Je kunt de laatste competitie wedstrijd van seizoen ’24-’25 dè klassieker onder de klassiekers noemen voor G.V.V.V., want het wordt de 85ste keer dat dit blauwe onderonsje plaats gaat vinden. Ook streek of regioderby, het is allemaal waar. Maar dit sluitstuk tussen SV Spakenburg en G.V.V.V. krijgt dit keer ook nog eens een extra speciaal tintje.
Van tegenstander naar medestander
Namelijk het feit dat Wimilio Vink (31) na vijf seizoenen spelen in het Spakenburger blauwe tenue dit volgend seizoen gaat inruilen voor het blauw van opponent G.V.V.V. Dat op zich is niet zo heel bijzonder, want dat gebeurde in het verleden wel eens eerder dat een speler van Spakenburg in Veense dienst trad of vice versa. De bekendste transfers zijn in dat opzicht die van Roy Terschegget die van Veenendaal naar Spakenburg verhuisde. Andersom waren dat nog veel eerder in de tijd de broers Melrik en Ad Beukers.
Maar dat speciale tintje heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat Wimilio de zoon is van trainer Gery Vink die G.V.V.V. onder zijn hoede heeft. Vader en zoon Vink waren wel eerder samen betrokken bij een en dezelfde club, namelijk TEC, maar niet in de hoedanigheid van hoofdcoach en speler. Dat gaat dus pas volgend seizoen gebeuren, maar voor komende zaterdag zijn de junior en senior nog eenmaal tegenstander van elkaar.
Vader Gery en zoon Wimilio Vink volgend seizoen in hetzelfde blauwe schuitje.
Al vele blauwe botsingen
Voor de trouwe lezers van deze vooruitblikken zal vaststelling in de inleiding niet als een verrassing in de oren klinken, want dat hebben we al vaker benoemd. Maar voor de gelegenheidsbezoeker zullen we het nog een keer uit de doeken doen.
Gerekend vanaf het seizoen 1960/1961 – toen G.V.V.V. door drie kampioenschappen op rij de tweede klasse van de KNVB had bereikt, toen het hoogste zaterdag amateur niveau – tot nu aan toe, zal aanstaande zaterdag wedstrijd nummer 85 gaan plaatsvinden tussen de beide blauwgehemde clubs.
Dit is inclusief de dubbele confrontatie in 1985 in de strijd om het zaterdag landskampioenschap – 3-2 en 2-3 winst voor Spakenburg – en de eenmalige beslissingswedstrijd op 24 mei 2014 in Volendam om de titel in de topklasse, die ook met 2-1 werd gewonnen door onze gastheren.
De teller had normaliter nog twee stapjes hoger kunnen staan, maar beide duels op sportpark De Westmaat werden in de twee door coronaperikelen aangetaste jaargangen afgelast.
De verdere top vijf met tegenstanders waartegen de meeste competitieduels zijn gespeeld is als volgt: 2. IJsselmeervogels 72, 3. Kozakken Boys 61, 4. DOVO 58 5. VVOG & Bennekom ieder 48.
Nog een leuk triviaal feit; Sinds G.V.V.V. in 1948 voor de allereerst ging deelnemen aan de competitie trof het tot op heden, in totaal 188 verschillende clubs als tegenstander.
Reputatie
Dat de blauwen van sportpark De Westmaat tot de topploegen behoren in de Nederlandse amateur voetbalwereld hoeft eigenlijk nauwelijks betoog. Op de overall ranglijst, die maar liefst 40 seizoenen beslaat, van de eerste-, later herdoopt tot hoofdklasse, staan de Spakenburgers op de derde plek achter buurman IJsselmeervogels en Quick Boys. G.V.V.V. neemt daarop de zevende positie in.
Maar op zo’n zelfde ranglijst opgemaakt na zes jaargangen topklasse is Spakenburg absoluut het beste jongetje van de klas, voor Rijnsburgse Boys en HHC Hardenberg. Onze favorieten staan daarin op de zesde plek.
Gezien deze zeer gerenommeerde reputatie was het dan ook uiterst verrassend en ontiegelijk verwonderlijk dat het voor Spakenburg zo mis ging bij het debuut in de Tweede Divisie in ’16-’17. Directe degradatie werd nog wel ontlopen, maar de nacompetitie niet. En daarin dolf men uiteindelijk het onderspit tegen Rijnsburgse Boys.
Een optater van jewelste voor de gehele club, die vanaf de oprichting in 1931 nog nooit een stap terug hoefde te doen.
Weeffout hersteld
Maar treuren om wat er is gebeurd heeft geen enkele zin, zo nuchter waren allen die de Spakenburger blauwen een warm toe hart dragen wel. Nee, er moesten spijkers met koppen worden geslagen om het verloren gegane terrein z.s.m. terug te veroveren. Dat werd, zo blijkt achteraf gezien, zeer succesvol aangepakt door de verantwoordelijke bobo’s. De selectie kreeg een flinke kwaliteitsinjectie, en wij weten in Veenendaal maar al te goed dat trainer De Wolf werd overgehaald om vanuit de Utrechtse Heuvelrug naar de boorden van het IJsselmeer te verkassen. Die combinatie bleek een gouden greep, alle zullen ook een aantal andere factoren zeker een rol betekenis hebben gespeeld, want vanaf de winterstop stond de De Wolf brigade de koppositie in de Derde Divisie niet meer af en werd dus overtuigend kampioen. Daarmee was de weeffout, of het bedrijfsongevalletje zo u wilt, in een tijdsbestek van één seizoen hersteld en keerde SV Spakenburg terug op de plaats waar het gezien haar geschiedenis en reputatie thuishoort.
Zo’n zelfde verhaal kan bijna één op één worden ophangen aan G.V.V.V., want ook zij keerden na één seizoen Derde Divisie direct weer terug naar het hoogste echelon van het vaderlandse amateurvoetbal. Alleen hadden coach Gery Vink en zijn manschappen daar de omweg van de play-offs voor nodig, maar geen enkele blauwe kniesoor die daar nu nog een punt van maakt.
Met de terugkeer van G.V.V.V. vorig seizoen werd de draad dus weer opgepakt voor hopelijk nog veel meer nieuwe blauwe onderonsjes tussen de Spakenburgers en de Veenendalers voor nu en in de toekomst.
Dwayne Green (l.) en Mart de Jong, normaliter beiden vaste waarden bij hun clubs, moeten verstek laten gaan vanwege ernstige blessures.
Gouden glans
In alle voorgaande Tweede Divisie jaargangen hebben de beide blauwgehemde grootmachten hun gevestigde reputatie uit het verleden nog niet kunnen bestendigen. Getuige hiervan zijn de 10de plaats voor Spakenburg, en de 11de positie voor G.V.V.V. op de overall ranglijst opgemaakt sinds het ontstaan in 2016. Koplopers daarin zijn Katwijk, AFC en HHC Hardenberg.
Voor onze gasten was er geen gevaar om nog een keer te duikelen, maar meedoen in de top was ook een brug te ver. En dus was een middenmoot positie veelal het eindresultaat.
Voor ons eigen vlaggenschip was het bijna telkens een strijd om tot het einde toe het hoofd boven water te houden, wat iedere keer goed ging tot in ’21-’22 alsnog het vege lijf niet gered kon worden via de herkansing. Maar dat is gelukkig verleden tijd want SV Spakenburg en G.V.V.V. poetsen hun gebutste blazoen vorig seizoen nadrukkelijk weer op, met een gouden glans voor onze gasten. Want op hen stond geen maat wat gepaard ging met de eerste titel in deze Tweede Divisie.
Nieuwe smaakmakers
Vooraf behoorden onze gasten vorig jaar misschien niet tot de torenhoge favorieten om mee te doen in de hoogste regionen, gezien hun elfde plaats in 2023. Maar de anderzijds geweldige resultaten in de KNVB beker, waarin men toen reuzedoder was voor verschillende bvo’s, en pas in de halve finale haar meerdere moest erkennen in de huidige landskampioen PSV, gaf ook wel aan dat de De Graaf manschappen over een meer dan behoorlijke kwaliteit en mentaliteit beschikte. De revenuen uit dat zeer geslaagde bekerseizoen werden deels aangewend om een aantal smaakmakers over te halen om hun voetbalkunsten te komen vertonen op de blauwe zijde van sportpark De Westmaat. Dat is dus een zeer geslaagde missie geweest.
Want met de komst van Ahmed el Azzouti en Mukhtar Suleiman (beide kwamen over vv Katwijk), haalde men de gewenste voetbalkwaliteit, maar ook doelpuntenproductie in huis. Samen waren deze twee klasbakken goed voor bijna de helft van de 89 gemaakte goals: Azzouti 25 en Suleiman 16.
Daarnaast werden de dynamische middenvelders Tom Noordhoff (FC Lisse), Sam van Huffel (Poolse competitie, daarvoor Kon. HFC) aangetrokken, en in de winterstop werd er opnieuw een voormalig kampioen van Katwijk toegevoegd aan de selectie. Want Killian van Mil, die na Katwijk in de Deense competitie aan de slag was gegaan en daar z’n draai niet kon vinden, koos op voorspraak van zijn voormalig ploeggenoten om mee te helpen Spakenburg aan haar eerste titel te helpen in de Tweede Divisie.
Zeer indrukwekkend
Daarmee vielen al de puzzelstukjes precies op de goede plaats. Al deze nieuwelingen werden basisklanten en/of zeer waardevolle invallers, in een team wat al nodige sterkhouders kende. Want o.a. Floris van der Linden (13 treffers), Koos Werkman, Masies Artien, Nick Verhagen, Dwaye Green, Koen Wesdorp, Mark Veenhoven en de koning van de assists in de Tweede Divisie Wilmilio Vink (12 stuks), zijn allen spelers die het klappen van zweep kennen op dit niveau.
Dat alles samen kwam toen volledig tot wasdom. Op 7 oktober 2023 werd de eerste plaats ingenomen en die werd daarna niet meer afgestaan. Een indrukwekkende ongeslagen reeks van 19 duels (16x winst en 3x gelijk) lag aan de basis daarvan. De kroon op het werk werd gezet toen Spakenburg op 11 mei 2024 het sportpark Panhuis met een bezoek vereerde. Bij winst op onze blauwen, en bij puntverlies van enig overgebleven concurrent De Treffers later die dag, zou de vlag in top mogen. En precies dat gehoopte en gewenste droomscenario kwam uit.
G.V.V.V. nam via Genrich Sillé en Quincy Veenhof nog wel brutaalweg een 2-0 voorsprong, maar nog voor de thee streken Azzouti en Van Huffel die plooien glad (2-2). Suleiman zorgde in het tweede bedrijf voor het winnende doelpunt. De Treffers verloor met 0-1 van Noordwijk en daarom brak toen om ca. 20.00 uur dan ook een groot feest uit op de blauwe zijde van De Westmaat.
Ook in de daarna nog volgende twee ronden werden de teugels niet gevierd, want ook die werden in winst omgezet en daardoor vestigde de ploeg van coach Chris de Graaf een nieuw record in de Tweede Divisie. Recordkampioen was Jong AZ dat in ’16-’17 uit 34 duels 76 punten veroverde, Spakenburg pakte er maar liefst zes meer. Ook in het aantal gescoorde doelpunten werd een nieuwe trend gezet. Dat was in handen van ex-equo Jong AZ en AFC met 85 treffers. Captain Floris van der Linden en zijn manschappen deden daar nog een schepje van vier bovenop.
Al met al een zeer indrukwekkende prestatie van onze aankomende opponent.
Tegenslagen
Met een nauwelijks gewijzigde kampioensselectie – 3 vertrekkers – en twee nieuwelingen t.w. Ian Beelen (ADO ’20, per jan. Jl. verhuurd aan zijn voormalige club) en doelman Indy Groothuizen (Akademisk BK Den.) mocht de kampioen dus dit seizoen gezien worden als een van de favorieten om opnieuw een gooi te doen naar de titel. Maar helaas voor alle blauwe Spakenburgers kregen ze met de Wet van Murphy te maken die zorgde dat prolongatie van het kampioenschap er reëel gezien geen moment in heeft gezeten.
Tegenslag op tegenslag daar kreeg de ploeg van succestrainer Chris de Graaf mee te maken dit seizoen. Allereerst vertrok verdediger Masies Artien net na het begin van de competitie naar zijn vaderland Irak om daar aan een profavontuur te beginnen. Daarnaast raakten Dwayne Green, Ahmed el Azzouti en beoogd eerste sluitpost Indy Groothuizen zwaar geblesseerd in de voorbereiding en hebben daarom nog steeds geen minuten kunnen maken. Ook sterkhouder Koos Werkman haakte eind oktober jl. zwaar geblesseerd af, en ook Mukhtar Suleiman liep tegen een kwetsuur aan en heeft nadien vooral zijn torinstinct nog niet terug kunnen vinden. Daar bovenop kwam nog dat de zeer solide verdediger Nick Verhagen, ook altijd goed voor een paar doelpunten en assists per seizoen, in de heenwedstrijd in Veenendaal zijn kruisband scheurde en dus voor de rest van het seizoen was uitgeschakeld.
Die hiaten werden tussendoor wel opgevuld door sluitpost Kyan van Dorp (FC Emmen), aanvaller Delano Gouda en verdediger Augustin Drakpe (beide met een verleden bij Jong Sparta). Maar Drapke werd in de winterstop opgehaald door FC Dordrecht en dat was de volgende deceptie die de automatismen van een soepel draaiend team in de weg stonden.
De vorig seizoen erg verwende en altijd fanatieke Spakenburger supportersschare zal deze malheur als verzachtende omstandigheden voor het presteren van dit seizoen, vast wel, al is het knarsetandend, hebben geaccepteerd. Want desondanks alle tegenwind behoort hun club nog steeds tot de subtop in de Tweede Divisie.
Ook Nick Verhagen hier in achtervolging op Byron Burgering, die het FC Den Bosch bijzonder goed doet nadat hij G.V.V.V. achter zich liet, raakte ernstig geblesseerd in de heenwedstrijd.
Flink in het krijt
Dat de Veenendalers overall gezien nog steeds flink in het krijt staan bij Spakenburg is een understatement van de eerste orde. Want van de voorgaande 84 onderlinge duels wonnen onze gastheren er maar liefst 43, werden 17x de punten gedeeld en dolven ze 24x het onderspit. Ook het doelsaldo van 163-122 is overduidelijk in het voordeel van Spakenburg.
Als we dan ook nog even naar het recente verleden kijken, d.w.z. de vier eerder gespeelde duels in Tweede Divisie verband in Spakenburg helt de balans ook flink over in het voordeel van de thuisploeg. G.V.V.V. won er slechts één van, de overige drie, ook nog eens op rij, waren een prooi voor de Westmaat bewoners.
Op basis hiervan is het dan ook helemaal niet onlogisch om de thuisclub de favorietenrol toe te bedelen. Mede ook omdat captain Van der Linden en consorten dit seizoen in eigen huis veel beter presteren dan op vreemde bodem: 16-33 om 17-21. Dit wordt ook onderstreept door driemaal een driepunter op rij tegen Noordwijk, Scheveningen en Jong Sparta op de eigen Westmaat in de laatste duels.
Prestige
Hoewel er dus officieel niets meer te winnen of te verliezen valt voor de beide blauwe kemphanen staat nog wel de prestige op het spel. De gastheren willen hun plaatst in de top zes veilig stellen, daarvoor is winst of een puntendeling noodzakelijk. En bij het eerste, en mogelijk verlies van Jong Almere City FC bij Jong Sparta, kan er dan alsnog een piekje in de top vijf worden veroverd.
Maar ook captain Barry Maguire c.s. azen nog om één of twee posities op te schuiven in de eindstand. Daarvoor is ieder geval een herhaling nodig van de heenwedstrijd in december jl. toen G.V.V.V. met 3-1 de baas was over Spakenburg. Alleen door een driepunter wippen ze over Spakenburg heen. En hier geldt ook hetzelfde als voor de thuisploeg, bij een gunstig resultaat van de Spartanen tegen Flevolanders kan zelfs de top vijf nog worden bereikt.
Vijfde of zesde, het maakt niet zo heel veel uit, maar als het zou lukken om te winnen heeft de Vink brigade in ieder geval wel aan een van de belangrijkste doelstellingen voldaan zoals die is uitgesproken gedurende dit lopende seizoen, namelijk meer punten behalen dan de vorige jaargang. Een andere was, meer doelpunten maken en er minder tegen krijgen. Dat laatste gaat niet meer lukken, want daar zit G.V.V.V. er nu al één boven: 53 om nu 54. Het eerste kan uiteraard wel, want je zult moeten scoren om te winnen en daarin staan Veenendalers voor deze allerlaatste wedstrijd exact gelijk aan vorig seizoen met 57 treffers.
Daarom mag ook verwacht worden dat G.V.V.V. haar huid zo duur mogelijk zal gaan verkopen in deze laatste wedstrijd van het 2024 – 2025, en zien we wel zo rond 17.15 uur of progressie maken is geslaagd, geëvenaard of mislukt.
Spaarpot omkeren of toch Blauwe Vinkjes
Met de aanstelling van coach Gery Vink (59) op 18 oktober 2021 kreeg deze klassieke klassieker zelfs nog een extra dimensie, zoals al omschreven hierboven, namelijk de strijd van vader tegen zoon. Er zijn sindsdien zeven (blauwe)confrontaties geweest tussen Vink senior en junior. Vier in competitieverband en ook drie tijdens sparringpotjes.
Om met dat laatste te beginnen, daarin doen Pa en zoon niets voor elkaar onder. Want een oefenduel in Veenendaal in dec. 2021 eindigde onbeslist (2-2), en bij het terug bezoek aan Spakenburg in aug. 2022 stond er 2-5 op het scorebord. Voorafgaande aan dit nu bijna afgelopen seizoen was er een duel in Spakenburg om de Harry Hamstra Cup, die de Veenendalers uiteindelijk ook nog wonnen bij hun eerste deelname. De doelpunten vlogen je daarbij om de oren, met als eindresultaat een 5-4 winst voor junior en zijn teammaten.
Of er toen ook al afspraken waren dat de verliezer een etentje zou gaan betalen weten we niet, maar dat dit tijdens de vier competitieduels wel het geval was is een stilzwijgend geheim. En ook daarin staan de Vinkjes precies gelijk.
G.V.V.V. won in ’21-’22, en dit seizoen thuis met respectievelijk 4-0 en 3-1. Vorig jaar won Wimilio Vink met zijn team de beide duels. Het werd 2-3 op het sportpark Panhuis en 4-1 op de De Westmaat.
De vraag is dan ook wie na dit duel de spaarpot moet omkeren? Maar om geen scheve gezichten te krijgen, van wie er meer heeft betaald dan de ander, hebben we een beter voorstel na de laatste vader en zoon clash en voordat ze weer de grootste vrienden zijn zowel in- als buiten het voetbalveld.
Als de beide heren van humor houden zouden ze samen, en ieder op eigen kosten, een bezoek kunnen brengen aan het zeer grappige cabaret duo De Blauwe Vinkjes.
Dit is geen grap, ze bestaan echt en komen op 13 mei 2026 optreden in theater De Lampegiet in Veenendaal. Hoe toepasselijker wil je het hebben?
De wedstrijd SV Spakenburg – G.V.V.V. op sportpark De Westmaat, Westdijk 12, 3752 AE Bunschoten-Spakenburg begint om 15.30 uur en zal onder leiding staan van Dhr. C. Ruperti uit Capelle aan den IJssel, die langs de lijn zal worden geassisteerd door Dhr. T. Verboven en Dhr. B.A.J. Reijers. Vierde official is Dhr. D.H. de Graaf.
