Voordat volgende week dinsdagavond 28 okt. de KNVB bekerwedstrijd tegen De Graafschap op de programmarol staat op het Panhuis, is er eerst nog competitieronde elf. Daarin zal G.V.V.V. gastheer zijn voor ACV, afkomstig uit de Drentse hoofdstad Assen.
Een opponent die onze hoofdmacht op divisie niveau al vijf van de zes keer de baas was.
Thuiskomen
Op de twintig overwinningen en vijf gelijke spelen, waaruit de geweldige reeks ongeslagen duels van ACV bestond en die hen in seizoen ’22-’23 het verdiende kampioenschap en dus directe promotie opleverde, had G.V.V.V. uiteindelijk geen antwoord. Sterker nog, die fantastische ongeslagen serie van 25 duels werd zelfs ingeleid door de 2-1 winst in Assen op 8 oktober 2022 op G.V.V.V.
En in Veenendaal bij de terugwedstrijd op 1 april 2023 pakte de ploeg van toenmalig trainer Ruud Jalving, opnieuw door een 1-2 zege en met nog zeven speelronden te gaan, de koppositie definitief over van de Vink brigade, en stond die daarna niet meer af.
Daarom moesten onze favorieten genoegen nemen met de runner-up positie, en daardoor een plaats in de play-offs om promotie. Daarin ging het de ‘onzen’ zoals we allen weten, uitstekend af en werd het verloren gegane terrein direct na één seizoen weer terug veroverd.
Voor de Asser Christelijke Voetbalclub, opgericht in april 1939 onder de naam Zwaluwen – de sponsorclub houdt deze oorspronkelijke naam nog steeds in ere – en in 1941 omgedoopt tot de huidige naam, was dat kampioenschap en de promotie wel uniek. Want hoewel de voetbalclub uit de Drentse hoofdstad in het verleden een prijzenkast met negen afdelingskampioenschappen, drie zaterdagtitels en twee algehele landskampioenschappen op het hoogste zaterdagniveau, vol bij elkaar speelde, kon daaraan in het laatste anderhalve decennium geen vervolg worden gegeven.
Een jaar na invoering van de divisies (’16-’17), werd weliswaar de Derde Divisie bereikt, maar er volgde gelijk weer degradatie naar de toenmalige Hoofdklasse, nu Vierde Divisie genoemd. Het lukte in 2020 weer om terug te keren, maar dat was een veel te kort seizoen (corona) om te laten zien want men in huis had.
De zesde positie in jaargang ’21-’22 toonde aan dat de blauw-zwarte Asser formatie dat wis en zeker wel had en werd dus uiteindelijk op 20 mei 2023, door een 1-4 winst in Harderwijk op VVOG, bekroond met de titel en voelde dat als thuiskomen op het niveau waar zo’n roemruchte club eigenlijk wel deel van behoort uit te maken.
Trainerswisselingen
De promotie naar het hoogste echelon bij de amateurs kwam op het cv te staan van debuterend trainer Ruud Jalving. Dit was geen bijzonderheid bij ACV, want in de 86-jarige geschiedenis van de club gebeurde het diverse keren eerder dat een nieuwe trainer voor succes zorgde. Wel bijzonder was dat Jalving zelf maar liefst negen seizoenen het blauw-zwarte tenue droeg van de hoofdmacht waar hij toen de scepter over zwaaide. Hij was een van de steunpilaren in de succesjaren bij de club en kreeg daarom ook de eretitel van lid van verdienste. Onder leiding van de voormalig middenvelder sloot het in de Tweede Divisie debuterende ACV haar terugkeer meer dan verdienstelijk af met een 9de positie in de eindrangschikking. Voldoende redenen voor alles en iedereen die de Asser club lief heeft om met de oud-speler door te gaan als oefenmeester. Maar om hem moverende redenen besloot Jalving al half december 2023 dat het coachschap bij zijn geliefde club beperkt blijft tot twee seizoenen en dat eind mei 2024 zijn taak erop zat.
Geheel in lijn met wat club eerder al vaker deed, werd zijn assistent Robin Witte (35), vorig seizoen tot zijn opvolger benoemd. Witte zit inmiddels 18 jaar in het trainersvak. Bij ACV begon hij bij de jeugd en in die categorie was hij eveneens actief bij Be Quick 1887 en FC Emmen. Daarnaast is hij jarenlang werkzaam als assistent-trainer bij ACV. Al in de seizoenen 2013-2015 was hij de rechterhand van Hendrik Oosting en Hans de Jong. Daarna volgde de jeugd van FC Emmen (2015-2018). In die periode volgde hij ook met succes de UEFA A-opleiding.
De geboren en getogen Assenaar kwam daarna even op adem via een sabbatical om in het seizoen 2019-2020 als assistent van Fred de Boer terug te keren bij ACV. Met de Friese trainer promoveerde hij direct naar de Derde Divisie. Vervolgens gooide corona roet in het eten en bleef het bij vier wedstrijden, om daarna assistent te worden van Ruud Jalving en samen met hem dus drie jaar geleden het genoegen van de promotie mocht smaken.
De nieuwe coach had dus grote schoenen te vullen, maar met de wetenschap dat debuterende trainers heel vaak succesvol zijn geweest in het verleden bij ACV, was er alle vertrouwen worden dat het goed zou komen om ACV ook voor de tweede keer op rij in de Tweede Divisie te houden, want dat was doelstelling van de clubleiding. Dat lukte uitstekend want de Witte brigade kwam geen enkel moment in gevaar en behaalde slechts vier punten minder (34-47 om 34-43) dan bij haar debuut, wat een 12de plek in de ranglijst opleverde.
Analoog aan de voetbalwijsheid dat een debuut vaak makkelijker is, dan een tweede seizoen op een hoger niveau, voldoende redenen voor club en trainer om met elkaar door te gaan in dit seizoen.
Ilias Latif was op 26 oktober 2024 soms dichtbij de gelijkmaker.
Onverklaarbaar
Net als eerder in de twee jaar in deze divisie verloor ACV aan het begin van dit seizoen een paar sterkhouders aan de concurrentie. Joël van Kaam ging naar Quick Boys en clubtopscorer Giovanni Zwikstra (9 treffers) werd ingelijfd door HHC, maar daar stond de terugkeer op het oude nest van Steyn Strijker, die de Sallanders achter zich, liet tegenover. Ook was er een soort ruilhandel met Harkemase Boys, Ibrahim Sillah vertrok naar Friesland en Mees Gootjes ging vice versa. Daarnaast stopten een paar oudgedienden of die gingen op een lager niveau door, en verder werd afscheid genomen van spelers die niet hadden kunnen brengen werd er van werd verwacht. Al met al vertrokken er 13 spelers en kwamen er tien nieuwe gezichten bij. Van die tien hebben Tom van der Werff (TOP Oss) en Kyron van der Kaap (Hoogeveen) zich ontwikkeld tot basisklanten, de meeste anderen moeten voorlopig genoegen met inval en/of reservebeurten.
Maar veelal basisklanten van vorig seizoen zoals Nande Wielink, Boy Spijkerman, Lars Dijk, Karim Bannani, Justin Mulder, Gijs Jasper, Luca Broers, Kian Slor, Max Wolfs, Yannick Hettinga en Elijah Mansaray bleven ACV wel trouw.
Dit wetende is het daarom ook zeer onverklaarbaar waarom onze gasten tot nu toe niet hebben kunnen brengen wat ze vorig seizoen wel deden toen zij na tien duels met daaruit 17 behaalde punten op de vijfde plaats stonden.
Murphy
Is het de wet van Murphy dat tegenslag op tegenslag de rondte doet met geblesseerde sleutelspelers en enkele zeer ongelukkig verloren wedstrijden? Van buitenaf is dat moeilijk in te schatten en intern is er ook nog geen oplossing voor gevonden voor de zeer magere prestaties, één punt uit de tien gespeelde duels. Want het beoogde schokeffect van het opstappen van hoofdcoach Robin Witte, in gezamenlijk overleg met het bestuur en de technische commissie, enkele weken geleden heeft ook nog geen soelaas gebracht. Opvolger assistent-trainer Paul Matthijs heeft daarna ook nog geen ijzer met handen kunnen breken.
Alhoewel? Afgelopen zaterdag werd er één hatelijke nul achter de naam ACV weggepoetst door thuis met 3-3 gelijk te spelen tegen Rijnsburgse Boys. Daarbij was mijnheer Murphy zeker een grote spelbreker. Want na 90+3 minuten stond er nog 3-1 op het scorebord in Assen, maar drie minuten later zag de Drenten de eerste winst van dit seizoen verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Keeper Elber Evora was kansloos op de inzet van Boy Spijkerman (20) wat de 0-2 betekende 364 dagen geleden.
Negatieve records
Met dat ene magere behaalde puntje zette ACV helaas een negatief record neer in de divisies van de amateurs in het nu lopende seizoen. Alleen in HSC ’21 in de Derde Divisie A vinden ze hun evenknie, want ook de Haaksbergense ploeg behaalde tot nu toe slechts één punt.
Daarom was het cijfermatig gezien interessant om nog eens verder terug te kijken in de geschiedenis van de Tweede Divisie of er nog meer ploegen waren die zo’n belabberde start hebben gekend. Die vraag kan bevestigend worden beantwoord, de Assenaren zijn dus niet alleen houder van een record wat je niet in je bezit wilt hebben.
Want onze eigen ploeg stond er in het seizoen ’21-’22 er exact hetzelfde voor na tien duels. En ook FC Lisse behoort tot de mederecordhouders, toen zij ’23-’24 ook maar één schamel puntje behaalde. Net als ACV nu, vonden er bij zowel FC Lisse als onze eigen ploeg, toen trainerswissels plaats. Sjaak Polak kwam voor Richard van Heulen en bij ons volgde huidig leidsman Gery Vink toen Jochem Twisker op.
Om nu even advocaat van de duivel te spelen voor ACV, beide beoogde schokeffecten van een andere coach voor de groep, boden uiteindelijk geen soelaas. FC Lisse degradeerde direct, en G.V.V.V. schopte het nog wel tot de finale van de play-offs, waarin het haar meerdere moest erkennen in Kozakken Boys.
Daarom is het nu aan onze gasten uit Assen om te bewijzen dat dit geen wet Meden en Perzen is en dat klasse behoud – direct of indirect – zeker nog wel mogelijk is na zo’n zwakke start en een noodgreep op technisch vlak. Daarbij zal winst in Veenendaal een mooie eerste opsteker kunnen zijn.
Profiteren van zwakte?
Hoewel de stand op de ranglijst tussen de beide kemphanen van komende zaterdag heden totaal anders is dan tijdens de zes eerdere ontmoeting in de Derde- en Tweede Divisie, toen ontliepen G.V.V.V. en ACV elkaar nauwelijks, hebben de Assenaren daar toch de beste herinneringen aan. Want in eigen huis wonnen ze alle duels met respectievelijk 2-1, 3-0 en 2-0 en op het Panhuis pakten ze tweemaal alle punten mee. De eerste keer, zoals eerder al is vermeld, in het seizoen dat ze kampioenschap pakten (1-2). En aanstaande zaterdag is het ook precies 364 dagen geleden dat diezelfde uitslag op het scorebord te staan. De enige keer dat ze zonder punten terug moesten naar de Drentse hoofdstad was de eerste ontmoeting in de Tweede Divisie toen de Blauwen met 3-1 aan het langste eind trokken.
Gery Vink was op 18 oktober jl. precies vier jaar leidsman van G.V.V.V.
Daaruit mag de conclusie getrokken worden, zoals in de titel al aangegeven, dat ACV een zeer moeilijk te bestrijden tegenstander is voor coach Vink en zijn manschappen. De trainer, die afgelopen week precies vier jaar geleden zijn debuut maakte, moet met lede ogen aanzien dat zijn ploeg veel te wisselvallig presteert om aan te sluiten bij de subtop, laat staan top, wat een grote droom en wens van hem is. Dat dit te maken heeft met (te) weinig scorende spelers en een af en toe kwetsbare achterhoede, het doelsaldo van 12-16 zegt genoeg, is een open deur in trappen. Het zal daarom ook veel constanter en meer doeltreffend moeten worden om maar een glimp van die droomwens waar te laten worden.
Ondanks dat ACV op voorhand bestempeld wordt als een zeer lastige tegenstander, lijkt het nu wel het uitgelezen moment om die vaststelling onderuit te halen. Want bij onze gasten geldt hetzelfde probleem, alleen nog in veel grotere mate, met 5 doelpunten voor een 27 tegen.
Je zou dan ook zeggen, kom op G.V.V.V. profiteer van de huidige zwakte van de tegenstander. Pak de winst en zet tevens een goede generale repetitie neer voor de bekerclash tegen De Graafschap. Als dat zou lukken zou de A-selectie geen groter cadeau kunnen schenken aan de jubilerende materiaalman Jan Nagel, want die wordt zaterdag in het zonnetje gezet vanwege zijn 1000ste wedstrijd in die functie.
De wedstrijd G.V.V.V. – ACV begint om 14.30 uur op het sportpark Panhuis en zal onder leiding staan van Dhr. E. van der Vaart uit Maartensdijk die langs die lijn zal worden geassisteerd door Dhr. R.L. Pieterse en Dhr. M.A. Zut. Vierde official is Dhr. J.P. IJkema.
