Komende zaterdag staat de voorlaatste uitwedstrijd van het seizoen 2024-2025 op het programma. De bestemming is Heemstede, waar gastheer Kon. HFC, dat zelf tijdelijk te gast is bij RCH, omdat hun eigen accommodatie aan de Spanjaardslaan in Haarlem een uitgebreide metamorfose ondergaat, de tegenstander zal zijn. (Op de kopfoto een impressie hoe er uit komt te zien)
Klassiek
De Haarlemsche Football Club, geboren in 1879, draagt het erepredicaat Koninklijk sinds 1959 met veel verve als voorvoegsel. Waar duels tegen b.v. Spakenburg, Barendrecht, Noordwijk, Rijnsburgse Boys en Quick Boys historisch gezien de naam klassieker met ere moge dragen, gezien de grote aantallen onderlinge confrontaties, kan die kwalificatie nu weer worden gebruikt. Alleen niet in de zin van het aantal wedstrijden dat is gespeeld tegen Kon. HFC, want het wordt pas de dertiende onderlinge ontmoeting tussen de Haarlemmers en de Veenendalers in competitieverband, maar hier is klassiek van toepassing op onze gastheren.
De betekenis van dat woord in deze constructie is: Iets uit het verleden dat een alom bekend en een uniek symbool of icoon geworden is.
Bekend
Want iedere voetballiefhebber met historisch besef weet dat de bakermat van het ons zo geliefde spelletje in Haarlem lag. Preciezer gezegd, bij opponent de HFC begon het allemaal, bijna 150 jaar geleden, en is daarmee de oudste nog steeds bestaande voetbalvereniging van Nederland.
Bekend werden ze al aan het einde van de negentiende- en begin twintigste eeuw door 3x Nederlands landskampioen te worden en ook 3x de Holdertbeker – de voorloper van de KNVB beker – te winnen. Maar er zullen nog zeer weinig mensen in leven zijn die daar een actieve herinnering aan hebben. Wel natuurlijk aan de traditionele nieuwsjaarswedstrijd tegen de ex-internationals, die in 1923 haar eerste uitvoering kende, en die later ook diverse keren live op de kijkbuis werd uitgezonden. Logischerwijs volgden er na voornoemde glorieperiode nog wel meer kampioenschappen en ook degradaties, maar die werden uitsluitend behaald in de lagere regionen.
De nu 35-jarige aanvoerder Barry Maguire heeft dit seizoen als enige van de selectie nog geen minuut gemist.
Icoon
Om uit te groeien tot een iconische status in het amateurvoetbal had de Haarlemsche Football Club, die bij het 80-jarig bestaan het predicaat Koninklijk kreeg toebedeeld, dus een heel lang bestaansrecht nodig en is dat predicaat waarschijnlijk een extra boost geweest. Want er zijn maar twee andere voetbalclubs in ons land, namelijk, Kon. HVV en Kon. UD, die ook dat voorvoegsel mogen voeren.
Die iconische status kreeg in 2011 nog een extra opwaardering toen de zondag Hoofdklasse werd bereikt, het toen één na hoogste amateurniveau. Want voorheen voetbalde het vlaggenschip van de club in de zogenaamde kantlijn van het amateurvoetbal in ons land.
Het debuut daarin was moeizaam maar via de nacompetitie werd het vege lijf gered en kreeg de ‘traditionsverein’ de smaak meer dan te pakken. Dat leverde in 2014 het kampioenschap op en daarmee promotie naar de zondag Topklasse. Ook daarin voelde HFC zich als een vis in het water en via een zesde en derde positie op de ranglijst werd de hernieuwde Tweede Divisie 2016 ook een makkelijke prooi voor de wit-blauwe formatie, en is dat sindsdien ook. Want op geen enkel moment kwam de verworven status daarna nog in gevaar.
Stabiel
Op die amateurladder maken onze gastheren van zaterdag mooie stappen voorwaarts en zijn daardoor uitgegroeid tot een stabiele tweededivisionist. Debuterend met een dertiende plek, kreeg dat een ’17-’18 een vervolg als aanvoerder van het zogenaamde rechterrijtje. En het seizoen daarna verraste de nieuwbakken coach Gertjan Tamerus samen met zijn team – waar hij zelf als speler deel van uitmaakte bij de diverse stappen omhoog – en als opvolger van de gepokt en gemazzelde Ted Verdonkschot, vriend en vijand door het behalen van een vierde stek in de eindrangschikking.
Daar was niets gestolen of geflatteerd aan. Een prachtige serie van twaalf ongeslagen wedstrijden, die liep van eind oktober 2018 tot en met half februari het jaar daarop, stuwde HFC op in de vaart der voetbalvolkeren met een derde plek als hoogste notering. Dat hoge niveau kon net niet worden vastgehouden, maar ongetwijfeld zal de debuterende coach, zijn pupillen en de gehele achterban daar geen traan om hebben gelaten. Die vierde positie was en is een prestatie van formaat en blijkt ook geen incident te zijn geweest. Want hoewel daarna, in het onderbroken seizoen ’19-’20, die status van subtopper niet kon worden geëvenaard was de middenmoot positie eveneens prima te noemen voor de, relatief gezien, nieuwkomer op het hoogste amateur platform in ons land. Het zeer korte seizoen ’20-’21 is geen indicatie, maar daarna pakten de Haarlemmers de draad gewoon weer op. Want in jaargang ’21-’22, waarin onze favorieten het loodje legden en degradeerden, showde HFC haar beste prestatie ooit in de Tweede Divisie door de tweede periodetitel te pakken en uiteindelijk de ‘bronzen medaille’ te veroveren achter kampioen Katwijk en runner-up HHC Hardenberg.
In de twee jaargangen die daarna volgden kon de Tamerus brigade, die status van topploeg geen vervolg geven, maar bewees het wel een stabiele tweede divisionist te zijn, met respectievelijk een zevende en elfde positie op de ranglijst.
De vijfde plek op de ranglijst aller tijden – die uit 32 clubs bestaat – van de Tweede Divisie (2016 – 2024) achter Katwijk, AFC, HHC Hardenberg en De Treffers bevestigd die stabiele status nog maar eens extra. Ter vergelijking: G.V.V.V. staat daarin op de elfde positie.
Voetbaldier
In Tamerus zevende seizoen als hoofdcoach, na John Blok van Scheveningen (16 seizoenen), de langst dienende oefenmeester van alle 18 deelnemers in deze Tweede Divisie, is de doelstelling om hetzelfde te bereiken als in de twee voorgaande seizoenen. Dit is op een zo’n makkelijk mogelijke manier zich te handhaven, en als het effe kan te verrassen door progressie te boeken qua eindresultaat.
Dat bij Gertjan Tamerus (44) het voetbalbloed door de aderen loopt is een understatement, want naast het trainen en coachen van HFC was hij tot eind december jl. ook de rechterhand van Anthony Correia, die via Katwijk nu de hoofdverantwoordelijke is bij Telstar. Helaas gooide gezondheidsproblemen roet in het trainerseten van Tamerus en moest hij noodgedwongen een stapje terug doen in IJmuiden, waar René van der Kooij hoofdcoach van Rijnsburgse Boys het stokje van hem overnam als assistent.
Ook had de oud-prof van HFC Haarlem, Heracles en NAC eerder al diverse jeugdteams van Ajax onder zijn hoede.
Genrich Sillé is met 22 minuten minder gespeeld dan z’n captain een goede tweede op de lijst van alle selectiespelers.
Terugkeer op het oude nest
Dat onze opponent die beste prestatie in 2022 in deze Tweede Divisie niet kon bestendigen had uiteraard ook heel veel te maken met de koopkracht van andere meer kapitaalkrachtige clubs die geregeld flink shopten in Haarlem, wat in een verder verleden al vaker gebeurde.
Ondanks al deze aderlatingen wisten de technisch verantwoordelijken toch altijd weer de selectie snel op pijl te brengen waarbij de terugkeer van de verloren zoon Wessel Boer de reünie gevoelens misschien deed aanwakkeren. Want ook Jim Hulleman en Koen Tros lieten IJsselmeervogels en Katwijk achter zich en hesen zich weer in het oude vertrouwde wit-blauwe tenue. Die terugkeer op het vertrouwde nest van dat trio geeft wel de warmte aan die de club al sinds jaar en dag uitstraalt.
Daarnaast werden Marios Lomis en Rabbi Mwenda, die beiden zonder club zaten, ingelijfd, kwam Jan Muller over van FC Groningen O21, en werd spits Delano Ladan eind januari vastgelegd, die daarvoor bij TOP Oss, Feyenoord en SC Cambuur had gespeeld.
Cijfermatige gelijkmatigheid
Ondanks een pikstart met 4x winst en 1x een gelijkspel bij start van deze competitie jaargang konden de pupillen van coach Gertjan Tamerus die lijn niet doortrekken. Nee, het werd wisselvalligheid troef en daardoor laveerden de Haarlemmers voor het grootste gedeelte van deze competitie tussen plek acht en twaalf in de rangorde. En momenteel staan ze daar precies tussenin, dus een tiende stek. Maar als je naar alle cijfers kijkt zit daar bijna een gelijkmatigheid in.
Want tot nu toe werden 11 duels gewonnen, 10 gelijk gespeeld en eenzelfde aantal verloren. Ook het doelsaldo is bijna in evenwicht met 32 goals voor, 34 tegen uit 31 wedstrijden. Dat is dus bijna 1 doelpunt gemiddeld voor en tegen. Bijzonderheid daaraan is dat alleen de onderste drie op de ranglijst t.w. ADO ’20, Scheveningen en Excelsior Maassluis minder doelpunten maakten, maar ook dat alleen de ranglijstaanvoerder Quick Boys en runner-up Rijnsburgse Boys, minder tegentreffers hoefden te incasseren.
Toch is die bijzondere cijferreeks ruim voldoende voor de eerste doelstelling; het tweededivisieschap behouden, en zit ook het verbeteren van puntentotaal t.o.v. vorig seizoen als tweede wens er nog steeds ruimschoots in. Toen stond de teller aan het einde van de rit op 44 punten tegen nu 43. Als G.V.V.V. aan de zegekar kan worden gebonden is die grens al gepasseerd en dan volgen er nog twee duels waarin daaraan nog extra boost kan worden gegeven.
Progressie
Waar tegenstander HFC pas onlangs de zogenaamde veilige grens van 40 punten evenaarde, die theoretisch en ook praktisch gezien vrijwel altijd handhaving betekent, deed de ploeg van coach Vink dat al eind februari. Dat was ook de hoogste prioriteit, want bijna na ieder duel telde de leidsman af, nog zoveel punten te gaan en we zijn veilig. Diep in zijn binnenste wilde Gery Vink wel (veel) meer, maar hij was en is ook wel zo reëel om te constateren dat zijn pupillen nog te klein voor het tafellaken zijn en te groot voor het servet.
Een wezenlijk doel zou dan ook moeten zijn om de huidige subtop positie te blijven handhaven tot aan het einde van de rit en/of het een uitdaging te vinden om meer punten te veroveren dan vorig seizoen. Of dat dan een vijfde of negende plaats in de ranglijst oplevert doet niet ter zake, er is dan progressie geboekt in het proces om iedere keer beter te worden.
En die kans is met nog drie wedstrijden te gaan volop aanwezig. Vorig seizoen veroverden captain Maguire en z’n manschappen een puntentotaal van 54, terwijl de teller nu op 50 staat. Dus zou een driepunter op historische grond (want bij RCH wat van ’67 t/m ’70 in de Eerste Divisie speelde maakte voetbalicoon Johan Neeskens en geboren in Heemstede zijn eerste minuten) daar een mooie eerste aanzet toe kunnen geven.
Hopelijk kan er weer zo’n feestje worden gevierd toen Ilias Latif bedolven onder zijn teamgenoten op 16 sept. 2023 het goudhaantje was met het enige doelpunt in Haarlem.
Boter-kaas-en-eieren
De vaststelling in de titel dat de beide kemphanen met hetzelfde uitgangspunt aan dit duel gaan beginnen is met het bovenstaande betoog voldoende duidelijk gemaakt. Daarom is dit ook geen duel om des keizers baard zoals vaak aan het einde van de rit waarin diverse clubs niets meer te winnen of te verliezen hebben. Beide clubs willen hun prestige oppoetsen en hebben daarom nog iets om voluit voor te gaan.
De wisselvalligheid in de prestaties is een overeenkomst tussen de gastheren en bezoekers, maar ook dat geen van beide er nog niet in is geslaagd om drie duels achter elkaar te winnen. Daar zou een van beide verandering in kunnen aanbrengen. Want Kon. HFC won haar laatste twee duels van respectievelijk Noordwijk (2-0) en Jong Almere City FC (1-2) en onze favorieten deden dat in volgorde van ADO ’20 (1-2) en AFC (2-1).
Ook is gebleken dat scoren bij Kon. HFC versus G.V.V.V. de laatste paar keren een zeldzame aangelegenheid was in Haarlem. Want in ’21-’22 eindigde het duel in 0-0 en vorig seizoen was Ilias Latif met de enige treffer het goudhaantje voor de bezoekers.
Als gast bij RCH behaalde Kon. HFC weliswaar de meeste punten 24, tegen 19 op nog vreemdere bodem, maar ook in Heemstede zijn de doelpunten duur. De Tamerus brigade scoorde er maar 14, maar kregen er ook pas slechts 10 om de oren.
Als je op basis hiervan een prognose zou moeten doen lijkt een doelpuntloze puntendeling op voorhand de beste optie. Maar voetbal is en blijft een niet te voorspellen spelletje, dus zullen we gewoon moeten gaan afwachten wat de 22 acteurs op het veld ons gaan voorschotelen en weten we pas zaterdag zo tegen vier uur of een van de twee het boter-kaas-en-eieren spelletje, ofwel drie op een rij, in zijn voordeel heeft weten te beslissen of dat toch de prognose bewaarheid wordt.
Koninklijke HFC – G.V.V.V. begint om 14.00 uur op het sportpark van RCH, Sportparklaan 6 te Heemstede. Het duel zal onder leiding staan van scheidsrechter Dhr. M.G. Paarhuis uit Hellendoorn, die langs de lijnen zal worden geassisteerd door Dhr. L. Faber en Dhr. G. van Mun. Vierde official is Dhr. J.J. Koene.
