-0, voordat Peter Langedijk de spreekwoordelijke eer redde (2-1). Spies zal dat doelpuntenkunstje helaas niet kunnen herhalen, want hij liep in Hardenberg tegen zijn vijfde gele prent op, en is daarom voor één duel geschorst.
Daarom moeten Genrich Sillé en Quincy Veenhof, die net als Justin Spies ieder acht goals achter hun naam hebben staan dan maar gaan strijden om de eer van clubtopscorer. Maar als een van de andere selectiespelers daarin het voortouw neemt zullen alle blauwe fans en ook de staf daar geen enkel bezwaar tegen hebben als er maar wordt gewonnen, dat is het belangrijkste.
Maar ook zijn doelpunten van G.V.V.V. versus Excelsior Maassluis in Veenendaal over het algemeen zeer schaars, want in die zeven voorgaande wedstrijden in de Tweede Divisie wisten de Blauwen er slechts vijf te maken, tegen de gasten 12.
Daarom zal er scherp moeten worden verdedigd en zeer nauwkeurig met de kansen moeten worden omgesprongen voor een positief resultaat tegen de kat in het nauw die vaak rare sprongen kunnen maken. Laat dat een dubbele waarschuwing zijn voor de Vink brigade.
Conclusie: De titel van dit artikel dekt dan ook volledig de lading.
De wedstrijd op sportpark Panhuis begint om 14.30 uur en zal onder leiding staan van Dhr. P. Smeenk uit Diepenveen. Hij zal langs de lijn worden bijgestaan door Dhr. T. Balta en Dhr. R.D. Reinds. Vierde official is Dhr. K. van Dijk.
PS
Genrich Sillé speelde tegen RKAV Volendam zijn 100ste officiële duel in ons blauwe tenue en zou normaliter bij dit duel daarvoor worden gehuldigd door het Algemeen Bestuur en Businessclub Vallei en Rijn. Maar door absentie van Rob de Boer, die dat namens Vallei en Rijn zou doen, is de huldiging doorgeschoven naar de volgende thuiswedstrijd op 12 april tegen vv Katwijk.
Dan kan mogelijk zelfs een dubbele huldiging plaatsvinden, want als Danny de Leeuw minuten gaat maken tegen Excelsior M. en volgende week in Assen tegen ACV dan heeft onze zeer sympathieke oudstgediende 300 wedstrijden gespeeld voor de hoofdmacht in zijn elfde seizoen bij G.V.V.V.
