Als iets tweemaal niet gelukt is, lukt het de derde keer vast wel. In die betekenis wordt de uitdrukking in de titel veelal gebruikt. En precies dat is er komende zaterdagmiddag aan de hand als de Amsterdamsche Football Club een bezoek komt brengen aan het sportpark Panhuis. Want eerder dit seizoen verloor G.V.V.V. zowel de heenwedstrijd (2-1), als het KNVB beker duel in de tweede voorronde (3-0) in de hoofdstad.
Naam en faam
Het van oorsprong in de zondagcompetitie uitkomende AFC heeft daarin een geweldige naam opgebouwd. Toen de eeuwige ranglijst van de Hoofdklasse werd opgemaakt, bij de start van de Topklasse in 2010, hoefden de Amsterdammers slechts een club voor zich te dulden. Dat is medecompetitie genoot De Treffers. En ook in die zes seizoenen Topklasse die daarna volgden, en waarin de geesten van de zaterdag- en zondagvoetballers nog steeds gescheiden waren, lieten The Reds zoals de club liefkozend door de aanhang ook wel wordt genoemd, zich opnieuw gelden.
De Topklasse werd bereikt door een kampioenschap in 2010 en dat kunstje herhaalden de hoofdstedelingen in 2014 in diezelfde Topklasse.
En ja, een voetbalclub met zoveel naam en faam was het dus ook aan haar stand verplicht om bij de invoering van deze Divisie in 2016 acte de presence te geven. Dat lukte d.m.v een zesde plaats op de ranglijst, wat voldoende was om wederom met alle eliteploegen de strijd aan te gaan binden. Maar toen dus wel met een samensmelting van zaterdag- en zondagclubs.
Klasse komt altijd boven
Het debuut daarin bleek even wennen te zijn voor AFC. Onder leiding van Ton du Chatinier en zijn latere tussentijdse opvolger André Wetzel, moest de ploeg veel moeite doen om niet in gevaar te komen. Maar die moeite was niet tevergeefs, want met een respectievelijke 11de en 12de positie op de eindranglijst werden de twee eerste jaren van de huidige Tweede Divisie toch eigenlijk makkelijk overleefd.
Het herstel tekende zich al af onder interim trainer Wetzel, want onder zijn leiding werd derde periodetitel veroverd. Het was toen al bekend dat Ulrich Landvreugd zijn opvolger zou worden, die in zijn vroege jaren zelf als actief voetballer al had bijgedragen aan de successen van AFC en daarna als oefenmeester flink aan de weg timmerde. Hij bewerkstelligde in die loopbaan al vier promoties met Voorland SC, ASV De Dijk (2x) en Eemdijk.
Het bleek een zeer goed ‘huwelijk’ tussen trainer en club want Landvreugd ging bij zijn debuut in ’18-’19 op het hoogste amateurniveau gelijk aan de haal met de kampioenstitel en werd en passant ook nog benoemd als trainer van het jaar in de Amsterdamse regio.
Het was geen toevalstreffer, want in de twee door corona geteisterde voetbaljaargangen daarna, kwam de klasse van AFC steeds weer bovendrijven. Bij het stilleggen in maart 2020, na 24 gespeelde duels, vond onze gastheer zichzelf terug op de 3de stek met vier punten achterstand op koploper Katwijk en in het ultrakorte daarop seizoen was AFC koploper.
Geen prolongatie
Die draad werd in seizoen ’21-’22 in eerste instantie weer prima opgepikt. Want tot eind maart waren de Landvreugd pupillen veelal runner-up achter het ongenaakbare Katwijk. Daar had verandering in kunnen komen toen de gedoodverfde kampioenskandidaat zo links en rechts punten ging verspelen. Maar helaas voor allen die The Reds liefhebben maakte hun favorieten in diezelfde periode ook de nodige misstappen. Daarmee raakte de prolongatie van de titel volledig uit zicht en moest er uiteindelijk genoegen worden genomen met een zesde plek op de ranglijst, De succesvolle coach Landvreugd – ondertussen via Telstar nu hoofdtrainer bij FC Den Bosch – had toen al aangegeven dat hij AFC zou gaan verlaten voor een avontuur bij een BVO.
Dus moest er een opvolger worden gevonden. Dat werd de jonge Benno Nihom (38), een coach uit eigen gelederen, die al de nodige vlieguren had gemaakt op trainersgebied bij AFC en ook al meer dan 25 jaar lid is van de club.
Genrich Sillé en Cody Claver zijn beide vaste waarden bij hun ploeg.
Het werd net, als bij het debuut van z’n voorganger, zo’n uitermate spannend seizoen voor Nihom en zijn manschappen. Tot twee speeldagen voor het einde van de competitie voerden de hoofdstedelingen de ranglijst aan, iets wat ze zestien keer daarvoor ook al hadden bewerkstelligd. Maar juist de finishing touch ontbrak doordat de laatste twee duels in een gelijkspel eindigden en Katwijk niet zulke misstapjes maakte, waardoor de Oranjehemden de titel prolongeerden. Zelfs de runner-up positie moest AFC, op basis van doelsaldo, laten aan Rijnsburgse Boys. Toen zal de teleurstelling waarschijnlijk groot zijn geweest over de bronzen plak, maar achteraf in perspectief gezien zal de nieuwbakken coach met zijn pupillen best trots zijn geweest op het behaalde resultaat. Want AFC had maar weer eens bewezen een echte topclub te zijn op het hoogste amateurniveau in ons land.
Eindsprint
Meedoen om de prijzen was uiteraard weer het doel voor de Nihom brigade in zijn tweede jaar als hoofdtrainer. De start was vorig seizoen nog alleszins goed te noemen, want na vier duels stond men tweede. Maar daarna kwam langdurig de klad erin met behoorlijk wat puntverlies tot gevolg. Dit werd in de derde periode nog enigszins goedgemaakt door daarin slechts tweemaal te verliezen, driemaal gelijk te spelen en de overige zes te winnen, maar dat was bij lange na niet genoeg om de top drie te halen, daarvoor was de achterstand te groot geworden.
De goede eindsprint was wel voldoende om de laatste plaats in de top vijf te veroveren, zoals AFC ook min of meer aan haar stand verplicht was gezien de prestaties in de voorgaande jaargangen.
Zo hoog mogelijk eindigen
De intentie was en is om die plek tenminste te evenaren en liever nog te verbeteren. En nu het seizoen op haar einde loopt lijkt die verbetering er alleszins in te zitten. Al tijden lang laveert AFC in de top vijf met als gemiddelde ongeveer een derde plek waarop de ploeg in de ranglijst nu ook staat. Gedoodverfd kampioenskandidaat Quick Boys bedreigen is een utopie geworden, maar runner-up RIjnsburgse Boys is nog binnen bereik (vijf punten verschil), maar er dient ook nog rekening gehouden te worden met achtervolger vv Katwijk waarop men drie punten voor staat. Kortom de huidige derde plaats bestendigen zal een eerste doel zijn, maar er is er nog een. Namelijk de derde periodetitel veroveren, waardoor je volgend seizoen direct instroomt in het hoofdtoernooi van de KNVB Beker. Voor die deeltitel is de Nihom brigade nog volop in de race en het zal de afscheid nemende trainer een deugd doen als hij die ‘troostprijs’ alsnog bij kan schrijven op z’n cv. Benno Nihom wordt trouwens volgend seizoen opgevolgd door zijn huidige assistent Chedric Seedorf, en ja … dat is inderdaad de jongere broer van voetballegende Clarence.
De wedstrijd tegen G.V.V.V. is er zeker niet een om des keizers baard en dus voldoende reden voor de Amsterdammers om nog even flink de mouwen op te stropen en zich voor de derde keer op rij dit seizoen de beste te noemen in de onderlinge confrontatie met de Veenendalers.
Ilias Latif maakte vorig seizoen de 2-0. De spits is wel weer toe om zijn aantal van 6 goals op te hogen.
Krachtige Reds in 2024
De kracht van de The Reds ondervonden de Blauwen eind september vorig jaar al in levende lijve toen ze op de eigen thuishaven Goed Genoeg nagenoeg kansloos werden uitgeschakeld in de tweede voorronde van de KNVB Beker. Met uiterste effectiviteit en precisie ontrafelde AFC het vele balbezit van de ploeg van coach Vink die geen vuist kon maken voor het vijandelijke doel. Dat deden de Amsterdammers juist wel met doelpunten van Eliasar, De Mooij en Klopper, uit een aantal levensgevaarlijke uitvallen (3-0). En het vreemde was toen, dat AFC na de thee, eigenlijk veel meer bovenliggend was en G.V.V.V. terugdrong op eigen helft, maar daaruit toen niet kon scoren. Ja het is en blijft soms een vreemd spelletje dat geliefde voetbal van ons.
Revanche zou de ploeg van coach Vink kunnen nemen 23 november jl. toen de heenwedstrijd op de rol stond. Maar helaas opnieuw werd het een soort van kopie van het bekerduel, wel veel balbezit voor de bezoekers, maar voor of in de nabijheid van het vijandelijke aangekomen veelal volkomen krachteloos. Het zeer efficiënt spelende AFC wist daar wel raad mee en tekende voor de pauze via Wessel Been de 1-0 aan en na de thee kwam het via Guus van Weerdenburg op 2-0. Het enige wat G.V.V.V. daartegenover zette was een eretreffer van Quiermo Dumay in de slotminuut.
Als je daar dan ook nog bij optelt dat de vorige uitwedstrijd op 29 februari ‘24 ook verloren ging, toen werd het 3-1, is de conclusie dat ‘driemaal is scheepsrecht’ in het kalenderjaar 2024 door G.V.V.V. niet waargemaakt kon worden.
In balans
Daarom vestigen we onze hoop maar op dit seizoen. Daar komt nog bij dat de laatste twee thuiswedstrijden tegen AFC beide in winst werden omgezet. Vorig jaar werd het 3-0 door treffers van George, Latif en Veenhof. En in jaargang ’21-’22, toen G.V.V.V. uiteindelijk het loodje legde en degradeerde, was huidig clubtopscorer Justin Spies (9 goals) de matchwinner met de enige treffer. Bijzonderheid voor de bijgelovigen; toen floot scheidsrechter Thomas Hardeman dat duel, en juist hij is nu weer aangesteld om het duel in goede banen te leiden.
Door die overwinningen is daarom ook een exact evenwicht ontstaan tussen de Veenendalers en de Amsterdammers in alle zes voorgaande Tweede Divisie duels op het sportpark Panhuis. Beide ploegen wonnen ieder driemaal, alleen het doelsaldo is met 12-11 heel licht in het voordeel van de gastheren.
Nootje, eitje, appeltje, varkentje
Daaruit mag de conclusie getrokken worden dat hoofdstedelingen en provincialen tot nu toe compleet aan elkaar gewaagd zijn geweest op het Panhuis. Maar op basis van de elf meer veroverde punten: 30-47 voor de gastheren om 30-58 voor de gasten, en de eerdere bekerwinst, zal AFC door de neutrale toeschouwers en de eigen fans hoogstwaarschijnlijk vast en zeker de favorieten rol krijgen toebedeeld.
Daar komt nog bij dat AFC op 19 april het de laatste maanden ongenaakbare Jong Almere City FC, wat elf overwinningen op rij boekte, een halt toe riep door thuis in Amsterdam met 2-0 te winnen. Middenvelder Splinter de Mooij, die zich dit seizoen tot meest waardevolle speler ontpopt met 15 treffers en 7 assists, was eigenhandig daarvoor verantwoordelijk. Maar ook frontsoldaten Matthijs Jesse, 9 goals en evenzovele keren aangever, en Wessel Been – ook 9 treffers en 3 assists – zijn zeer gevaarlijke klanten voor de blauwe defensie.
Kunnen captain Barry Maguire c.s. de boel dichthouden? Dat lukte niet in de bekerwedstrijd toen tegenstander Milan Klopper de 3-0 maakte.
De blauwe aanhang kan hier tegen in brengen dat de The Reds vooral in eigen huis de meeste punten pakt 15-34 thuis om 15-24 op vreemde bodem. Het doelpunten maken thuis en uit van onze opponent verschilt niet zo heel veel 33 tegen 29, maar wel de tegengoals. Op Goed Genoeg hoefden ze pas 13 treffers te incasseren, buitenshuis is dat aantal 23.
Daar zouden dus kansen kunnen liggen voor captain Barry Maguire c.s. Maar dan zal de ploeg zich veel scherper moeten tonen voor het vijandelijke doel dan in de laatste zeven duels. Want daarin scoorde G.V.V.V. net ietsjes meer dan 1 goal per wedstrijd. Tevens zal de defensie, waarin Mitch Willems hoogstwaarschijnlijk weer terugkeert na zijn schorsing, ook zeer bij de les moeten zijn om de scherpschutters aan Amsterdamse zijde aan banden te leggen.
Alleen als aan die voorwaarden wordt voldaan kan het vraagteken achter de titel van dit betoog worden weggepoetst.
Of G.V.V.V. dat nootje kraakt, eitje pelt, appeltje schilt of varkentje wast zal zaterdag aanstaande om ca. 16.15 uur bekend zijn.
Deze wedstrijd op sportpark Panhuis begint 14.30 uur en zal onder leiding staan van Dhr. T. Hardeman uit Wijk bij Duurstede. Zijn assistenten langs de lijn zijn Dhr. M.W.J. Bolwerk en Dhr. R.L. Pieterse. De vierde official is Dhr. F.E. ter Brake.
