Voorbeschouwing // Ultieme overlever Excelsior M. te gast op het Panhuis

Andere gevestigde namen van grootmachten in het vaderlandse amateurvoetbal ontbreken in dit roemruchte rijtje zoals b.v. de rooien en blauwen uit Bunschoten-Spakenburg, Quick Boys, Rijnsburgse Boys, Barendrecht en onze eigen hoofdmacht.
Als je daar dan als Excelsior Maassluis toch tussen staat dan heb je in het afgelopen decennium toch wel iets bijzonders gepresteerd.

Steeds hoger

De ruim een eeuw oude club – opgericht in 1918 – heeft met die respectabele leeftijd natuurlijk nadrukkelijk haar bestaansrecht al bewezen. Maar was in de laatste 50 jaar van haar bestaan toch lang niet altijd de club die nu al tien seizoenen lang op het hoogste amateurniveau in Nederland acte de presence geeft. In zestien jaargangen, gerekend vanaf ’68-’69, moest men genoegen nemen met feit dat het vlaggenschip van de Tricolores één, of soms zelfs wel twee, treden lager acteerde dan het hoogste zaterdagniveau.
Als je die lijst met klassenaanduidingen en de bijbehorende eindposities overziet is het ook overduidelijk dat veerkracht en het waarmaken van de betekenis van de naam – Excelsior betekent letterlijk ‘steeds hoger’ – nadrukkelijk tot het dna van deze voetbalclub behoort.
Alleen eind jaren zeventig, begin jaren tachtig duurde het een aaneengesloten periode van zes jaar voordat het toenmalige hoogste niveau, de eerste klasse, weer werd bereikt. Maar de overige keren keerde men na een degradatie veel sneller terug naar de top van het zaterdagvoetbal.

Een zeldzaam schitterend seizoen

De laatste keer dat de rood-wit-blauwe formatie – vandaar ook de bijnaam Tricolores – het kunststukje uithaalde om weer toe te treden tot de elitetroepen dateert van 2013. Toen werd het kampioenschap behaald in de Hoofdklasse B en volgde promotie naar de Topklasse. En sindsdien is Excelsior M. weer ruimschoots boven Jan. Met natuurlijk als topprestaties de uiteindelijke toch wel ruime ontsnapping aan degradatie in ’14-’15 onder leiding van de ons ook bekende John de Wolf, die als interim trainer de ontslagen Cesco Agterberg was opgevolgd.
De complete apotheose volgde in het seizoen daarna onder leiding van de huidige Almere City FC trainer Jeroen Rijsdijk die toen als permanente coach het stokje van De Wolf over had genomen.

Het werd een seizoen van: degradatiekandidaat naar kampioen in de Topklasse. Die ook eens eeuwigheidswaarde betekende, want het was de laatste te vergeven titel voordat de Tweede Divisie haar beslag kreeg. Na zes duels had de ploeg pas drie punten veroverd, maar daarna bleef men tot het einde van de competitie in 24 wedstrijden op rij ongeslagen en dus was de titel volkomen terecht. Met die ongeslagen serie werd er ook een zeldzaam record neergezet op hoogste trede van het amateurpodium. ACV bleef in 2023 nog één duel langer ongeslagen, maar dat was dus wel in de Derde Divisie.
Maar daarbij bleef het niet bij, want ook zondag kampioen FC Lienden moest eraan geloven in de strijd om het amateur landskampioenschap dat toen nog op de rol stond. En als klap op de vuurpijl werd ook nog eens de supercup ten koste van Staphorst veroverd. Drie hoofdprijzen in één seizoen, eigenlijk vier, want ook de Tweede Divisie was daarmee bereikt. Beter kan niet. Daarom staat het seizoen ’15-’16 goudomrand en afgezet met edelstenen in de annalen van de voetbalclub uit Maassluis en mocht het clublogo worden getooid met een gouden ster.

Twee periodetitels en vice kampioen

De status die coach Jeroen Rijsdijk had verworven met bovengenoemd succes, en daarna een vijfde en zevende plaats in de eerste twee jaargangen in de Tweede Divisie met z’n Tricolores, werd door zijn voormalig ploeggenoot Dogan Corneille – ze speelden beiden voor IJsselmeervogels – uiteraard samen met zijn manschappen, bijna probleemloos overgenomen. Want na een trage start, kwam de Excelsior trein, bij Corneille’s debuutseizoen als oefenmeester in ’18-’19, op stoom en denderde onvermoeibaar voort. Het puntenverlies in de eerste periode was net iets teveel van het goede om de ongenaakbare kampioen AFC te bedreigen. Maar het veroveren van zowel de tweede- als de derde periodetitel, en het uiteindelijke vice kampioenschap, zei genoeg over de power, wilskracht en het voetballend vermogen van het Corneille keurkorps.

Is Mitch Willems weer inzetbaar na zijn opgelopen enkelblessure?

Veerkracht

Tot grote teleurstelling van alles wat de club uit de stad aan Waterweg lief heeft kon die opmars daarna niet verder worden gecontinueerd. In de vijf jaargangen die volgden nadat vice kampioenschap kon niet worden ontsnapt aan een eindpositie in het zogenaamde rechterrijtje op pagina 833 van teletekst. In eerste instantie hoefden de supporters zich ook nog geen zorgen te maken dat de gevaarlijke streep, lees directe degradatie, in beeld kwam. Hoewel, dat scheelde in ’22-’23 maar een haartje of ze hadden in de herkansing gemoeten in de play-offs. Door een beter doelsaldo dan onze streekgenoot TEC werd plaats veertien veilig gesteld en bleven de Tricolores dus tweededivisionist.
Helaas konden ze het jaar daarop dat kunstje niet herhalen, directe degradatie bleef wel uit zicht, maar toch moest het vege lijf uiteindelijk gered worden via die play-offs. Dat geschiedde met veel verve, want USV Hercules, Harkemase Boys en tenslotte SC Genemuiden werden zonder een enkele nederlaag te lijden allemaal aan de kant geschoven en daarmee redde de ploeg haar verblijf in de Tweede Divisie.

Vorig seizoen was het bijna hetzelfde liedje. Heel lang verkeerden de Tricolores net boven of onder de gevaarlijke streep op de ranglijst. Maar met een uitstekende eindsprint van zeven ongeslagen duels op rij in de slotfase toonde onze opponent van komende zaterdag weer eens haar enorme veerkracht en eindigde daarmee op de 14^de plek en mochten ze zich voor het tiende opeenvolgende seizoen melden als deelnemer aan het hoogste echelon van de amateurvoetballers in Nederland.
Daarmee is de titel boven deze voorbeschouwing van ‘ultieme overlever’ ongetwijfeld duidelijk.

Trainersperikelen …

Na vijf seizoenen op sportpark Dijkpolder nam coach Corneille – hij is nu leidsman van Barendrecht – afscheid van de Tricolores. Daarop acteerde de clubleiding adequaat, want anderhalve maand later werd besloten om de trainer van het O21 team, Steye Jacobs, promotie te gunnen naar de hoofdmacht van de vereniging. Normaliter zou Jacobs dus aan het begin van seizoen ’22-’23 zijn nieuwe taken hebben opgepakt, maar hij moest al half april 2023 al aan de bak omdat Dogan Corneille toen per direct een stap terug deed om negatieve spiraal in de prestaties, die was ontstaan na zijn aankondiging om te vertrekken, te doorbreken.

Je zou dat besluit kunnen zien als de handdoek voortijdig in de ring gooien en de verantwoordelijkheid ontlopen. Maar ook als de aansprakelijkheid nemen als leider en op tijd de weg vrij te maken voor een nieuw coachtalent die al was aangesteld als opvolger, en die de club al vrij goed kende. Want Jacobs liep al veel langer rond als trainer van de O17 en O18 voordat hij de jeugdige talenten van de O21 van de club onder zijn hoede nam.
Deze laatste vaststelling bleek in de praktijk de juiste te zijn geweest, want onder Jacobs bleef het vlaggenschip van Excelsior M. in eerste instantie direct, en in tweede instantie via de nacompetitie, behouden op het hoogste amateurplatform.
Nog ruim voordat die laatste ontknoping volgde had de clubleiding al opnieuw het vertrouwen en waardering voor Jacobs’ trainerswerk uitgesproken en zijn contract verlengd tot medio 2025.

… gaan door en …

De trend dat onze gasten veelal een slowstarter zijn in de competitie werd bij de aftrap van dit seizoen opnieuw actueel. Door het magere behaalde puntenaantal bood de clubleiding daarom Jacobs steun aan in de vorm van een mentor c.q. klankbord in de persoon van de ervaren Robert Maaskant. Die inmenging accepteerde Jacobs niet en daarop volgde begin oktober ‘24 ontslag voor de trainer. Met hem verklaarde ook oud-speler en toen technisch manager Vincent van den Berg zich solidair en die stapte ook op.
Kortom crisis aan de Waterweg, die zo snel mogelijk opgelost diende te worden.
Eerst werd oud hoofd jeugdopleiding Cor van Hoeven als interim naar voren geschoven, maar direct daarna werd de knoop doorgehakt om weer hetzelfde kunstje te doen als bij de aanstelling van Steye Jacobs zelf. Namelijk de coach van het O21 team door te schuiven als hoofdverantwoordelijke voor het vlaggenschip.
En sprong in het duister? Nee, in het geheel niet, want Cesco Agterberg, die dat seizoen, na een decennium aan omzwervingen elders, was teruggekeerd op sportpark Dijkpolder is dus een oude bekende bij de club. Hij had de hoofdmacht al in zijn debuutseizoen in ’12-13 van de Hoofd- naar de Topklasse gebracht. Het debuut daarin leverde onder zijn leiding een meer dan keurige zesde plaats op.

….door

Helaas bleek toen de chemie uitgewerkt want in Agterberg’s derde seizoen, en het tweede in de Topklasse, bungelde Excelsior M. lange tijd onder aan de ranglijst en dat was voor de verantwoordelijken reden om begin maart 2015 de samenwerking op te zeggen en de al hierboven genoemde trainerswissel met John de Wolf door te voeren. De huidig assistent trainer van ‘zijn’ club Feyenoord slaagde toen met glans, want de Tricolores gingen van rode lantaarndrager naar aanvoerder van het rechter rijtje.
Het ontslag toen heeft bij Agterberg duidelijk geen sporen van wrok achter gelaten, want anders keer je ook niet terug als opleidingstrainer en stap je al helemaal niet in als hoofdverantwoordelijke van een vlaggenschip dat in zwaar weer verkeerd.
Nee, Cesco Agterberg heeft het rood-wit-blauwe hart op de juiste plaats en committeerde zich volledig aan de doelstelling om ‘zijn club’ opnieuw te behouden voor de Tweede Divisie. Hij startte daarmee begin oktober vorig jaar. Maar eind maart dit jaar kondigde Agterberg zijn directe opstappen aan vanwege hem moverende privéredenen. Goede raad bleek niet zo duur, want in december jl. had de club bekend gemaakt dat Cláudio Braga de nieuwe trainer voor dit seizoen zou gaan worden. Hij was vrij en ook bereid om per direct in te stappen bij het tot dan toe kwakkelende team. En juist onder leiding van de geboren Portugees zette Excelsior de knappe eindsprint die behoud betekende.

Nu alles in kannen en kruiken leek, kreeg de club en haar leiding een volgende tegenslag te verwerken want Braga kreeg kort na het einde van die jaargang aan financieel zeer aantrekkelijk aanbod uit Dubai om als technisch directeur te gaan werken bij Al Wasi. Een clausule in zijn contract maakte die overstap mogelijk die Braga dan ook met beide aangreep, maar Excelsior opnieuw met trainersperikelen opzadelde. Technisch manager Raymond Frehé c.s. kon dus in de zomerstop opnieuw aan de bak om een geschikte opvolger te vinden.
Die werd een paar weken later gevonden in de persoon Geert-Arend Roorda. De geboren Fries en voormalig profspeler was de laatste twee seizoenen actief als assistent-trainer bij RKC Waalwijk en nam uiteraard ook Tweede Divisie ervaring mee uit de tijd daarvoor, toen hij Jong Sparta drie seizoenen onder zijn hoede had.

Jongste selectie

En juist die ervaring in Rotterdam zal Roorda nu goed van pas komen. Want daar werkte hij ook met jonge spelers en dat is bij Excelsior M. niet anders het geval. Want volgens eigen zeggen van de clubleiding, wat wordt bevestigd door de website transfermarkt.nl, heeft de ploeg gemiddeld veruit de jongste selectie van de Tweede Divisie, op de beide beloftenteams na uiteraard. Volgens diezelfde site bedraagt de gemiddelde leeftijd van alle spelers van de 18 clubs circa 24,9 jaar. Daar steekt de gemiddelde leeftijd van onze gasten met 22,8 jaar inderdaad ruim onder.
Om de vergelijking compleet maken: De Treffers heeft met 27,3 jaar de oudste selectie en G.V.V.V. komt met 24,9 jaar precies op dat gemiddelde uit. Die van onze hoofdmacht is exact omdat alle geboortedata van de 22-koppige selectie bekend zijn, maar bij die van sommige overige competitie genoten ontbreekt er zo hier en daar nog wel een bij een enkele of meerdere spelers. Dus zijn die niet exact, maar geeft natuurlijk wel een redelijke indicatieve benadering.

Jeremy Udenhout (22 jaar), hier in duel met Sillé die naar FC Den Bosch vertrok, is een van de jonkies bij onze gasten.

Eerste overwinningen zijn binnen

Dat Excelsior zo’n jonge ploeg heeft komt o.a. doordat er aan het einde van vorig afscheid is genomen van een paar ruime dertigers zoals Maatsen, Langedijk, Van den Beemt en Van der Sande. Daarvoor in de plaats kwamen bijna alleen jonge aanstormende talenten met als leeftijd begin twintig, waaronder Abd al Hamd (FC Dordrecht O21), Houwaart en Lopes Varela (beide ADO O21), Tavares (ASWH) en Verbont (SC Feyenoord). Die laatste twee hebben zich al bewezen met ieder 3 goals achter hun naam en voor de rest moest de coach het allemaal uit zien te vinden wat voor vlees hij in de kuip had gekregen. Dus was het zoeken en proberen aan het begin van het seizoen, helaas zonder noemenswaardig succes, want er werd één punt behaald uit de eerste zeven duels. Maar de afgelopen twee weken kwam er een ommekeer op gang, want op het eigen sportpark Dijkpolder werden naaste concurrenten in de onderste regionen Volendam (3-0) en ACV (2-0) vakkundig aan de kant geschoven.
Nu is het zaak voor aanvoerder Kevin Ringeling – die vorig seizoen geen speelminuut miste – en zijn manschappen om die groeiende vorm ook op vreemde bodem voort te zetten, want alle zeven behaalde punten werden veroverd op het eigen domicilie. Dus zullen de Tricolores dan ook met man en macht gaan proberen om G.V.V.V. pootje te lichten om daarmee de eerste punten op vreemde bodem te kunnen bijschrijven.

Vorm

Bij onze eigen ploeg was het net andersom. Zij begonnen uitstekend aan dit seizoen met negen punten uit vier duels, maar daarna werd er uit het volgende kwartet één schamel punt gepakt. Gelukkig keerde G.V.V.V. vorige week een beetje het tij, door in en bij Volendam er met de drie punten vandoor te gaan en zodoende weer aan te sluiten bij de zeer brede middenmoot. Want dat die breed is blijkt uit het verschil tussen de plaatsen 7 en 15, dat is namelijk zes punten.
Datzelfde aantal scheidt de thuisploeg van de gasten, met G.V.V.V. op plek 10 met 13 punten en Excelsior M. op positie 16 met 7 behaalde punten.
Het is dus een beetje een understatement om te zeggen dat de beide kemphanen die elkaar zaterdag gaan bestrijden, qua totaal resultaten in dit seizoen niet in de allergrootste vorm verkeren.

Kan spits Ilias Latif zijn score account openen in de competitie?

Moeizame scores

Dat zal zeker ook te maken hebben met het gebrek aan scorende spelers en een nogal kwetsbare defensie bij de beide opponenten. De cijfers van het doelsaldo zeggen hierbij genoeg: G.V.V.V. 11-15 en Excelsior M. 9-17. Als je dan ook nog weet dat in de laatste zeven onderlinge ontmoetingen in Veenendaal in de Tweede Divisie 2x 1-0, 1x 0-1, 1x 2-1, 1x 1-2 en 2x 0-2 op het scorebord verscheen dan is het duidelijk dat het scoren vaak een moeizame bezigheid was voor de beide ploegen. De uitzondering op die regel is de allereerste ontmoeting in deze klasse in jaargang ’16-’17 toen de Tricolores met een 1-4 zege aan de haal gingen. Al met al staan de gasten uit Maassluis overall gezien op de blauwe zijde van het sportpark nog steeds op ruime voorsprong, want van acht ontmoetingen wonnen zij er vijf, tegen G.V.V.V. drie. En het doelsaldo van 6-12 is ook ruim in haar voordeel.

Één of twee, maar zeker geen drie

Opvallend is dat er nog nooit de punten zijn gedeeld in de huidige Tweede Divisie bij wedstrijden op het sportpark Panhuis. Merkwaardig genoeg geldt dat ook voor alle eerdere ontmoetingen op het hoogste amateurniveau in Eerste-, Hoofd,- en Topklasse, want zolang zijn de beide ploegen al elkaars tegenstander. Dat begon in jaargang ’74-’75 en dat gaat nu haar 17^de editie beleven.
Op basis van al deze data een favoriet of een underdog aanwijzen is schier onmogelijk, alleen een drietje op het wedformulier invullen levert statistisch gezien bijna altijd een niet op.
Nee, het zal de vorm van de dag zijn, de scherpte voor het doel of de grootste wil tonen om te winnen, wat de doorslag zal geven.
Op 22 maart jl. lukte dat G.V.V.V. wel toen Jonathan Vergara Berrio (nu spelend voor TEC) negen minuten voor het einde een strafschop binnenschoot, wat dan ook de eindstand werd. En komende zaterdag, op de kop af 364 dagen geleden, lukte het ook pas voor de tweede keer in alle eerdere ontmoetingen om alle 6 de punten te behalen. Toen duurde het tot in blessuretijd voordat het enige, en dus winnende, doelpunt viel. Darwin Heuvelman was op het eigen Dijkpolder toen de ongelukkige die het eigen doelpunt maakte.

Daarom zal er scherp moeten worden verdedigd en zeer nauwkeurig met de kansen moeten worden omgesprongen voor een positief resultaat tegen Excelsior Maassluis dat heel vaak een zeer lastig te bestrijden opponent is geweest. Laat dat een waarschuwing zijn voor de Vink brigade.

De wedstrijd op sportpark Panhuis begint om 14.30 uur en zal onder leiding staan van Dhr. A.D.O. Wolff uit Amersfoort. Hij zal langs de lijn worden bijgestaan door Dhr. T. Verboven en Dhr. T. Deden. Vierde official is Dhr. R. Meilink.

Tariq Dilrosun speelde tegen HSV Hoek zijn 100^ste officiële duel in ons blauwe tenue en zal voorafgaande aan dit duel daarvoor worden gehuldigd door het Algemeen Bestuur en na afloop door de Businessclub Vallei en Rijn.
De 24-jarige geboren en getogen Rotterdammer met Surinaamse roots is dit seizoen begonnen aan de vierde jaargang bij G.V.V.V. Dilrosun is de ultieme belichaming van een universele speler in onze selectie die zowel op het middenveld als in de laatste linie op alle posities uit te voeten kan. Met zijn atletische lichaam zou hij zelfs als doelman of als spits uit de voeten kunnen.
Waar de trainer hem ook neerzet in de basis of als invaller, je zult hem nooit horen mopperen of klagen, Tariq voert simpel weg als ‘manusje van alles’ zijn opgedragen taak uit met de instelling om het er beste van te maken en zijn teamgenoten zo goed mogelijk te helpen. Kortom als er een dienende speler is, is het Tariq Dilrosun wel.
Daarom gunt ook iedere echte blauwe deze no-nonsense speler, die uitstekend past binnen het motto van de club, wat niet lullen maar poetsen is, hem van harte dat hij deze eerste mijlpaal in zijn voetballoopbaan mag gaan vieren, in de hoop dat er nog 100 bijkomen.
Vanaf deze plaats feliciteren wij Tariq dan ook van harte met het bereiken van dit ijkpunt.

Tekst: GVVV.nl/Bas van Capelleveen.
Fotografie: © Stefan Koops.
Infographic: Olaf Schouten.